Overbeet

Hi! De kaakstand kan genetisch zijn, echter kan je hier op dit moment niets aan veranderen. Waar je wel rekening mee kan houden is bijvoorbeeld duimzuigen of te lang een speen gebruiken. De kaakstand kan veranderd worden door middel van een beugel, bij een echte orthodontist (geen tandarts) bij voorkeur in de puberteit vanwege de groeispurt die dan plaatsvindt. Vaak kan dit dan zonder operatie gecorrigeerd worden.

Hey! Wilde je even een hart onder de riem steken. Het klinkt alsof je door je eigen ervaring echt een moeilijke tijd hebt beleefd, en dat alleen al is zo naar. Het is logisch dat je je zorgen maakt om iets dat jou ook is overkomen. Iets wat mij heel erg hielp toen ik me zorgen maakte om mijn kindje (toen 4 maanden): niemand kan natuurlijk zo goed zorgen voor je kindje als jij. In dat opzicht zijn andere mensen niet te "vertrouwen", want ze kunnen haar inderdaad als ze groot is bijvoorbeeld pijn doen. Maar wat je wel áltijd kan, is vertrouwen op haar zelf. Jij hebt deze tocht ook gemaakt, en bent gekomen waar je nu bent. Je bent sterk en hebt liefde om je heen. Ook zij is sterk - wat er op haar pad komt, kan ze aan. Hiermee geef je haar onbewust een boodschap van zelfvertrouwen: jij kan dit. In plaats van: ik ben bang voor jou. Voor een kind met zelfvertrouwen is het makkelijker de wereld te navigeren, dan alleen! Vertrouw op haar. Of haar kaakje anders gaat groeien of niet: de operaties zijh er gelukkig, én ze is sterk, net als jij! Misschien klinkt het wat zweverig, maar het heeft mij erg geholpen om te vertrouwen op de kracht van mijn kindje zelf, natuurlijk gevoed door ons als ouders en familie en vrienden!

Die teruggetrokken kin hoort helemaal bij het baby zijn, dat maakt het voeden makkelijker. Verder erg herkenbaar! Mijn dochter is nu 2 en als haar melkgebit iets zegt over de stand van haar permanente gebit, dan staan haar nog wat pittige beugeljaren te wachten. 🫣 Gek genoeg helpt zij mij om op een andere manier naar mezelf van vroeger te kijken. Ik voelde me altijd afzichtelijk lelijk door het gepest, maar nu ik haar zie, denk ik: ze is zoveel meer dan haar tanden. Achteraf was ik dat natuurlijk ook. Maar kinderen zijn zo gemeen en als kind kun je dat nog niet relativeren. Ik gun haar ook zo dat zij het niet mee hoeft te maken. Maar goed: we hebben het niet in de hand. Gelukkig is de mondzorg heel veel vooruit gegaan in de afgelopen 25 jaar, en kunnen dingen vaak minder ingrijpend worden opgelost dan toen. Hopelijk geldt dat ook voor onze kinderen! 🙏

Mijn advies is misschien een beetje onverwacht, maar het is oprecht en ik hoop dat je er iets aan hebt. Jouw kindje heeft de helft van jouw genetica, en de kans is dus zeer waarschijnlijk dat ze op jou zal lijken. Dat wil niet zeggen dat ze dezelfde probleem zal hebben! Ik denk dat je je niet moet focussen op het verminderen van een overbeet, want hoe ga je tegen genetica in werken? Beter kun je aandacht geven aan het opbouwen van al het andere dat jouw kindje heeft. Als ze zelfverzekerd is, en ze vindt zichzelf mooi, en ze weet diep van binnen dat ze goed is zoals ze is, dan is ze een stuk minder kwetsbaar voor pesten. Ieder kindje heeft wel íets waar die mee gepest kan worden, en de manier waarop je ermee om gaat is belangrijker dan de "reden" van pesten. Hiermee wil ik jouw ervaring overigens niet teniet doen, in tegendeel! Het klinkt alsof je door het pesten een hele lastige jeugd hebt gehad, en dat is écht pittig. Niet alleen toen, maar ook nog steeds in je eigen leven en helemaal nu je je jeugd opnieuw gaat bekijken door je kindje. Daarom kan ik me voorstellen dat het moeilijk is voor jou om je kind het zelfvertrouwen te geven dat je zelf miste. Het klinkt in jouw tekst alsof je nog trauma's hebt over jou eigen jeugd. En om de "bron" van jouw trauma's terug fysiek terug te zien in jouw kind lijkt me erg pittig, niet alleen voor jou maar ook voor je kind. Misschien kan het jou (en daardoor indirect jouw kindje) helpen om in therapie te gaan, om zelf meer inzicht te krijgen in jouw jeugd en de onzekerheid die je daaraan hebt over gehouden. En daaraan gekoppeld de onzekerheid die je nu voelt over je eigen kindje.

Mooie reactie! Je kind is het meest gebaat bij positief zelfbeeld. Want stel haar kaak komt perfect te staan, is er dan niet iets anders waarover ze onzeker kan worden? Wel ingaand op je zorgen: weet dat trajecten mbt evt orthodontie tegenwoordig al heel anders zijn en mogelijk eerder starten dan vroeger. Tandartsbezoek is nu ook al vanaf 2jaar. Evt beugel soms al vanaf doorkomen volwassen gebit, afhankelijk ook van de problematiek. Je bent er heel alert op, maar probeer het niet tot hyperfocus te maken

Ik heb het ook gehad, ook laten corrigeren, mijn dochter van 15 had het ook, ook laten corrigeren half jaar geleden helaas is het niet goed gegaan dus moet zij nog een keer onder het mes. Maar de kaakchirurg zei tegen mij het kan inderdaad erfelijk zijn maar ook door overmatig duimen of speen gebruik. Ik ben ook met het 1 jaar gestopt met speen gebruik van mijn zoontje.

Ik begrijp je zorgen. Mijn man had ook een flinke overbeet en heeft zich pas laten opereren toen hij 30 was. 0 zelfvertrouwen tot zijn 30e tot het extreme toe. Mocht onze zoon ook een overbeet hebben zullen we eerder actie ondernemen. Uiteraard is hij goed zoals hij is maar gezien wat het met mijn man gedaan heeft willen we daar toch meteen iets aan doen zodra het mag omdat we absoluut niet willen dat onze kleine man hetzelfde zal voelen als wat mijn man heeft gevoeld al die jaren. Gelukkig zijn wij verder allebei vrij relax en, inmiddels, vrij zelfverzekerd en zullen dat onze kleine ook absoluut mee geven maar de zorgen zijn er wel. Misschien is het zorgen om niets en heeft hij mijn kaakstand dus voor nu probeer ik het los te laten. Hij heeft nog geen tanden 🤣