Mijn partner en ik liggen niet op 1 lijn

Misschien eens op een rustig moment samen om tafel zitten en beide uitleggen waarom jullie achter jullie aanpak staan? Er hoeft geen winnaar of verliezer uit te komen, maar onderling respect is wel super belangrijk. Laten huilen is echter wel gebleken dat dit niet goed is voor een kindje, je zou die onderbouwing hem dan eens kunnen laten zien. Uiteindelijk ga je gedurende de opvoeding echt wel vaker niet op 1 lijn zitten, maar je zult wel achter elkaar moeten staan en dat gebeurt nu niet lijkt het. Zijn er meer dingen waar jullie t niet over eens zijn? Heb je ook enig idee waar zijn ideeën vandaan komen? Cultuur, opvoeding, oid?

Ik denk dat het beste is om met een professional te praten hierover.. Die kan jullie tips en advies geven. Want volgens hem heeft hij gelijk en volgens jou heb jij gelijk, dan gaan er inderdaad irritaties ontstaan 🤷‍♀️

Oh mijn man dacht dit ook, dat je een huilende baby even moest laten huilen omdat het anders verwend zou worden. Ik heb bij elke professional zijn gedachte benoemd, waar hij bij was, kraamhulp/consultatiebureau etc, en ze hebben het gelukkig allemaal weerlegt. Ook chat gpt teksten gestuurd als hij toch durfde te twijfelen. Nu snapt hij het en loopt hij net zo snel naar ons huilende zoontje als ikzelf.

Hier thuis hetzelfde en de bron van alle ruzies. Man gelooft in een Spartaanse opvoeding (want het zijn jongens) ....maar de wetenschap toont toch echt aan dat interactief en troostend opvoeden beter is voor babies. We hebben nog geen oplossing, behalve regelrechte woedeaanvallen van mijn zijde. Kwam voor de zwangerschap nooit voor, maar ik ben echt een tijgerin moeder geworden Dus hij vermijd rare dingen te doen, zeker waar ik bij ben. Dus ik lees graag mee voor tips.

Er is een verschil tussen gecontroleerd laten huilen en 'gewoon' laten huilen. Wij hadden ditzelfde probleem met een zeer slecht slapend kind. Na gesprekken en advies van cb gecontroleerd laten huilen. Ik vond het vreselijk, maar na 2 nachten sliep onze oudste zelfstandig in en werd nog maar 1x per nacht wakker. Uiteindelijk dus wel de oplossing. Ik denk dat je hierin compromissen moet sluiten. Succes

Is je man gevoel voor deskundigen? Anders bijv samen het boek Zachte nachten gaan lezen

Wij hadden een soort gelijk iets, lieten elkaar wel in elkaar waarde hoe we erover dachten. Maar ik ging vaak direct na in bed leggen en huilen al terug om der te troosten, en dit werd op den duur steeds sneller en langer. Toen heeft hij gezegd dat we het misschien een paar minuten aan moesten kijken. Dus dat deed ik met een zwaar gevoel, dus had de timer op 5min gezet en afwachten wat er gebeurde. En ze lag binnen die 5 minuten al te slapen. Sinds dien is het heel af en toe nog eens dat ik naar der toe ga, maar eigenlijk gaat ze nu altijd 'vrolijk' zelf slapen. Dus mijn gevoel zij heel erg dat ik naar der toe moest, mijn man zijn gevoel was geef het even. En uiteindelijk slaapt ze nu beter dan ooit door haar ook de ruimte te geven om het zelf te leren. Dus mijn advies is, probeer het óók eens op zijn manier. (niet als je kindje hysterisch huilt natuurlijk)

Dit is wel een heel fijn advies. rustig om de tafel zitten en uitleggen wat een ieder zijn oogpunt is. Gisteren zei mijn man helaas nog we raken elkaar kwijt. Helaas kan ik hem van alles laten lezen maar hij vind het allemaal maar onzin, en dan zegt hij pff internet zegt van alles. hij weet ook niet dat ik nu deze topic heb aangemaakt want dan wordt hij echt boos. We staan zeker niet op 1 lijn, we staan recht tegenover elkaar.. en komen er niet uit. Ja, wij komen sowieso uit 2 verschillende gezinnen. mijn ouders hebben mij vrij opgevoed en ik mag zelf kiezen of ik geloof of niet, en waarin. en mijn man is Christelijk opgevoed, ging iedere zondag met zijn ouders naar de kerk. hij heeft vanuit huis nooit geleerd om over gevoelens te praten, doorgaan.. en ik ben juist heel open opgevoed en met veel warmte. dit mis ik best aan zijn kant van de familie. de warmte... terwijl hij juist wel heel leuk ook met ons kind is en de liefde straalt ervanaf. alleen hij wilt hem nu al hard maken en is bang dat het anders een watje wordt.. en daar ben ik het zo niet mee eens.

