Ten einde raad

Heel erg herkenbaar. Je bent geen slechte mama, je bent moe. Vermoeidheid kan ook een loopje met je hoofd nemen. Ik ben met 10 maanden toch gaan slaaptrainen en baby in eigen bedje gaan leggen. Wat een verademing! Van ieder half uur wakker naar 1-2 keer per nacht. Weet je hoe het komt dat je kindje in de nacht zo vaak wakker is? Is het een idee om er even een weekendje tussenuit te gaan? Of hulp te vragen van grootouders zodat je af en toe kan slapen?

Ze slaapt al sinds ze 2 maanden is in haar eigen bed. En sliep eerst best prima. Werd 1x wakker voor een fles. Maar sinds een maand of 2 is het echt bagger. Had verschillende oorzaken... Te warm, te koud, doorgelekt... Dit alles is opgelost, maar ze slaapt nog steeds bagger. Ze valt ook ineens niet meer uit zichzelf in slaap. Slapen bij iemand is geen optie. De enige die dit wil, is mn zus en die is momenteel heel druk. Mijn moeder zit in de lappenmand en dit gaat nog heel lang duren (ze kan maar 1 arm gebruiken, dus oppassen en laten logeren gaat niet) en verder is er niemand die dit wil....

Aah lieve mama, wat is het heftig en pittig he! Je bent geen slecht mama onthoud dat goed! Wat je schrijft is heel herkenbaar, onze dochter is inmiddels 2 en ze slaapt nogsteeds niet door, het gaat gelukkig wel iets beter. Tot 1,5 was ze bijna elk uur wakker... 🫩. Ik ben toen ze ongeveer 1 was ook naar de huisarts gegaan, want ik trok het echt niet meer. Die reageerde heel lief en begripvol. Mijn eigen bloed werd ook voor de zekerheid getest en mijn vitamine d was echt heel laag. Dat hielp ook niet meer in hou ik me voelde, dus misschien kan je, je bloedwaardes ook nog even testen? Verder werd ik naar de POH- GGZ doorverwezen. Hier heb ik eenvandaag gesprekken meer gehad, maar ik had totaal geen klik met deze vrouw. Voor mij heeft uiteindelijk geholpen om het te accepteren (hoe moeilijk ook), meer te bewegen (heel moeilijk, want je bent echt heel heel moe) en veel erover praten met vriendinnen en hier op het forum. Het blijft heeeel zwaar, maar dat zorgde ervoor dat het wel (h)erkend werd en ik moet geen aansteller voelde. Lieve mama het wordt echt beter! Ps. Het boek zachte nachten heeft me ook heeeel erg geholpen!

Bedankt voor je lieve reactie. Het is lastig omdat ik al zoveel beweeg. Ik heb staand werk en loop veel. Daarnaast dans ik 1x in de week met mijn man. Ik heb niet het gevoel dat mijn huisarts me serieus neemt, dus ik zie het eigenlijk niet zitten om voor de zoveelste keer te bellen, terwijl ze toch niks doen. Ik wil mijn vrienden niet meer belasten. De meesten hebben geen kinderen en ik wil ze niet wegjagen. Plus, ik zie ze vrij weinig al een tijdje. Dus praten gaat ook niet echt.

Je klinkt als een mama die hard dr best doet maar even pas op de plaats moet maken. Is het een idee dat je man en dochter wel naar kerstviering gaan. En jij even lekker met een dekentje op de bank kruipt. Even opladen, serie kijken, slapen.... even niet zorgen. Voor na de kerst, weer aan de bel trekken bij de huisarts!

Heb je al eens gedacht aan slaaptrainen? Dat was bij ons echt de oplossing. Gecontroleerd laten huilen waarbij we elke 5-10-15 minuten langs gingen voor een aai over de bol. Het was echt niet leuk, maar daarna kwam onze oudste nog maar 1x per nacht (uitzonderingen daargelaten). Duurde 2-3 avonden.

Kunnen jullie de nachten niet om en om doen? Wij hebben een logeerkamer en een van ons slaapt daar met oordoppen in en de ander past op. De volgende nacht doet de ander het. En in het weekend doen we wie de nachtdienst gehad heeft mag op zolder verder slapen terwijl de ander beneden oppast. Zo houden we het hier vol

Dit heeft bij onze oudste ook heel goed geholpen! (Onze jongste groeit niet goed dus die heeft zijn flessen s nachts nog nodig)

We hebben de nachten in 2en gesplitst. De een brengt naar bed, de ander doet tot 3 uur ongeveer en de eerste doet dan tot 7... Maar ze komt meestal in mijn deel. En hoe dan ook word ik wakker. Momenteel is mijn man ook verkouden, dus door zijn gehoest en gesnurk slaap ik nog minder. Maar apart slapen is voor mij geen optie...

Herkenning hier maar heb wel veel hulp gehad van mijn schoonouders zodat ik even goed kon bij tanken en heeft de chiropractor hier ook geholpen gezien het bleek dat ons zoontje veel ongemakken had in zijn lichaampje.. Weet niet hoe jullie er financieel bijzitten maar is misschien een nacht oppas een tijdelijke oplossing al is het maar voor 1 nacht per week?

