Stress over ongelijkwaardigheid in huishouden

Is een schoonmaakster misschien een idee?

Met een lijstje gaan werken en voor de hele week alles opschrijven. En laten afvinken wat hij doet. Misschien komt het zonooit in zn systeem

Dankjewel voor je reactie! Ja dat hebben we overwogen en zou misschien iets schelen, maar dan ben ik bang dat het alsnog de hele week opstapelt (hij neemt bijvoorbeeld niet eens een bord mee terug naar de keuken als hij iets heeft gegeten) dus ik weet niet of dat voldoende is.

Misschien kunnen er vanuit de behandeling die hij gaat volgen ook enkele systeemgesprekken zijn. Meer inzicht in hoe zijn brein werkt en te stimuleren is kan misschien helpen; praktisch of in de acceptatie. Daarnaast toch ook een veelvoorkomend man/vrouw verschil. Wij doen vaak op zaterdagochtend samen het huishouden en dan bespreken we van te voren wat er moet worden gedaan volgens ons. Meestal schrijven we dat nog op ook. Afspreken voelt sowieso heerlijk 😉 En onderschat je hormonen niet in de ervaring hiervan. Het voelt acuut maar als ik je goed lees is dit al jaren zo. Je hebt nog 6 maanden te gaan! En als je mensen hebt die kunnen helpen, mag je dat best vragen. Hij klinkt niet perse lui, maar ook niet in staat tot… Of idd vast huishoudelijke hulp. Scheelt al zoveel in de grote klussen!

Ik zou voorstellen dat hij zijn deel van de taken oppakt. Zie je binnen (ik noem maar eens iets) een maand geen structurele verbetering dan mag hij een poetsvrouw bekostigen. Alleen dan heeft hij er ‘last’ van want dan gaat het hem geld kosten als hij zijn (evenredige) steentje niet bijdraagt.

Ik denk dat je moet accepteren dat je hem niet kan veranderen.. schijnbaar ziet hij het niet, wil hij het niet, verzin het maar. Dus of opdrachten geven en alles vragen, zelf doen of bedenken of je dit nog langer wilt. Je hebt geen invloed op wat andere doen alleen op wat je zelf doet

Het klinkt ook wel een beetje gemakzuchtig van hem, alsof hij toch een beetje misbruik maakt van dat jij uiteindelijk toch wel toegeeft. Wat gebeurt er als je hem (hoe kinderachtig ook) zou opvoeden zoals je dat met je toekomstige kind ook zou doen. Dus: NU terugkomen en NU je bord meenemen naar de keuken. Ik ga nu de was opvouwen dus ik wil dat jij NU gaat stofzuigen. En, we gaan NU samen naar boven om het ledikantje in elkaar te zetten. Natuurlijk komt het dan nogsteeds niet uit hemzelf, maar zorgt er in elk geval voor dat dingen wel gebeuren en heel misschien leert hij er op termijn van.

Wat rot voor je! En herkenbaar. Je doet het onwijs goed wat betreft grenzen aangeven. Maar voor iemand met add is vaak prompting nodig (hey wil je dit even doen?) en systemen die voor hem/haar werken. Wij hebben allebei ADD hier in huis en voor de schoonmaak dingen heb ik een bord gemaakt met de wekelijkse dingen en maandelijkse dingen waarvan we dan 2 á 3 dingen kiezen per week. Dit heb ik op een whiteboard geschreven zodat we per week/maand dingen kunnen afvinken maar ook makkelijk opnieuw kunnen beginnen. Dit hangt in het zicht omdat we het anders vergeten. Werkt voor ons echt top! En iets wat ik van mijn vriend heb geleerd is, als ie iets doet hoe onlogisch in mijn ogen het ook is; ik moet hem laten. Als ik hem onderbreek stopt ie want dan is de motivatie weg. Voor mezelf werkt de 30 seconden regel (of 2 minuten regel) goed. Kost iets meer dan 30 seconden, dan hoeft het niet nu meteen en kan het op een moment dat ik er motivatie voor heb. Maar is het korter? Dan neem ik die moeite nu op dit moment. Dit werkt voor mij als sneeuwbal. Ik ben productiever wat doorslaat in de grotere taken ook makkelijker op te starten zijn. Maar zo zijn er verschillende hulpmiddelen en trucjes die in te zetten zijn, kijk hierbij goed naar de zwakte punten van je vriend. Ziet hij het niet of heeft ie moeite met het opstarten of raakt ie afgeleid als ie bezig is? Etc Jij gaat waarschijnlijk wel meer mentale last dragen, vooral in het moeten bedenken wat er moet gebeuren maar echt, met de juiste hulpmiddelen is er veel te behalen! En wellicht is medicatie een oplossing als het echt niet gaat.

