Ectropion? Bloedverlies

Ik weet nu nog 4 dagen moet: ik werk nu nog 4 dagen zijn. Oeps..

Hiii, Ik herken je verhaal. Zelf heb ik vanaf week 15 tot en met week 23 (ongeveer) helderrood bloedverlies gehad. Dagelijks een echo, maar niks werd gezien. Er werd toen ook gedacht aan ectropion (baarmoedermond bleef altijd lang genoeg). Een andere arts had het vermoeden dat het toch vanuit mijn baarmoeder kwam omdat het bloedverlies toenam. Ik heb vanaf dat moment mezelf volledig rust opgelegd. Bloedverlies nam toen ook af en stopte volledig. Langzaamaan begon ik ook meer te doen; langzaam opstarten met werken, huishouden. Een aantal weken nergens last van gehad totdat mijn vliezen met 28.5 weken braken (gelukkig nog tot 32.2 weken gelopen). Ook hiervan is de reden onduidelijk, maar vermoeden is dat de vliezen door het veelvuldig bloedverlies verzwakt zijn geraakt. Wel moet ik er nog aan toevoegen dat ik met 13 weken een selectie reductie heb gehad, dit zou ook verzwakking vliezen/bloedverlies veroorzaakt kunnen hebben. Inmiddels is mijn dochter 6 maanden en doet ze het heel goed. Mijn tip is om vooral rustig aan te doen, doen voor jezelf wat goed voelt! Ik weet hoe spannend het is, maar ik merkte bij mezelf dat de dagelijkse echo's (want zowel ziekenhuis als verloskundige zeiden dat ik bij iedere bloeding langs moest komen) zorgde voor vertrouwen omdat er niks afwijkends werd gezien.

Wat goed om jouw verhaal te horen! En evengoed een spannende tijd ook voor jou? Heb je dat ook zo ervaren? Ik vind genieten echt heel moeilijk vooral omdat ik steeds word geadviseerd om rust te houden. Nu ik jouw verhaal lees krijg ik meer vertrouwen maar bedenk ik mij ook dat ik echt rustig aan moet doen. Toch maar kijken met werk naar bepaalde mogelijkheden.. Hoe heb jij dat in die tijd gedaan met werk? En je eigen ontspanning.

Hetgeen wat mij echt hielp was dat er nooit iets zorgwekkends op de echo werd gezien, ze zagen nooit bloed in en rondom de baarmoeder en de baby deed het altijd goed. Daarbij kwam ook dat ik haar rond de 20 weken wel dagelijks begon te voelen. Dus vaak bij bloedverlies dacht ik 'ik heb haar net nog gevoeld, dus het zal wel weer niks zijn'. Die gedachte houd je wel op de been. Ik heb inderdaad nooit echt van mijn zwangerschap genoten, ik durfde ook geen aankopen te doen omdat het een onzekere tijd was. De artsen zeiden steeds dat ik wel wat rustiger aan moest doen, maar ik vond het lastig te bepalen wat "rustig aan doen" is? Hierdoor heb ik echt niks meer gedaan, alleen thuis wat op de bank gelegen. Mijn werk was heel coulant en kreeg alle ruimte om rustig aan te doen. Ik heb periodes ook volledig ziekgemeld t.g.v. zwangerschap. En mijn eigen ontspanning? Geen idee, ik denk echt bankhangen, vrienden langs laten komen. Maar omdat je weet waar je het voor doet, lukte dit me wel goed.