Ik kan het ongesteld zijn maar niet accepteren

Nou volgens mij vind niemand ongesteld zijn leuk hoor, maar wen er toch maar aan en anders zal je toch met je man het gesprek aan moeten gaan. Sorry als dit niet het antwoord is waar je op gehoopt had.

Ik zou rust zoeken in de wetenschap dat het nou eenmaal zo is. Je kan je blijven opwinden en het is niet leuk (ben het liever ook niet en ik heb wel meer klachten), maar je lijkt het in mijn ogen wel heel groot te maken.

Welkom in het leven van een vrouw. Maar als je het leven op de pil fijner vond dan ga je toch gewoon terug? Dat hij gesteriliseerd is kan je niet meer terug draaien, maar als hij echt van je houdt heeft hij toch liever dat je minder ongemakken ervaart.

Tja ik vind het ook vreselijk. Ben het al sinds ik 11 ben (nu bijna 32). Vreselijk onregelmatig altijd geweest, last van hormonen en af en toe een enorme heks. Maar ja, ik ben ongeveer over de helft 👍.. Advies; accepteren dat dit erbij hoort helaas en er niet teveel aandacht aan geven.

Het is in mijn ogen ook heel groot want ik ken dit gewoon niet zoals veel anderen. Ik ben er niet mee opgegroeid, ben vaker niet dan wel ongesteld. Opeens in mijn volwassen leven heb ik dit zo. Ik zeg ook nergens dat iemand anders het wel leuk vind (reactie boven jou), ik vind het gewoon extreem vervelend. En die wetenschap dat het eenmaal zo is kan ik mijn rust dus niet in vinden, omdat we zóveel aan ons lijf kunnen doen maar dit niet. Om hier nou voor in therapie te gaan is ook zo wat haha dus ik zal de rust toch moeten vinden

Tuurlijk als ik die keus maak steunt hij me gewoon, echter deed het mijn libido totaal niet goed. En die is wel beter zonder anticonceptie en dat vindt hij vooral heel lastig als dat weer verdwijt. Snap ik helemaal

Het klinkt nu alsof jouw man zijn wensen (jouw libido wordt lager etc). Boven die van jou staan? Je hebt twee kinderen gedragen, miskraam meegemaakt en hebt het nu ontzettend moeilijk met ongesteld zijn. Als die pil jou gaat helpen, neem je toch die pil? Wat hebben de wensen van jouw man daar dan nog mee te maken??

Vervelend dat je klachten had van de spiraal. Misschien kun je bij de huisarts bespreken of er nog andere mogelijkheden zijn, zoals een staafje in je arm? Zelf kan ik gelukkig goed tegen de mirena spiraal en word daarmee niet ongesteld. Ik ben nu één keer in mijn leven ongesteld geweest tijdens mijn werkende leven en ik was toen heel blij dat ik volledig thuiswerkte, want ik bloedde 10 dagen heel heftig met ook lekkages. Ik kan mij dat nu ook niet zo goed meer voorstellen. Omdat ik nu ook al bijna 10 jaar ongesteld of zwanger was. Ik snap dus dat het vervelend is, maar het is of accepteren of naar de huisarts om te kijken wat mogelijk is. Heel veel vrouwen gaan ook in de overgang aan de pil voor de hormoonhuishouding, ik heb nog niet eerder gehoord dat de man het dan erg vond dat hij zich heeft laten steriliseren.

Dat begrijp ik wel, maar door het zo uit te vergroten wordt het nog zwaarder. Ik zou juist de focus proberen te gaan verleggen en kijken hoe je die ene week per maand zo prettig mogelijk kan maken. Bij mij heeft de juiste combinatie aan verschoningsmateriaal al een hoop frustraties weggenomen.

Misschien helpt het als je je cyclus wat meer leert begrijpen, ipv dat het dan alleen maar een irritant iets is. Als je het meer begrijpt, helpt dat het te accepteren. Kijk eens naar het boek De Cyclus Strategie van Maisie Hill. Verder is er inderdaad niet veel anders aan te doen, behalve een spiraaltje oid dat je cyclus zou stoppen.

