Zelf bepalen wanneer inleiding

Lastig, het is voor ons moeilijk inschatten hoe erg je er doorheen zit. Ik heb zelf heftige bekkenklachten (zit ook in een rolstoel buiten), heb HG (wel redelijk onder controle met medicatie, dus geef niet meer elke dag over) en heb zwangerschapsdiabetes met veel insuline spuiten en vaak hypo's. Ik ben echt op fysiek. Maar mentaal gaat het best goed. Het helpt mij ook dat ik dit eerder heb gedaan, toen geen diabetes, maar de rest wel. En ik was echt verbaasd hoeveel kracht ik ineens toch had tijdens de bevalling. Vervolgens hebben we een helse week in het ziekenhuis gehad (vooral omdat mijn zoontje ziek werd), en sliep ik die hele week in totaal maar een paar uur. Ook toen bleef ik energie houden om voor mijn baby te zorgen en mentaal sterk te zijn. Nogmaals ik kan het niet voor jou bepalen, maar weet wel dat er voor dit soort situaties een soort extra energie beschikbaar is in je lichaam. Mij is overigens nooit geadviseerd eerder in te leiden met deze reden (dit keer wel door de zwangerschapsdiabetes).

Dat is lastig in te schatten. Ik was er ook klaar mee. En mocht vanaf 38 weken aangeven. Ik dacht nog ze komt wel. En toen was het oud en nieuw, vond ik zelf niet prettig. Ik sliep niet meer sinds 36 weken en daarvoor weken lang slechts paar uur per nacht. Had ook al weken voorweeën en de was zo bewegelijk dat ze me echt pijn deed. Uiteindelijk heb ik bij 39+1 en 40+1 een strippoging gehad. Maar ondanks wekenlang voorweeën was er geen ontsluiting. Ik mocht nog slapen met medicatie in ziekenhuis en heb daar van afgezien en had met 40+2 een afspraak met de gyneacoloog. Ze gaf akkoord voor inleiding op verzoek en het was zo rustig dat avonds het ballonnetje nog geplaatst is. Er viel echt een last van me af (ondanks dat een inleiding dagen kan duren). Met 40+3 bevallen na een korte fijne bevalling.

Ik denk dat niemand je daar een antwoord op kan geven. Alleen jij kunt dit voelen. Ik zou gewoon steeds maar een paar dagen vooruit kijken. Dus vandaag is het maandag. Dan zou ik donderdag voor mijzelf als dag uitkiezen om je af te vragen hoe voel ik mij? Zie ik het zitten om nog een paar dagen door te gaan? En wanneer wil ik de overweging weer maken? Dus kleine doelen en niet gelijk week 39 of 40 willen halen. Misschien kom je daar wel, maar dat voelt nu heel ver weg

wanneer het juiste moment is, weet alleen jij. Ik geloof dat het positieve invloed op het verloop heeft, wanneer jij mentaal volledig achter de gemaakte keuze staat En helaas kan niemand je van tevoren vertellen hoe je keuze gaat uitpakken, je kunt alleen achteraf zeggen of de gemaakte keuze goed heeft uitgepakt of niet. Over de andere opties valt dan niets meer te zeggen dan alleen speculeren. Je gyn stelt niet voor niets dit voor, dat doen ze echt niet zomaar. Hij wil je zo fit mogelijk hebben bij de bevalling om dat een zo groot mogelijke kans van slagen te geven. Een inleiding kan snel gaan, maar kan ook meerdere dagen duren. Succes met je overwegingen

Ik slaap al sinds het begin van mijn zwangerschap slecht maar het werd zo dramatisch de laatste weken dat ik al 2 keer in het ziekenhuis heb geslapen om mij zo door de laatste weken heen te slepen. Het heeft wel iets geholpen, merk dat slapeloosheid je ook wel echt opbreekt.

Het ziekenhuis wil ivm de feestdagen en drukte eigenlijk een datum prikken en geven aan dat paar dagen van te voren lastig gaat zijn. Ook zijn ze bang dat ik daardoor sneller “te laat” de beslissing neem en dus eigenlijk te lang doorga. Lastig :(

Dat maakt het ook zo lastig. Ik voel me er zo dubbel over. Het liefst zou ik natuurlijk willen dat die keuze voor mij gemaakt wordt. Het laat me zo schuldig voelen

Ik ben ivm hoge bloeddruk ook ingeleid, week 39. Ik had geen zwangerschapsvergiftiging oid. Ik mocht de dag, tussen week 39 en 40, zelf kiezen. Bij 39+0 heb ik een ballon gekregen en bij 39+1 zijn de vliezen gebroken en is een infuus aangelegd en diezelfde dag ben ik bevallen. Ik voelde me ook wel schuldig naar de baby, maar het was een goede keuze. Ik was ook moe en op. En de placenta bleek al in niet heel beste staat meer te zijn. Langer wachten was daarom niet per se beter geweest. Iets ander verhaal dus maar aangezien de gynaecoloog dit zo adviseert kan ik me best voorstellen dat het ook wel weer vergelijkbaar is. Bij een termijn van 38-39 weken heb je haar ook ruim voldragen he. Je hoeft de 40 weken niet te halen, zeker niet in jouw toestand. Veel wijsheid en sterkte gewenst!

