Bevalverhalen

Onze dochter Milou is woensdag 13 augustus geboren met een geplande keizersnede met 37+3. Het was even spannend of die wel door zou gaan omdat we tussen het programmeren gepropt werden, maar het was gelukt! Keizersnede was heel goed verlopen. Kleine meid maakt het ondanks alles heel erg goed. Haar laag gewicht moeten we goed monitoren. Geboren met 2400 gram en woog gisteren 2240 gram. Ik voelde me na de bevalling wat slecht maar de dag er na liep ik al rond (moet mezelf dan ook echt op de rem trappen nu, want gaat veel te vlug). Gistermiddag zijn we thuis gekomen. Kraamzorg kwam zelfs nog van 17 tot 20 waar we heel blij mee waren, leuke aardige vrouw. De 1e nacht thuis is redelijk goed verlopen. Waar je de verpleegkundige voor had in het ziekenhuis doe je nu zelf, dat is wel echt even schakelen. Maar mijn man en ik hebben het gered. Al hoewel de man zei ik doe vannacht, heeft hij net het moment van 5 uur gemist, zo moe is hij. Mijn bio klok werkt zowiezo al rond deze tijd. Ik kijk er op terug dat het me allemaal mee gevallen is. Op de vreselijke tranen en heimwee na. Gelukkig doen we goed samen, en voelen we ons weer happy thuis❤️

Ik kijk best positief terug op ons bevalverhaal gelukkig. Kraamweek is ook super genieten, alleen mijn onderste is echt flink naar de gorten. Daar heb ik meer last vast dan als ik terugdenk aan de pijn van bevalling 🙈. Oké het begon 1 uur ‘s nachts met vliezen die braken. Vrij snel had ik ook weeën die om de 2 minuten soms 3 kwamen. Op de een of andere manier was ik in de veronderstelling dat ik pas mocht bellen als er 5 min tussen de weeën zaten, en omdat ik wel al 3 keer gebeld had midden in de nacht voelde ik me wat bezwaard om eerder te bellen. Dus in de ochtend appte VK zelf hoe het ging en of ze langs moest komen. Mijn man heeft ja geantwoord. Ik dacht nog: pfoe, als dit nog steeds voorweeën zijn en ik zometeen maar 5 cm ontsluiting heb dan wil ik een ruggenprik hoor! Komt de verloskundige toucheren: al 9 cm. “ wij gaan niet meer naar het ziekenhuis”. Iets met hoge pijngrens, oeps 🙈 daar ging m’n idee van bad bevalling poliklinisch. Vervolgens was de persfase juist heel lang en vermoeiend want ik had de nacht niet geslapen en lichaam was vrij op. Dus echt goede persweeën waren er helaas niet. Toch op laatste krachten op de baarkruk gelukt na 70 min! (En tussendoor zat ik nog wel mee te zingen af en toe met onze worship playlist. ) Van breken vliezen tot bevalling van onze Micha 12 uur bezig geweest. Voor de hechtingen moest ik overigens toch nog naar het ziekenhuis uiteindelijk, want z’n handje zat bij z’n hoofd wat alles dus moeilijker had gemaakt. En nu moet ik flink herstellen. Dus we doen rustig aan.

Vannacht ben ik bevallen van ons eerste kindje Ralf. Gisterochtend hadden we een afspraak bij de verloskundige, waar ik nog over een hekje geklommen ben om niet om te hoeven lopen. Voelde me dus top fit 😂. Heb nog een wandeling gemaakt en op een terras een ontbijtje gegeten, en lag de rest van de dag eigenlijk te rusten op de bank. De nacht ervoor had ik namelijk 4 uur geslapen. Om 21.00 uur kwam er een menstruatiekramp op die niet in golven kwam maar bleef aanhouden. Ik dacht daarom “het zal wel weer een oefening zijn”. Rond 22.30 voelde ik de eerste echte wee en toen ben ik gaan douchen (nog steeds in de veronderstelling dat mijn lichaam aan het oefenen was). Half 1 zat ik op de wc met een enorme drang om te poepen, ik zag dat er bloed aan mijn wc papier zat en heb toen mijn vriend wakker gemaakt. Hij belde de verloskundige die direct langskwam. Later bleek dat ze mij heel hard hoorde roepen dat ik moest poepen 😂. Zij was er een uur na het bellen, omdat ze naar ons oude adres was gegaan. Toen ze aankwam stond ik onder de douche omdat ik de weeën daar het beste op kon vangen. We hebben niet getimed maar er zat eigenlijk vanaf half 11 al niet langer dan 1 a 2 min tussen elke wee. Ik zal eerlijk toegeven dat dat écht heel vermoeiend was. Mijn vriend vroeg aan de verloskundige of we nu naar het geboortehuis zouden gaan (3 min rijden van ons), en zij gaf aan dat het daar eigenlijk al te laat voor was. Uiteindelijk ben ik om half 4 na wat eeuwig persen leek te zijn - maar in het echt een uurtje was - bevallen op de baarkruk naast het bed. Het was onwerkelijk, magisch en verbindend tegelijk. Mijn vriend en verloskundige hebben me zo goed gecoacht en op het missen van een bevalbad na was deze bevalling echt mijn droomscenario.

