Laatste kindje

Oh nee ik was na twee zwangerschappen met zwangerschapsdiabetes wel klaar met het zwanger zijn en op mijn 40ste was ik echt niet meer bezig met wellicht een derde kindje.

Wij zijn gezegend met een gezonde dochter en een gezonde zoon (4 jaar en bijna 1 jaar). Mijn tweede zwangerschap was heel zwaar, onder andere door zwangerschapsdiabetes. Ook hebben we hiervoor een missed abortion gehad (van een tweeling). Ik heb niet genoten van de zwangerschap. Achteraf denk ik dat ik heel bang was. Bang om geen gezond kindje te krijgen. Ik zou dolgraag een derde kindje willen maar ben inmiddels 41. We durven het niet meer.

Succes met jullie keuze!.

Ik ook! Ik heb 3 dochters en na de tweede wilde mijn man niet nog een kindje. Ik eerst ook niet, maar na 6 maanden begon het toch te kriebelen. Manlief moest overgehaald worden en net 1 week geleden bevallen van mn derde dochtertje. Ik heb geen last gehad van zware zwangerschappen/bevallingen, dus dat is misschien geen goede vergelijking. Ik ben bijna 36 en vind zelf 3 echt prachtig. Toch wel een groot gezin, maar nog wel praktisch (geen 7zitters auto nodig;)). Ik zou jezelf nog even de tijd geven. Wie weet wordt een bepaald gevoel sterker? Ikzelf had steeds meer het gevoel van ‘ik wil er echt nog eentje bij..’, dat werd zo sterk dat er geen twijfels meer waren. Wie weet heb je dat ook…

Ja, ik herken het zeker wij hebben 4 gezonde dochters en 1 dochter geboren met 18 weken.. toch bleef bij mij het gevoel dat het voor mij nog niet klaar was na de geboorte van onze dochter met 18 weken durfde ik in eerste instantie niet meer bang om dit nogmaals mee te maken.. tot ik precies een jaar later als dat ik een positieve test had van mijn dochter weer een positieve test in handen had jammer genoeg was dit een 2ling en met 9 weken een miskraam.. hierna zei ik tegen mijn man het is goed zo.. als het niet meer gebeurd goed en als het wel nog mag gebeuren ook goed ben nu 13 weken zwanger en erg benieuwd of dit goed mag gaan en wij in oktober een gezond kindje mogen verwelkomen.. als dit weer fout zou lopen is het voor mij wel echt klaar.

Wij hebben 2 dochters en heb net een positieve test van de derde. Voor mijn man was 2 ook oke geweest. Ik zou er wel 4 willen. Maar ivm leeftijd (en ook leeftijdsverschil tussen de kinderen) en omdat het voor mijn man nu wel klaar is, weet ik dat dit de laatste wordt. Stiekem hoop ik op een tweeling ;) . Maar 1 is ook al een wondertje

Herkenbaar! Wij hebben 3 dochters. Bij de laatste erg misselijk geweest en tot 25 weken gespuugd nog maar niet over de pijn in m’n bekken gesproken haha.. toch bleef het kriebelen en ben ik nu zwanger van nummer 4. Ook weer veel gespuugd en kan nu amper lopen van de pijn in m’n bekken.. maar wat kijken wij uit naar de geboorte van onze zoon.

Ik zag vandaag een filmpje waarin werd gezegd: je zal geen spijt krijgen van nog een baby, maar je zal wel spijt krijgen als je het wou en niet hebt gedaan (dan moet het natuurlijk ook lukken, wil er niemand mee kwetsen)

Hmm ja.. ik denk dat dit wel heel persoonlijk is. Snap wel dat je wellicht vaker spijt kunt hebben van iets dat je niet hebt gedaan, maar er zijn (jammer genoeg) ook ouders die denk ik wel spijt hebben van nog een kindje (of überhaupt een kindje). Soms kun je vooraf de consequenties ook niet goed inschatten of blijkt het achteraf toch beter om het niet te hebben gedaan (ik ken in mijn omgeving zo'n geval). @TS, ik denk dat je op een gegeven moment wel overtuigd wordt van een bepaald gevoel ja/nee. Wellicht eens goed om de voors en tegens op een rijtje te zetten en het tijd te geven. Te voelen of het echt iets is dat je wilt. Ik denk zelf nu wel klaar te zijn met 2 door omstandigheden. Hoewel ik eigenlijk het liefst nog een kindje had gewild. We gaan kijken hoe ik (we) er over een jaar over denk. Maar gezien m'n leeftijd houd het dan ook wel een keer op. Dan zal ik er vrede mee moeten hebben en waarderen wat voor geschenken ik al heb in ons gezin 💕