Is dat niet iets wat je kunt terugkoppelen naar de gynaecoloog? Dat de keuze bij jou leggen je eigenlijk alleen maar meer stress geeft dan rust? Wil je dat ze helemaal voor je kiezen of zou het je al helpen als ze je wat handvaten zouden geven?

Als je je er gewoon op instelt dat een inleiding ook dagen kan duren (bij mij duurde het uiteindelijk 72 uur van ballon tot geboorte) dan kun je denk ik zelf het best inschatten tot hoe lang je het trekt. Die laatste weken worden ze vooral wat steviger qua gewicht dus als je kan zou ik proberen tot 39 weken te gaan of anders iig tot 38 weken.

Ik denk ergens stiekem dat ze de keuze voor mij maken, dan voelt het niet als alleen mijn verantwoordelijkheid ofzo :/

Ik wil iig zeker tot week 38 volhouden, hopelijk nog een week 39

Oo dat is zeker lastig. Welke termijn adviseren zij? Welke datum bieden ze aan. Pak die anders en geef het aan als het toch eerder nirt lekkrr gaat

De gyn wilde volgende week inplannen. Dan ben ik 37 weken maar dat vind ik zelf echt veelste vroeg

Dat weet alleen jij. Als je het jezelf afvraagt zou ik denken dat je er nog niet klaar mee bent. Ik ben ook ingeleid omdat het niet meer ging. Ik gaf dit al weken aan, op maandag kwam mijn vroedvrouw even kijken hoe het ervoor stond en ik bleek 1,5 cm ontsluiting te hebben. Ik heb dit aangegrepen alsof mijn leven er dcht vanaf ging 😅 ik heb op dinsdag de gynaecologie afdeling zo vaak gebeld en gemaild... de pyscholoog van het ziekenhuis huilend gebeld. Uiteindelijk mocht ik die namiddag bij de gynaecoloog om alles te bespreken. Waar zij de week voordien absoluut tegen een inleiding was heb ik die dag niet erns iets moeten bespreken en gaf ze meteen aan dat ik die avond binnen mocht voor een inleiding. Ik was toen 37+6 weken zwanger. Als je echt op bent dan weet je het!

Dan zou ik 38 weken aangeven, je kan de inleiding altijd afzeggen/ uitstellen. Ik vind het wel heel gek dat je vooraf moet zeggen wanneer je het niet meer aankan...

Ja… ik wil hef liefst gewoon per week en eigenlijk per paar dagen aankijken. Maar ivm de feestdagen en drukte geven ze aan dat het van te voren gepland moet worden omdat er anders een kans bestaat dat ik niet terecht kan. En dat maakt het zo ingewikkeld ofz

Niet om je klachten te baggetaliseren, maar ik denk dat het ook een mindset is. Ik vind het bijzonder dat je met 36 weken zwangerschap zelf mag bepalen wanneer je ingeleid wil worden. Terwijl het voor je kindje het beste is om zo lang mogelijk te blijven zitten (in normale omstandigheden) in ieder geval tot 38 week i.v.m. de longrijping. Ookal ben je medisch en is je lichaam op. Want daar zitten wel gradaties in natuurlijk. En als het gevaar zou opleveren voor je kindje of jijzelf, dan had de arts de keuze wel gemaakt (of in ieder geval geadviseerd). Je twijfel geeft denk ik ook wel aan, dat er best nog wat rek in zit, om het nog even vol te houden.

Je baggetaliseert wel. Want als je het hebt over mindset dan heb je het over dat je denkt dat mentaal is. Ik denk dat je wellicht juist de ernst van de situatie kan inzien doordat ik met 36 weken mag bepalen wanneer ik ingeleid wordt en dat dit echt niet zomaar is of omdat ik de verkeerde mindset heb. Mijn twijfels zit het in de enorme schuldgevoel die ik heb tegenover mijn baby, mijn strijdlust en het feit dat ik ver ver over de grenzen heen ga. Maargoed. Bedankt voor je reactie

Ik denk niet dat het kwaad bedoelt was. Misschien helpt het voor ons beeld als je meer uitlegt over wat er precies aan de hand is, als je dat wilt delen? En ik snap je schuldgevoel, maar als je lichaam echt aangeeft dat het niet meer gaat is het misschien ook beter wel eerder in te leiden. Echt lastige keuze. Ik zou wat hieronder ook staat misschien toch proberen de gynaecoloog te laten bepalen, zodat jij je niet schuldig hoeft te voelen en iemand anders de verantwoordelijkheid kan nemen. Veel sterkte!