Dreumes slaat continu

Heb je het al bij het cb voorgelegd?

Geen tips, wel herkenning. Ons zoontje is 2,5 jaar en doet dit sinds een maand ook. Wat af en toe werkt is vooraf duidelijk aangeven dat er lief gespeeld moet worden en niet duwen/slaan etcvoodat we ergens naartoe gaan. Wij verbinden sinds kort wel consequenties aan negatief gedrag, ik waarschuw 2x en bij de 3e keer zet ik hem apart. Maar het heeft nog niet altijd effect 😅 ik denk zo’n 50/50

Hey Karin, Nee nog niet eigenlijk.

Hoi hoi, Ah wat vervelend.. Ik kreeg ook de tip laatst om hem bijvoorbeeld in de gang te zetten. Maar ik vind dat ook echt heel lastig ofzo haha. Maar misschien even apart zetten wel proberen.

Heel herkenbaar. Ons zoontje doet dit ook al enige tijd. Soms met ‘een reden’, soms zonder reden, soms uit enthousiasme en soms uit frustratie. Heel frustrerend.. Hier zijn we inmiddels wel op het punt beland dat hij goed snapt dat dit niet mag en dat hij wel mag aaien of knuffelen. Slaat, duwt, bijt of knijpt hij? Dan moet hij even apart zitten en daarna sorry zeggen (hij zegt dit vaak niet letterlijk maar gaat wel even degene knuffelen of aaien). Ene keer werkt het beter als de andere keer. Het is lastig om er echt grip op te krijgen. Buiten dat we proberen consequent te blijven en ook echt te benoemen als hij lief is.

Soms heb ik het idee dat ik ouderwets ben, maar hier geldt de duidelijke regel geweld gebruiken = naar de bijkeuken om even af te zonderen. Ik vind dat straf kan zolang het een logische consequentie is van het gedrag. Dus niet "als niet opruimt krijg je geen toetje", maar de sociale consequenties voelen van geweld gebruiken. Dan willen anderen even niet meer met je spelen / je even niet meer zien. We zeggen heel duidelijk: als je slaat, dan moet je even weg. Wij leren nu ook aan (kind 2,5 jaar) om na terugkeer uit de bijkeuken het ook weer goed te maken, dus sorry te zeggen. Het werkt hier goed, hij slaat soms nog in een verhit conflict maar niet meer zomaar

Wat is de consequentie als hij slaat/ schopt/ duwt? Je geeft aan dat je probeert te praten en uit te leggen, maar wat doe je als hij alsnog doorgaat? Uiteraard leg je uit, probeer je te focussen op het gewenste gedrag en niet het ongewenste gedrag etc, maar vaak is een duidelijke grens nodig zodat een kind gaat leren wat wel en niet kan. En woorden zeggen voor een peuter niet zoveel als het bij woorden blijft. Ik heb bij mijn zoontje de ‘regel’ dat ik hem in principe 2x waarschuw en de 3e keer haal ik hem uit de situatie en gaat hij even op de gang zitten. Als het gaat om gooien met spullen wil ik nog wel eens 3 waarschuwingen geven, als het gaat om een ander kindje pijn doen is er maar 1 waarschuwing. Overigens ligt het ook heel erg aan het karakter van je kind natuurlijk wat wel en niet werkt. Mijn zoontje slaat/ schopt/ bijt maar zelden, dus dan zal het zeker makkelijker te corrigeren zijn dan wanneer het veelvuldig voorkomt. Misschien eens overleggen met de opvang wat hun aanpak is, zodat je ook thuis dezelfde aanpak kan hanteren?

Dankjewel voor je bericht. Misschien is dit wel iets wat ik ook moet gaan toepassen. Ik heb hem 1x een time-out gegeven en hem naar zijn bed gebracht (we hebben geen box meer). Maar toen zei mn moeder dat, als ik dat vaker doe, hij het bed met straf zou associëren. Naar de hal is bij ons een optie maar dan zou die bijvoorbeeld in de stoel moeten want beneden hebben we geen traphek. Anders is ‘ie zo boven 😂

Hoi hoi, Dank voor je berichtje. Ja dat heb ik nu dus inderdaad niet. Als hij mij nu slaat en ik heb hem gewaarschuwd, dan loop ik zelf wel en geef hem even geen aandacht. Maar dan komt ‘ie hoe dan ook wel en geeft me dan kusjes op m’n hand😅 Ik denk dat ik nu de hal als time-out moet gaan inschakelen. Bij de opvang klaagde ze een tijdje geleden. Iemand wilde hem zelfs laten observeren, als dit door bleef gaan. Maar ik wil absoluut niet dat mijn kind nu al een stempel krijgt. Ik zal het nog een keer met de opvang bespreken. En ook een afspraak bij cb, wellicht dat zij ook nog tips hebben dan.

