Ervaringen na gemiste miskraam (10+4)

Jeetje wat verdrietig dit.... Ik herken je verdriet helaas. Ik probeerde vooral naar m'n gevoel te luisteren. Ik voelde mij na het horen van het slechte nieuws heel gehaast maar vond de volgende dag al meer rust. Ik kon mij daardoor wat inlezen en heb ervoor gekozen om het af te wachten. Mijn lichaam kreeg het door en op dag 8na het nieuws te hebben gehoord begon ik te bloeden. Ik maakte ook een 2e miskraam mee. Dit was met 8weken en toen heb toen ook afgewacht, maar dit verliep gecompliceerd waardoor ik medicatie heb gehad en alsnog een curettage heb gehad. Ongeacht de keuze die je maakt heeft het voor en nadelen. Ik denk dat je vooral naar je eigen gevoel moet luisteren.

Wat een heftig nieuws. Helaas herkenbaar. Ik moet eerlijk zeggen dat ik me enorm zwanger voelde en het daardoor confronterend vond om het af te wachten. Elke dag die kwalen terwijl je weet dat het niet mag blijven.. We hebben 2 dagen na het nieuws een afspraak gehad bij de gynaecoloog en toen gekozen voor de medicatie. Je neemt dan eerst 1 soort pil in en 24u later wek je de miskraam op. Bij mij werkte dit zoals het zou moeten. Ik vond het wel erg heftig. We hebben inmiddels een kindje mogen krijgen en achteraf kan ik daardoor zeggen dat ik het net zo erg vond als weeën. Ze hadden ons voorbereid op erge stolsels e.d. (die ik overigens niet had), maar niet dat je je er zo ziek van kon voelen. Dat is dus wel goed om rekening mee te houden mocht je het willen. Ik vond het mentaal ook zwaar en daarmee het totaalplaatje heftiger dan mijn bevalling om eerlijk te zijn. Ik dacht pijnstilling pas in te nemen als ik het nodig had, maar door het overgeven hield ik die niet meer binnen helaas. Restjes bleven bij mij niet achter. We hebben daarna nog 2x spontane miskramen gehad waar ook geen restjes achterbleven. Bijwerkingen op langere termijn kan ik me niet herinneren. Ik lees me altijd goed in, dus als die bekend waren had ik het wel onthouden. Maar het is inmiddels 1,5 jaar geleden dus wie weet zijn er nieuwe informatiebronnen. Dat dit voor mij werkte betekent natuurlijk niet dat dit voor jou ook werkt. Er komen zoveel gevoelens los dat het belangrijkste is om te doen wat voor jou goed voelt. Er is geen verkeerde keuze ❤️. Ik wil je veel sterkte en kracht toewensen, want het is hoe dan ook geen makkelijke tijd. Vertrouw op je gevoel 🍀.

Wat enorm heftig, je was al zo ver.. ik denk dat je naar je gevoel moet luisteren, vorige week hoorde ik bij 7+4 dat ik een missed abortion had en wilde ik het liefst afwachten, ik moest nog tot vandaag afwachten tot de controle-echo maar nu had ik heel sterk het gevoel dat ik medicatie wilde. Dus misschien kan je een paar dagen afwachten en kijken hoe dat voelt? Al zit je natuurlijk wel met de feestdagen.. je kunt ook de medicatie vast in huis halen en innemen op een moment dat jij eraan toe bent. Curettage kan wel nadelen hebben voor volgende zwangerschappen begreep ik. Heel veel sterkte!🤍

Wat ontzettend naar voor je. Ik heb dit zelf niet meegemaakt maar omdat ik om bepaalde redenen wel rekening houd kwam ik laatst deze site tegen, misschien kan die jou helpen. Hij gaat erover dat als je het vruchtje in een bakje water legt, je het langer en beter kunt bekijken en zo misschien ook beter afscheid kunt nemen. Ik wens je heel veel sterkte, het lijkt me echt heel erg naar om door te moeten maken. Wees lief voor jezelf en sta jezelf ook toe om je bijvoorbeeld ziek te melden zou ik zeggen.... ❤️🌹 https://www.watermethode.nl/

Wat een verdrietig nieuws joh, dikke knuffel! Ik heb deze zomer hetzelfde meegemaakt bij een vergelijkbare termijn. Het was een tweeling. Ik riep direct tijdens de echo dat ik geen medicatie wilde, maar toen het na twee weken nog niet vanzelf op gang kwam werd het wachten mentaal te zwaar. Toen heb ik medicatie gebruikt. Het kwam vlot op gang, voelde als een heftige menstruatie en er zijn geen resten achter gebleven. In dat opzicht vond ik het meevallen, maar ik heb wel flink gerouwd. Ik heb de kindjes opgevangen in een zeef, bewaard in een glazen potje met water en uitgebreid afscheid genomen. Mijn cyclus kwam direct weer op gang en ik raakte snel weer zwanger (nu 16 weken), maar helemaal zorgeloos wordt het nooit meer. Heel veel sterkte gewenst ❤️‍🩹

