Wanhopig continue strijd met peuter

Wat super rot! Ik weet niet zo goed wat je kan helpen. Is het altijd zo of in fases? Hier is het in fases. Mijn aanpak is heel anders dan die van jou dus ik weet niet of dat bij je past, maar ik zal het in elk geval opschrijven waar ik aan denk: - helemaal stoppen met strijd. Strijd werkt echt averechts. - nooit boos doen. Altijd zacht doen, uiteraard wel duidelijk (en consequenties. Dus, als je blijft tikken met de lepel pak ik hem af - en dat dan doen als hij door gaat). Ik denk dat dit alleen maar stress geeft en dat hij daardoor minder goed kan functioneren. En sneller een woede aanval krijgt. Een peuters brein is zo ontzettend onderontwikkeld en hij kán nog niet bedenken of zeggen waarom hij zo doet of wat er is. Of rationeel handelen. Hij is zich aan het ontwikkelen, wat kan wel wat kan niet, wie ben ik welke ruimte neem ik in welke mama etc. Als jullie zacht doen dan is er meer ruimte in zijn hoofd en systeem om weer te kalmeren. Dit is een fase, niet een manier van doen die blijft. Eentje waarin je hem kunt leren dat jij er altijd bent en veilig bent, hoe hij zich ook gedraagt. Wat mij ook hielp was bedenken, mijn kind heeft er geen boodschap aan dat we op een gegeven moment ergens moeten zijn (zoals opvang en werk). In zijn wereld is met de auto’s spelen echt belangrijker. Ik vond het boek jagen verzamelen opvoeden heel fijn.

Ken je de term Vuurkind? Misschien kun je daar wat informatie over opzoeken .

De fase is erg vervelend. Wij hebben precies het zelfde gehad en eigenlijk werd het pas echt beter toen hij naar de basisschool ging. Het voorlees boek draakje vurig was nog wel een aanvulling en consequent blijven zorgde voor iets meer rust maar toch bleef het lastig en vervelend voor iedereen.. succes

Hele pittige fase dit. Ik vond Jagen, Verzamelen, Opvoeden een heel fijn boek met veel praktische tips. Wat ik wel denk is dat je in een vicieuze circle zit met je peuter. Dat merk ik hier ook wel eens. Geen idee bij wie het begint, maar soms ben ik chagrijnig, dan wordt de peuter dwars, ik raak geïrriteerd en dan krijgt de peuter een tantrum. Maar hoe meer geduld ik heb en hoe rustiger, hoe makkelijker de peuter is. In Jagen, Verzamelen, Opvoeden gaat ook een hoofdstuk over boos worden op je kind. Wij zijn de volwassenen, en hoe moeilijk ook, verandering begint bij ons. En verandering van gedrag, zeker dat van jezelf, kan moeilijk zijn.

Ik herken heel veel van wat je schrijft bij onze zoon van 2,5. Ik heb helaas nog geen tips , omdat ik nog in dezelfde zoektocht zit als jullie... Ik vind het ook heel moeilijk om geduldig te blijven.

Ik weet ook echt wel dat ik het fout doe. En hij is qua temperament een kopie van mij. Ik begin altijd rustig en probeer te communiceren en te vragen wat er is. Maar op een gegeven moment als ik de zoveelste gil in m’n oor of geslagen of gekrabd wordt, gaat het in mijn hoofd ook mis 😭 en dat voelt zo slecht. Ik probeer wel altijd sorry te zeggen als hij wat rustig wordt en te knuffelen daarna.

Ik heb zojuist ook dagritme kaarten besteld. Hopelijk dat dat ook wat doet. En ik ga eens naar het boek ‘jagen, verzamelen, opvoeden’ kijken. Dank!

Nee die term ken ik niet. Ik zal die eens opzoeken

Hier ook een kind wat temperamentvol is.. ze wordt in juni 5 en nog steeds pittig meisje waar we regelmatig struggles mee hebben. Wij hebben wel veel aan het boek gehad van Eva Bronsveld, temperamentvolle kinderen. Hier ook ondertussen vaak tijden dat ze juist heel goed in haar vel zit en dan is ze juist het liefste meisje ooit

Dank voor je boekentip. Ik ga daar eens naar kijken.

Herkenbaar, zeker hoogzwanger en net bevallen met het humeur van een donderwolk. Geduld heeft de een ook meer van nature als de ander. Ook ik voel me dan achteraf schuldig als ik begin te schreeuwen of boos wordt. Ben er nu wel echt bewust van en merk ook dat als ik relaxter ben mijn kinderen dat ook zijn. Ze zijn echt je spiegels en reguleren zichzelf via de ouders. Maar je bent je er bewust van, dat is een mooie stap en tips wat je wel kunt doen helpen ook. Idd rustig praten en soms ook minder praten! Ik reageer soms op alles en dat kost mezelf ook veel energie (met 3 kids en baby). Dus inderdaad soms een blik, wijzen of gewoon iets rustig afpakken als 3x vragen niet helpt en bij echt stout doen op de mat in de hal staan (ook al komt hij gelijk weer terug, dan weer erop zetten). Verder geen tips, o energie laten ontladen met rennen, fietsen, klimmen, stoeien etc.