Daar geloof ik niet in. Ik denk dat je wel degelijk spijt kan voelen. Wij voelden voor de eerste en tweede een hele sterke ja. Voor een derde zijn we constant aan het twijfelen. En dus hebben we besloten er NIET voor te gaan. We staan er niet 100% achter. Stel je hebt een enorm zorgenkindje, een huilbaby, of het zijn er opeens twee of drie. Ik denk dat je dan wel degelijk kan denken; waren we er maar niet voor gegaan. Terwijl als we net zo'n sterke ja zouden voelen als bij kindje 1 en 2, je hier denk ik veel meer vrede mee zou hebben (omdat je er 100% voor wilde gaan). Ik vind juist bij een kindje dat je het bij twijfel niet moet doen. Het is niet een paar schoenen dat je even terugbrengt. Maar een mens van vlees en bloed die je al je zorg, aandacht en liefde moet kunnen geven. Ik heb echt moeite met al die influence filmpjes die zeggen dat je geen spijt kan krijgen en 'de sprong' moet wagen. Ik voel me 100% compleet zo en geniet volop van de 2 kinderen die ik heb 🥰

Haha, een nieuwe auto komt ook steeds bij mij op. Het is nu al passen en meten 🙈 Maar volgens mijn vriend geen reden het niet te doen. Maar wel 20 andere redenen. Waaronder ook mijn leeftijd en de risico’s die het met zich meebrengt. En dat is echt een valide reden om te beslissen gelukkig te zijn met drie kids (ben ik overigens al, maar misschien is dit ook gewoon fear of missing out).

Bedankt voor alle reacties, er is geen verkeerde mening als het om dit topic gaat. Ik kijk het nog even aan en ga inderdaad alle voors en tegens eens op een rijtje zetten. Uiteraard moet het ons ook gegeven zijn. En als dat niet het geval is dan is het ook echt goed zo.

Hier drie dochters die ook stuk ouders zijn 11,13 en 17. Altijd, zeker na een late miskraam bij 15,5 week een wens voor een vierde gehad. Ook geprobeerd paar jaar geleden zonder succes. Ik had het ook geaccepteerd en had rust met drie prachtige dochters en gezegend te zijn. Toch uiteindelijk zwanger geraakt nu en ik had het even moeilijk in het begin van de zwangerschap. Maar wat kijken wij ook uit naar onze zoon en ons gezin die uiteraard ook gaat veranderd van dynamiek. En het gevoel nu echt te weten dat dit de laatste geeft ook rust . Dat gevoel had ik nooit eerder, des te zwaarder ik het soms wel hebt om te beseffen dat dit dus echt echt de laatste schopjes zijn in de buik en een zwangerschap mag meemaken. Ik ben overigens nu 39

Er bestaan wel degelijk ouders die spijt hebben van het krijgen van een kind. Vind dit soort uitspraken dan ook erg kwalijk.

Ons 3e kindje (januari geboren)zal ook de laatste zijn. Ik ben 41 en word dit jaar 42. De laatste zwangerschap was zwaar en ook de kraamtijd was geen feest. Gelukkig is zij kerngezond en voelen we ons gezegend met 3 gezonde kinderen. Ik had een wens voor 4, maar het is goed zo. Lichamelijk zou ik het niet trekken om weer zwanger te zijn. Ergens ook wel weer gek. De wetenschap dat dit allemaal de laaste keren zullen zijn.

Helemaal eens!!

Hi, Hier afgelopen oktober bevallen van de 4e. Ik stond ook in tweestrijd en uiteindelijk won de "nog een keer proberen" het. Geregeld denk ik, wat heb ik een spijt van nog een keer een baby. Natuurlijk houd ik enorm van hem, maar het valt allemaal zo enorm zwaar. Ondanks dat de andere kinderen dol op hem zijn, lijden ook zij Geregeld onder het feit dat alles draait om de baby en daardoor minder aandacht is voor hun. Ja, de babytijd gaat voorbij. Maar dat duurt wel écht heel lang! En het is echt heel zwaar met al die gebroken nachten, het gehuil, zorgen om ontwikkeling en alles wat er bij zo'n weerloos mini mensje komt kijken. Als ik terug in de tijd kon, had ik liever gekozen om m'n gezin compleet te laten met 3 kinderen. Ik ben overigens bijna 38. Succes met je keus 🍀

Wat een overdreven reactie op mijn opmerking. Niet alles is ‘kwalijk’. Lijkt wel of iedereen overal aanstoot aan neemt 😂 Ik heb het over mensen die nog een kind willen maar twijfels hebben. Natuurlijk zijn er uitzonderingen en mensen die niet blij zijn als dat kindje er eenmaal is..

Oehhh ik kan me dat wel voorstellen hoor. Is soms ook beetje mijn angst. Dat het enorm zwaar valt. Mag ik vragen hoe oud de andere drie zijn?

11, 8 en 2 zijn de andere. Er zal vast een moment komen waarom het makkelijker wordt, maar je moet toch eerst door de zware intense periode heen. Hier een slecht slapende huilbaby. Met koemelkallergie, reflux, enorm veel overgeven en ook nu traag qua ontwikkeling. Je hebt het allemaal niet voor het uitkiezen 🤷🏼‍♀️