Heel herkenbaar: jij ADHD en hij ADD. Precies mijn relatie haha. Ik herken dat dit voor heel erg veel frustraties zorgt en dat plannen en organiseren gewoon heel erg veel moeite kost. Het lijkt bij anderen mensen zo vanzelf te gaan, maar bij ons dus ook niet. Wat mijn vriend fijn vindt, is echt eigen taken hebben: hij regels de vuilnisbakken, maakt de bedden op, regelt financiën etc. Verder geeft hij mij vooral de ruimte om schoon te maken. Dit doet hij door bijvoorbeeld met onze peuter boodschappen te doen of buiten te spelen. Het wordt straks alleen nog maar lastiger, zodra jullie kleintje er is. Dus een goed (en misschien stevig) gesprek op voorhand kan geen kwaad. Je mag best even boos zijn, dat is niet verkeerd. Daarmee geef je aan dat het je teveel wordt en je grens is bereikt. Wel raad ik je aan met een duidelijk plan te komen (wat verwacht je concreet van hem? De boodschappen, vuilnis en de badkamer op zaterdagen bijv?). Sterkte en succes! Uiteindelijk gaat het jullie lukken.

Ik herken dit wel van mijzelf. Ik heb ook add. Maar nu ik moeder ben is dit een heel stuk verbeterd en nu met een 2e op komst met mijn nesteldrang is het zelfs helemaal verdwenen (tijdelijk wel denk ik 😂). Ik denk echt dat het met zijn add te maken heeft. Iets wat eigenlijk heel simpel is, heel groot maken in je hoofd. Dus komen er allemaal excuses en uitstelgedrag. Eenmaal gedaan, valt het achteraf vaak wel mee. Maar die stap er naartoe lijkt enorm. Druk van anderen werkt bij mij persoonlijk ook heel averechts, ondanks dat ik het begrijp. Ik voel me dan al snel onbegrepen. Mijn partner blijft het wel altijd benoemen. Maar het is vooral de manier waarop wat bij mij het averechtse gevoel aanwakkert. Het irriteert mij mateloos, maar toch bereikt het mij wel. En doe ik het uiteindelijk ook wel, maar pas wanneer ik het zelf wil zeg maar en niet omdat hij het op dat moment zegt. Wat bij mij helpt zijn lijstjes maken. Kleine taakjes, elke dag iets doen, niet alles in 1x. En dan nog hou ik me er niet altijd aan. Maar heb ik het wel overzichtelijk wat er nog moet. Mijn partner vind het ook vreselijk hoe ik soms kan zijn, en geniet nu dus van hoe georganiseerd ik ben met die nesteldrang. Ik zou dus met lijstjes gaan werken. En probeer het liefdevol en begripvol over te brengen, met gevoel, niet als geklaag. Ik denk dat je dan het meest bereikt.

Als het financieel uit kan zou ik een huishoudelijk hulp / schoonmaker inhuren. Dan is het ook makkelijker bijhouden. Verder samen vaste schoonmaak/opruim momenten inplannen. Bijv. Na het eten allebei 30 minuten opruimen en schoonmaken, daarna pas op de bank liggen etc.

Oh, lieverd, allereerst, als het financieel een beetje lukt neem zsm een schoonmaakster in dienst. Je wilt het snel op orde hebben en het is een stuk makkelijker om problemen op te lossen als er minder stress is. Ten tweede hier ook een met add en adhd, al zijn daar natuurlijk veel verschillende vormen/gradaties van.. Mijn man had om precies deze reden al een schoonmaakster voor we elkaar kenden. Hij ziet dingen gewoon niet. Verder doet hij dingen gelijk wanneer ik ze vraag of wanneer hij er aan denkt omdat hij het anders inderdaad vergeet. En hebben we elk klusjes die we fijner vinden. Zo doet hij meestal de boodschappen en ik vaak de was. En hij doet meer praktische dingen en ik meer regel dingen. Ook doen we heel veel samen, wat we allebei heel gezellig vinden, zodat het ook daadwerkelijk gebeurd en we daarna samen wat leuks kunnen doen. Dus de avond voordat de schoonmaakster komt ruimen we samen met een halfuurtje het huis op en dan lekker een filmpje. Ruimen we samen na de keuken op na het eten, het koken is ongeveer 1/3 hij 1/3 ik en 1/3 uit/vrienden, en daarna een wandeling. Of hij geeft de planten water terwijl ik de vuilnis buiten zet oid. Dus het is echt goed te doen en we hebben er inmiddels nauwelijks discussie over, sterker nog we hebben sowieso vooral veel lol samen, ook tijdens de klusjes (hopelijk blijft dat zo als de kleine er is 😅). Er zijn echt nog wel dingen die ik vaker van hem moet vragen of zelf te lang laat liggen, maar dat zijn geen dingen die niet ook een dagje of week kunnen wachten, zoals stapel papieren uitzoeken of de schone was in de kast leggen. En neem minder van hem over. Bijv. herinner hem aan het kopen van een cadeau voor een vriend/familielid van hem als je daaraan denkt, maar ga het niet zelf kopen of bijhouden op jouw lijstjes. Wat ik wil zeggen, probeer dingen uit die voor jullie kunnen werken, en hou zijn problemen die jou niet raken ook echt bij hem. Wat trouwens ook kan helpen is vertellen wat je voelt of welke indruk het jou van hem geeft als persoon/man/toekomstige vader. Als hij zachtaardig is zal dat hem misschien meer raken dan nog een keer vragen of hij iets wil doen. Dit is misschien ook wel iets voor relatie therapie. Want het feit dat hij dingen niet doet die voor jou wel heel belangrijk zijn, zoals verjaardag of stofzuigen, laten nou niet echt goede bedoelingen/ liefde zien. ADD (en adhd) heeft leuke en minder leuke kanten, maar is geen excuus om iemand anders, zeker niet iemand van wie je houdt, voor je te laten zorgen. Mijn man heeft een hekel aan lijstjes, geeft hem stress, maar houdt wel een lijstje bij met cadeautjes voor mij. Ik hoop heel erg dat hij ook leuke/lieve dingen doet waardoor je het tot nu toe wel volhoudt samen. Heel chaotisch verhaal, maar hopelijk geeft het je een ander perspectief. Je mag me een vriendschapsverzoek sturen als je verder wilt praten. Heel veel succes!