Heel veel sterkte in deze situatie. Ik heb half november een miskraam gehad met 8+1, echter kwam mijn miskraam daarvoor zelf op gang. Omdat ik al 2 weken bloedverlies had heb ik besloten om medicatie te nemen om het proces te voorspoedigen. Ik kon mentaal niet meer met de onzekerheid, de buikpijn en het bloedverlies omgaan. Het proces van de medicatie is me erg meegevallen en ik voelde zelfs een soort opluchting toen het uiteindelijk achter de rug was. Het enige wat ik je kan adviseren is om er allereerst over na te denken en te luisteren naar je gevoel. Alleen jij kan dit besluit voor jezelf nemen en jij weet hoe je er mentaal voor staat. Ik wens je veel wijsheid en weet dat je niet alleen bent 🍀

Ooh wat verdrietig voor jullie zeg. Heel veel sterkte! Wat mij hielp om voor mezelf te bepalen tot wanneer ik mijn lichaam zou geven om het zelf op gang te laten komen en alvast een afspraak te maken in het ziekenhuis voor de dag erna, zodat het anders ook slvast vast stond. Bij mij kwam het niet vanzelf op gang, dus heb medicatie gekregen. Ik was hier heel bang voor door horrorverhalen, maar ondanks dat ik het allemaal heel emotioneel zwaar vond, vond ik de pillen zelf prima. Ik heb een beetje kramp gehad en dat was het ( en bloedverlies met stolsels natuurlijk). Ben op de bank gaan zitten, gordijnen dicht, kraamverband in en film/serie gaan kijken en tussendoor keihard gejankt. Je kunt na het gebruik van medicijnen ook vragen om een echo of onderzoek over een aantal weken, dan weet je zeker dat het echt weg is en er niets achtet is gebleven. Ik was wel heel blij dat ik voor medicatie gekozen heb. Pas daarna kon ik verder op mentaal vlak.. Het voelde tot die tijd elke dag weer als een klap in mijn gezicht dat ik toch geen kindje zou krijgen.

Wat ontzettend naar. Heel veel sterke 🤍 Ik heb bij een iets eerder termijn een missed abortion gehad. Ontdekt rond de 8 weken en vruchtje was bij 6,5 gestopt. Ik heb gewacht tot het zelf op gang kwam. Dit duurde bijna 2 weken maar was wel in 1 dag nagenoeg over. Daarna een ‘normale’ ongesteldheid en weer schoon. Na 2 weken had ik weer een ovulatie. Ik had met de verloskundige afgesproken dat ik na 2 weken wachten anders naar de gynaecoloog zou gaan voor medicatie, maar vond het heel fijn dat mijn lichaam het zelf heeft opgelost hoe treurig ook. Nogmaals heel veel sterkte en ik hoop voor je dat het vanzelf op gang komt.

Wat verdrietig! Ik heb het afgelopen maand bij dezelfde termijn gehad. Wilde het liefst afwachten, eerste twee dagen veel spanning en stress gehad, mede door het inlezen online wat echt niet altijd positief was. De dag van de echo begonnen met frambozenbladthee (om weeën op te wekken) en natuurlijk middeltje tegen menstruatie pijn en na vier dagen kwam het al, in drie uur tijd alles kwijt geraakt. ‘Weeën’ waren niet pijnlijk (wat met medicatie wel heel erg schijnt te zijn) en alles was schoon gelukkig. Moest wel beetje bijkomen 2 dagen. Hoop dat het je geruststelt. Sterkte hoor!

Wat verdrietig zeg, sterkte met dit nieuws! Ik heb het helaas zelf ook meegemaakt en heb toen gekozen voor de medicatie. Toen ik jonger was heb ik 2 abortussen gehad en beide met curettage. Dit vond ik toen eigenlijk best wel chill, want je voelt en merkt er niets van, maar was nu wel bang dat het teveel schade zou aanbrengen als ik nu een derde curettage zou ondergaan. Daarom gekozen voor medicatie, omdat ik het niet zag zitten om het af te wachten. Ik vond het helaas echt vreselijk, maar dat kwam omdat ik geen pijnstilling had genomen (kwam niet in me op 😅). Dus ik had alle bijwerkingen van de medicatie en enorme pijn. Uiteindelijk na uren heb ik 3 paracetamol en 2 ibuprofen moeten nemen en ging het stukke beter. Verder had ik niet het idee echt een vruchtje gezien te hebben, het was te vergelijken met een heftige menstruatie. Ik was hetzelfde termijn als jij. Hoe dan ook, volg je gevoel en heel veel sterkte! ❤️