Vervelende dynamiek met peuter

Allereerst, je doet echt niks fout als mama! Je bent echt een goede moeder! In de huidige situatie vraag ik mij af wat voor rol papa hierin kan bieden om jou meer te ondersteunen. Het kan helpen als jullie in zijn bijzijn regelmatig affectie naar elkaar tonen. Ook in grenzen stellen zorgen dat jullie op één lijn staan en dat hij degene is die hem hierop wijst als hij opmerkingen maakt over jou. Zo weet je zoontje dat papa altijd mama zal steunen en hierin ook geen ruimte krijgt. Verder kan ik ook adviseren om eens een weekendje weg te gaan met alleen jou en je zoontje. Echt even goed quality time met z’n tweetjes! Ik ben begin dit jaar bijv 4 dagen naar Malaga geweest met mijn dochter van toen 3. Het ging zo goed, echt een verademing om alleen maar te genieten samen en ik merkte ook dat daarna onze band nog hechter werd. Je kan natuurlijk ook gewoon naar een camping in NL, net zo leuk!

Dit is zo herkenbaar. Ons zoontje van nu vier jaar oud heeft een jaar geleden ook een paar maanden zo’n fase gehad. Hij wilde alleen maar met papa naar bed en schreeuwde moord en brand als ik hem naar bed bracht. Ik heb vaak bedacht dat hij nog maar een peuter was en ik het niet persoonlijk op moest vatten, maar toch werd ik er vaak verdrietig van en voelde het toch soms alsof ik werd afgewezen. Daarnaast kon hij er zo’n schreeuwpartij van maken dat ik er ook wel eens boos om ben geworden naar hem toe. Het heeft denk ik een half jaar geduurd en van dag op dag was het ook weer voorbij. Sterkte, je doet echt niets verkeerd! 🥰

Wat lijkt me dit heftig! Supernaar om zo je best te doen en zo hard te moeten werken. Hopelijk is deze fase snel voorbij!

Zoontje had hier ook zo’n fase waarin hij alleen papa wilde. Ik heb toen echt meer toenadering gezocht en geprobeerd om leuke dingen te doen. Vaker kusjes geven en knuffelen etc. Het klinkt misschien geen maar wat mijn man en ik toen gingen doen is dat hij ‘strenger’ deed en dat ik zogenaamd meer toegeeflijker deed. Hierdoor zocht zoontje vanzelf meer mij op. Dit deden we echt maar paar dagen en sindsdien is zoontje weer helemaal ok met mij en z’n vader.

Klinkt misschien gek maar als hij je stom noemd of niet lief en je hebt het gevoel dat je misschien moet huilen laat het los doe het vooral waar hij bij is misschien ziet hij dan dat wat hij zegt je pijn doet en zo leert hij ook dat het niet leuk is om dat te zeggen

M’n partner staat in zulke situaties wel naast mij en spreekt hem aan op dat hij dergelijke uitspraken niet moet doen omdat ze onaardig zijn. Ik probeer dat ook vooral aan hem te laten, omdat ik denm dat het dan ook beter binnenkomt dan als het vanuit de ‘stomme’ ouder zelf komt. Verder wel een goede tip van samen er op uit! Had dat idee al om eens per jaar te doen, maar dacht dat hij daar nu misschien nog wat jong voor was om echt de meerwaarde ervan te ervaren. Maar wellicht is een nachtje in een hotel wel een goeie om nu uit te proberen!

Meer dan eens bij hem gehuild erom, maar dat maakt nogal weinig indruk helaas 😂

Herkenbaar, ik voel me ook heel vaak de afgewezen ouder. Mijn zoontje is ook gek van papa, al maanden, zo niet altijd al. Hij zegt ook dingen als “mama boven blijven” “mama mag niet daar zitten” (naast hem). Of als ik hem troost duwt hij mij weg en zegt hij ook “mama weg”. Rationeel gezien kan ik het wel relativeren maar emotioneel gezien word ik er ook vaak chago van. Je geeft zo veel, al je energie, en wat krijg je er voor terug? 🙃

O jammer hopelijk vind je er gauw iets op dat het weer wat beter gaat

Ik wilde even zeggen dat ik het superknap vind hoe je het erover hebt; heel relativerend en met een gezonde afstand terwijl je toch ook erkenning geeft aan de gevoelens erbij. Mijn dochtertje heeft ook een fase gehad waarin ze echt een afkeer had van mij. Ik bleef wel m’n hart open zetten, ook al voelde het niet als iets wat ik het liefste deed, maar puur om haar te leren dat ik altijd op haar wacht. Ik drong mezelf niet op, maar trok mezelf ook niet terug. Verder heb ik geen tips! Maar alleen dus m’n bewondering hoe je er mee omgaat

Ja dat! Kan me helemaal kapot rationaliseren, maar elke opmerking is als een soort mes in mijn hart. En dan het besef achteraf dat ik me zo van de leg laat brengen door de (onbedoeld kwetsende) woorden van een 3-jarige, waardoor ik ook een soort geïrriteerd raak naar mezelf en m’n gevoel 😂 het is ingewikkeld..

O ja heel fijn dat je partner dit doet! En lekker doen hoor dat tripje samen! Mijn dochter heeft het er nog steeds over, het is bijna een jaar geleden!

Ziet hij jouw partner ook iets minder vaak dan dat hij jou ziet? Hier merkte ik dat mijn peuter dit deed als hij papa miste en als papa dan thuis was, was het zijn held; papa ging stoeien, samen spelen, samen met de lego, andere manier van spelen/ samen tijd doorbrengen - en dan kwam ik weer aan met etenstijd of bedtijd of iets wat 'moest'. (Het was ook in een periode waarin hij steeds meer opkeek tegen papa / zich spiegelde aan papa had ik het idee) Hier hielp het om met mijn man inderdaad meer op één lijn te gaan zitten met de 'moet'-momenten (dus meer dezelfde aanpak qua grenzen stellen) en inderdaad elkaar in bijzijn van zoontje affectie tonen. Maar wat ik merkte wat volgens mij nog het meeste effect heeft gehad: elke keer dat mijn zoontje zo'n opmerking maakte of mij afwees heb ik steeds in één zin benoemd dat ik dat niet aardig vind klinken, maar ook erkenning van hoe leuk/fijn hij het heeft met papa en dan erachteraan "...en het fijne is; je hoeft niet te kiezen tussen papa of mama. We houden allebei evenveel van je!" Dit leek hem echt te helpen, het besef dat dit naast elkaar kan bestaan en je de ene ouder niet afvalt door meer/goed met de andere ouder op te trekken en andersom. Dus dat is misschien nog een tip wat je kan proberen te zeggen (duiden) voor hem! En inderdaad... daarnaast zelf in verbinding met je zoontje blijven. Quality time samen is echt een goede tip. Hebben jullie samen ook leuke één-op-één tijd? (Kan ook in het klein door samen een spelletje te doen, waterverven, kleien, koekjes/cake bakken, stop-dans, samen buiten beestjes/natuur bekijken, bij werkvoertuigen of de brandweerkazerne kijken - ik roep maar wat dingen.)