Afgelopen woensdag 13 augustus lag ik rustig in bed toen ik een harde tik in me buik voelde en hoorde. Mijn partner hoorde het ook en grapte, ja breken je vliezen!! Ik voelde niks maar stapte toch even uit bed en ja hoor, daar liep al het vruchtwater. Dit gebeurde om iets over half 11. Ik ben even gaan douchen om mezelf op te frissen en dacht we gaan maar slapen want ik voel nog niks. Niks was minder waar… 30 minuten later voelde ik een menstruatie krampje en dacht dit gaat vast nog even duren. 5 minuten laten had ik om de 2 minuten super intense weeën. Toch de verloskundige maar even gebeld die was er om 00:15 uur. 00:30 ging ze voelen en zat ik op 6cm. Het voelde niet meer goed om naar het ziekenhuis te gaan. Een half uur later voelde ik dat ik moest persen!! De kraamzorg kwam om 1 uur binnen en om 01:20 is na 4 pers weeën onze zoon geboren. Het was een droom bevalling met een geweldig team. Alles bij elkaar duurde 2,5 uur, 100ml bloedverlies en geen hechtingen. Nu heerlijk genieten. 💙

27 juli bevallen van een pareltje amayra ben ingeleid vanwege ze dachten dat ze heel groot was ze was bij geboorte opzich gewoon normaal 49 cm en 3462 gram ben ingeleid met weeien opwekken had flinke weeien stormen maar gelukkig een bad om de weeien goed op te kunnen vangen dat scheelt gelukkig was het best snelle bevaling 21:00 verloskamer 21:30 weeien opwekken begonnen 12 uur had ik 9 cm 0.20 begonnen met persen en 01.07 is mijn dochtertje geboren wel uitgeschuurd 2 wk last van gehad maar niet zo erg ofzo ging redelijk wel 750 bloed verloren wel naar wk ongeveer ben ik opgenomen zkh omdat mijn bloeddruk heel hoog was en ik niet aanspreekbaar was maar naar 3 dagen mocht ik weer naar huis gelukkig nu is mijn kleine inmiddels 3 wk en ze doet het heel goed zelfs de nacht doet ze heel goed van 2 tot 8 slaapt ze vaak of van 2 tot 7

