Pluszoon wil geen contact met baby

Hebben jullie het gesprek al eens met hem gevoerd erover?

Wel geprobeerd via whatsapp,maar er komt geen respons behalve dat hij met rust gelaten wil worden. Ik denk dat we dat dan ook maar moeten respecteren maar ik vind het zo verdrietig voor mijn man.

Wat verdrietig. Het is al een lastig iets om een samengesteld gezin te zijn. Maar met asperger helemaal lastig 'in te voelen'. Misschien dat je man het eerst eens alleen kan proberen, zonder het over de baby te hebben maar gewoon het vader/zoon contact. En dan bellend of in reallife. Is vaak sowieso makkelijker voor iemand met asperger maar voor eigenlijk iedereen wel fijn omdat intonatie in whatsapp lastig te lezen is en er sneller (nog grotere) miscommunicaties kunnen ontstaan. En soms is het ook een stukje loslaten tot de ander weer contact opzoekt. Even ruimte geven. Hebben de andere kinderen wel contact met hun broer?

Ik weet uit eigen ervaring als kind: hoe meer je pushed (ookal is het uit liefde), hoe meer je over een grens gaat, hoe meer afstand er komt. Voor zover niet gedaan en wat ik toen nodig had gehad: Laat je partner/zijn vader aangeven dat hij zijn keuze met heel moeite maar uit respect voor hem respecteert en dat de deur altijd maar dan ook altijd open staat, als hij er aan toe is. Sterkte ❤️ het is onwijs verdrietig en moeilijk.

Ik zou hem misschien een briefje schrijven in de trant van: Dag lieve X, We hebben er al een aantal keer contact over gehad en we begrijpen dat jij nu geen behoefte hebt aan contact met ons en baby X. We willen laten weten dat we dit jammer vinden maar dat we het volledig respecteren. We zullen na deze brief niet meer over dit onderwerp beginnen. Weet dat je altijf welkom bent, op elke dag van het jaar, nu en in de toekomst om kennis te maken met je halfbroertje X. Als je alleen met pappa wil afspreken, respecteren wij dat ook. We missen je en je bent altijd welkom. Heel veel liefs, En dan hierna inderdaad toch maar gewoon rustig afwachten. Ik zou wel bijv een kerstkaart of een verjaardagdkaart sturen om te laten merken dat je hem niet vergeet maar daar geen vragen in zetten zodat hij zelf rustig de tijd krijgt om alles te verwerken. Ik kan me zo voorstellen dat zijn broers en zussen ook nog een positieve rol gaan spelen maar dit zou ik helemaal vanuit henzelf laten komen en er nooit wat over zeggen tegen ze. Het laatste wat je wil is om tussen de kinderen in te staan. Ook al is hij volwassen, de houding naar een kind toe moet denk ik altijd een houding van onvoorwaardelijke liefde zijn . Daarom zou ik me er gewoon bij neerleggen en zoveel als kan uit liefde te communiceren. Boos of emotioneel worden zal voor hem voelen als afwijzing.