Nee totaal niet.. vind alles maar onzin. ook met hulp zoeken omdat we er samen niet uitkomen. zijn reactie " hoezo dan.. '

Ja, zo herkenbaar. hij geeft ook echt wel liefde, speelt leuk met hem en knuffelt hem. maar bepaalde dingen die dan gebeuren, oh daar wordt die hard van, het moet geen watje worden hoor.. ik kan daar dan echt boos over worden. het is nog maar een baby! Ik snap je heel erg. zowel me man als ik focussen ons nu voornamelijk op die kleine , maar dat is ook niet de weg. ik ga het advies opvolgen van Ferry de roze flamingo. hopelijk doet dat iets..

hij staat daar niet voor open.. ik probeer eerst nog ander advies op te volgen, en anders opper ik het toch weer om met een professional te praten..

Wij hadden dit precies ook. Uiteindelijk besloten om gecontroleerd te laten huilen, eerst 1 minuut, dan 2 en zo verder. Ik heb heel wat met zenuwen op de bank gezeten maar ik ben zó dankbaar dat hij doordreef! We hebben de perfecte slapers nu👌 Met huilen is echt niets verkeerd! Een kindje huilt om zichzelf te uiten, rustig gehuil hoef je niet te troosten, alleen als ze overstuur gaan. Veel kindjes hebben het gewoon nodig om even 10 minuutjes te huilen om te ontprikkelen voordat ze in slaap vallen. Het gaat niet stoppen wanneer je ze blijft prikkelen met jouw knuffels en liefde. Dus voel je niet schuldig a.u.b.!!

Wat verdrietig eigenlijk zo, ook dat hij zelf zegt we raken elkaar zo kwijt. Terwijl een kindje (meestal altijd) een liefdesproduct is. Hoe ziet hij het voor zich om wel de tussenweg te vinden? Je hoeft het echt niet altijd met elkaar eens te zijn, maar in essentie wel. Kleine dingen kunnen best verschillen. Onze dochter krijgt van mij wel eens een koekje, bij m'n vriend dus nooit. Grote dingen zul je het wel over eens moeten zijn. Het klinkt nu alsof jij daardoor degene bent die vooral water bij de wijn moet doen. Vindt hij jou of als je die hebt, jouw broer, bijvoorbeeld ook een watje, omdat jij een zachtere opvoeding hebt gehad dan hij? Wij zitten wekelijks wel kort om tafel om dingen te evalueren. Dat is echt geen zwaar gesprek, maar meer of er die week nog uitdagingen waren. Van de week spuugde onze dochter haar eten steeds uit en werd m'n vriend boos. Ik denk dan juist, mooi negeren. Ook negatieve aandacht is aandacht. Als ze dan in bed ligt, bespreken we het op een respectvolle manier en komen we er eigenlijk altijd wel uit. Wat wij trouwens in 't begin wel eens besproken: wat vond je fijn aan jouw opvoeding, wat zou je daaruit willen meenemen en zijn er dingen die je juist minder fijn vond en anders zou willen doen?

Wat lastig zeg. Ik denk dat veel gezinnen wel verschil in mening hebben over soortgelijke dingen, maar dit klinkt wel echt lijnrecht tegenover elkaar. Ik ben zelf team "je kan een baby niet verwennen, helemaal niet met knuffels en liefde". Mijn man vond soms ook dat ik te snel naar de kleine ging, maar als ik dan uitlegde dat mijn moeder hart het niet trok, begreep hij dat ook. Echt huilen konden we overigens allebei niet aan dus hebben we nooit gedaan. Ik lees dat hij niet vatbaar is voor advies van deskundigen (ingewikkeld zeg). Is hij wel vatbaar voor ervaringen van anderen? Onze zoon heb ik bijvoorbeeld tot ongeveer een jaar in slaap gevoed of geknuffeld. En sindsdien valt hij zelf in slaap en slaapt altijd door (op de 2x per jaar dat hij ziek is na). Ik denk juist dat door hem eerst die veiligheid te geven en te laten weten dat jij er bent en kan helpen, dat hij dit gevoel daarna kan meenemen en veilig in slaap valt. En voor wetenschappelijk onderzoek? Ik snap dat een astikel van kekmama bijvoorbeeld niet binnenkomt, maar een gedegen onderzoek misschien wel? Of een artikel in een betrouwbare krant oid? Tot slot zou je nog bij het consultatiebureau bijvoorbeeld kunnen vragen of ze hier meer uitleg over willen geven? Succes!