Op 04/08 ben ik met 41+3 bevallen van onze zoon Naïm 🩵 Bij onze dochter beviel ik met 39+0 dus stiekem had ik gedacht en gehoopt dat onze zoon ook eerder zou komen, maar niets was minder waar 😊 Drie strip pogingen verder hadden we toch afgesproken dat die maandag mijn vliezen gebroken zouden worden omdat ik al wel een week 4 cm had. De verwachting was dat het dan wel vanzelf op gang zou komen, maar anders zou ik dinsdag worden ingeleid. Maandagochtend hoorde ik al gelijk dat er geen plek was in beide ziekenhuizen. Een half uur nadat ze had gebeld om dat te zeggen kreeg ik rond 10:30 weeën, het ging al snel naar om de 7 minuten, ik belde bij om de 5 minuten en ze zou komen, maar 10 minuten later kwamen ze al om de 3 minuten. Gelukkig kon ik toch terecht in het ziekenhuis. Hier waren we rond 11:00 en kwam al snel de kraamhulp binnen als een storm in een glas water waardoor ik uit m’n bubbel ging en mijn weeën stagneerden. Om 12:30 besloten we m’n vliezen te breken en het kwam gelijk weer op gang. Het was heftig, maar niet zo erg als bij m’n dochter (toen vanaf het begin rugweeën en geen pauzes, dus lag ik met 3 cm al met m’n ruggenprik). Dit keer wilde ik het graag zonder proberen. Ongeveer een uur later trok ik het niet meer en vroeg ik toch om pijnstilling. Omdat ik al 7 cm had was een ruggenprik geen optie meer, morfine pompje mocht wel, maar eerst een hartfilmpje van 30 minuten. Na 20 minuten aan dat hartfilmpje had ik het gevoel dat ik echt niet meer kon. Ik sprong van het bed af en schreeuwde een keer zo hard dat het personeel elkaar aan keek en ze toch nog een keer ontsluiting wilden checken. Het ziekenhuis personeel vertrok uit de ruimte en wensten me succes, ik bleek al 10 cm te hebben. Om iets over 14:00 ging ik persen en om 14:34 is onze zoon geboren (wel met een knip omdat z’n hartslag wat daalde). Twee uur later waren we alweer thuis. Achteraf ben ik heel blij met hoe het is gegaan, maar op dat moment vond ik het intens! Na de vorige keer een ruggenprik, weeënopwekkers, schedelelektrode en een onrustige baby is het nu wel een wereld van verschil met onze relaxte tweede 🥰

Na een spoedkeizersnede na 26,5 uur en 10 cm ontsluiting in 2008. En een geplande keizersnede in 2009. Hoorde ik van maternal assisted c section. Ik was verkocht. Als het mogelijk is, wil ik zelf de baby uit mijn buik tillen tijdens deze keizersnede. En in mijn achterhoofd had ik; als een maternal assisted toch niet kan op dat moment. Dan hebben we altijd nog een gentle c section. Wat al heel anders is in vergelijking met vroeger. 9 dagen geleden was het zover. Er ging een geboortefotograaf mee, ik had er zin in. Mijn zenuwen kwamen pas op de ok. De vaat verpleegkundige, mijn man en de fotograaf wachten naast de ok. Tot ze naar binnen mochten. De ruggenprik is zo gezet. Het apparaat naast mij begint loeihard te piepen en ik voel mijn hartslag door mijn hele lijf bonzen. Een dame pakte mijn hoofd vast en we gaan samen rustig in en uit ademen. Dan voel ik mij plots misselijk, benauwd, twee medewerkers houden mijn armen in de lucht om te ontsmetten. Ik word slap , zie de anesthesist naar mij kijken en hij zegt; ik neem het over, dit kan niet, en ik val weg. Af en toe kom ik terug bij bewustzijn. De eerste keer dat ik een beetje terug kom zie ik plots een scherm voor mij en merk dat ze al druk aan het snijden zijn. Ik vraag om mijn man. Die mocht nog niet naar binnen. Ik val weer weg. Plots zit mijn man bij mij, ze vertellen dat het niet zo goed met mij gaat. “Tafel naar beneden”, er wordt ruw op mijn ribben gedrukt. Ik beweeg heftig heen en weer volgens mijn man. Ik probeer niet weg te vallen, maar het gebeurt steeds. Een dame probeert mij “wakker” te houden. Ik krijg continu extra medicatie. Dan zien we plotseling onze dochter. Ze huilt niet. Ze is prachtig. Ik probeer niet weg te vallen. Maar dat gebeurt steeds. Mijn man gaat naar de baby. Ik zie de kinderarts bezig met haar. Uiteindelijk komt er een huiltje. Ik val weer weg. Als ik wakker word ligt ze op mijn borst, mijn man houdt haar vast. Ik kus haar, en kijk mijn man aan. Dan besluiten ze dat de baby bij mijn man moet zitten ivm mijn toestand. Op het eind komt mijn man weer bij mij zitten. De gynaecoloog legt ons dan uit wat er gebeurde. Ik kreeg een extreme bloeddruk daling. Dus ons kindje moest met spoed eruit. Ze hebben zelfs een vacuümpomp gebruikt tijdens de keizersnede. Later op de kamer komt het besef pas een beetje dat het een gevaarlijke situatie was voor de baby en voor mij. Na een gesprek met de verpleegkundige. Mijn dochter had een warmtebedje nodig en een glucose infuus. Ze is drie dagen opgenomen geweest op de couveuse afdeling. Wat er gebeurt is, begint nu pas een beetje te landen. Gelukkig heb ik foto’s van de geboortefotograaf. Zo kan ik toch zien wat ik gemist heb.

