Kinderwens na late miskraam (14weken)-verdriet rond uitgerekende datum

Sterkte, dat is begrijpelijk heel moeilijk

Wat verdrietig! Ik heb een miskraam tussen 12 en 13 weken gehad en zou 27 december uitgerekend zijn… ik vind deze maand ook heel moeilijk, maar ik ben inmiddels weer zwanger wat het toch wat dragelijker maakt. Ik snap dat het moeilijk is om weer ongesteld te worden en dat het verdriet nu groot is😢 Mij helpt het om erover te blijven praten, om mensen te laten weten dat dit een moeilijke maand is… dat er tijdens de vieringen ook een traan kan en mag vallen. Ik weet niet of je omgeving begripvol is? Het is balans vinden in er bewust bij stil staan en afleiding zoeken… sterkte deze maand!❤️

Hoi, ik heb 2 jaar geleden iets vergelijkbaars meegemaakt. Kindje met chromosoomafwijking laten gaan met 14 weken omdat er zoveel afwijkingen waren dat er geen levensvatbaarheid was. Was toen uitgerekend 16 december en herken heel erg dat gevoel dat het verdriet erger was rond die periode.

Verdrietig! Zijn er nog dingen geweest die jou geholpen hebben in die maand? En wil je misschien iets delen over hoe jullie erna met een eventuele kinderwens zijn omgegaan?

Ik heb 11 mei 2024 een miskraam gehad. Met de termijnecho kwam ik erachter dat het hartje met 7 weken gestopt was met kloppen. Ik heb er dat jaar bij stilgestaan wanneer ik met verlof zou zijn gegaan en de uitgerekende datum. Inmiddels ben ik de uitgerekende datum vergeten. Het was ergens in november. Ook heb ik dit jaar 11 mei erbij stilgestaan dat de miskraam een jaar geleden was. Het verdriet slijt. Geef jezelf de ruimte om het verdriet te voelen. Je hebt geen manier nodig om ermee om te gaan (mijn mening, misschien zijn anderen het er niet mee eens of is het zelfs onverstandig, maar dit is mijn ervaring 😉). Je mag het gewoon voelen. Balen. Huilen. Je zult zien dat het volgend jaar al een stuk minder is. Bij mij wel in ieder geval. Ik ben nu 19 weken zwanger van een meisje. Er vanuit gaande dat dit meisje gezond geboren gaat worden, zullen we er ooit op terugkijken met de gedachte “als de miskraam niet was gebeurd, hadden we haar niet gehad”. En komen we vermoedelijk tot de conclusie dat het zo moest zijn. Nou ja, misschien kan je wat met mijn ervaring en gedachtegang, misschien ook niet. Dat geeft dan niks. Sterkte deze dagen!

Ik stuur je even een vriendschapsverzoek, kan kunnen we makkelijker praten!