Familie/vrienden ver weg: hoe doe jij dat?

Herkenbaar, al is het voor mij naar de meeste mensen 45-50 min. Mijn zoontje is 21 mnd maar slaapt nog 2x per dag en het lukt echt alleen thuis. Ergens anders laten slapen is standaard drama dat dagen doorwerkt😅 wat ik vaak doe ik halverwege afspreken, dus bijvoorbeeld met een vriendin en kinderen naar een kinderboerderij die voor ons allebei max een half uur rijden is. Dan kan ik vaak max 1,5 uur blijven zodat we op tijd terug zijn om te slapen, maar dat geeft mij echt meer rust dan met stress toch verder gaan rijden. Ik baal er soms ook wel van, maar dit en regelmatig bellen helpt wel!

Voor ons is het ook een uur rijden naar beide families. Ik ga regelmatig een dagje naar mn moeder/zus. Dan ga ik smorgens weg en ga savonds na het eten weer naar huis. Of ze komen een hele dag naar mij toe. Komen ook regelmatig eten. Met vriendinnen net zo, ga ik vaak ook een hele dag heen of ze komen een hele dag naar mij toe. Ik vind het ook niet altijd makkelijk dat ze verder weg wonen en dat je niet even spontaan langs kan gaan. Maar zo een hele dag maakt voor mij veel goed. Het scheelt ook dat ons zoontje een makkelijke slaper is. Hij slaapt overal en ik ben daar eerlijk gezegd ook heel makkelijk in.

Alsof ik mn eigen verhaal lees. Alleen schoonouders wonen relatief dichtbij, andere familie en mijn vriendinnen variërend op 1,5-3 uur rijden afstand. Iedereen is uitgewaaierd en letterlijk in alle uithoeken van het land terecht gekomen. In het dorp waar we nu, met veel plezier, wonen, ken ik enkel de buren. Ik mis ook echt iemand die ik spontaan kan bellen en bij wijze van spreken een half uur later kan zien voor een koffietje. Het maakt me best eenzaam.

Oh pff ja zoveel extra gedoe heb je met een slechte slaper he... die van mij slaapt wel redelijk in de auto, dus dan wil ik dat ze de dutjes daarin doet (moet ook wel - in een campingbedje slapen is echt een hit or miss, maar als het lukt wil ze daarna echt niet een uur wakker in de auto) Fijn dat je hier wel oossingrn voor hebt gevonden! 😊

Oh wat fijn dat je deze oplossing hebt! Bij mij zou dat met slapen inderdaad lastiger gaan. Ga je dan de hele dag met z'n tweeën altijd? (Het klinkt alsof een eventuele partner niet meegaat) of ga je ook weleens helemaal alleen?

Ik vind het heel sneu voor je, maar ergens doet het me toch ook altijd goed om te weten dat ik niet de enige ben die hier moeite mee heeft(zo voelt het soms wel, ik heb ook vriendinnen die ver van iedereen wonen maar die lijken het wel lekker te vinden). Hopelijk kun jij ook mensen vinden bij wie dit wel kan, en op een fijne manier in contact blijven met de mensen verder weg 💕

Als ik een hele dag ga, dan gaat mn man niet mee. Ik ga dan altijd met mn zoontje. Als we savonds gaan, gaat mn man wel altijd mee

Mijn familie woont op 2 uur afstand met de auto. We plannen inderdaad ruim van te voren. Soms ga ik met zoontje een hele dag heen. Dan plan ik de reistijd altijd zo dat zoontje in de auto kan slapen. Soms blijf ik ook logeren. Mijn moeder komt ook wel eens bij ons logeren. Mijn schoonfamilie woont op 7 uur vliegen. Die zien we daarom maar 1x per jaar. Ja, het is ver. En ja, ik vind het ook heel vervelend dat we niet even op de koffie kunnen of spontaan kunnen afspreken. Dat gezegd hebbende zou ik je wel adviseren om te investeren in iets van contacten in je huidige woonplaats, als verhuizen geen optie is. Je hebt ook een netwerk dichtbij nodig. Ook als bijv je kindje van de opvang gehaald moet worden en jullie zijn beiden onverhoopt verhinderd (je weet het nooit).

Vergeten te zeggen: de situatie accepteren helpt het beste.

Wij hadden dit ook, ik voelde me daardoor ook erg eenzaam en vond het ook best zwaar. Idd halverwege afspreken, meer mensen in de buurt zoeken.. Overigens, na lang wikken en wegen toch besloten te verhuizen richting mijn ouders. Nieuwe banen en alles. Beste beslissing ooit.

