Wat zeg jij tegen je kind als een ander kind iets gemeens doet of zegt?

Ik geef eigenlijk altijd aan dat ze goed is zoals ze zelf is maar dat je niet iedereen leuk kan vinden. En dat dit andersom ook zo werkt. Zij vind niet alle kindjes leuk en sommige kindjes zullen haar ook minder leuk vinden. Mama vind ook niet iedereen even leuk en er zullen ook mensen zijn die mama niet leuk vinden. En dat dat helemaal oké is. Maar dat je altijd vriendelijk en netjes moet blijven. Ik probeer haar bij te brengen door haar zelf zich te gedragen zoals ze wilt hoe andere kindjes tegen haar doen. Ook als ze een kindje minder leuk vind.

Aansluitend op Loena123, misschien kun je ook kijken welke gedragsregels ze op school hebben? Als je het hebt over “je hoeft niet iedereen aardig te vinden maar je blijft netjes en vriendelijk” kun je ook vragen aan je kind wat de verwachtingen zijn mbt omgaan met elkaar. Wat is dat precies “vriendelijk en netjes zijn”. Als een kindje zich daar niet aan houdt (bv duwen) dan is het heel concreet voor jouw kind dat de ander dan de verwachtingen in de klas niet nakomt en dat hiervoor best hulp aan een leerkracht gevraagd mag worden.

Wij zijn inmiddels iets verder, mijn zoon zit in groep 7. Wat ik door de jaren geleerd heb is door te vragen wat er daarvoor gebeurde en wat je kind daarna deed. Soms heeft hij het zelf al prachtig opgelost. Soms was hij zelf de aanstichter en verdedigde het andere kind zich. Over wat wij zeggen, soms een tip hoe hij het ook kan aanpakken, we hebben wel eens geoefend met reacties (bijvoorbeeld hoe hij iemand die hem pijn wou doen kan wegduwen), soms een compliment over hoe hij het aangepakt heeft

Wij gaan binnenkort naar deze theatershow. Schijnt erg helpend te kunnen zijn. https://psychologieintheater.nl/onskind/?gad_source=1&gad_campaignid=20743435141&gclid=CjwKCAiAwqHIBhAEEiwAx9cTecHq7IY14iC-st_S-0J1ZREqg8WpcminoR0zWkl65-UIYzm0CM87IxoCC7UQAvD_BwE Voor nu zou ik doorvragen hoe dat kwam dat dat kindje dat zei. Is er vooraf iets gebeurd. Deed mijn kind iets of deed dat kind iets verkeerd. Ik zou verder zeggen dat je niet altijd iedereen even leuk kan vinden maar dat andere kindjes hem wel gelukkig leuk vinden. Net als dat wij hem leuk vinden zoals hij is. Daarnaast is het op school hier straks de bedoeling als dit soort dingen vaker voorkomen en gezegd worden dat er naar de juf gegaan word als die het al niet ziet. Ze ondernemen hier op de basisschool daar best vlot actie op ook alleen zulke uitspraken worden al besproken. Dus ik zou zeggen als dat vaker gezegd of gedaan word dat ik dat wil weten en dat we dan naar de juf gaan.

'Oh, das niet leuk/aardig, en toen?' Meestal beginnen ze dan wel te vertellen. Soms zeg ik van 'snap ik, je kan ook nog juf vragen je te helpen' als ik merk dat ze er zelf niet tegenop kunnen. Regelmatig hebben we ook wel gesprekken waar het er op neer komt dat er een verschil is tussen stom doen en stom zijn. Dat je onaardige dingen niet hoeft te geloven. Dat kinderen soms plagen omdat ze nog moeten leren dat dit niet lief is. Dat je kinderen opzoekt die lief tegen je doen en daarmee speelt. Dat je altijd een volwassene om hulp kan vragen als iemand niet stopt, of na school aan ouders vertelt. Mijn 6 jarige zei laatst dat een klasgenootje haar knijpt. Hij stopt niet als ze er zelf wat van zegt. Dan vraag ik haar of ze wil dat ik haar help en hoe dan. Wil je dat ik het met juf bespreek of met zijn moeder. Als je neutraal reageert en nooit te fel of dat ze het beter hadden kunnen doen, blijven ze wel vertellen. Dus eigenlijk is het belangrijker om gewoon goed te luisteren en begripvol over te komen dan het voor ze op te lossen.

Daar ben ik geweest, zit inderdaad een stukje hierover in. Wel een aanrader

Ik ben bij deze show geweest! Super interessant en precies de vraagt van TO komt hierin voor. Ben alleen het antwoord vergeten 🤣

🤣🤣🤣🤣

Ik zou het uitvragen en dan samen kijken wat er aan gedaan kan worden. Wat hij zelf kan zeggen of doen. Wel leer ik dat hij zichzelf geen pijn hoeft te laten doen en voor zichzelf mag opkomen.

Dat is niet leuk. Stomme kinderen bestaan niet. Soms is het alleen even verhaal kwijt moeten en hoef je er verder niets mee.

Bedankt allemaal! Klinkt logisch. Ik heb de theatershow ons kind ook gezien en wat ik me daar van herinner hierover is dat je niet te groots moet reageren, omdat je anders je eigen angst (voor uitsluiting bijvoorbeeld) projecteert op je kind, terwijl je kind t misschien alleen constateert. Fijn om te lezen wat jullie doen. Ik neem daar zeker wat van mee!