Dochter bijna gestikt

Jeetje wat schrikken zeg! Fijn dat het goed is afgelopen 🙏🏻 Is het een idee om zelf ook ehbo te doen, zodat je de volgende keer direct zelf kan handelen? Mag ik vragen om welk snoepje het ging? Wij hebben ons zoontje van 2 nog nooit snoep gegeven omdat we niet zo goed weten wat wel en niet veilig is.

Ik denk dat het zo’n dolfijn was, weet het niet zeker. Ik weet wel wat je moet doen, maar ik was echt zo in paniek dat ik alleen maar kon weglopen.

Ik denk dat jullie allemaal in spanning zijn of zijn geweest. Mijn man is ook brandweerman en kan ook bij zijn eigen kinderen handelen als t nodig is maar dat is toch wel even anders als bij een vreemden. Gooi het er even lekker uit, je bent geschrokken, praat er morgen nog een keer over met je oudste dochter en leg ook uit dat je geschrokken bent. Ik weet natuurlijk niet goed wat de opmerking van je man was en hoe dat ging maar geef t even tijd en heb het er morgen nog een keer over. Je bent ook maar een mens en je mag geschrokken zijn. Sommigen mensen handelen, sommigen mensen bevriezen en sommigen lopen weg. Niks anders dan een menselijke reactie. Wees lief voor jezelf ♡

Ok, dankjewel! Sommige mensen hebben dat, ze zeggen toch fight flight or freeze? Je kan er nu niets meer aan veranderen, maar zou wel nadenken over een volgende keer in een noodsituatie hoe je kan zorgen dat je in de goede modus komt? (Vervelend trouwens dat je partner het er op die manier inwrijft. )

Zo he, wat is dat voor een nare opmerking van je man dan?? Heel, heel veel mensen bevriezen in zo'n situatie of raken compleet in paniek, en weten dus niet meer hoe ze juist moeten handelen. Heel fijn dat je man dat wel kon, maar wat laag om achteraf zo tegen jou te doen zeg. Ik snap dat je mega bent geschrokken en dit moet echr een beetje slijten. Het is nu net gebeurd dus je zit er qua emotie nog helemaal in. Voel je aub niet schuldig. Dit overkomt echt heel veel mensen. Wel kan een ehbo cursus je helpen, al is het alleen om jezelf wat zekerder te voelen. Maar ook dan, is het goed mogelijk dat je in zo'n situatie (zeker als het gaat om je eigen kind) gewoon helemaal dicht slaat.

Ik sluit me aan bij de rest Maar kan het zijn dat je man ook heeel erg geschrokken is? Dat hij weet wat hij moet doen, betekent niet dat het hem niets doet bij zijn eigen kind. En niet iedereen uit dat even subtiel. Ik wil de opmerking niet goed praten, maar misschien kunnen jullie het er op een rustiger moment nog eens over hebben?

Jullie zijn allemaal geschrokken, en daardoor even niet in je beste doen. Ik zou proberen het zo snel mogelijk nog eens te bespreken, vraag ook naar de achtergrond van zijn opmerking, en zorg dat je zonder wrok naar elkaar de nacht in gaat.

Je weet nooit hoe je in bepaalde situaties reageert, totdat je het meemaakt. Je man kon gelukkig helpen, maar een vreemde of je eigen kind, is wel een groot verschil. Ik zou aangeven dat je het er morgen graag met hem erover wil hebben. Maar dat jullie nu allemaal moeten proberen te slapen en van de ergste schrik/angst bekomen. En ga ook samen met jullie andere dochter het gesprek aan. Laat haar haar verhaal doen, het zal voor haar ook een grote impact zijn (geweest).

Stop met je schuldig voelen, jij had een vluchtreactie en daar kun je helemaal niks aan doen. Instinctief wist je dat je man bij je dochter was, daarom kon je weglopen. Als je daar alleen met haar was geweest, had je anders gereageerd, daarvan ben ik overtuigd. Praat het uit met je man. Houd elkaar stevig vast, vanavond nog! Hij is zich ook kapotgeschrokken en dan komen dingen verkeerd eruit èn verkeerd aan.

Dat is schrikken. Je hebt goed gehandeld en hulp gezocht bij iemand die koel en goed kon handelen. Hartstikke goed. Hoe je dan verder reageert heb je soms niet in de hand omdat het kan gebeuren dat je oerreactie je overneemt en je dan niet rationeel denkt. Jullie zij allen geschrokken, paar er morgen nog even over als de emoties war zijn afgekoeld ook net je 4 jarige die misschien ook flink is geschrokken. Probeer niet in schuldgevoel te praten. Daar kunnen door emoties akelige dingen worden gezegd. Maar dat heeft achteraf geen zin. Als dat gebeurt proberen het gesprek constructief te draaien naar hoe dit te voorkomen in toekomst. Hopelijk heb je wat kunnen slapen vannacht en morgen lekker extra knuffelen.

