Peuter (3,5) bij ouders in bed: niet op één lijn

Ik zou zelf kiezen wat voor jou op dit moment het makkelijkst is. Je geeft aan er een beetje doorheen te zitten.. en je hebt een baby. Dus ik zal vooral naar het hier en nu kijken ipv naar de toekomst.. dat zijn weer zorgen voor later denk ik dan. Wel lastig dat je man en jij er niet echt hetzelfde over denken. Probeer het er nog eens met hem over te hebben! Ze zal heus niet tot haar 10de tussen jullie in slapen.. denk dat dit en fase is. Succes!

Wat rot dat jullie niet op één lijn zitten en dat jij even niet zo lekker in je vel zit! Helemaal herkenbaar ook, het is niet gemakkelijk om altijd ‘aan’ te staan voor twee kinderen. Ik ben van mening dat slaap áltijd voor gaat. Als jij slaapt, kun je namelijk veel meer hebben en een goede nachtrust doet zo ontzettend veel voor je mentale gesteldheid. Mijn advies zou dan ook zijn: lekker bij je in bed nemen. Jij hebt nu geen reserves meer, je loopt al op je tandvlees en slapeloze nachten kun je er op dit moment echt niet bij hebben. Wanneer je een beetje uitgerust bent en wat beter in je vel zit, dan kun je het je veroorloven om een paar nachten minder te slapen en consequent te zijn. Nu niet. Ik zou echt aan je man duidelijk maken dat je nu even je slaap moet prioriteren en dat de gewoonte wel weer afgebouwd wordt wanneer jullie in rustiger vaarwater zitten. Als dit al nodig is. Sterkte mama 💕

Ik ben zelf van team in bed doen, ik slaap zelf ook beter als is niet alleen lig. Maar eigenlijk maakt het niet uit. Jullie moeten eruit komen. Ik kan wel begrijpen (ook uit eerdere posts) dat je nu gewoon niet de energie/mentale energie voor hebt om dit nachts consequent te doen. Je hebt het best druk al, en slaaptekort maakt het niet beter. Ik zou zelf in de nachten veel wakker zijn en oefenen op momenten dat je ook wat ruimte heb om je eigen slaaptekort op te vangen. Hoe zit je man erbij? Hoe is het met zijn energie? Weet hij dat je zo overbelast bent? En dat dit je simpelweg teveel is nu.

Dank voor jullie reacties. Fijn te lezen dat 'mijn' perspectief ook niet dom, ongebruikelijk of abnormaal is. Een gevoel dat ik hier thuis wel krijg als ik het probeer uit te leggen. We blijven erover met elkaar in gesprek maar blijven allebei bij ons standpunt. 🙈

Wij proberen hem altijd eerst nog in zijn eigen bed te laten slapen, maar niet langer dan 1 uur. We proberen dit samen. Vaak lukt het bij mijn man betet dna bij mij. Als het na een uur niet lukt, dan nemen we hem in bed. En kunnen we allemaal weer slapen. Maar hij krijst niet en is ook niet helemaal overstuur

Nachtlampje een optie?

Vervelend dat jullie niet op 1 lijn zitten.. ik ben nu zwanger van de 2e en helemaal gesloopt. Sinds week 20 slaapt onze zoon van 4,5 ineens niet meer door en wilt s nachts alleen maar bij mij zijn.. ik vind het dikke prima, dan slapen we in ieder geval nog eem beetje 😅 mn partner stond er hetzelfde in als jouw man, dus ik heb gezegd: prima, maar dan ga jij er elke nacht uit en de strijd aan, want ik heb de energie niet... hij was er snel ok mee dat onze zoon bij mij slaapt 🫠 komt later wel weer.... eerst even zorgen dat we niet beiden door slaap tekort er onderdoor gaan 😅

Energie die je niet hebt kun je ook niet geven. Wij slapen al jaren samen in een bed met peuter en al omdat dat ons het meeste rust geeft. In de beschrijving die je geeft: jullie zullen er samen uit moeten komen, maar als hij eropstaat dat de kleine in eigen bed slaapt - dan kan hij ook het troosten en het erbij blijven doen terwijl de peuter weer inslaapt - de baby troosten als die wakker wordt. Je geeft aan dat jij de energie niet hebt om uren bezig te zijn: als hij het anders wil, mag hij die energie ook zelf gaan spenderen ipv het jou te laten doen.

