14 maanden en heel heftig gedrag

Mijn zoontje van 16 maanden heeft nu ook sinds een maand of 2 dat soort buien. Ze zijn niet lang, half uurtje of zo. Ik dacht eerst dat hij dan misschien pijn heeft ergens of naar gevoel ivm ontlasting die er niet uit wil (hij heeft vaak last van obstipatie). Maar ook als dat niet aan de orde lijkt, kan hij het hebben. Ik hoor dit ook niet terug van de opvang. Het is volgens mij ook normaal dat kinderen zich beter gedragen bij anderen dan thuis. Thuis voelen ze zich veiliger. Ik hoop dat het een fase is en binnenkort over gaat, maar wellicht is dit gewoon de peuterpuberteit 🤗

Ik zou niet kunnen zeggen wat precies zijn ‘probleem’ maar ik denk wel dat hij dit gedrag bij jou/ jullie laat zien omdat hij zich veilig voelt, jullie vertrouwd, zich vrij voelt om los te gaan. Misschien omdat hij zich juist moet inspannen op de crèche (daar kan/ mag zoiets niet) komt het allemaal naar boven en laat hij zich gaan thuis. Dus op zich een goed teken, wel lastig natuurlijk. Maar hij moet ergens zijn emoties kwijt…

Hier rond eerste verjaardag ook de eerste driftbuien. Echt krijsend en spartelen op de grond. Ik ging er maar gewoon naast zitten, toch een soort nabijheid bieden. Als kind weer rustig was, even rustig knuffelen op schoot en bijkomen.

Hier ook (13 maanden) gillen en spartelen om los te komen als iets niet gaat zoals die wil. Ik probeer het te negeren en gewoon door te gaan met het oorspronkelijke plan. Al is dit in openbare ruimtes wel lastiger om vol te houden 😅. Ik probeer vooral rustig te blijven en niet boos te doen. Maar ook standvastig te blijven en niet in te geven. Hier is hij ook sinds kort extreem aan het gillen als ik hem achterlaat in zn bed (wat voorheen nooit was). Als ik er naartoe ging en troosten etc, was ik een uur verder nog bezig en nog geen steek verder. Nu laat ik hem even gillen en is hij eigenlijk met 5 minuten weer rustig en valt hij lief in slaap. Ik interpreteer het ook een beetje als grenzen testen, en als ik zijn zin geef om te blijven weet hij ook dat gillen zin heeft. Maarja, soms vind ik het ook lastig hoor, want vindt nabijheid etc. ook belangrijk bij zulke heftige emoties. Toch denk ik dat hij over het algemeen goed bij ons terecht kan wat betreft zn emoties, dus af en toe een ‘hardere’ aanpak zal die ook niks aan overhouden vermoedt ik;) Succes daar!

Dat gedrag kan heel normaal zijn, hier noemden we het ´hij heeft last van zijn wil’. Ze willen nl steeds meer, maar niet alles kunnen en mogen ze ook dus dat geeft frustratie. Niet teveel van je kind vragen icm met zelf laten proberen wat kan (en veilig is) helpt wel. De onze speelt bijv graag met onze drinkflessen, doppen erop en eraf en hoewel dat geen speelgoed is kan het ook weinig kwaad, dus laten we hem. En je kind betrekken bij wat jij doet, bijv in een leertoren. Ik lees tv, hoeveel schermtijd geef je? Dat afbouwen of helemaal stoppen kan helpen omdat tv heftige prikkels geeft. Als niks helpt nam ik m’n kindje vaak mee de tuin in, op de arm. Niets vragen maar gewoon samen rondkijken en tot rust komen

Wij merken nog steeds ( zoontje is nu 2 geweest) dat wanneer we schermtijd aanbieden , het lijkt alsof hij rustig is , maar zodra de tv uitgaat is het drama. Niet meer luisteren, uittesten, niet meer zelf willen spelen. We houden max een uur per dag slow tv aan maar zelfs dat is eigenlijk al teveel. We doen het nu echt minimaliseren en hij heeft echt bijna tot geen uitspattingen meer en slaapt ook veel beter. Misschien dat eens proberen ?

Kan het zijn dat hij een te drukke week heeft en daar overprikkeld van raakt en dit thuis bij jullie - in zijn vertrouwde omgeving - uit? Dat was bij ons aan de hand rond die leeftijd. Hij was 3 dagen bij anderen (opvang, wisselende leidsters en grootouders). De andere dagen was het thuis super intensief, hij was gewoon op. Door de dagen in te korte merkten we na een paar weken echt verschil en is hij nu op de andere dagen ook gezellig.

