Nakomer nog een broertje/zusje?

Zielig vind ik het niet persoonlijk, je jongste heeft al 2 zussen. 11 en 12 jaar leeftijdsverschil is in de komende 10 jaar misschien veel, maar rond de 10 tot 15 jaar wordt het misschien voor je zoontje wel "cool" om 2 oudere zussen te hebben die hem misschien wel overal mee naartoe nemen. En als hij rond de 20 is, is het verschil echt niet meer zo groot qua gevoel. Mijn man is 11 jaar ouder en daardoor mijn schoonzussen ook rond dat getal. En daar klikt het prima mee. Als dat mijn zussen zouden zijn, zou het leeftijdsverschil ook niet meer uitmaken op deze leeftijd. Uiteindelijk gaat het toch om de klik. Die kun je niet forceren. Dus als je twijfelt, zou ik met je man een datum afspreken waarop je jullie eigen voors en tegens bespreekt. En verder vooral investeren in de band die je oudsten met hun broertje hebben. Uiteindelijk weet je ook niet 100% zeker vooraf of je jongste klikt met een toekomstig jonger broertje of zusje. Dus als je het alleen doet om te zorgen dat hij er een maatje bij krijgt, zou ik het niet doen. Ik had het gevoel ook. Maar dan bij een derde en met de helft minder leeftijdsverschil tussen de oudste twee. Maar drie kinderen leek mij oprecht gewoon heel gezellig, beetje meer chaos dan twee. De gedachte van een derde ging ook niet uit ons hoofd. We hebben het toen ook een jaar laten rusten. Maar ik was toen 30, dus had wel wat meer tijd. Daarna hebben we los van elkaar de voors en tegens met mijn man opgeschreven en die met elkaar besproken eind 2024. De voors waren er meer en de tegens bleken niet onoverkoombaar. En nu is onze derde 2,5 maand en genieten we er enorm van! De oudsten zijn helemaal verliefd en gaan naar school, kunnen helaas nog niet zelfstandig. Bij jou doen je oudsten al veel zelfstandig en heb je alleen de jongste. Maar die slaapt net als een baby nog veel waarschijnlijk. Gezien jouw leeftijd zou ik zelf met je man afspreken om eind 2025 de knoop door te hakken. Je bent ook niet zomaar zwanger misschien en daarna duurt het ook nog 9 maanden. Misschien koop je dan al tegen de 41 of 41,5 aan voordat de baby wordt geboren. En qua gezondheidsrisico's bij een hogere leeftijs voor zowel jezelf als de baby, zou ik het zelf niet aandurven om dan nog veel langer te wachten. Qua aandacht voor je twee oudsten zou ik mij niet zo'n zorgen maken als "tegen". Ze zijn het al gewend dat hun jongere broertje nog veel aandacht krijgt. En kunnen misschien zelfs meehelpen met de baby als ze dit leuk vinden. Onze kinderen van 4,5 en 6,5 doen dit ook en vinden het geweldig! Maar je kunt zelf het beste inschatten hoe je oudsten het zullen vinden weer een baby.

Mijn oudste is 9, de jongste 1. Nu aan het proberen voor nog een 3e kindje. Mijn oudste is veel ouder dan de andere 2, maar ze is absoluut niet zielig en dol op haar zusje. Om die reden zou ik niet voor nog een kindje gaan, wel als jullie je nog niet compleet voelen met 3 kinderen.

Mijn oudste is 16 mijn middelste is 1,5 (bijna 21 maanden) en de jongste wordt binnen een paar weken geboren. En wij zijn 38 en 42 jaar ook al wat ouder. Het heeft mij niet tegen gehouden omdat ik al een ouder kind heeft. Ja ik denk wel dat ze een ander soort relatie met elkaar hebben omdat er zoveel jaren tussen zit. Maar mijn oudste is zo leuk met haar broertje.

Niet persee, oudere siblings kunnen juist heel leuk omgaan met een klein broertje of zusje vind ik zelf. Mijn moeder komt uit een gezin van 6 en scheelde nogsteeds 18 jaar met de andere. Mijn man is een nakomelingen toen zijn moeder 43 was en vader 51 schelden 16 en 20 jaar met oudere broer en zus hun band is heel goed. Zus kreeg een kind toen hij net 2 was btw dus groeide met nichtjes op.