Afgelopen zaterdag ben ik bevallen van ons zoontje💙. Ik werd s ochtends wakker met wat ik dacht dat voorweeen waren. Heb om 09:00 de hond nog uitgelaten. Een douche daarna deed te weinug & rond 11:00 kreeg ik door dat ze toch wel erg regelmatig kwamen. Getimed en ja hoor: elke 3-4 minuten en ze duurden al 45 sec. Rond 13:30 was de verloskundige er en bleek ik 2cm te hebben. We spraken af dat ze om 17:00 nog eens langs zou komen. Om 16:00 hebben we haar echter gebeld dat de pijn zo heftig werd dat ik haar graag eerder terug wou zien. Ze was er om 16:30 en ik bleek al op 8cm te zitten. Ik had altijd geroepen dat ik persé naar het ziekenhuis wou. Maar omdat het nu zo snel ging hebben we besloten om thuis te blijven. En inderdaad… een uur later zat ik al op 9.5cm en gauw genoeg op 10. De persfase was heel pittig. Het lukte maar niet om het laatste stukje van zijn hoofd eruit te persen. De verloskundige heeft daarom besloten een knip te zetten. Bij de perswee erna bleek waarom: zijn handje zat bij zijn hoofdje. Ik zie de knip dan ook als een geluk bij een ongeluk; door de knip heb ik (door zijn handje) geen verdere schade opgelopen, en de knip is heel netjes gehecht. Na de knip was hij er binnen 2 weeen. Omdat ik richting de liter bloedverlies ging was het nog heel even spannend of de ambu gebeld moest worden. Gelukkig bleek dit uiteindelijk niet nodig. Al met al kijk ik terug op een pittige bevalling (met name nu ook ivm het herstel erna), maar had ik het stukje ‘thuis’ voor geen goud willen ruilen💙

Mijn bevalling was lang en heftig. Begon 2 uur snachts met gebroken vliezen zoals in de film. Toen naar het ziekenhuis en paar uur daarna begonnen de weeën, ik mocht geen verdoving omdat ik de avond ervoor bloedverdunners had gespoten. Dus dat was al pittig, ook alleen maar overgeven de hele tijd zelfs water hield ik niet binnen. De ontsluiting vorderde ook maar niet dus om 15 uur smiddags kreeg ik ook nog weeën opwekkers, die waren nog heftiger, maar na uren persen lukte het maar niet, helemaal uitgeput en zelfs even bewusteloos geweest. Hebben ze een vacuüm pomp moeten gebruiken en de andere arts moest heel hard duwen op mn buik, zodat ze eruit kon, want er bleek een bocht te zitten waar ze niet door kwam🫣. Toen eenmaal knip en nog netjes gehecht. Toen eenmaal gelukt was de pijn enzo weer weg, nu weer aansterken, wel veel spierpijn en mn oog is door het persen helemaal uitgestort🫣.🩷