Herkenbaar, hier is het krijsen met naar bed brengen (en bijna niet stoppen met hysterisch huilen), snachts krijsend wakker en vanochtend ook met wakker worden hard krijsen /huilen en moeilijk troostbaar. Nu al 3 weken en wij zijn radeloos en op! Geen tips, van alles al geprobeerd.... overdag heeft ze het ook weleens, dan helpt om naar bed te brengen en na 1 minuut weer eruit te halen. Snachts werkt dit helaas niet.

Klinkt een beetje als overprikkeling. Ik zou kijken hoe de week eruit ziet, ik lees oppassen (meerdere?)/opvang/logeren. Het kan dat het teveel is en er thuis uitkomt. Zou ook stoppen met schermtijd!

Nog wel goed om even toe te lichten n.a.v. jullie reacties (waarvoor veel dank, herkenbaarheid is heel fijn!): hij gaat 2 dagen per week naar de opvang en is verder bij ons. Toevallig afgelopen weekend een nachtje gelogeerd en een paar weken terug een middag bij opa en oma geweest. Maar dat komt niet vaak voor. Schermtijd heeft hij niet veel. Heeft er niet veel interesse in. Voorheen was het een fijn momentje na het eten, voor het slapen (ook voor ons) samen een half uurtje op de bank te zitten en tv te kijken. Dat doen we nu dus niet meer omdat het nu niemand wat brengt. Wat dat betreft kunnen we daar niet nog echt iets in afbouwen. Ik heb soms het idee dat hij juist veel prikkels zoekt. Is heel nieuwgierig, kijkt veel rond en wil veel ervaren: hoe klinkt, voelt, proeft iets. Ik heb het idee dat hij binnen zijn spel naar uitdaging zoekt, maar ook snel gefrustreerd kan raken. Speelgoed dat te makkelijk is is hij heel snel zat (lees weggooien en schreeuwen). Wanneer het te moeilijk is, is er door de frustratie een soortgelijke reactie. Wanneer hij iets heeft wat net wel/net niet lukt, dan kan hij er met vlagen in op gaan. Is dit voor iemand herkenbaar of hebben jullie een idee hoe we dit verder kunnen stimuleren voor zijn plezier?

Bedankt voor je reactie. Ons zoontje kijk weinig tv, over het algemeen heeft hij daar niet veel interesse in. Wat we vooral deden (maar nu niet meer omdat t niemand wat brengt momenteel) was een half uurtje na eten en voor bedtijd met zijn drieën tv kijken. Dat was voor ons alledrie een prettig rustmoment. Kan je uitleggen wat je met slow tv bedoeld? Ik ben namelijk wel nieuwsgierig naar een vorm van "schermtijd" die wellicht minder prikkels geeft zodat dat halfuurtje aan het eind van de dag misschien weer leuk word. Ik merk namelijk dat het voor ons ook heel ontspannen is waardoor we meer geduld voor/met ons zoontje hebben.

Wat heftig voor jullie zeg. Dat lijkt me onwijs pittig, zeker ook omdat het ook om de tijd gaat dat jullie rust zouden willen pakken. Ons zoontje krijgt sinds hij ongeveer 1 is geen flesvoeding meer, maar we geven nog steeds een flesje 120ml halfvolle melk met naar bed gaan en gelijk na het wakker worden. Toen hij nog veel jonger was voedden we hem zo in slaap en had hij dan gelijk voeding na wakker worden. Maar nu is dat al lang niet meer om die redenen maar geeft het wel een hoognodig rustmoment. De hele routine met naar bed gaan is krijsen en paniek, maar zodra hij z'n flesje drinkt bij ons op de stoel in z'n kamertje wordt hij rustig. Als het flesje op is geeft hij hem aan ons en leggen we hem in bed. Dan valt hij zelf heerlijk in slaap. 'S ochtends knuffelen of spelen we even na het flesje e starten daarna meestal rustiger de dag. Geen idee of dit past binnen jullie opvoeding en routine, maar wellicht geeft het inspiratie? (En gelijk twee vaste momenten waarop hij vocht binnenkrijgt)

Bedankt voor je reactie. Bedoel je met je dagen inkorten dat je zoontje minder drukte/afwisseling had? Of letterlijk een kortere dag ivm bedtijd?

Nog een tip, weet niet of je van lezen houdt maar ik heb veel geleerd van l Jagen, verzamelen, opvoeden’. Staat volgens mij ook op Spotify.

Ja de opvangdagen inkorten, zodat het minder prikkels waarneemt.