Hier een zoon van 16, en een kleine man van bijna 15 weken met mijn huidige partner. Mijn partner is een stuk longer dan mij (hij 27 ik 37). Hij zou graag nog een kindle willen als het ons gegunt is. Ik twijfel, we wonen erg klein en voorlopig geen zicht op een ruimere woning. En met de huidige stand van zaken denk ik dat de oudste voorlopig ook nog wel thuis is

Mijn zus en ik groeiden samen op (4jr leeftijdsverschil) en hebben een broertje van 10 jaar jonger dan ik (dus 14jr jonger dan mn zus). Hij is wel echt opgegroeid als enig kind in die zin en wij als oudere zussen hebben vaak meer een moederlijke rol aangenomen dan dat van grote zus. Ook nu nog, nu hij 18 is. Mijn zus en ik hebben echt een hechte zussen band, ons broertje leidt toch meer zijn eigen leven en zoekt ons op voor advies, maar de levensfasen verschillen echt nog wel flink. Of het zielig is om als 'enig kind' op te groeien is heel persoonlijk, mij lijkt het minder leuk. Daarnaast heeft mijn man twee kinderen (13 en 10) en hebben we samen een dochtertje van 15 maanden. Voor mij was het wel heel belangrijk dat mn dochtertje zou opgroeien met een broertje of zusje rond dezelfde leeftijd, dus wij verwachten deze week ons volgende kindje. De oudsten twee hebben elkaar, de jongste twee zullen elkaar hebben en daarnaast hebben ze ook alle vier nog elkaar. Persoonlijk vind ik eind 50 voor een man wel wat oud voor een kind, in gedachte houdend dat het waarschijnlijk in ieder geval nog een jaar zou duren tot er een kindje geboren wordt, maar dat is mijn persoonlijke (ongezouten) mening. Jullie zitten toch al in de luiers en met de slaapjes enzo, dus wat dat betreft en de leeftijd zou ik zelf niet het besluit lang uitstellen. Veel succes met het maken van jullie beslissing.

Ik zou zelf er niet meer voor gaan met jullie leeftijd in het achterhoofd. Je man is dan rond de 70 als jullie kindje 20 is. Ik zou dus meer dit een issue vinden dan je andere dingen die je benoemd. Qua leeftijdverschil. Ik scheel 16 jaar met mijn zus. Toen zij kinderen kreeg was ik daar altijd. Toen kwam er wat meer afstand ivm. Vrienden etc. Nu zijn we weer heel goed samen. Al was het in de tussentijd ook gewoon altijd goed. Leeftijd hoeft geen issue te zijn.

Eens! Maar…. ons nakomertje heeft dan als enige een oude papa terwijl als we nog een kindje zouden krijgen heeft hij dat lot tenminste samen met iemand… slaat dit argument ergens op of eigenlijk niet? Punt is natuurlijk wel (ook) dat wij (hij) minder energiek is/wordt, dan is 1 kleintje beter te doen dan 2…. 🙃

Ik krijg een beetje de indruk dat jullie het zelf graag willen, maar dat allerlei tegenargumenten jullie nog een beetje in de weg zitten. Probeer je door dit topic misschien jezelf te overtuigen dat het oké is om er nog een keer voor te gaan? Dan is dat helemaal prima natuurlijk, ook zonder al de meningen van anderen! En als dit helemaal niet waar is, negeer mijn reactie dan vooral, maar dit zou echt iets voor mij zijn om te doen, anderen proberen te overtuigen omdat ik zelf eigenlijk graag overtuigd wil worden dat iets oké is. En voor anderen weet ik dat dat niet nodig is, dat je gewoon je eigen beslissingen mag nemen, maar voor mezelf is dat nog wel eens erg moeilijk...

Ik heb zelf een oudere vader (56 bij mijn geboorte) en wel een broer en zus met weinig leeftijdsverschil tussen ons. Ik heb eerlijk gezegd nooit gedacht: als ik mijn broer en zus niet had gehad, dan was het pas echt erg geweest dat hij zo oud is..? Ik kan ook eigenlijk niet zo goed bedenken wat dat uitmaakt, want voor mij is het überhaupt niet echt een onderwerp. En je zoon is toch niet alleen, hij heeft zijn zussen. Die zijn weliswaar zelf ouder dan hij als je man echt bejaard begint te worden, maar ze zijn er wel, hij zal er niet alleen voor staan. Andersom kun je denk ik wel redeneren: je hebt nu al een kind op latere leeftijd, dan kun je ook niet meer zeggen dat je daar niet aan moet beginnen, want dat heb je al gedaan. Dan kan er ook nog wel eentje bij. De doorslag moet geven, wat je zelf wil! Niet al deze zaken op je zoontje projecteren, want niemand weet hoe alle mogelijke scenario's gaan uitpakken

Treffend ❤️❤️

Gedeelde smart halve smart vind ik wel een hele sneue reden om geboren te worden… Hij heeft toch al twee zussen? En wat als jullie 4e niet gezond geboren wordt (kans neemt toe met de leeftijd)? Dan heb je straks twee puberdochters, een dreumes, een zorgenkind en een minder energieke partner. Ik zou me er niet aan wagen, als jullie het nu goed hebben samen.

