Moeilijk contact krijgen met baby

Oja, voordat ik ze til lachen ze wel. Zodra ik ze opgetild heb doen ze alsof ik niet besta. Als iemand anders ze vast heeft dan kijken ze wel naar mij, maar niet als ik ze op til. Gekke vraag maar is dat normaal? Ik herken dat niet van de oudste. Zij ging meteen an mijn gezicht zitten plukken

Hey, wat vervelend voor je 💜 Ik lees dat je je afgewezen voelt en schuldig. Misschien is het fijn als je daar met iemand over kan praten? Want ik snap dat je dan bevestiging gaat zoeken in hun gezichtjes. Los van jouw gevoelens (die er mogen zijn!), zou ik het CB vragen om even mee te kijken. Maar het kan van alles zijn; misschien zijn ze wel slechtziend, bijvoorbeeld. Niet te lang mee lopen, gewoon even advies vragen! En gefeliciteerd, wow, moeder van 3!

Mijn knul van 5 maanden vind zodra ik hem oppak mij ook niet reuze interessant hoor, maar hij kijkt zo veel om zich heen. Helemaal geïntrigeerd door de luxaflex bijvoorbeeld, alles waar maar licht vandaan komt. Maar zou het er mee te maken kunnen hebben dat het een tweeling is? Ik denk dat zij al met een heel andere band met elkaar worden geboren? Geen idee hoor 🫣, maar schuldig voelen hoef je sowieso zeker niet! CB is een goede idd, dan kun je iig door een andere partij misschien gerustgesteld worden. Hoe dan ze dat bij je partner?

Oh wat vervelend! Ik herken de situatie niet, maar het gevoel van niet écht de aandacht kunnen geven wel (peuter van bijna 3 en tweeling van 6 maanden). Misschien even in de Facebook-groep Meerlingouders vragen, wie weet heeft het ook met het tweeling zijn te maken?

Mijn zoontje is 3 maanden vandaag en ik herken wel wat je zegt. Hij lacht bij mijn man en moeder met geluid bijvoorbeeld en bij mij niet, dat vind ik best moeilijk. Aan de andere kant schiet hij bij iedereen behalve mij in paniek wakker en krijgt mijn man hem veel moeilijker in slaap dan ik. Heeft jouw tweeling ook nog in het ziekenhuis gelegen? Wij hebben 5 dagen op de neonatologie gelegen, waarvan 3 onder de blauwe lampen dus toen mochten we hem niet uit het wiegje halen. We zijn ook gescheiden geweest een paar uur na de bevalling toen ik op de OK was vanwege een fluxus en hij dus ondertussen werd opgenomen. Ik heb hier zelf nog erg veel moeite mee en ook ons zoontje lijkt er nog wat last van te hebben. Ik heb binnenkort de eerste afspraak bij een gespecialiseerder psycholoog en zij gaat ook met EMDR bij ons zoontje aan de slag. Ik weet ook niet zeker of het voor mij voelt alsof ik tekort schiet omdat ik weg bij hem ben geweest en niet genoeg nabijheid kon bieden of dat er echt iets in de hechting is verstoord. Maakt niet zoveel uit ook want beide moeten worden aangepakt.

Zou het kunnen dat dat bij een tweeling sowieso anders is? Ik kan me voorstellen dat ze ook veel op elkaar gefocust zijn omdat ze altijd samen zijn geweest en daar al een stuk voldoening van connectie en sociaal contact uithalen. Bij een eenling, en zeker een eerste kindje, is dat natuurlijk helemaal op papa en mama gefocust. Geen ervaring met tweelingen hoor, dus het is speculeren van mijn kant

Ik denk doordat je 1e kindje zo anders was dat je nu te veel over nadenkt. Denk niet dat er iets mis is of dat je te weinig aandacht geeft aan je tweeling. Mijn kind is nu 10 maanden en kan mij ook maar 2 seconden aankijken 🤣 reageren op mijn stem doet hij ook niet, tenzij ik z’n naam noem maar dan is het ook gewoon omkijken en weer door. Ik denk dat dit heel normaal is hoor. Maar dat je er onzeker van wordt doordat je wat anders gewend bent. Denk ook dat je er zo weinig over leest omdat het dus best wel normaal is. Ik zie er dus in mijn situatie geen probleem. Vind eerder de situatie met je 1e kindje uitzonderlijk 🙈😆.