Ik snap je wel. Hier wat mensen dichterbij, maar alsnog voelt het heel vergelijkbaar. Ik zou de lat lager leggen. Het kan ook gewoon prima zijn zoals het is. Ik heb gewoon maar een paar vriendinnen waarvan ik sommige niet eens maandelijks zie. Het enige is dat ik in de zomer mensen mis om spontaan nog even een rondje te lopen oid, eigenlijk zomer vrienden in de buurt. Maar ik denk echt dat het vooral een kwestie van accepteren is

Heel herkenbaar. Zowel vrienden als familie wonen bijna allemaal op 2uur rijden. mijn dochter vind autorijden verschrikkelijk dus ik ga eigenlijk nooit alleen erheen. Maar zij komen soms een dag langs op mijn parttime dag en met vriendinnen spreek ik in de weekenden af. Maar ook erg van te voren gepland net zoals jij..herken wel het gevoel van geleefd worden en drukke agenda daardoor, maar ik probeer het vooral te accepteren. Ik merk dat hoe meer ik erover nadenk en hoe meer erover zeur, hoe lastiger het wordt en ook niet leuk voor mn partner. Wel ga ik ook proberen mensen te leren kennen in mijn huidige woonplaats door bijv iets van een sport te zoeken.

Wij hebben ook geen familie in de buurt. Wonen allebei op 1,5-2u rijden. Op zich in de stad waar we wonen wel netwerk, maar geen mensen met wie ik wekelijks afspreek. Ik vind het niet heeel erg, maar mis tegelijkertijd het spontane ook wel. Wij gaan 1x per 6 weken naar beide families toe voor een heel weekend. Maar hebben ook verhuisplannen richting familie, we merken toch dat het lastig is ook met oppas als ons kindje ziek is bijv.

Herkenbaar. Ik word ook een beetje verdrietig als ik je berichtje lees, omdat bij mij ook iedereen best ver woont. Ik voel me niet helemaal thuis waar wij nu wonen. Ik heb ook geen vriendinnen of familie die dichtbij wonen. Terwijl ik juist heel sociaal ben en extravert (bij bekenden) en het echt nodig heb op contact te hebben.

Hier wonen familie en beste vriendin ook op 1:45 uur rijden. De spontane momenten zijn inderdaad weleens jammer, maar we wonen heerlijk buitenuit, bouwen een sociaal netwerk door aan te sluiten bij commissie in het dorp en via de stalling van mijn paard. Verder veel contact via de app, audioberichten en foto’s delen. Maar wij zijn ook regelmatig bij elkaar, onze jongens (5 en bijna 3) gaan overal mee naartoe al vanaf de babytijd. Wij zijn reizen sowieso wel gewend, moest ik vroeger al voor opa en oma, later voor school ook met de trein. Dus in die zin weten we ook niet beter. Mijn werk is ook een kleine 45 min rijden.

Mijn moeder is een paar jaar geleden verhuisd naar zuid Limburg, wat voor ons ongeveer 1.5 uur rijden is. Ik zie haar vrijwel nooit. Eerst gingen we nog wel eens daar heen maar hierheen komen doet ze niet. Terwijl naar mijn ene zus gaat ze wel en bij mijn andere zus komt ze ook nooit. Mijn ene zus woont op een kwartier van mij vandaan en mijn andere zus een half uur, maar die zie ik hier ook nooit, moet altijd maar naar hun gaan..

En kan je kindje geen dutjes in de auto doen? Ik ben daar zelf wel wat makkelijker in, zeker met de 3e.. zij vindt de auto ook niet leuk, maar als je maar lang genoeg rijdt, valt ze vanzelf een keer in slaap. En dan slaapt ze misschien niet zolang als thuis, maar dat is dan maar een keer zo. Ik hou er rekening mee dat ze op haar normale tijd dat ze naar bed gaat nog moeilijk in slaap valt in de auto omdat ze dan nog “normaal” moe is en ze de auto niet leuk vindt. Ik zorg dan dat ik eerder ga, en wat later dan haar normale dutje (bijvoorbeeld rond 14u) weer terugrijd zodat ze écht moe is en alsnog een dutje doet in de auto, maar ook weer niet extreem laat.

Ik heb het geaccepteerd… en daarnaast wissel ik met mn vriendinnen af. De ene keer kom ik die kant op, de andere keer zij deze kant en soms in het midden van het land afspreken om ergens te lunchen/shoppen/uiteten gaan. Met familie: ik zie mn ouders ongeveer 1/2 keer per maand en zij komen ook best vaak deze kant op. Ik trek het eerlijk gezegd ook niet om steeds die kant op te gaan. Het is best een onderneming met de kleine erbij en toch weer meer dan 3 uur reizen. Helaas lukt het dus niet om heel vaak vriendinnen te zien, maar dat is nou eenmaal niet anders. Ik heb dus maar geaccepteerd dat het niet spontaan kan en ook minder vaak. Vrienden hier maken vind ik lastig merk ik, naast mn drukke baan, sporten en de kleine.