Eens om de zegeningen te tellen! Ik wil niet een vierde om de smart te delen hoor, een eventuele geboorte is echt alleen uit liefde. Maar ik snap je punt ❤️❤️

Dank voor het delen van jullie ervaringen en meningen ❤️❤️❤️🌟🌟🌟🌟

Ik vind 'oudere' ouders geen reden om niet voor een kind te kiezen, als het maar heel erg gewenst is ❤️. Ieder wiegje kent zijn voor- en nadelen, en niets is gegarandeerd. Als je als kind maar gewenst bent en je weet dat je een veilige hechting kunt bieden, dan heb je het belangrijkste werk al gedaan. Ik denk overigens wel dat er zwaarwegende overwegingen kunnen zijn om ondanks een kinderwens niet voor een kind te kiezen (bijv. een slechte relatie, verslavingen, zorgelijke financiële situaties etc., lichamelijke- of verstandelijke beperkingen), maar leeftijd is er voor mij niet één van.

Ik ben 40 en mijn oudste is 14 en zijn broertje nu 3 maanden. Voor mij is het goed zo. Los van of het sneu is ben ik er klaar mee. Ik geloof niet in het “ dan kunnen jullie er voor elkaar zijn als ik er niet meer ben” onzin. Niet alle kinderen worden gezond geboren. Niet alle kinderen raken volwassen en niet alle kinderen vinden elkaar leuk. En dat als een verwachting opleggen aan een persoon dat deze diens familie altijd maar moet steunen en leuk moet vinden klinkt wat ouderwets. Het is niet realistisch en zelfs schadelijk voor de autonomie in mijn optiek. Maar goed wil je nog een kindje moet je dat gewoon doen maar wel met de juiste beweegredenen.

Mijn broertje en ik schelen ruim 8 jaar. Dat hadden onze ouders niet zo gepland, maar zo is het gelopen. Als kind had ik weinig met hem en hij met mij. Inmiddels zijn we volwassen en is de band prima. Zelf had ik er dan ook niet voor gekozen (voor zo verre je wat te kiezen hebt) om zo'n groot leeftijdsverschil te hebben. Ons 3e kindje(10m) scheelt ruim 4 jaar met de 2e en dat vind ik al veel. Maar fysiek trek ik het niet nog een keertje, ik ben nu 42. Maar als ik me er beter bij had gevoeld dan waren we denk wel voor die 4e gegaan. Het kan verder prima, we hebben nog ruimte in huis, ons budget en liefde genoeg, maar voor mij is het nu goed.

Dank dames voor alle reacties! Het heeft me echt aan het denken gezet, vooral ook: wie wil ik overtuigen terwijl we het eigenlijk al weten! We gaan ervoor!

Ik was 12 en mijn broer 14 toen mijn broertje geboren werd! We vonden het fantastisch en mijn broertje komt nog steeds elke maand (eerst elke 2 weken) bij mij logeren. We sporten samen en hebben echt een goede band! Ik heb hem weleens gevraagd of hij een broertje of zusje van zijn eigen leeftijd nog leuk had gevonden, maar hij antwoordde altijd nee😂 hij vond/vind het heerlijk. Mijn oudere broer en ik gaan goed met elkaar, maar we zijn minder close en dat is prima! Leeftijd hoeft daarin niet altijd wat te zeggen😁 Ik zou het persoonlijk alleen doen als mijn man en ik echt nog de wens hebben voor een baby. Ik zou voorzichtig zijn met het doen voor de jongste. Een zwangerschap brengt natuurlijk altijd risico’s met zich mee. Als voor jullie het gezin compleet voelt zou ik ook veel waarde hechten aan de rust😁

Doen! Ik ben de 4e, andere 3 allemaal rond de 10 jaar leeftijdsverschil. Het was super gezellig hoor, maar wel altijd een buitenbeentje gevoeld, enig kind. Andere generatie, niet kunnen mee praten over ‘vroeger’. Alleen op vakantie gaan met m’n ouders want de anderen gingen al niet meer mee, en m’n vader was al wat ouder dus voor mij niet perse leuk. Dit zijn vooral de negatieve kanten maar m’n moeder heeft altijd over die 5e getwijfeld, en denk dat het echt beter had geweest! Succes met de beslissing!