opvang of thuisblijven? Wat is écht goed voor jonge kinderen?

Wat voor jullie het beste is, is datgene wat voor jullie en jullie kinderen werkt. Zelf werken wij beiden, kinderen deels kdv, en ze vinden kdv leuk. Ik ken genoeg gezinnen waarbij één ouder helemaal thuis zorgt en dat gaat ook goed. Sociaal leven kun je zeker op andere manieren ook meegeven. Bijv een voorleesochtend bij de bibliotheek, spelen met/ bij andere kinderen etc. Is je man gelukkig in zijn potentiële rol als huisvader? Want als dat hem niet gelukkig maakt, hebben jullie er allemaal geen baat bij.

Ik ben pro thuisblijven, zeker in die eerste periode maar je gaat hier wisselende meningen horen. Echter blijkt uit onderzoek wel dat onder 1 jaar een kind er gewoon niks aan heeft op een opvang. Niet voor niets is opvang in veel landen om ons heen pas vanaf 1. Opvang onder 1 is er voor de ouders, niet voor de kinderen. Ik zeg niet dat daar wat mis mee is, want soms kan je niet thuisblijven financieel. Maar als dat wel kan dan zou ik het echt zeker doen. Tot 2 spelen kinderen naast elkaar en niet met elkaar en ook dat sociale aspect komt heus wel goed. Dochter van ruim 2 is nooit naar de opvang gegaan en is hartstikke sociaal naar andere kinderen. Vroeger toen de opvang er niet was gingen ze ook pas vanaf 2,5 naar de peuterspeelzaal en die generatie is ook gewoon sociaal geworden haha. Maar nogmaals; je gaat allerlei meningen krijgen (en ik waarschijnlijk allemaal commentaar haha).

Tsja, ik werk in de kinderopvang en heb daardoor wel een duidelijke mening ontwikkeld. Wij hebben dan ook heel bewust gekozen voor de rust van thuis de eerste jaren. En vanaf 2,5 à 3 jaar twee ochtenden naar de peuterspeelzaal. Werkt perfect voor ons! Op de psz leren ze ook al vriendjes maken en even weg zijn bij papa/mama. Financieel natuurlijk wat minder breed dan voorheen, maar wel het gemak van altijd een ouder thuis en de rust voor de kinderen.

Voor mijn kinderen is opvang heel goed. Vooral de oudste van 3,5 heeft het er enorm naar zijn zin. Hij leert er zo veel, de juffen verzinnen steeds leuke werkjes. Het is voor hem echt een verrijking. Voor mijn jongste van 1 is het iets minder super leuk. Die zou denk ik liever nog thuisblijven, maar die begint het steeds leuker te vinden. Vooral andere kinderen vindt ze helemaal gezellig. Misschien ligt het ook aan wat voor type ouder je bent. Ik vind het niet leuk om eindeloos boekjes voor te lezen of dingen te verzinnen. Thuis moeten ze dus veel zelf spelen (wat ze heel goed kunnen en ook leuk vinden). Maar dan is juist een andere omgeving waar ze allemaal activiteiten aangeboden krijgen om hun eigen niveau een verrijking. We boffen trouwens erg met onze opvang. Het is er lekker rustig en er hangt een fijne sfeer. Mijn oudste is best gevoelig, maar helemaal op zijn gemak.

Hij heeft altijd gezegd dat hij heel graag fulltime voor de kinderen zou willen zorgen. Nu ik hoogzwanger ben, zie ik des te meer hoe goed dat bij hem past. Hij is zó liefdevol en geduldig met onze oudste ❤️ het zit echt in zijn natuur. Zelf merk ik juist dat ik minder geschikt ben om fulltime thuis te zijn. Ik hou zielsveel van mijn kinderen, maar ik haal mijn energie ook uit werken en een eigen ritme..

Hier zo kunnen regelen dat ze niet naar opvang hoeven. 2.5 naar psz. Ik zie eigenlijk alleen maar voordelen. Het sociale stuk kan je buiten de deur inderdaad genoeg opzoeken. Ik zie over het algemeen om me heen meer negatief gedrag bij opvang kinderen dan positieve effecten die mijn kind eventueel niet zou hebben door geeen opvang Maar dat kan ook aan andere factoren liggen natuurlijk 🫣

Zou je zoontje niet naar de peuterspeelzaal kunnen met 2 of 2,5 (afhankelijk van de gemeente?) Dat is een paar uurtjes en gaat écht alleen om het samen spelen, samen delen, etc. Ik ben zelf geen voorstander van een kdv, onze dochter gaat sinds de meivakantie naar de psz 2 ochtendjes en dat vindt ze helemaal geweldig! Net de peuter wandel4daagse achter de rug 🥰 Succes met het maken van een keuze!

