Bijna peuter (21 mnd) gilt/schreeuwt

Up

Ik zal wel een loedermoeder zijn. We hebben dit een poos gehad. Meermaals rustig gebleven. Erkend dat hij boos is maar dat gillen en schreeuwen niet de manier is om dingen op te lossen. Boos zijn mag maar wij praten hier. We schreeuwen en gillen niet en dan vragen wat er aan de hand is. Hoe kunnen we het oplossen. Toen dat niet werkte omdat hij bleef gillen en schreeuwen heb ik hem meermaals op de gang gezet. Gewoon rustig. Hij was 2 jaar. 2 minuten afkoelen dan ging ik terug als hij rustig was om te praten. Uiteindelijk hebben we 1x gehad dat hij door bleef gaan en er niet uit leek te komen. Toen heb ik hem opgepakt en met kleding en al onder de douche gezet. Met de boodschap dat hij maar even moest afkoelen. We hebben een goed gesprek gehad daarna. Ik heb duidelijk gemaakt dat ik niet onderhandel met kleine teroristen die denken hun zin te krijgen door te schreeuwen en gillen. Dan ga je onder de douche. Zulk gedrag is niet leuk en gezellig. Sindsdien komt hij vertellen dat hij boos is. Neem ik hem op schoot en gaan we praten en vraag ik hem hoe mama en papa hem kunnen helpen het beter te maken uiteraard wel binnen de grenzen. Soms leggen we ook uit dat hij zijn zin niet krijgt en waarom niet. Voor nu gaat dit goed.

Bij onze dochter en zoon werkte het ook het beste om hem in de gang te zetten en mocht zelf terug komen als hij er klaar voor was. Heb het ook weleens in het park gehad... Ben 10 m verder gelopen en gewacht tot hij klaar was. Dit was voor onze kinderen het beste, want het triggerde juist als wij er bij bleven.

Ik ga dan altijd even praten met mijn zoon en probeer zijn frustratie te achterhalen. Dan geef ik ook aan: het is niet nodig om te schreeuwen, je kan ook met woorden zachtjes proberen aan te geven wat er is. Dan samen zoeken naar een oplossing en vervolgens (indien nodig) afleiden. Werkt goed maar realiseer wel het is geen instant oplossing. Dit moet je een flinke periode consequent toepassen maar in mijn eigen liever wat meer werk met een liefdevolle aanpak. Ik zou echt oppassen met negeren of harde aanpakken want dan ga je je zoontje dus leren dat die gevoelens die ten grondslag liggen aan het gedrag niet oke zijn. Als je negeert of je kindje ergens alleen opsluit dan leer je ‘conditional love’ aan. Met andere woorden, we zijn er alleen voor je je als je je gedraagt zoals wij willen. Kan heel schadelijk zijn op lange termijn. Succes, het is zwaar!

Het is niet dat ik hem compleet negeer, hoor! Dat zou ik ook niet kunnen, want ik vind het vreselijk om hem zo te zien. Het is meer dat ik op dat moment even uit de situatie stap en hem even in zijn sop gaar laat koken tot hij rustiger wordt. Ik blijf altijd wel in de buurt, maar geef hem dan even geen aandacht. Op het moment dat het rustiger wordt probeer ik wel weer de toenadering te zoeken door te vragen of hij even bij me wilt komen zitten. Dit wilt hij de ene keer wel en de andere keer niet. Wilt hij het niet is het ook goed, maar dan blijf ik wederom in de buurt en laat ik hem weer even. Als hij dan eenmaal bij me komt zitten probeer ik wel altijd even met hem te praten, maar vaak wilt hij dan gewoon getroost worden en knuffelen en doen we dat ook. Ik wil hem ook niet "zomaar" (het is natuurlijk niet zomaar, want er gaat wat aan vooraf) op de gang zetten, want ik ben ook van mening dat hij nu de woorden nog niet heeft om zich te uiten. Het belangrijkste vind ik gewoon dat hij leert dat hij er niets mee bereikt.

Ik vraag mijn dochter altijd eerst wat er is, maar als ze gilt/schreeuwt dan stop ik ook wat we aan het doen zijn. Ik ben van het positief gedrag belonen en bij ongewenst gedrag dan stop ik wat we doen of loop ik even weg. Boos worden of straffen ben ik niet altijd van. Soms een time out. Dan zet ik ze even op de trap.

Je zou kunnen proberen om te ondertitelen welke emotie je herkent/voorzeggen wat je kind in die situatie kan zeggen en het gewenste gedrag voor te doen. Dus bijvoorbeeld: je kind gilt uit boosheid. Dan zeg je iets als: "Ik zie dat je super boos bent, dan kun je ook zeggen: mama ik ben boos! En als je boos bent, mag je heel hard met je voeten op de grond stampen, kijk maar!"

Soms hebben ze de tijd ook even nodig inderdaad. Ik zeg vaak kom je even bij mama om te praten en dan zegt hij soms NEE! Dan zeg ik vaak oké dat is prima maar ik ben hier wel voor een knuffel of een gesprek zodra je daar klaar voor bent.