Ons knappe vriendje is een week geleden geboren 💙 Mijn 1e bevalling was met 4,5 uur dus we gingen er al vanuit dat deze bevalling ook snel ging daarom de keuze gemaakt om thuis te bevallen ook omdat we ons andere zoontje ergens heen moesten brengen in een kort termijn. Ik had al 3 weken last van best heftige voorweeen maar die zette telkens niet door. Vorige week maandag verloor ik sochtends de slijmprop, dus ik maakte mn man al wakker met de medeleerling dat het waarschijnlijk vandaag ging gebeuren. bij mn andere zoon kreeg ik vrij snel daarna weeën. Nu bleven de weeën nog even uit. Was wel wat aan het zeuren maar niet dat ik dacht ja nu moet ik bellen. We hadden met de verloskundige afgesproken dat ik vroeg zou bellen omdat het waarschijnlijk snel zou gaan. Smiddags hadden we afgesproken dat mn zoontje ging spelen bij de buurjongens en zouden hem samen even wegbrengen. Maar ik zei tegen mn man breng jij hem maar dan ga ik eventjes liggen. Dus zo gezegd zo gedaan hij zou hem even wegbrengen en een drankje doen en terug komen. Ik ging liggen maar binnen 10 minuten braken mn vliezen. Ben in de afgelopen weken nog nooit zo snel van de bank af gekomen 😂 ik mn man gebeld die kwam dr direct weer aan. Toen ben ik onder de douche gesprongen. Mn man direct ; heb je al gebeld? Ik had nog geen weeën dus ik dacht kan nog wel. Terwijl ik onder de douche stond heeft mn man snel een tas klaar gemaakt en naar de buren gebracht voor ons andere zoontje en toen hij terug was waren de weeën er al heftig maar ik kon niet bij mn telefoon dus hij heeft direct gebeld. Er zou direct iemand komen. Ik onder de douche vandaan en wou vast de emmers klaar zetten. Man gek int dak want ik stond op de overloop en dacht dat ik nog naar beneden stortte hahah. Dus hij heeft de rest klaar gezet. De minuten duurde zo lang, na 10 minuten dacht ik dat ik moest persen dus hij was lichtelijk in paniek en heeft direct weer gebeld. Ze waren onderweg. Ik moest de weeën wegpuffen en als het echt niet ging moest hij aan de lijn blijven en gingen ze heb telefonisch begeleiden.Toen we een auto aan hoorde komen rende hij direct naar beneden 😂 Ik moest dus nog alles wegpuffen want ze moest spul klaar leggen, mn man direct kruiken klaar maken en ook spul klaar leggen. Toen was ze zo ver en ging ze kijken en had ik inderdaad al 10 cm. Dus konden direct beginnen. Met 4 keer persen is onze 2e zoon geboren 💙 Al met al heeft deze stortbevalling 50 minuten geduurd. Ik had maar 1 hechting, was direct alweer op de been. Voel me nu ook top, savonds soms wat last van de rug. Kleine doet het goed, ik voel me top. Wij zijn compleet, we genieten tot en met 💙

Goedenavond, Afgelopen vrijdag bevallen van ons zoontje. Het was een heftige bevalling. Donderdags ging ik naar het ziekenhuis om een ballon te plaatsen ivm zwangerschapsdiabetes. De verwachting was meteen naar huis te gaan, maar m’n bloeddruk was hoog, dus moest blijven omdat ze dachten dat ik zwangerschapsvergiftiging had. Ik had toen 2 a 3 cm ontsluiting. Verloskundige zei duurt ongeveer een uur voordat de ballon eruit valt dan zal je op 4cm zitten. Vrijdagochtend 8:00 zat de ballon los die heeft de verloskundige eruit gehaald en meteen vliezen gebroken. Weeen moesten met 2uurtjes op gang komen. Na anderhalfuur kreeg ik wee opwekkers. Half 11 had ik heftige weeen. Deze werden steeds opgehoogd en kwam in een weeenstorm terecht. Ik kon de weeën niet meer opvangen kon ook niet staan door de ctg en bloeddrukmeter. Op het moment van persen kwam hij maar niet. Ik moest op m’n knieën en handen. Bleek dat hij schouder vast zat. In een seconde stond de kamer vol artsen. Hij werd paars blauw geboren, maar meteen meegenomen want huilde niet en ademde niet zelfstandig. Is aan de zuurstof geweest. Uiteindelijk goed gekomen en kon hij zelfstandig ademen. We hebben 2 dagen in het ziekenhuis gelegen omdat hij erg misselijk was en verhoogde kans had op geelzucht. Inmiddels zijn we thuis en genieten we van ons mannetje :-)