Als je man zo blij wordt van fulltime thuis- zorgen, zou ik ervoor gaan! Gelukkige ouders kunnen gelukkige kinderen grootbrengen. Mocht hij er ongelukkig van worden, kun je tzt altijd je plan bijstellen, maar voor nu zou ik ervoor gaan

Ik woon in het buitenland, waar geen betrouwbare/goede opvang beschikbaar is tot de leeftijd van 2 jaar. Dus onze kinderen zijn tot 2 jaar thuis geweest bij mij. Zagen wel minimaal 2x per week andere kindjes op een play date oid. Ik merkte aan beide kindjes dat tot de leeftijd van 2 jaar ze dat echt prima vonden. Ze wilden toch gewoon het liefst mama en thuis zijn if samen boodschappen doen etc. Was genoeg prikkels voor hen... Na hun 2e verjaardag gingen ze beiden ineens naar andere kindjes vragen en leken ze het langzaam wat saai te vinden met alleen mij thuis... Dus vanaf 2 en 3 maanden zijn ze naar een gastouder of psz gegaan en vonden ze heel leuk. En ze leren er ook heel veel, cognitief, maar ook sociaal. Onze kinderen leken er dus vanaf ruim 2 jaar aan toe (gaan 3 ochtenden) en konden het waarderen. Ik denk niet dat ze het voor die tijd echt leuk hadden gehad/snel overprikkeld zouden zijn geweest, maar kan ik natuurlijk niet zeggen want heb het nooit geprobeerd. Maar ze lijken niets gemist te hebben. Mijn zus haar dochter ging vanaf jonge leeftijd naar het kdv en vond het daar heel leuk. Daar is wel een gezegd dat zij eigenlijk een uitzondering is, dat ze op zo'n jonge leeftijd het kdv écht leuk lijkt te vinden en het haar goed lijkt te doen. Want de leidsters zagen dat veel jonge kinderen het op zich goed doen en ze wennen eraan, maar dat ze het op jonge leeftijd écht heel leuk vinden en er wat aan hebben, was volgens hen dus meer uitzondering dan regel... Dat kwam volgens hen echt pas later, rond de 2/2,5...

Ja, dit :) Zou wel even in je achterhoofd houden: wat als manlief het over een tijdje toch niet meer wil? Hoe los je het dan op? (Hier zijn fikse wachttijden voor de opvang, maar ik weet niet hoe dat in jullie regio zit?)

Persoonlijk ben ik pro thuisblijven als dat een optie is, zeker in de eerste jaren. Als ze nog zo klein zijn is het het beste voor ze om dichtbij hun eigen vertrouwde papa of mama te zijn. Tot een jaar of 2 spelen kinderen toch nog niet samen, dus hebben ze zelf geen baat bij de opvang. Daarna hebben ze natuurlijk wel behoefte aan sociaal contact met leeftijdsgenootjes, dat is super belangrijk, leuk en leerzaam. Maar dat kan ook dmv de peuterspeelzaal, contact met neefjes/nichtjes/buurkinderen, regelmatig naar de speeltuin in de buurt, en speelafspraakjes met andere ouders. Als het altijd al een wens van je man is geweest om bij de kinderen te zijn, en jullie zijn nu in de positie om dat te doen, dan zou ik ervoor gaan. In beide gevallen kost het geld, tenminste zo zie ik het. Of je nou betaald voor de opvang, of inkomen inlevert zodat 1 van jullie thuis kan blijven. En als nou na verloop van tijd blijkt dat hij toch liever weer aan het werk gaat, dan kan dat altijd nog hè, het hoeft geen permanente beslissing te zijn.

Ik zou ervoor gaan, je man als huisvader en de kinderopvang opzeggen. Waarom zou je een kindje daarheen brengen als het niet hoeft? Is voor hem niet leuk/nodig en bespaard jullie een hoop geld, vooral nu er een inkomen wegvalt. Kinderopvangtoeslag stopt ook, omdat er maar 1 werkende ouder is. Voor sociale ontwikkeling zou je vanaf 2 - 2,5 jaar de peuterspeelzaal voor 2 ochtenden kunnen doen. Ik zou je kinderen wel op de wachtlijst laten staan, voor het geval je man toch weer aan het werk wilt.

Ik vind dat onze dochter er sinds ze anderhalf is, écht wat uithaalt. Zij gaat naar een gastouder die professioneel pedagogisch medewerker is en een mini opvang aan huis heeft. Heel kleinschalig dus. In november verwachten wij onze 2e en die wil ik het liefst de eerste anderhalf jaar dan ook thuis of bij oma houden. Of dat haalbaar is weet ik nog niet. Ik denk dat hele jonge kindjes echt meer hebben aan thuis zijn. Ookal zie ik echt wel wat ze allemaal leert door de sociale activiteiten en structuur van de opvang... dat kan vanaf 2 jaar wat mij betreft ook wel

Loslaten wat "écht goed" is voor jonge kinderen en kiezen waar jullie je allemaal goed bij voelen. Zo te lezen is dat de situatie waarin je partner fulltime thuis blijft. En hoe mooi dat de rollen bij jullie zijn omgedraaid ten opzichte van de norm! Voor wat betreft het sociale aspect zijn er genoeg andere manieren om daaraan te voldoen: spelinloop, muziekles, ouderkindcafés, dreumesgym, speeltuinen, en later ook peuterspeelzaal.