Een kind krijgt echt niet direct een stempel als ze 1x geobserveerd worden. Maar de leidsters kunnen wel goede tips krijgen hoe met het gedrag om te gaan. Dingen die je thuis ook toe kunt passen. Ik zou als ze het aanbieden zeker doen.

Ik zou dan of een traphekje kopen, of gewoon in de hoek zetten, dat doen wij hier nog weleens, hij mag er dan niet uit tot dat ik vind dat het lang genoeg is (paar minuutjes) en erna moét hij sorry zeggen. Dat is voor hem een duidelijk signaal dat het écht niet mag. Hoek doen we alleen bij echt erge dingen zoals dus zusje slaan of iets dergelijks

Onze dochter heeft deze ‘fase’ ook heel lang gehad. Was inderdaad erg pittig. Niet zoals jij het beschrijft maar wel naar papa en mama toe. Wat hier hielp is kiezen voor een aanpak en deze echt volhouden omdat het gewoon een tijdje duurt voordat ze het doorhebben. Als onze dochter echt boos was en ging slaan hield ik haar handen vast en bleef ik zelf heel rustig ademen (heel moeilijk) en focuste ik alleen op wat ze positief deed. Je mag schreeuwen, je mag boos zijn enzovoort maar wel slaan elkaar niet. Ook hebben we haar knijpknuffels gegeven, als ze bijvoorbeeld wil slaan of knijpen dan mag ze dat met die twee knuffels doen maar niet op ons. Het heeft echt een tijdje geduurd maar we zagen uiteindelijk wel effect. Nu kunnen we haar inmiddels meer uitleggen en snapt ze het veel beter. Bij ons heeft ze nooit straf gehad qua in de hoek zetten omdat dit voor ons gewoon niet als de juiste manier voelt. Maar we haalde haar wel uit de situatie, na een waarschuwing.

Ik sta niet achter de adviezen om een kind van (nog geen) 2 in een gang of bijkeuken te zetten. Het zal wel te 'gentle' zijn maar ik vind niet dat het een logische consequentie van slaan is dat je ergens alleen moet zijn. Wel vind ik het wen logische consequentie dat je even niet mee kunt spelen. Dat betekend hier in huis dus vaak even in de kinderstoel gewoon in onze nabijheid. Daarna gaan we samen goed maken. Ik dwing nooit om sorry te zeggen. Zie in mijn omgeving teveel kinderen die bij voorbaat al sorry roepen om ervan af te zijn. Ik leer mijn kids nadenken over hoe ze het zelf gaan goedmaken en geef ze hier tijd voor. Mijn 3 jarige heeft er soms even nadenktijd voor nodig maar geeft dan zelf een knuffel en zegt dan iets in de trant van sorry of ik zal het niet meer doen. Mijn advies is dus om hem wel apart te nemen en een vaste regel te maken: slaan = in de kinderstoel. En ook dat alleen benoemen als hij een ander pijn doet: jij doet pijn, dat mag niet en daarom ga je even in de kinderstoel totdat je weer lief kunt samen spelen bijv.

Time out hoef niet eens persé buiten de kamer zijn. Ik zet ze als ze straf heeft ergens in de hoek/met rug tegen de muur. Ze moeten daar dan even stil zittten. Komen ze van de plek af, terugzetten en dan gaat tijd (ongeveer minuutje, das lang zat) opnieuw in. In die tijd negeer ik ze licht, maar hou ze uiteraard wel in de gaten. Daarna mogen ze van de plek af, krijgen ze een knuffel en leg ik nog een keer uit wat ze deden wat niet mag, én wat we in plaats daarvan wel graag zien.

