Strijd met (avond)eten, (bijna 3-jarige)

Loslaten. Stoppen met motiveren. Stoppen met aandacht geven. Negatieve aandacht is ook aandacht. Hou het leuk en luchtig aan tafel. Lusten ze niet. Prima dan eet je niet. Dit kan je eten en anders niet. Wil je niet. Prima maar we zitten allemaal aan tafel en we gaan van tafel af als de laatste klaar is met eten. Dit is wat we eten vanavond. Dit is waar jij uit kan kiezen. Je mag zelf opscheppen desnoods. Wil je niet prima. Dan eet je niet. Maar je krijgt niets anders. Eten blijft staan tot 1 uur nadat de laatste van tafel is. Daarna mocht hij helpen met alles opruimen en eventueel zijn eigen bord in de kliko kieperen. Weg is pech. Heeft hier 8 maanden geduurd die strijd maar toen begon hij weer te eten. Is het leuk om te zien. Nee. Maar zodra je een gevecht of discussie aangaat hebben ze je al. Zodra je iets anders gaat geven blijven ze dat verwachten en verlangen en leren ze nooit eten wat er op tafel staat.

Stop met de strijd Jij bepaalt wát ze eet en je dochter bepaalt hoeveel. Besteed er net zo weinig aandacht aan als aan ademen (geen dus) en zorg weer voor gezelligheid aan tafel. Onze afspraak is dat ze aan tafel moet zitten, maar ze hoeft niet te eten. We hebben een periode fruit/yoghurt als toetje gegeven zodat ze dan toch wat at. En ik maak zelf ijsjes met bijvoorbeeld spinazie erin (smaken wel zoet door de banaan) Dit kreeg ze dan altijd, ongeacht wat ze gegeten had. Het is echt lastig om je er niet mega aan te storen, maar door de strijd aan te gaan houd je het in stand. Succes 🍀

Geen strijd, geen ‘motivatie’, geen aandacht aan geven. Niet aanmoedigen te proeven, niet ‘nog 1 hapje’. Een bord eten voor haar neerzetten en over de dag kletsen. Wil ze niet eten, dan eet ze niet. Niet iets anders aanbieden. Ook niet gaan prijzen als ze wel eet, gewoon 0 aandacht geven aan het eten zelf. En dan gaat ze waarschijnlijk vanzelf eten. Zal vast een tijdje duren, maar als ze merkt dat het geen middel meer is om aandacht te krijgen is de kans heel groot dat ze gaat eten. En ik weet niet of jullie bijvoorbeeld yoghurt eten als toetje? Zet dat ook niet in als ‘chantagemiddel’. Yoghurt is hier onderdeel van de maaltijd. Krijgen ze dus altijd, of ze nou 2 borden vol hebben gegeten of 1 hap. En hier eten ze ook lang niet altijd hoor! Maar door er geen aandacht aan te besteden gaat het het snelst weer over, en het scheelt een hoop frustratie.

Ow ja en ook niet uren aan tafel laten zitten. Als verder iedereen klaar is een korte check: wil je nog eten? Zo nee, dan afruimen en klaar. Eventueel nog even laten staan voor als ze zich nog bedenkt/aangeeft dat ze honger heeft. Dan kan ze het bord nog 1 keer terugkrijgen en daarna is het weg en kan ze bij de volgende maaltijd weer wat krijgen.

Hm, ik vind dat loslaten als reactie niet helemaal juist... Mijn dochter is 15 en at / eet ALLES !! Al sinds ze begon met vast voedsel, spruitjes, broccoli, bloemkool, geen enkele probleem mee. Toen kwam ons ventje.. bijna 2,5 en heeft werkelijk nog NOOIT een hap groente of fruit gehad!!!!! Ik kom zelf niet bij het cb behalve voor inentingen, maar heb een paar maand geleden een afspraak gehad ivm zn eetpatroon (alleen maar vlees!!) Ook geen aardappels, pasta of wat dan ook! Papa is chefkok van beroep dus variatie genoeg, pureren, wegstoppen in vlees, echt werkelijk alles geprobeerd!! Ik heb dus ook geen tips gehad bij het cb waar ik wat aan had. Maak me zorgen over zn voedingsstoffen, niet over zn gewicht / lengte want het is een beer van een ventje... Maar ik volg dit wel even want weet het ook écht niet meer.

Lastige leeftijd. Bij onze oudste werkte flexibiliteit in de hoe heel goed. Dus boeide niet op welke stoel, op schoot, welke vork etc. Wat daarnaast als een tierelier hier werkte is omkopen. Hij was gek op aardbeien. Die aardbei kan ik snijden in een enorme lading ministukjes (halve cm tot kleiner) en na elke hap groente een stukje aardbei (of gelijkertijd op de lepel…immers flexibel). En als dat niet werkt een boek lezen en gelijktijdig voeren? Je merkt al ik ben niet zo van het loslaten. Voor de rest zorgen dat niet van te voren de buik al vol zit met drinken of iets anders en op tijd eten. En met deze leeftijd kan je een aardig gesprek voeren. Wat stelt ze zelf voor als oplossing?

Ik zou stoppen met de strijd. Als niet eten voor jou niet fijn voelt, geef je iets waarvan je weet dat ze het wel eet. Mijn zoon proefde ook niks dus eet al 2 jaar 2 soorten vlees en brood als avond eten. Sinds 2 maanden is hij uit zichzelf meer gaan proeven en zijn assortiment wordt langzaam aan wat groter. Het is mij de sfeer aan tafel niet waard