Morgen zullen jullie je er al anders over voelen en hopelijk elkaar wat beter begrijpen. Sommige mensen lopen inderdaad weg en denken niet rationeel meer na als ze in paniek raken. Daar heb je weinig controle over. Maar ik snap je man ook in zijn reactie als je even vanuit zijn ogen naar de situatie kijkt. Hij kreeg zijn naar adem happende dochter in de armen gedrukt en ziet zijn vrouw de andere kant op lopen en later ook nog zijn 4 jarige (waar alleen voor stond om op te letten naast dat hij jullie jongste moest helpen?). Voor hem was dit vast extra zwaar en kreeg hij gevoel van in de steek gelaten te worden? Beide gevoelens zijn erg begrijpelijk, maar staan even haaks op elkaar. Is het verder een idee om inderdaad (nogmaals?) een ehbo cursus te volgen zodat je een volgende keer anders reageert door meer inzicht te hebben in de situatie en het stappenplan die dan word overlopen?

We waren nog met2 oma’s en vriendinnetje met vader van m’n 4 jarige dochter

Dit!! Je onbewuste doet de vluchtreactie omdat je onbewuste weet dat je man er was. Gaat allemaal zo super snel. Het was echt anders geweest als je alleen geweest was.

En dit:) ik heb zo’n zelfde iets gehad met m’n dochter en toen bleek mn man ook daarna zo kortaf te reageren omdat hij ook super geschrokken was.

Precies dit

Misschien even een ander geluid. Maar misschien mag je man ook wel even boos zijn, want als ik in zijn situatie had gezeten was ik ook razend en teleurgesteld geweest. Geef hem misschien even de tijd om boos te zijn, en als dat een beetje weggeebt is dan het gesprek aan gaan en dan komen jullie er vast snel uit. Wat schrikken voor jullie zeg! Veel sterkte.

Waarom mag die boos zijn? Omdat ik er voor koos om ergens anders te staan? Ik kan er ook in paniek bij blijven staan en zeggen wat er niet goed gaat..

Zoals je de situatie uitlegt, had het vervelend gevonden als mijn man was weggelopen. Maar ik weet de context niet, stond je een paar meter verder of ging je echt ver. Als je daarna hoorde dat je andere kindje ook is weggelopen dan was je ver genoeg dat je dat niet zag (ik weet niet he? Gewoon even hoe ik het verhaal interpreteer). Ik zou als man dan denken, jij had misschien even op de oudste moeten letten terwijl ik bezig met met een crisissituatie met de jongste. En ik zou ook wel een beetje boos zijn op mijn man mbt onvoorzichtigheid rondom snoep. Ik bedoel dit zeker niet als aanval naar jou he! Ik snap dat de angst je overviel maar ik denk even uit het perspectief van je man. Misschien helpt het in het praten met hem.

Hier in huis gevalletje man is ziekenhuisverpleegkundige en ik dus echt totaal niet. Als er hier iets mis gaat (laatst n keer overgeven bijvoorbeeld) verstijf ik ook echt. Hij komt er dan meteen bij, gooit kind andersom zodat ze niet zal stikken en lost het op. Ik herken de frustratie van jouw man daarin wel, want ik kreeg ook een paar snauwen. Maar toen heb ik simpelweg uitgelegd dat ik hier, in tegenstelling tot hem, niet in getraind ben. Ik wéét/realiseerde het niet en hij snapte dat ook wel. Hij reageert dan ook bozig op mij, in een werksituatie had hij ook (legit) boos gereageerd als zijn collega zou verstijven zegmaar 😅 Dat hebben we uitgesproken en daardoor snapte ik zijn reactie en hij de mijne ook. Dit soort dingen moet je ook oefenen en leren, hoe stom ook.. een volgende keer zou je het ongetwijfeld anders doen.

Maar het klopt dan toch wat je man zegt? Hij zegt als opmerking dat je haar niet hebt geholpen en wegliep. Dat deed je toch ook? Ik denk op moment van spanning dat je snel kan katten naar elkaar. En ik snap ook best dat hij boos kan zijn om jouw reactie. Als mijn man me alleen zou laten in zo’n situatie zou ik dat ook erg vinden. Ik zou me aan mijn lot overgelaten voelen