Na mijn eerste snelle thuis bevalling weer een snelle thuis bevalling. 4.00 uur werd ik wakker van toen wat pijnlijke weeën, prima te doen. Maar toch even timen. 4.45 uur mijn man wakker gemaakt dat het misschien handig is om de verloskundige toch even te bellen ivm om 5 min weeën 5.00 uur gebeld 5.30 uur 6/7 cm ontsluiting en vk gaf aan dat als we mijn vliezen zouden breken het heel snel zou kunnen gaan en ik haar wel zou kunnen ontmoeten voordat ons zoontje wakker word. Ik schrok hier toch wel van eventje. Ze was al zo dichtbij. 6.00 uur kraamzorg aangekomen 6.10 vliezen gebroken 6.11 actief meepersen 6.21 werd onze lieve Elin geboren. Zonder kleerscheuren eraf gekomen. Het was een ongelofelijke mooie snelle bevalling. Qua pijn meer dan prima te doen. Dagen erna best wat naweeën gehad die eigenlijk nog pijnlijker waren dan de bevalling zelf. Ons zoontje werd om kwart over 7 wakker en heeft haar meteen kunnen ontmoeten. We zijn ontzettend dankbaar🙏🏼

Afgelopen maandag bevallen van ons 4e kindje. Een ingeleide bevalling en de fijnste en prettigste van allemaal🥹 Vanaf vliezen breken tot geboorte 1u en 18 min over gedaan. Het ging allemaal super snel maar ondanks dat en de inleiding heb ik de fijnste beval ervaring ooit gehad. Vooral ook een heel fijn ziekenhuis team.💙

Op 18 augustus hadden wij een laatste groeiecho staan. Onze baby (wist nog niet dat het een dame is) is de hele zwangerschap al klein geschat en gynaecoloog gaf aan dat met 39 weken ze een dip kunnen maken in de groeilijn. Helaas was dit voor onze dochter ook het geval, werd tussen p5 en p8 geschat dus werd medisch en mochten iig niet over 40 weken gaan. Mentaal, fysiek en kwa slaap zat er toch al doorheen dus de vraag wat kunnen we doen. Inleiden dmv een ballon en het kon die dag zelf nog om 14:00. Was er al om 13:30, waardoor we op tijd aan de ctg konden en verder. Ballon viel er om 18:15 ongeveer uit en mijn vliezen braken uit zichzelf om 23:50. Ging snel daarna, maar moest wachten op de vk. 3 persweeën moeten weg zuchten en nadat de vk er eindelijk was en ik het ok had om te mogen persen was ze er in 1 perswee er al. Zonder kleerscheuren mee weg mogen komen. Dit is het 3e kindje en was ook de makkelijkste bevalling

11 augustus bevallen van onze 3e zoon. Ik zou ingeleid worden op 8 augustus, helaas had ik wat complicaties. Zaterdag morgen was hij ook nog naar stuit gedraaid en werd ik naar huis gestuurd omdat er op dat moment geen versie kundige was. Maandag mochten we terug komen zouden ze hem draaien en zouden we met tabletten starten. Maandag lag hij ineens weer goed en mochten we met de medicatie starten. Alles ging goed tot 21:00. Ik dacht dat m'n vliezen gebroken waren toen ik naar de wc liep. Verpleegkundige geroepen, het was bloed. Ik moest op bed gaan liggen en de kleine werd gecondoleerd, alles was goed. En we zouden wachten tot de volgende morgen. Later die avond kreeg ik nog een bloeding heel m'n kamer stond ineens vol, met de kleine was nog steeds alles goed. Was inmiddels geschat 600ml bloed verloren en had nog geen weeën. Het werd een spoed keizersnede om 22:45 kwam er een gezond mannetje ter wereld. En aan het einde had ik bijna 2 liter bloed verloren. Ik hen nog een bloedtransfusie gekregen en het is nu langzaam aansterken. Met de kleine gaat nog steeds alles goed, hij was 4010g bij geboorte en 56 cm. Geen oorzaak van de bloeding gevonden en ze vonden het knap dat hij nog zo kon draaien in m'n buik. Dit was de pittigste bevallen van de 3. Maar was het zo waard.

