Baby niet levensvatbaar en schoonouders gaan op vakantie

Ik denk dat er voor miscommunicatie is en dan vanuit beide kanten. Dus zou zelf niet boos worden, maar gewoon aangeven wat je nodig hebt. Als jij niet zegt wat je nodig hebt, dan weten ze dat ook niet en kan je daar dus ook niet boos om worden. Veel sterkte toegewenst

Wat een verdrietige situatie, waarin er natuurlijk al zo veel emoties zijn .. Wat betreft je schoonouders snap ik ergens dat er miscommunicatie is geweest door jullie zin ' je moet doen wat je zelf wilt '. Mensen raken daarvan ook in de war en weten misschien niet goed wat ze moeten en kunnen doen. Daarin ligt misschien dan ook gelijk de vraag: wat heb je van ze nodig op dit moment? Dan zou je dat ook kunnen aangeven ' Wat jammer dat jullie in Spanje zitten, we hadden het fijn gevonden om even wat afleiding te hebben, wanneer zijn jullie weer terug?' , is dan bijvoorbeeld een berichtje wat je prima kunt sturen. Daarnaast en dit klinkt heel hard: hun leven gaat op het moment wél door waar het van jullie misschien stil staat. Wij zijn zelf een kindje verloren en toen ik de dag na de begrafenis langs wilde komen bij mijn vader, zei hij dat het niet uit kwam omdat hij andere dingen te doen had. Hard, maar het was wel even hoe het was. Daarom heb ik ook geleerd om duidelijk aan te geven wat ik van een ander verwacht. Een ander vult dat namelijk altijd net even anders in dan hoe ik hoop😅. Heel veel kracht gewenst ✨️ , hopelijk vinden jullie alsnog steun bij elkaar

Ik snap je emoties heel goed. Je schoonouders zitten echter ook in een lastige positie. Ze voelen ook veel emoties maar zijn ook machteloos. Moeten ze dan naast je zitten op de bank en samen treuren? (Dit klinkt lullig maar zo is het niet bedoeld). Als je praktische ondersteuning had willen hebben, hadden jullie dat moeten uitspreken. Dan hadden jullie moeten zeggen: nee, we zouden het fijn vinden als jullie niet weggaan en in de buurt blijven. Jullie hebben emoties maar andere kunnen jullie behoeftes niet ruiken en voelen zich machteloos (Mijn zus heeft haar kindje verloren dus ik stond aan diezelfde zijlijn) Heel veel sterkte 😘

Ik vind het eerlijk gezegd wel onterecht. Ze kunnen toch idd niks doen!?? Waarom moeten ze hun vakantie opgeven?

Goed gezegd. Wat verwacht je precies? (Ik bedoel deze vraag niet bot) Als je dat helder hebt en zij het weten, kunnen zij ook aangeven wat voor hun haalbaar is.

Ik wil niet ongevoelig overkomen maar waarom ben je boos op hun? Wat kunnen zij doen voor jullie? Ik denk dat je gewoon zo verdrietig bent en ergens had gehoopt op meer steun vanuit hen. Maar wat ze zeggen klopt wel; ze kunnen niets voor jullie doen.. en die misplaatste reacties, denk dat ze niet weten wat ze moeten zeggen. Het zou erger zijn als ze helemaal niks hadden gezegd denk ik. Dusja, wel iets zeggen is fout. Niks zeggen is fout.. het is een situatie buiten hun macht. Het voelt voor jullie nu waarschijnlijk alsof ze jullie in de steek laten door op vakantie te gaan maar zoals al eerder gezegd kunnen ze toch niks doen. Sterkte de komende tijd❤️

Omdat ze hadden gezegd na twee dagen terug te komen en daarop zeiden we dat ze dat moesten doen. We hadden wel gezegd wel fijn als jullie daarna met onze dochter kunnen helpen omdat we vaak naar het ziekenhuis moeten en de baby waarschijnlijk niet meer weg lang zal leven.

Dat hadden we ook gezegd, dat het fijn zou zijn als ze konden inspringen met bijvoorbeeld ophalen van onze dochter uit school. Het zou miscommunicatie kunnen zijn, omdat we eerder een andere moeder hadden gevraagd. Ik vind het heel erg lastig dat ze zeggen, dat ze in eerste instantie niet ver weg wilden van ons omdat dat niet goed voelde en het vervolgens zonder het te zeggen wel ineens doen. Daarom ben ik boos. Het een zeggen en het ander doen.