Dit denk ik ook inderdaad..

Oja ik had nog niet aan hun zicht gedacht. Hun gehoor is getest en die is goed. Er waren complicaties tijdens de zwangerschap en geboorte waardoor er zorgen waren rondom ontwikkeling hiervan. Ik ga toch eens vragen of ze nog een keer extra kunnen controleren. Als is het maar om mezelf gerust te stellen want het zijn verder vrolijke meiden. 😊

Oh grappig, dezelfde leeftijden tussen onze kinderen. En inderdaad, ik kan mezelf niet in 3 splitsen helaas. Maar ik ga daar eens checken. Bedankt voor de tip!

Klinkt als een heftige start zeg. Hopelijk vinden jij en je zoontje hierin samen de weg naar elkaar! Mijn tweeling is met 34 weken geboren, 1 week nicu gelegen en daarna 2 weken streekziekenhuis. Ik moest ook na de bevalling vrij direct naar de ok door fluxus. Ik kon ook niet veel bij ze zijn omdat we nog een dochter thuis hadden. Ik heb hier niet direct moeite mee (denk ik?) maar misschien onderbewust. Ik heb ook een vrij heftige zwangerschap, bevalling en herstel gehad dus geen tijd om bij stil te staan. Hoe ben je hiermee begonnen als ik vragen mag?

Ja misschien wel? Ze zijn eigenlijk altijd samen. Slapen naast elkaar, spelen naast elkaar, zelfse ritme. Ze reageren steeds meer op elkaar. Als ik de hoofdjes bij elkaar leg beginnen ze meteen keihard te lachen 🥰 dus ze die band hebben ze echt wel

Dat klinkt ook pittig! Het moet zo lastig zijn dat je je moet opsplitsen tussen je oudste thuis en de kleintjes in het ziekenhuis. In het begin dacht ik dat ik hier wel even doorheen zou fietsen. Al in het ziekenhuis merkte ik dat er veel omhoog kwam toen ik na 4 dagen voorbij de verloskamer liep en ik heb thuis steeds meer moeite gekregen met het stukje wat ik mis, de hele eerste nacht is een zwart gat. We hadden een fotograaf bij de bevalling en zij heeft ook nog op de neonatologie een keer foto’s gemaakt, het zien van die foto’s doet nog steeds heel veel. Ik heb ook een tijdje gehad dat ik iedere nacht droomde over de Fluxus maar dat is nu gelukkig niet meer. Vanuit het ziekenhuis had ik een folder meegekregen voor een psycholoog waar ze mee samenwerken omdat ze daar toch vaak zien dat het nodig is voor moeder en/of kind. Ik had al contact met de praktijkondersteuner voor de zwangerschap en die heeft gelijk bij onze eerste afspraak na de bevalling een doorverwijzing gemaakt. Van de kinderarts begreep ik dat het ziekenhuis ook intern psychologen heeft die zich specialiseren in medisch trauma dus ook dat is een optie om naar de te informeren. Als je er mee aan de slag wilt zou ik sowieso beginnen door contact op te nemen met de afdeling waar ze opgenomen zijn geweest, die hebben meestal wel lijntjes uitstaan in de regio.

Zoveel respect voor jou!!! Wat moet dat pittig zijn, drie van die lieverds. Drie keer de liefde, drie keer de zorgen 🥰 Hou je ons op de hoogte?

Natuurlijk 😊