Jullie zouden ze ook allebeide kunnen uitvoeren. Ze komt bij jullie in bed, zoals jij wilt op dat moment dan. Of als je man dat niet wilt, gaat hij met haar naar haar eigen kamer troosten etc. Dan kan jij zoveel mogelijk slaap pakken, wat voor jou belangrijk is. En je partner oefenen met in haar eigen bed slapen, wat voor hem belangrijk is. ;)

In mijn ogen vrij simpel; je partner draait de nacht als hij vast blijft houden aan zijn regels of jullie dochter komt ergens halverwege de nacht bij jullie slapen. Het is van de zotte dat hij iets bepaalt wat jij dan moet gaan uitvoeren. Zeker als je de energie momenteel niet hebt. Onze zoon van 4.5 jaar slaapt om x, y, z redenen alweer ruim een jaar grotendeels bij ons. Hij heeft ons nodig, punt.

Hier 35 weken zwanger van een tweeling en ons zoontje van 3,5 komt ook regelmatig ‘‘s nachts. Hier werkt het om bij ons in slaap te laten vallen en daarna legt mijn man hem terug in zijn eigen bed. Ik slaap nu zelf al erg slecht en als hij er tussenin ligt nog veel slechter, dus heel fijn dat het op deze manier lukt. Wie weet het proberen waard?

Onze dochter slaapt sinds ze 3 is ook af en toe bij ons in bed. Viel in haar eigen bed altijd zelf in slaap. We moeten er nu bijliggen tot ze slaapt en moeten nachtlampje aan op haat kamer en de overloop. De deur mag niet dicht. En als ze dus middenin de nacht wakker wordt komt ze naast me liggen en gaat mijn man naar haar bed. (1 persoons met uitvalhekje). Het is ongeveer 2x per week. Soms meer soms minder maar zeurt nooit dat ze naar ons bed wil als ze naar bed moet. Ik denk dat ze dan gewoon de nabijheid nodig heeft. Het 'gekke' is dat ouders samen slapen en kinderen alleen. Terwijl ze juist soms die nabijheid nodig hebben. Vooral op een leeftijd met bv veel prikkels of veranderingen, dromen etc.

Wij zitten op een lijn: we doen altijd wat het meeste slaap zorgt voor iedereen. Eerlijk gezegd vinden we het alleen moeten slapen ook een nonsens Westerse gewoonte, je slaapt zelf toch ook het liefst naast je partner? We hebben zulke hoge verwachtingen van jonge kinderen. Dat betekent trouwens niet dat ons kind altijd in ons bed slaapt, maar op momenten dattie het nodig heeft wel.

Wat hier al vaker voorbij is gekomen. Man dan lekker de strijd met haar aan laten gaan met haar in eigen bed laten slapen elke nacht. Geloof me daar is hij met een paar nachten wel klaar mee. Persoonlijk zou ik ze lekker bij je nemen, ze zijn nog zo klein en hebben je gewoon nodig voor troost en comfort

Haar eigen bed in jullie kamer? Want ik neem dan aan dat hij gewoon minder slaapt met een bewegende kleuter tussen jullie in.

Hier ook. Inmiddels is het peuter in ouderlijk bed verandert in een van ons slaapt bij peuter op de kamer omdat de baby nu op onze kamer ligt en ze elkaar anders wakker houden, maar het principe is hetzelfde.

En dit.

Oei, ik vind het wel echt niet ok dat hij jou dat gevoel geeft! Met mijn ex had ik vergelijkbare problemen.

Ik kies mijn slaap altijd boven drama en mijn man weet dat ook. Mocht hij vinden dat de kinderen niet bij ons in bed mogen slapen om wat voor reden dan ook, dan mag hij zelf daar mee bezig zijn in de nacht. Doet hij dat niet, dan slapen ze dus gewoon bij ons.

Onze dochter was als baby een hele moeilijke slaper. Ook als peuter hebben we lastige fasen gehad maar slaapt ze over het algemeen goed door. Sinds dat ze 3 jaar is, komt ze ook weleens zelf uit haar kamer en komt ze tussen ons in liggen. Wij zijn allang blij dat we onze nachten terug hebben, dus als ze tussen ons in wil liggen is dat helemaal prima. Wij doen daar niet moeilijk over. Mijn vriend verkast weleens naar de logeerkamer als ze teveel beweegt (ik heb daar nooit last van). Juist als ze zich veilig voelen zal ze makkelijker op haar kamer blijven. Voorbeeld is vanavond: we komen net van een weekend weg en ze geeft aan niet alleen te willen slapen. Dus ik benoem gewoon dat ze gaat slapen en als het niet gaat, dat ze dan tussen ons in komt liggen en ze is zo in slaap gevallen. En ik weet dat ze wrs doorslaapt en nergens last van heeft. Dus je kan haar beter bevestiging geven dan dat je te strikt bent.