Je bent ook maar een mens, en ook bij jou zijn grenzen soms gewoon bereikt. Ik denk dat het ook heel gezond is voor een kind om te zien dat papa en mama soms ook boos of verdrietig zijn. Niemand is altijd blij en lief en vrolijk, dan heb je een masker op en ook dat voelen ze echt wel aan. En dan leren ze dat je boosheid en verdriet niet toont. Zo lang je het daarna maar weer goed maakt! En natuurlijk wil je niet non-stop boos zijn en strijd hebben, dat is ook niet goed. Hier werkt ‘pick your battles’ wel goed. Even bij mezelf te rade gaan of het nou echt zo belangrijk is dat hij… (schoenen ipv laarzen aan doet, we 5 minuten later op de opvang zijn, hij een keer 2 boterhammen met pindakaas eet ipv iets gezonds). En de boeken van draakje vurig hebben hem wel geholpen om onder woorden te brengen dat hij boos aan het worden is, maar ook te leren dat het niet erg is om soms boos te zijn.

Gaat je kindje toevallig al naar het kdv en/of de peuterspeelzaal? En zo ja, reageert hij daar ook op deze manier? Met andere woorden: kan het zijn dat hij behoefte heeft aan meer stimulatie/afleiding op een dag? Zijn energie kwijt kunnen? Als je het echt niet meer ziet zitten, zou ik het CB om advies vragen, of via de huisarts kijken of er begeleiding mogelijk is.

Mijn baby is 5 maanden dus ik kan je niet echt helpen met tips, maar ik zag bij howtotalk (Instagram) dat ze emotie posters hebben. Het is een hele set met posters, een draaiding en kaarten. Het helpt kinderen om emoties te herkennen en er zijn ook plaatjes met hoe er mee om te gaan dan (dus ben je boos, misschien helpt het om muziek te luisteren). De set heeft allemaal plaatjes waardoor het identificeren van emoties heel visueel wordt! Zo’n kindje van drie heeft natuurlijk hele grote gevoelens en weet nog niet hoe ermee om te gaan, misschien kan hij ze hierdoor makkelijker identificeren (en voor jou ook fijn dat je dan wat duidelijker hebt wat er precies is) en kun jij hem beter begeleiden in het reguleren!

Een erg mooi boek die goed is om de verschillende emoties te leren kennen en herkennen voor het kind zelf is Het Kleurenmonster. Hier heb je ook knuffels van. Het is een boek die veel ingezet wordt bij kinderen die moeite hebben met hun emoties uit te drukken en veel kinderen worden dan boos/schieten in de frustratie in plaats van de onderliggende emotie verdriet of voelen zoveel door elkaar. Wij werken zelf met de kleutergroepen hiermee en de voorschool/peuterspeelzaal neemt het nu ook van ons over. Jagen, verzamelen en opvoeden vind ik een hele fijne en ook how2talk2. Daarnaast deed een boek over de ontwikkeling van executieve functies mij beseffen hoeveel ik mijn jonge kinderen overvroeg. Iets wat veel meer ouders doen…

Oh zo herkenbaar🫣 niet echt tips vnl herkenning. Baal zo van mezelf als ik dan boos word. Meestal start ik de dag vol goede moed maar dan begint het met aankleden mag niet, ik mag niet plassen, boos omdat zijn brood niet meteen klaar is, boos omdat hij niet 3 boterhammen met hagelslag krijgt, boos dat we met fiets gaan ipv met de auto....en dan ben je net 1-2u aan je dag begonnen. Op dat moment kan ik al niks meer hebben na een stuk of 6 woede uitbarstingen. Ook alles geprobeerd, van rustig tot boos, laten meehelpen, benoemen enz. Maar uiteindelijk gaat het gewoon echt over mijn grens en word ik geïrriteerd. Het zijn wel fases hier, hoewel het in de tussenliggende periodes niet weg is maar dan helpt rustig met hem knuffelen praten bijvoorbeeld wel. Het boek temperamentvolle kinderen vond ik helemaal niks. Veel herhaling en weinig dingen die voor ons werkte😅

Ja hij gaat naar het kdv. Hij kan daar soms wel eens boos worden als hij z’n zin niet krijgt, maar wordt niet zo explosief als dat hij thuis doet. Ik vind het ook lastig om die uitdaging te geven. We hebben allerlei verschillend speelgoed voor hem. Een step en speeltuin om de hoek. Ook zit hij de zaterdag op gym. Maar soms komen er gewoon de deur niet uit omdat ik hem niet aangekleed krijg (en maakt me niet uit wat hij aantrekt als hij maar kleren aan heeft). Vind het lastig hoe ik hem de uitdaging kan bieden.

Ik heb dit boek zojuist in m’n favorieten lijst gezet. Die ga ik bestellen! Dank voor de tip

Precies dat ja, haha vooral dat ik zelf ook niks mag. Toch fijn om te weten dat ik niet de enige ben🙈 hopelijk gaat het bij jou ook snel voorbij

Oww zoo herkenbaar! Ik had hier een mega driftig mannetje wat tufte (echt een lama) schop en slaat. Gewoon omdat meneer zijn zin niet kreeg. Eerst alles op praat manier gedaan, toen boos worden. Wat hier mega werkte was, structuur. Zelfs met straffen! Dus consequent zijn en samen dezelfde regels hebben! Ik ben mama en jij moet soms luisteren. Terwijl je eigenlijk ze overal wil blijven betrekken! Vb: welke broek wil je aan? Boos en tuffen! Dus werd het je doet deze broek aan! Geen strijd! En zoo hebben wij hem 2 weken mega kort gehouden! Het lijkt een beetje grenzen opzoeken Geen idee! Maar een moeilijke fase …. Sterkte en succes ermee!