Goedemorgen moeders,
Ik hoop met dit bericht wat ouders te spreken die mij kunnen helpen deze knoop door te hakken. Of evt ervaring mee hebben.
De situatie in het kort.
Helaas ben ik al sinds de zwangerschap en erna ziek. Zowel mentaal maar ook lichamelijk. Ik ga naar de psycholoog, ergotherapeut en binnenkort ook het ziekenhuis. Ik heb een prachtige dochter van nu bijna 15mnd en ze gaat nu 2 dagen naar de kinderopvang doormiddel van een goedgekeurde SMI. En mijn partner werkt fulltime (50+ uur) met lange dagen tot savonds laat (00:00). Waardoor vaak de zorg voor de kleine + het huishouden op mij valt. In combinatie met alles waar ik zelf mee loop is dit erg pittig en heb ik weinig tijd voor echt herstel. Op de dagen dat ze nu naar de opvang gaat ben ik aan het bijkomen of druk met het huishouden, boodschappen ect. We verdelen dit wel thuis, maar grotendeels doe ik. Ook omdat het ergens een uitlaatklep is. Alleen neemt dit al niet weg dat het af en toe allemaal erg pittig kan zijn.
Nu heb ik vanuit mijn psycholoog en ergotherapeut de vraag gekregen of de kleine niet 3 ipv 2 dagen naar de opvang kan.
Ik vind dit zo'n moeilijke keuze. Want ik geniet enorm van haar aanwezigheid en we hebben opzich een fijn ritme samen. Maar ben ik er ook bewust van hoeveel tijd het opslokt ook in combi met alle afspraken die ik wekelijks heb staan.
Sidenote; ze heeft enorm veel plezier op de opvang en het is een fijne plek waar ze betrokken zijn bij de situatie.
Lijkt mij gezien de situatie ren goed idee. Dochter extra dag naar opvang of dat je man bijvoorbeeld 40 uur gaat werken ipv 50+.
En als je geter in je vel zit kan je altijd weer terug naar 2 dagen.
Ik zou zeggen doen. Je eigen herstel is zeker zo belangrijk. Misschien ben je ook wat sneller hersteld als je het nu iets rustiger aan kan doen. Mijn kindje gaat 3 dagen en vind het fantastisch. En je kan het inderdaad altijd weer terug draaien als het beter gaat.
Ik kan het zeker terug draaien. Dat is een fijne gedachten, maar soms voelt het een beetje alsof ik haar daar achterlaat. Als moeder nu ben ik zo snel geneigd om mijn herstel er maar een beetje bij te doen.
Indien je dit niet wilt, kan je ook kijken of je ondersteuning kan krijgen op andere vlakken. Bijvoorbeeld tijdelijk een schoonmaker, zodat het huishoudelijke stuk doorloopt, of een glazenwasser o.i.d?
Mij lijkt het logischer dat je partner wat minder gaat werken. Maar of een kind nou 3 dagen naar de opvang gaat ivm werken in een betaalde baan of ivm werken aan herstel is toch allebei prima.
Ik zit ook thuis. En mijn zoontje gaat ook 3 dagen naar de opvang. Ik ben al 2 jaar thuis en zit in de wia momenteel.
Mijn vriend werkt 40 uur en op maandag en dinsdag ben ik alleen met onze zoon. Dit is voor mij al heel erg lastig momenteel.
Ik ben nu 30 weken zwanger en mijn zoontje is 3 jaar.
Als ze het naar haar zin heeft op de opvang en het financieel kan, waarom dan niet doen? Als dit ten goede komt van jouw herstel heeft jouw dochter (en jij uiteraard ook) hier zooooo veel meer aan!
Wellicht is een andere optie dat jouw man minder uur gaat werken?
Of dat je een goede schoonmaakster zoekt en haar zoveel mogelijk van het huishouden laat doen?
Wat jij nodig hebt voor je herstel. Een gezonde mama is alles!! Het hele gezin heeft daar baat bij, en staat en valt daarmee.
Of dat opvang of wat anders is, geen idee.
Voel je niet schuldig wat je keuze is, er is geen zwart/wit goed/fout antwoord. Het leven werkt niet zo :)
Wat een fijne ideeën en dank voor het mee denken! Helaas kan mijn partner door zijn functie niet persee minder werken. Hier er daar eerder weg ect, but that's it. Sommige weken werkt hij wel 4 dagen. Dat is dan wel fijn, maar neemt de zwaarte niet af. Ik ga eens kijken naar de kosten van een schoonmaakster ten opzichte van 1 dag extra opvang. Dank!