Ze moeten wat dat betreft natuurlijk niks en had inderdaad fijn geweest, maar zij maakten toch de keuze voor de vakantie. Ik hoop dat je met de tijd met wat meer mildheid daar naar kunt kijken. Voor nu zou ik dan er even voor kiezen om geen contact te hebben, mocht je je boosheid niet kunnen parkeren. Zij kunnen vanuit Spanje nu ook niks met jouw boosheid. En die boosheid kost je ook veel negatieve energie. ✨️

Ik ben het met je eens dat het niet hoeft. Maar zeggen dat je niet weg wilt omdat je er voor ons wilt zijn en dan niet doen, maakt me verdrietig. We hebben echt net gebeld en ze zei dat zij ook geen ouders had die er voor haar waren, dat ze alles zelf moest doen en dat wij dat dan ook maar moeten kunnen. Ik begrijp nu ieder geval waar dit gedrag vandaan komt. Klinkt gek, maar dan kan ik het naast me neerleggen. Ik reageer nooit boos op mensen, daar ben ik te verlegen voor. Maar zal omwille van de kleinkinderen wel contact houden. En hopelijk lost het zichzelf wel weer op. Wij helpen hun ook veel met klussen in huis, dan laten we dat maar even. En we zien het wel. Bedankt voor het meedenken

Zoals ik lees zijn het allemaal emoties door elkaar! Je schoonouders zijn net zo verdrietig dat het niet goed gaat met hun ongeboren kleinkind al voelt dat voor jullie misschien niet zo. Laat ze even "genieten" van hun vakantie.....ik vraag me nml echt af of ze kunnen genieten met de wetenschap dat ze hun as kleinkind moeten gaan verliezen. Hun hebben emoties en jullie hebben emoties, en daar moet ruimte voor zijn allebei. En bespreek het op een rustig moment nog eens met elkaar, maar laat dit niet sudderen tussen jullie! Veel sterkte toegewenst 😘😘

Wat lastig, ik snap dat je boos bent. Ik was ook boos/erg teleurgesteld toen mijn ouders paar dagen weg plannen terwijl mijn manmidden in chemo kuur traject zat en wij af en aannnaar ziekenhuis moesten en regelmatig onverwacht oppas hulp nodig hadden voor onze dochter. Ik heb het niet tegen hun uitgesproken maar moest toen ik het hoorde wel even huilend mijn ei kwijt bij mijn zus. Gelukkig zijn ze niet gegaan toen mijn man diezelfde avond weer naar SEH moest. Ik wilde niet tegen ze zeggen niet te gaan maar vond dat ze zelf toch wel konden inzien wat de omstandigheden waren. Maar ik snap dus het afhankelijk zijn van naasten voor, oppas hulp, morele ondersteuning. Ik denk dat het miscommunicatie is geweest. Ik zou nogmaals bellen en uitspreken dat jullie dachten dat ze alleen naar zus gingen en jullie hun nabijheid zouden waarderen in deze lastige tijd. Misschien dat zij juist jullie rust en tijd samen te gunnen en nieut bewust van dat er nog ziekenhuisbezoeken nodig zijn en hun steun juist helpen is. Miscommunicatie kan gebeuren. Maar laat het de goede relatie niet in de weg staan. Heel veel sterkte voor jou en je gezin.

Ach wat onwijs verdrietig! En misschien weet je nu ook gewoon even niet wat je nodig hebt, maar had je het wel fijn gevonden als ze in de buurt waren, een keer langs kwamen of even konden oppassen op jullie dochter. De emotie zit hoog bij jullie beiden, wat heel begrijpelijk is! Helaas verandert er nu niks aan de situatie en ik hoop dat jij de rust gaat vinden om afscheid te kunnen nemen van je kindje en alles een plekje te geven. En hoop ik dat je het bij kan leggen met je schoonouders. Veel sterkte 😘

Dank je wel. Ik hoop dat alles nu goed is met je man. Communicatie is lastig. Mijn schoonmoeder heeft nu letterlijk aan de telefoon gezegd dat ze niet wilt helpen. Nou ja, dan is het ieder geval duidelijk.

Ik zou even zeggen tegen ze iets van dat je niet boos had moeten worden, maar merkt dat je zoveel verdriet hebt en je hun steun meer nodig hebt dan je eigenlijk had verwacht. En dat het voor jullie nu lastig is dat ze zo ver weg zitten. En dan goed gesprek voeren

Dank je, een fijn berichtje. En ik ga er wel vanuit hoor. Zo boos ben ik ook niet. Het is gewoon jammer hoe het loopt en dat het moeilijk is erover te praten

Wat is die boomer generatie toch apart.. de ouders van mijn zwager gingen doodleuk op vakantie naar Frankrijk terwijl hun dochter (mijn nichtje) net de diagnose leukemie had gekregen en een zwaar traject in het Maxima centrum inging.. HOE BEDENK JE HET!? 😩

Helaas wil mijn schoonmoeder niet praten. Mijn schoonvader wel en met hem hebben we al wel fijn gepraat nu.

Ach nee toch. Wat zielig voor het meisje en haar ouders. Ik hoop dat het beter met haar gaat! Misschien heeft de boomer generatie wel een hele andere manier van communiceren. Met mijn ouders blijft het ook altijd lastig.

Het beëindigen van een zwangerschap, om welke reden dan ook, is een ingrijpende gebeurtenis. Er zijn geen juiste woorden voor wat je doormaakt. wat betreft je schoonfamilie; ik zou niets verwachten van ze, denk bij jezelf dat jullie als gezin genoeg zijn voor elkaar en buiten jullie om niemand nodig hebben. Heel veel sterkte gewenst in deze moeilijke tijd ❤️