Ah meis sterkte! Zo vermoeiend allemaal 😪 Jammer dat hij niet open staat voor dit soort dingen, zo'n gesprek met een professional kan echt zoveel verschil maken.

Update: Ik heb gisteren het advies opgevolgd van Ferry de roze Flamingo om aan tafel te gaan en dingen te bespreken. Ik ben er heel open in gegaan, en verbazingwekkend was mijn man ook heel open. Zag zelf ook in dat er iets moet veranderen en we hebben nu compromissen gemaakt. Ik ga mijn kind , hoe moeilijk ook 15 minuten laten huilen, mits hij natuurlijk helemaal overstuur is ga ik eerder. en we gaan vanaf nu elkaar oprechte complimenten geven voor wat we wel allemaal doen, en niet alleen het negatieve benoemen. Vanochtend ook weer begonnen met elkaar gewoon een kus te geven en te vragen of we lekker geslapen hebben. even inchecken wat we door alle emoties ook al niet meer deden. Mijn man zal ook niet meer oordelen als mijn moederhart wel de behoefte heeft even bij ons kleintje te kijken wat er is. Dus in die zin elkaar in onze waarde laten. Heel erg bedankt voor alle lieve adviezen! Een relatie blijft werken, vooral in deze tijden. we gaan proberen een team te worden in plaats van elkaars tegenstanders.

Ik heb even een update gedeeld hoe het nu ervoor staat. gelukkig krijgt het al een wat positievere wending doordat ik jou advies heb opgevolgd. heel erg bedankt daarvoor! Wij hebben nu dus compromissen gesloten met elkaar, ondanks we het niet eens met elkaar zijn, laten we elkaar in onze waarden. we gaan het in ieder geval vanaf nu proberen. Ik moet eerlijk zeggen dat we beide moeilijk water bij de wijn kunnen doen. wat dat betreft zijn wij 2 kapiteinen op 1 schip, en dat botst! Ik heb zelf 1 zusje, maar hij vind mij dus ook in veel dingen een watje. En ik geef hem daarin wel gelijk, ik ben als 1ste kind heel beschermend opgevoed door mijn ouders en er werd veel uit mijn handen genomen, of gezegd (uit liefde) dat doen wij wel vanuit mijn ouders want jij kan dat niet. hebben ze nooit bij stil gestaan dat dat nu op latere leeftijd nog een grote nasleep heeft. ik heb angsten voor van alles en nog wat, therapie gehad ervoor en het is al een heel stuk minder gelukkig. dus ergens zit er wel een kern van waarheid en merk ik dat ik toch automatisch de manier van opvoeden die ik heb gehad overgeef aan mn kind. en mijn man legt ook uit ik wil dat niet voor ons kind en dat snap ik wel. Toevallig hebben we het daar gisteren ook over gehad! kwam echt een fijn gesprek uit voort. nogmaals dank!

Ik heb niet alles gelezen, maar dit bericht wel. En ik vind t knap als je je kindje 15 min kunt laten huilen. Verschil is wel een beetje miepen/zeuren, dat kan ik wel 15 min. Maar brullen/hard huilen nieteens 5 min....

Aaah wat fijn om te horen ! Volgens mij klinkt het alsof jullie op een liefdevolle manier hebben gepraat, zo belangrijk. Blijf dit samen volhouden en dan komt 't vast goed. Veel liefde, (wijsheid) en geluk gewenst 😘🍀

Een baby kun je niet verwennen met aandacht, zeker niet als het huilt. Je man heeft een onrealistisch beeld over baby's als hij vindt dat je je baby verwend met oppakken en in slaap wiegen.