26 Reacties

vorige week
Dit klinkt volkomen normaal hoor, mijn zoontje doet dit ook. Dat met het blokje en spullen pakken mag je gewoon laten gebeuren. En haar ‘woedeaanvalletjes’ ook. Een beetje frustratie als iets niet lukt is juist gezond denk ik 😊

vorige week
Haha joh ze is 1 jaar. Heel normaal gedrag! Je kunt het wel zeggen van niet doen en dan het gewenste gedrag voor doen. Mijn oudste is 2,5 en dat is al heel anders opvoeden 🤭.
Mijn jongste slaat vaak, dus dan doen we 'nee aaien' en dat voordoen zeg maar. Komt vanzelf. Kost tijd

vorige week
Reactie op SpontaneRegen807094
Hoe ga je er op dit moment mee om?
Nou ik vind het wel lastig
Op bijvoorbeeld dat ze het blokje terug trekt als ze doet als ze hem wilt geven daar reageer ik niet op eigenlijk.
Als ik iets aan haar geeft en ze gaat graaien dan zeg ik nee rustig aanpakken en dan bied ik het opnieuw aan net zo lang tot ze het rustig aanpakt maar soms denk ik ook laat maar hoor heb er ff geen kracht voor 🤣.
Met het lachen als ik zeg dat ze iets niet mag dat probeer ik ook te negeren.
De woedeaanvallen negeer ik eigenlijk ook naar soms zeg ik wel wat ervan.
Op het moment krijgt ze ook kiezen en zit in een slaapregressie. Dus soms is mijn energie ook op en het savonds inslapen is ook een probleem laatste week. Dus al met al is het ff pittig 🤣

vorige week
Ik lees normale dingen, hoort erbij! 😉
Blijven herhalen en aangeven wat wél mag bijv.

vorige week
Normaal gedrag hoor. Je kindje is nog maar 1jaar. Op dit moment is er nog niet echt sprake van 'gedrag corrigeren', dat kúnnen ze op die leeftijd niet. Je kunt wel het gewenste gedrag laten zien, 'voor leven'.
Lachen en wegkijken wanneer je haar corrigerend toespreekt komt voort uit ongemak en zich geen houding weten te geven (doen ze op latere leeftijd ook).
Misschien is het fijn om je in te lezen in de ontwikkeling van jonge kinderen? Kan helpen in de omgang met je kindje.

vorige week
Hooi, ik herken het ‘uitzoeken’ van je opvoedmanier goed van het tweede jaar met mijn zoon. Ik merkte dat hoe meer ik hem uitlegde (hoe iets werkt, wat we gaan doen het komende uur, waarom we gaan aankleden of eten) hoe meer hij activiteiten rustig onderging.
Wat bij ons helpt is niet zeggen dat iets niet mag, maar benoemen wat wel mag/passend is en voordoen:
Bijvoorbeeld met een auto op een glazen ruit rijden -> de auto mag op de grond rijden, kijk zo (doe het voor met een andere auto). Bij overname van het gedrag hem/haar complimenteren.
Zelf merkte ik dat er vaak een hulpvraag zat achter bepaald gedrag (en onkunde). Mijn zoon wilde van alles, maar kon het motorisch nog niet.
Wij hebben snel het woordje ‘helpen’ geoefend en vaak besproken. Bijvoorbeeld met het bouwen van een blokkentoren. “Zal mama (naam kind) helpen?”. Al snel begreep mijn zoon de betekenis van helpen en zet hij het woord ook vaak in. Dat nam veel frustratie weg.

vorige week
Het komt over alsof je denkt dat ze dingen kan en ze ervoor kiest om die niet te doen. Dat ze bijvoorbeeld doorheeft dat je dat blokje wil hebbeen maar dat ze ervoor kiest om het niet te doen. En dat je zou willen zien dat ze het blokje wel aangeeft omdat ze snapt dat het lief naar jou toe is om het te geven, ondanks dat ze eigenlijk alle blokjes voor zichzelf wil houden. En natuurlijk is dit gedrag dat je wilt dat ze gaat vertonen, maar volgens mij is dit te vroeg om dit te verwachten en in zekere zin om naar te sturen. Ze mist nog de skills om de juiste keuze te maken zoals (1) snappen dat jij ook dingen wil, zoals dat blokje en (2) haar eigen emoties onder controle zetten en opzij zetten. Ik zou vooral kijken naar wat ze al snapt en kan om te voorkomen dat je haar negatief gaat aanspreken om dingen aan te leren die er nog niet in zitten, omdat dit frustrerend kan zijn voor allebei. Ook de 'woedeaanval' klinkt mij normaal in de oren en niet alsof ze iets "fout" doet.

vorige week
Wat een heerlijk kind. Assertief, zin in de dingen, en ze gaat er voor, zo klinkt het. Hoop dat je haar kan helpen met leren wat wel en niet handig is, ookal is het voor jezelf dan een pittige opvoeding. Ik lees zelf een boek over kinderen met temperament, helpt nu al enorm. Is van Eva Bronsveld dacht ik.

vorige week
Hier precies hetzelfde heel normaal gedrag. Waarom zou je dat moeten negeren?
Ze is aan het leren iets geven en aannemen maar echt snappen doet ze het natuurlijk nog niet. Ook is de motoriek nog niet verfijnd genoeg om alles rustig te doen lijkt mij..
Als ze iets niet mag zeg ik nee pak haar op en zet haar ergens anders. 5 minuten later is ze al weer vergeten dat het niet mag.
Wat zeg je van een woedeaanval dan? Ik denk niet dat ze dat begrijpt..
Ik denk echt dat je te druk maakt het echte "opvoeden" is nog niet begonnen een kind van 1 snapt echt nog niet wat nee is en waarom ze iets niet mogen.

vorige week
Reactie op Decbab
Hooi, ik herken het ‘uitzoeken’ van je opvoedmanier goed van het tweede jaa ...
Ja maar kind van TS kan nog niet praten. Wat je hier beschrijft lijkt me eerder voor een kind van bijna 2.

vorige week
Reactie op bettinavanruis
Wat een heerlijk kind. Assertief, zin in de dingen, en ze gaat er voor, zo ...
Het is meer dat het moment van nu i.c.m slecht slapen door 2 doorkomende kiezen dat ik het pittig vind. Ik denk dat ik hier ook moet ingroeien. Het is mijn eerste kindje en ben dus zelf nog zoekende en ik wil natuurlijk alles zo goed en fijn mogelijk doen voor haar ☺️

vorige week
Reactie op S1994-
Het consultatiebureau gaf aan dat ik het "negatieve gedrag" niet zoveel aan ...
Ja als ze mij bv niet nog iets ongezonds mag kan ze het even op een krijsen zetten. Dan leidt ik haar gewoon af met een speeltje en is ze het binnen een minuut weer vergeten.

vorige week
Voor het slapen gebruiken wij trouwens snuggle and dreams slaapgids van 9 tot 18 maanden. Ik grijp hier altijd op terug tijdens slaapregressie. Voor ons werkt dat heel goed.