Ach lieve mama, zo herkenbaar en ongelofelijk akelig om je zo te voelen. Slechte nachten breken echt op. Behalve de tips die al zijn gegeven kan ik nog zeggen dat lotgenotencontact (met vriendinnen of forum of welke hoek dan ook) helpt. Gewoon even van je af blazen met moeders die hetzelfde door maken of door hebben gemaakt. Waar het ook gewoon even shit mag zijn. Je mag altijd een berichtje sturen trouwens. Wat een topsport is ouderschap en wat kan je als mens veranderen door slecht/onderbroken/kort slapen. Blegh! Het wordt echt beter. Maar voor nu is het gewoon bagger en loodzwaar en doe je het uiterste van wat je kan. Sterkte ❤️

Dit is misschien niet heel hoopvol. Maar hier vanaf ongeveer die leeftijd 6 maanden slaapregressie gehad. Ik kon niet meer. Gelukkig werd het daarna beter en slaapt hij weer ald een roos. Houd vol 🫂 het is zwaar en logisch dat je aan het eind van je Latijn zit. Kun je in het weekend niet overdag wat langer liggen als je man er is?

Kan jij een nachtje bij je moeder slapen? Dat je man bij je kleine blijft? Dan kan je een beetje bijslapen zonder dat je oppakken nodig hebt?

Slaapgebrek en tekort wordt onderschat, dit kan echt mega veel met je doen.. zowel psychische en lichamelijk. Onze 2e sliep ook heel slecht .. ik ben toen eens per week voor een tijdje uit logeren gegaan naar mijn ouders. Ook toen hij 10 maand was een dag+ nacht sauna in thermen bussloo.. geen telefoon geen afleiding puur ontspanning.. en ik gaf bv maar toch ging dit prima voor zowel partner, baby als ik. Als dit écht geen oplossing voor je is zou ik wellicht een slaapcoach in de hand nemen.. je bent en wordt niet gek, die slaaptekort is echt je probleem.. en dat gaat ook niet over van 1 nachtje logeren maar helpt wel een beetje. En voel je vooral niet schuldig!! Je sociale leven etc krijgt wel weer vorm, jijzelf, jouw gezin staan nu op de 1e plek en dat is helemaal normaal!

Ligt niet aan jou! Kijk of je structureel ergens op de dag 2 uurtjes slaap kan pakken. Ik slaap snachts ook opgeteld 4 a 5 uren en nu na 2 jaar ben ik er ook zo klaar mee. Maar je kunt het niet veranderen. Ik slaap elke dag extra overdag. Soms helpt dit ook niet en word ik ook gek. Wat jij zegt eigenlijk. Dan is het zo moeilijk relativeren en alles zo donker.

Ah lieve mama je bent echt niet alleen! En dan die mensen die ook allemaal vragen 'en slaapt hij/zij al door??'. Als je dan 'nee' zegt, kijken ze ook alsof jij als moeder iets verkeerds doet dan. Vreselijk!! Houd echt hoop en weet dat het écht over gaat, ook al voelt dat niet zo. Mijn zoontje was 1.5 toen hij AF EN TOE begon door te slapen. Nu is hij 3 jaar en 3 maanden en alsnog gebeurt het meerdere keren per week dat ik even naar hem toe moet 's nachts. Maar je gaat je wel weer jezelf voelen. Geef je borstvoeding? Wellicht dat het mentale stuk beter wordt als je daarmee stopt. Ik ben gestopt toen mn zoontje 1.5 was. Voor die tijd voelde ik me echt depressief vaak maar na het stoppen, stabiliseerden mn hormonen zich en werd het in mn hoofd wel rustiger. Hang in there en neem echt de rust die jij nodig hebt. Laat niemand je zeggen wat je moet doen. En voel je ook niet schuldig als je hierdoor bijv ziekgemeld bent op het werk. Dit wordt echt onderschat....

Je bent zeker niet de enige lieve mama! Ik heb zo vaak dat ik het niet trek. Mama zijn kan heel zwaar zijn! Kun je niet om de nacht ergens andrs slapen. Afwisselen met je man?

Slaaptekort is echt vreselijk maar hou echt hoop. Mijn oudste word morgen 2 en vanaf 15 maanden sliep hij ineens wel door, word elke nacht nog wel wakker omdat hij dorst heeft maar heb altijd een flesje bij hem staan. Mijn dochter van 9 maanden slaapt ook niet door en word vaak wakker maar er zit wel een kleine verbetering al in. Ik zelf heb weinig slaap nodig gelukkig en weet ook dat er weer een tijd komt dat ze wel lekker slapen.

Ik zou kijken of je toch je bloedwaardes kan laten checken op vitaminetekorten/ijzer, want dit kan al heel veel verschil maken. Daarnaast, is veilig samen slapen met je kindje misschien geen optie? Het kan ook heel goed zijn dat ze die geborgenheid zoekt bij jou en dan (hopelijk) beter slaapt? Hier slaapt ze ook alleen maar goed door als ik naast d’r lig.

Het is ontzettend zwaar, en je doet het super. Onze dochter sliep ook tot 1,5 jaar slecht en werd meerdere keren per nacht wakker. We zijn toen heel snel gaan cosleepen. Daardoor werd ik wel wakker van haar maar duurde het maar even en kon ik in bed blijven liggen. Ze sliep dan na een paar minuten weer verder. Hopelijk vindt je snel iets dat voor jullie werkt.