Mijn man ging melk halen en kwam nooit weer als ik zo tegen hem zou praten 🤣🤣

Hij klinkt trouwens ook erg conflict vermijdend, ja zeggen en nee doen. Net nog een keer je hele verhaal gelezen en met name die laatste paar alineas zijn erg verdrietig. Misschien helpt het juist als je vrienden vraagt om te helpen, wellicht gaat hij dan inzien dat dit echt niet kan. Of even een weekje op vakantie/bij een vriendin slapen om wat afstand te nemen van de situatie. En zelf met iemand praten kan denk ik ook geen kwaad, laagdrempelig kan dat soms al met de praktijk ondersteuner. Ik ken ook mensen waarvan de een zei, ik hou van je, maar als je zo doorgaat moet je ergens anders wonen. dus niet gedreigd met scheiding maar wel duidelijk gemaakt dat een drastische verandering nodig is. Toen ging de knop wel om, want de ander wou niet van de kinderen gescheiden zijn. Heel veel sterkte!

Ik zie allemaal begripvolle reacties ten aanzien van je partner. Ik zit er iets strenger in: als hij het echt belangrijk vond, dan paste hij zijn gedrag wel aan. En blijkbaar vind hij bijv jouw stofallergie dus niet belangrijk genoeg… Als hij zegt ‘ik zie het niet’, dan zijn daar allemaal praktische oplossingen voor. Reminders in je telefoon, een vast schoonmaak schema, robotstofzuiger, etc. Maar het moet dan wel inzien dat dit een probleem is wat hij structureel moet oplossen. Niet omdat jij anders boos wordt, maar omdat hij graag wilt dat je stofvrij woont, omdat hij graag een gelijkwaardige relatie wil hebben, omdat hij dit voorbeeldgedrag wil laten zien aan zijn kind etc. Met wat je beschrijft (zelfs na noemen van scheiding, geen veranderd gedrag), had ik allang mijn conclusies getrokken en was ik gescheiden. Beter nu dan na 10 jaar en heel veel ruzies later.

Dag mama Heel herkenbaar helaas,… Wat hier wel helpt is vooral vrienden buren,.. inroepen voor hulp en dan liefst wanneer vriend lief op de bank zit. Dan schaamt die zich rot en vervolgens gebeuren als bij toverslag alle klusjes. Verder geen raad want zowat alles wat ik al heb geprobeerd loopt in niets uit.

Het is vervelend gedrag. Mijn ex kon ook doen alsof alles hem overkwam. Dus dingen te laat regelen, maar wel boos worden dat er extra betaald moet worden. Ik ben gestopt met dingen regelen voor hem. Ook niet meer achter zijn kont aan gezeten. Hij was bijna 40, oftewel oud genoeg om dingen zelf te regelen. Ik ben benieuwd hoe de training volgende week gaat. Wellicht is het maken van een checklist iets wat aansluit bij zijn add. Elke dag wc, keuken, afval opruimen. Vieze was in de wasmand, vaat in de vaatwasser.

Ik heb niet alles gelezen, maar zou het helpen als je nog 1x rustig met hem in gesprek gaat en hem de optie geeft: Of je gaat me helpen in het huishouden, ik maak de lijstjes dan hoef je alleen maar af te vinken. Of je doet alles zelf en je doet niks meer voor hem. Geen was, geen boodschappen, niet koken, geen seks, niks. Vrij rigoureus, maar misschien helpt het?

Rustig een gesprek met hem aan gaan. En misschien voor een paar uurtjes in de week een huishoudster aan nemen? Schema’s met duidelijke taken en tijdstippen? Dan is het duidelijk toch? Als het echt zo’n rotzooi wordt zoals je beschrijft dan ziet hij dat echt wel, maar wil hij dat denk ik niet zien. Het is belangrijk dat hij hierin zijn verantwoordelijkheid leert nemen.

Toevallig las ik vandaag dit artikel: https://www.kekmama.nl/artikel/liefde-seks/default-parent-scheidingen Misschien heb je er iets aan. Je bent overduidelijk niet de enige met dit probleem maar dat maakt het nog niet dat je het maar moet accepteren!