How to keep your sanity

Ehm helaas niet altijd maar wat me soms helpt is om te kijken naar de emoties achter het gedrag. Waarschijnlijk komt de oudste rellen omdat hij op dat moment ook graag bij jou wil zijn of om dat hij graag aandacht wil. Maar soms word ik ook gewoon boos en roep ik dat hij een week geen filmpjes meer mag kijken. Dan kan hij ineens heel rap naar beneden.

Pfff de laatste tijd was dit echt moeilijk en heb ik ook mijn stem verheft tegen mijn baby. Nadien voel ik ke dan zo schuldig omdat ze echt niets verkeerd deed en het volledig vanuit mij kwam. Ik probeer nu echt tot 10 te tellen en te bedenken dat we beide een behoefte hebben, wij rust en zij ons... Ik ga veel wandelen met baby. Zij kijkt rond en ik heb luide muziek in mijn oren. Dit helpt mij om er weer tegenaan te kunnen als we thuiskomen. En rusten als baby slaapt. Dit kon ik lange tijd niet, maar nu het wel kan merk ik hoeveel beter ik dan tegen de "lastige" momenten van mijn baby kan.

Haha ja super herkenbaar! Als de oudste de slaapjes van de jongste komt verstoren krijg ik echt error in mijn hoofd🤯🤣 Bij mij wordt het erger als ik moe en/of overprikkeld ben. Of als ik haast heb. Dus ik probeer dat soort situaties te voorkomen. Bijvoorbeeld door heel vroeg te gaan eten zodat we ruim de tijd hebben voor het avond ritueel. Of even aan het einde van de middag boven de was gaan doen terwijl mijn man beneden kookt, zodat ik even mentaal kan opladen voor de avondspits. Nou is moeheid mijn tweede naam sinds ik kinderen heb, dus moe zijn voorkomen lukt vaak niet. 🫣 Wat ook wel helpt is jezelf even een paar seconden de tijd gunnen om rustig te worden. Dus in de situatie die jij beschrijft bijvoorbeeld heel snel mijn oudste uit de kamer tillen en in die paar seconden kan ik zelf al wat kalmeren en hem dan op de gang uitleggen dat de jongste wilt gaan slapen. Of als ik de peuter driftbuien helemaal zat ben, even net als met het voorbeeld van de was, iets gaan doen in een andere ruimte en dan later weer terugkomen. Maar goed, dat lukt ook niet altijd hoor, ik ben ook zeker geen perfecte moeder.

Inderdaad wij zijn ook mensen met gevoel,emoties etc. En kunnen soms ook ons geduld verliezen en boos worden. Achteraf hierop reflecteren en er op terug komen door bijvoorbeeld sorry te zeggen en/of de situatie uit te leggen helpt.

Soms accepteer ik dat ik gewoon even niet heel kalm ben. Ik geef dan later ondertiteling waarom ik even boos was. Maar als ik merk dat ik echt op het punt sta uit m’n dak te gaan, geef ik mezelf even een time out en maak ik oogcontact met mezelf in de spiegel terwijl ik op m’n ademhaling let. Het kan niet altijd perfect gaan, maar ik probeer uitspattingen wel te voorkomen. En me ook te beseffen dat als m’n peuter echt steeds teleurstelt, het niet aan haar ligt, maar aan mijn nog te hoge verwachtingen van waar ze is in haar ontwikkeling.

Mooi ik hou van bewust ouderschap 🥰 you got this