Paniek/angstaanvallen? 7 maanden na bevalling

Ik heb dit gehad door hormonen.. merk je ook dat het in dr week voor je ongesteldheid erger is? Bij mij was het in de pms week het ergst en als ik stress had.. nu ben ik zwanger en nergens last van..

Ja, en het gaat nu gelukkig een stuk beter met mij. Was er echter wel al bekend mee voor mijn zwangerschap en bevalling, maar toen mijn kleine nog baby was wbt angst wel (weer) in een dal gezeten. Wat wil je weten? Ik gebruik geen medicatie, maar vroeger wel lang geslikt.

Mag ik vragen wat voor medicatie je gebruikt hebt? Wat heeft jou geholpen uit het dal te komen en wat voelde je toen je in dat dal zat?

Ontzangeren is sowieso wel een dingetje ook. Ik heb ok ig steeds periodes dat mijn bloeddruk heelmerg daalt en ik me echt enorm naar ga voelen, dat had ik tijdens de zwangerschao en lijkt momenteel nog niet voorbij. Hoe gaat het slapen? Weet je wat maakt dat je zo heftig reageert op deze symptomen? Werkt de hulp die je krijgt?

Is je bloed geprikt? Ik voelde me continu heel dromerig en wazig in mijn hoofd en kreeg daar angstklachten en paniekaanvallen van. Meer dan een jaar postpartum kwamen we erachter dat ik ijzertekort heb met lichte bloedarmoede. Sindsdien slik ik ferrofumaraat (ijzer suppletie) en trekt het dromerige sluimerige gevoel weg uit mijn hoofd en nemen de angstklachten giga af. Schildklierklachten kunnen ook voorkomen na de bevalling en heftige klachten geven.

Nee ik heb helaas geen idee waardoor ik zo extreem reageer. Wil er zo graag vanaf. De hulp voelt voor mij niet als helpend😭

Ja klopt het is veel erger als ik ongesteld moet worden, maar ik heb de implanon.. maar ik heb een doorbraakbloeding en dan gaat het super slecht

Escitalopram. En ik durfde vanwege paniek de straat letterlijk niet uit (of aan overkant vd straat te staan!) Héel veel gelezen over wat alles in houd, je lichaam begrijpen je hoofd begrijpen. Accepteren. En alles heeel rustig met mini stapjes opbouwen, zelfvertrouwen dus opbouwen soms met hulp soms alleen. Ik had toen ook nog geen nieuwe psycholoog. Je mag me een pb sturen, kan anders een heel verhaal hier typen..

Ik heb er nu 7 maanden last van en gebruik dus wel medicatie. Dat ging een tijdje goed. Maar nu weer slechter. Heb nog niemand gehoord en/of gesproken met een positief verhaal en ben dus echt bang dat dit iets blijvends is.

Nee ik weet dus niet waar het vandaan komt, ik heb hiervoor ook nooit last gehad van deze klachten. Ik heb therapie en medicatie dat ging een tijdje goed, maar lijk nu weer terug bij af

Ah fijn! Welke waardes waren bij jou niet goed? Want ik heb meerdere keren bloedgeprikt en dat was allemaal goed, maar dat dromerige gevoel ken ik helaas maar al te goed en daar word ik dus ook knettergek van.. maar met elk dingetje wat ik voel word ik angstig

Misschien mg ophogen bespreken? De angst dat het nooit beter wordt hoort er helaas echt bij, dat is “normaal” met zulke klachten. Ook de angst voor een psychose, gek te worden etc ken ik maar al te goed. Juist hoe meer je in je hoofd gaat en hoe drukker je maakt hoe erger het wordt. Dat is het moeilijke! Dat wazige gevoel of het gevoel van “niet echt zijn” hoort echt bij een stressreactie van het lichaam en komt voort uit het druk maken en eigenlijk “gek” maken van jezelf. Accepteren, accepteren, accepteren… het gaat over, comfortabel zijn in het oncomfortabel zijn Je mag me altijd pb doen trouwens als je dat fijn vind

Lief dankjewel! Ik stuur je even een berichtje

Mijn ferritine is te laag (dat is een ijzerwaarden). Is dat ook gecontroleerd bij jou? IJzertekort komt bij heel veel vrouwen voor en er is nog te weinig over bekend.

Klachten die ik had: moe, het gevoel er niet echt te zijn (soort derealisatie), het gevoel alsof ik in een droom leef waar ik niet uit wakker word. Dat gevoel maakte mij intens angstig. Ik kreeg steeds meer angsten over dat gevoel, bang gek te worden, zoeken naar oorzaken. Op den duur was ik bang dat dat gevoel het resultaat was van onderdrukt trauma, dus toen kreeg ik daar angst voor. Echt heel erg naar allemaal. Nu denk ik achteraf dat het een combi was van hormonen én ferritine tekort. Ik slik nu sinds juni ferrofumaraat om mijn ferritine omhoog te krijgen en voel me langzaam aan beter. Het wazige gevoel is vrijwel weg en daarmee de angst ook.

Ik herken de angst klachten helaas En ook dat je niet de moeder bent die je zou willen dat je bent Mijn vrouw heeft ons 1e kindje gedragen, inmiddels een dreumes van 15 maanden Ik zou graag met haar regelmatig naar buiten gaan maar mijn angsten houden me vaak tegen ik zou ons 2e kindje willen dragen Alleen ben ik tot het besef gekomen dat ik eerst mijn angsten aan moet pakken voor ik aan een traject begin Heel frustrerend maar nodig Ik heb me door laten verwijzen naar een psycholoog die ook ervaring heeft met mensen die angst klachten hebben we zijn er proberen achter te komen wat de oorzaak is van mijn angst klachten Vaak zit het heel diepgeworteld Dat is ook de reden dat ik niet aan medicatie wil Niet dat ik tegen medicatie ben Maar Omdat je met medicatie vaak de symptomen aanpakt maar niet de oorzaak Wellicht is dat iets voor jou om ook uit te zoeken Misschien is er onbewust een trigger na je bevalling gekomen wat deze angsten veroorzaakt Dan helpt medicatie natuurlijk maar tijdelijk want de symptomen worden minder maar zolang de kern niet word aangepakt blijft het sluimeren Het gevolg is dan waarschijnlijk dat je steeds vaker moet ophogen Dat lijkt me ook niet prettig Daarnaast luister ik ook bepaalde podcasts om mijn angsten te leren begrijpen Enorm leerzaam

Ik kan dit beamen aangezien ik “vroeger” 5 jaar lang ongeveer met succes antidepressiva heb geslikt (wel een constante dosis) en toen ik stopte kwam alles langzaam maar zeker weer boven en doe ik het nu anders. Maar dit is mijn ervaring en ben ook helemaal voor antidepressiva als dat goed werkt

Ik heb je een vriendschapsverzoek gestuurd.

Ik ga maandag even contact opnemen met de huisarts om bloed te prikken. Mijn transferrine verzadiging was te laag.. maar daar hebben ze nooit wat mee gedaan.

Ik heb inderdaad wat dingen meegemaakt, hiervoor word ik ook behandeld en daarnaast slik ik dan medicatie, omdat ik het niet meer trok zonder medicatie helaas.