En dan ben je zeker beschermt want de pil alleen houdt en zwangerschap niet altijd tegen. Je man kan ook niet boos zijn als je de pil gebruikt om je eigen lichamelijke ongemak weg te nemen.

Als het zo’n probleem is, zou ik de pil als iets medisch/noodzakelijks zien voor je functioneren en niet als anti conceptie. Ik heb bijvoorbeeld een spiraal, omdat ik anders elke maand vreselijk buikpijn heb.

Vind dit echt heel egoïstisch klinken hoor. Wat heeft de wens van je man er mee te maken??!!! Hij heeft zich laten steraliseren zodat zijn vrouw van de anticonceptie afkon. Net zoals zijn vrouw het nu lastig vind om weer aan de pil te gaan omdat ze weet dat hij zich heeft steraliseren zodat ze ervanaf kon. Dat noem je wederzijdse liefde. In een relatie zijn 2 mensen, 2 behoeften. Afwegend overleggend met elkaar besluit je dingen. De ene keer doet de een iets voor den ander uit liefde en de andere keer andersom. Ze zegt overduidelijk ook nog " hij zou me steunen als ik die keus maak"

Je zegt dat ongesteldheid stoppen alleen kan bij extreme klachten. Betekent dit dat je al een gesprek hebt gehad over de optie van een operatie? Je kunt namelijk onderzoeken of je je baarmoeder kunt laten verwijderen. Dit is een hele grote operatie met vast een hoop nadelen, maar een gesprek erover kan altijd

Misschien is dit ook iets waar je domweg nog doorheen moet? Ik ken de frustratie, ben sinds mijn 10e ontzettend regelmatig ongesteld. De enige onderbreking so far zijn mijn eerste en huidige zwangerschap (ben nu 36). Pil, implanon, spiraal, niets heeft bij mij de menstruatie onderdrukt. In die jaren heb ik het ongesteld zijn ook vaak zat vervloekt, want van de 26 jaar wilde ik maar een korte periode een kind verwekken. Maar ja, je kan er tegen blijven vechten, daar heb je alleen jezelf mee. Beter kan je er mee om leren gaan, want zoals je zelf ook al zegt: je moet nog wel even. Waar anderen deze frustratie als tiener doormaken, maak jij het nu door. Dus niet gek dat je baalt, maar zonde om het de boventoon te laten voeren.

Wat een gedoe hè? Slepen met tampons en maandverbandjes, elke wc beurt afvragen welke maat tampon je nu weer moet nemen, of dat deze nog even kan blijven zitten. Ach, toch weer wat bloed in je onderbroek, maar weer in een bakje met koud water. Tampon vervangen op een openbare wc, blegh. En je handen maar weer wassen. Niet vergeten je handen in te smeren, want die zijn zo droog van het wassen. Zelfs als je weinig pijn hebt ,is het gewoon gedoe.

De wensen van mijn man zijn net zo belangrijk als die van mij, wij zijn namelijk volledig gelijkwaardig aan elkaar in onze relatie. Ik snap jouw reactie die mogelijk toepasbaar is op stereotype man die egoistisch aan zichzelf denkt, maar ik heb echt de liefste man die me onvoorwaardelijk steunt. Maar hij die zich voor mij laat steriliseren omdat ik geen hormonen wil, ik die vervolgens toch hormonen neem en dan amper seks wil, tsja dan had hij zich niet hoeven laten steriliseren. Zijn wensen doen er dus zeker toe, gezien zijn keuze volledig voor mij was 😄

Dankje voor de tip, daar ga ik naar kijken

Nee ik heb geen gesprek gehad maar dat vind ik dan ook wel weer extreem. Dan moet ik mentaal eerst gaan werken aan deze gedachtes vind ik zelf wel zo redelijk

JA! Dankje haha. Vannochtend mijn kinderen beide tegelijk aan het janken en voel ik die tampon half eruit hangen (want bevallen verkeerde maat) en dan word ik weer heel getriggerd😂