We hebben het hier allemaal over 'consequenties' maar vertellen jullie/laten jullie ook aan je kind zien wat hij wel mag doen? Heel vaak doen peuters dit uit frustratie, maar ook om contact te maken. Als een kind bijvoorbeeld in de speeltuin hoort dat ie niet mag duwen of slaan on contact te maken met een ander kind... wat mag dan wel? Bijvoorbeeld 'zwaai maar naar het kindje' of 'geeft het kindje maar een handje'. Er is nog helemaal geen sprake van 'agressief gedrag' maar van uitproberen en testen hoe hij de aandacht/contact kan krijgen van/met een ander..

Toch is het geen geweld maar niet weten op welke andere wijze een kind zich moet uiten, zodra een kind overweldigd is, of ontzettend blij of boos. Het ouderwetse werkt zeker wel, alleen denk ik dat je het niet als geweld kunt betitelen. Dus vraag is of straf wel het juiste is (voor andere kinderen). Daarnaast geloof ik wel dat je moet doen wat bij je kind past. Hier heeft hij zeker de fase van slaan gehad, en nog steeds komt het voor. Ik zie het hem doen wanneer hij opeens heel blij is, of boos, of gewoon veel emotie heeft. Hij schrikt er zelf van en geeft me meteen een kus, omdat hij ergens begrijpt dat het niet de bedoeling is, maar nog niet volledig de controle heeft (wat logisch is qua hersenontwikkeling). Hij is net twee.

Ja helemaal eens! En aanvulling daarop: vaak begint het uit speelsheid/contact maken, maar merken ze ook dat het reactie geeft. Als we er als volwassenen steeds sterk op reageren, kan het ook een spelletje en negatieve vorm van aandacht worden. Daarbij is het oorzaak-gevolg denken nog totaal niet ontwikkeld. Consequentie/straf geven is daarom vaak totaal zinloos en hebben alleen een functie om het gedrag op dat moment te doorbreken maar het leereffect is zeer minimaal. Daarom is het aanleren van gewenst gedrag vele malen effectiever dan het aanleren dat als je iets fouts doet er iets naars volgt (alleen gelaten worden bijvoorbeeld).

Zo veel mensen zo veel meningen :) Wij zijn denk ik best relaxt. Maar slaan en schoppen zijn we wel streng en consequent op. Dat is op de trap. Niet te lang, en in ons zicht. Daarna echt rustig de tijd nemen uit te leggen wat er is gebeurd, waarom even op de trap. En daarna even knuffelen. Werkt hier goed, hij weet het en doet het eigenlijk niet meer. Ik geloof in eerst proberen een alternatief te bieden om emotie te uiten/om te gaan met situaties. En dat werkt heel vaak. Maar ook in dat soms duidelijk moet zijn wat niet mag. En daar ook een consequentie aan hangen. En ook 2 jarige begrijpen dat prima is onze ervaring. Als het maar duidelijke actie is (bij ons alleen schoppen/slaan), consequent en duidelijk is.

Daar heb je wel een punt hoor, ik moet ook zeggen dat mijn kind een jaar ouder is dan die van TS en dat scheelt natuurlijk ook voor het begrip. Hij kan al erg goed praten en het alternatief voor slaan dat hij leert is: zeggen wat je wil. In het geval van TS is dat nog lastig, dus dan moet er inderdaad een ander alternatief aangeleerd worden. Mee eens dat puur afzonderen/uit de situatie halen niet genoeg is voor het leereffect

Ik ben ook ouderwets denk ik: korte metten. Mijn oudste heeft dit ook een tijdje geprobeerd en nu de jongste ook. Dat is gewoon even op de gang gezet worden tot je rustig bent en het goed kan maken. Ik vind “je mag niet slaan” genoeg uitleg, dat moet doordringen. In die emotie een heel therapeutisch gesprek verwachten van kinderen is m.i. juist teveel gevraagd. Gevoelens valideren etc, het is allemaal heel groots en volwassen bedacht terwijl dit domweg impulsieve gedragingen zijn die vrijwel alle kinderen doormaken. Dan is simpelweg rechtlijnig zijn volgens mij het beste. En op goeie rustige momenten ga je met elkaar kletsen wat lief en leuk gedrag is. Ik vind het Kleurenmonster ook een goed boekje om het over dit soort dingen te hebben, zodat ze emoties kunnen herkennen.