Er is niet 1 standaard wat echt goed is voor je kindje. Opvang wel/niet, er is geen goed onderzoek of bewijs naar. Ik zou het loslaten, en het allemaal aankijken. Kinderen in allerlei culturen groeien op tot gelukkige volwassenen, er zijn vele wegen naar Rome zeg maar. Sociale dingen kunnen op vele verschillende manieren, waaronder opvang, maar het kan ook anders. Kies waar jullie je goed bij voelen. En soms kies je iets waar je minder achter staat, het leven is niet perfect. Dat is ok. Er is iig geen goed onderzoek (wat er is is slechte kwaliteit of niet met Nederland te vergelijken, of geeft aan dat het ok beide kant op is) naar of thuisblijven of kdv gedaan om het een of ander uit te sluiten. Je hebt nog onderzoek naar jagers verzamelaars gemeenschappen, waar de oorsprong hoe wij als mensen leefden zijn. Daar leven babies in groepen. Hoe dat bij ons is, kan je op vele manieren invullen.

Hier valt niet zo’n eenduidig antwoord op te geven. Uit onderzoek blijkt dat vanaf 2 a 3 jaar kinderopvang positieve effecten heeft op de sociale en cognitieve ontwikkeling. Voor anderhalf zijn er lichte negatieve effecten merkbaar (wat zich uit in negatief externaliserend gedrag op latere leeftijd), maar dit effect valt te drukken bij minder intensieve opvang en hogere kwaliteit van de opvang. Onze persoonlijke mening is dat een kdv geen plek is voor een baby, maar meer een noodzaak om te kunnen werken. Wij hebben het privilege dat onze baby en lang thuis kon blijven, en zijn nu op zoek naar een gastouder aan huis, tot ons kind zelf laat zien dat hij eraan toe is. Ik denk dat een psz daar helemaal prima voor is, onze generatie ging tenslotte ook niet naar de opvang en is prima terecht gekomen. Onze baby is wel sociaal al omdat we hem overal mee naartoe nemen, dus ik heb helemaal geen zorg dat het kdv daar nodig voor is. Als het financieel uit kan voor jullie, zou ik lekker veel tijd met je kindjes doorbrengen, ze zijn maar 1 keer zo klein.

Ik denk dat het van het kind zelf af hangt, onze oudste ging met 14 maand en dat ging super! De tweede ging naar dezelfde opvang met 9 maand en dat was drama elke dag tot 5 jaar heeft hij dat volgehouden, de twee jongste zijn thuis bij mij, ik denk dat er één wel heel goed mee zou draaien op een opvang maar de allerjongste zie ik nu al, is een plak aan mama bezorgd kindje, die is bang voor geluiden, voor vreemden en voor onbekende plekken, de andere loopt overal vol zelfvertrouwen heen en gaat makkelijk bij iemand op schoot die hij niet kent. Als ik het zo lees heeft jou zoontje meer baat bij thuisblijven nog, probeer het eventueel weer over een paar maand. Je kan hem meenemen naar plekken met andere kinderen en kijken wanneer hij interesse begint te krijgen in andere kinderen, zo kwam ik laatst een klein ventje tegen van anderhalf die spontaan tussen mijn kinderen ging zitten om mee te spelen, andere kinderen blijven aan mama gekleefd en hebben dat dan ook nog gewoon nodig. Wel moet ik zeggen dat mijn man de moeder rol niet echt over kan nemen, als ze ziek zijn vallen of wat dan ook willen ze alsnog mama😅

Zoals al velen zeggen, ik denk dat het echt een hele persoonlijke keuze is en er is denk ik ook niet zozeer een goed of fout. Voor beide keuzes is veel te zeggen :) Onze dochter gaat vanaf 12 weken naar de opvang. Uit een soort van nood geboren, want ze huilde heel erg veel en ik wilde daarom zo graag weer wat voor mezelf en dus werken. Dochter is er enoooorm opgeknapt, huilde direct een stuk minder en kwam zo blij weer thuis. Onze opvang is dan ook super, kleinschalig en zulke lieve leidsters. Dus dit zegt maar weer, elk kind is anders. Dit onderzoek is onlangs gepubliceerd en kan je wellicht helpen in je keuze, veel succes. https://pubmed.ncbi.nlm.nih.gov/40427889/

Als je mijn mening vraagt; de eerste jaren geen kdv en de rust van thuis! Ook voor de hechting tussen kind en ouder ben ik van mening dat het kdv daar niet altijd een positieve invloed op heeft. Ons zoontje is vanaf 2,5 naar de psz gegaan 2 ochtenden in de week voor zijn ontwikkeling en voorbereiden op school. Hij was daar ook helemaal aan toe en gaat er ontzettend graag naar toe.

Maar hoe doen jullie dat met de thuisblijfouder? Stel diegene wil met vrienden uiteten of wil een nieuwe tas kopen of iets anders… gaatie dan geld vragen aan de ouder die werkt voor eigen vermaak?