Ik was 1 augustus uitgerekend maar in de nacht van 10 augustus voelde ik om 2.45 een eerste wee waar ik wakker van werd. Ik kon er gelijk niet meer van slapen en begon te tellen. Om 6 uur kwamen ze om de 3 minuten. 7 uur was de vk bij mij werd gemeten op 4/5cm ontsluiting en verloor me slijmprop. Onderweg naar het ziekenhuis brak me water. Ergens rond 8 uur in een ander ziekenhuis dan waar ik dacht te gaan bevallen omdat ik misschien nog ruggenprik kon krijgen. Op de parkeer garage kreeg ik het gevoel te moeten poepen en in de bevalkaner had ik het niet meer en mocht ik meteen persen. Op mijn zij, zonder pijnstilling zo kwam mijn meisje met 20 min persen ter wereld om 9.15. Heb eventjes me baby vastgehouden en toen liet mijn placenta niet volledig los en bloedde ik bijna 2 liter weg omdat mijn baarmoeder niet meer kon samentrekken. Nadat mijn placenta eruit werd gehaald werd ik direct naar de OK gebracht om te checken of alle resten weg waren. Na de operatie werd ik vredig wakker en kon het lange herstellen beginnen.

Wauw wat kijk ik terug op een droom bevalling 🥰 Zondagavond 3 augustus (39+1) kon ik weer eens niet in slaap komen (geen fijne zwangerschap gehad). Om half 1 uiteindelijk maar uit bed gegaan en op de bank in m’n boek gaan lezen. Om half 3 was ik er klaar mee, elke 6-8 min een wee soms 10 min. Ik denk ik ga douchen dan zakt het weer af en dan kan ik eindelijk gaan slapen (vaker zo geweest). Ik onder de douche elke 5 min een wee, na een half uur eruit gegaan en ze werden intenser. Even later mijn man wakker gemaakt en om 4 uur de verloskundige gebeld met “ik heb nu 1,5 uur elke 5 min een wee die minimaal een minuut duurt”. Ga maar nog een keer douchen en bel me dan even terug (We zijn collega’s). Ik weer douchen elke 3-5 min een wee en nog intenser maar echt prima te doen, zat helemaal in mn bubbel (buik en rug weeën). Om 5 uur weer gebeld, half 6 was ze hier. 3 cm en alles voelde week en gunstig, ik huilen… eindelijk het is begonnen! Douchen en op de wc zitten afgewisseld, om 7 uur 5cm en om 8:15 moest ze weer checken van mij, 7cm. Hierna werd het pittig, storm aan weeen. Zat maar een minuut rust tussen. Om 9:15 alleen nog een randje en om 10:10 mee persen, het persen viel me alleen tegen. Na 2 uur persen naar het ziekenhuis (15 min rijden) bij de verloskundige in de auto. Ze durfde niet te wachten op de ambu. Eenmaal in het ziekenhuis na 12 min persen alsnog zonder toeters en bellen geboren (12:42 op 4 augustus)! Zelf haar aangepakt 🥰 Man wat was ik trots en als ik de video’s terug zie huil ik nog elke keer weer, wat was dit bijzonder mooi om mee te mogen maken. Heel erg dankbaar voor! ❤️

Maandag 18 augustus is onze prachtige dochter geboren. Na dik 3 weken in de voor-/oefen weeën gezeten te hebben kreeg ik zondagavond rond half 7 weeën die om de 8 minuten kwamen. Dit heeft redelijk consequent aangehouden tussen de 8-30 minuten tot ca. 3:30. Rond 4:00 ben ik in slaap gevallen en werd ik af en toe eens wakker van een wee. Maandag overdag weinig last gehad van weeën, maar dat was stilte voor de storm. Om half 6 kwamen ze uit het niks om de 4 minuten. Dat vorderde snel naar 3 en soms zelfs naar 2 minuten. Na een uur de vk gebeld. Bij aankomst had ik al 4 cm ontsluiting en de keuze om thuis mijn vliezen te breken en 3 uren te wachten tot ze terug zou komen of direct naar het ziekenhuis te gaan en daar de vliezen te breken. Aangezien ik toch wilde bevallen in het ziekenhuis direct die kant op gegaan. Om 20:00 op de kamer aangekomen. Rond 20:45 de vliezen gebroken, het zou nu gemiddeld gezien 1 cm per uur duren, en nog geen 10 minuten hierna belandde ik in een weeënstorm waarbij het zo intens werd dat ik om medicatie schreeuwde. Geen enkele houding was meer te doen. Duizelig, misselijk en zweten. De verloskundige was natuurlijk net even de deur uit, dus mijn vriend belde haar op. Het idee dat het maar duurde en duurde kwam ze eindelijk. Legde me wat uit over medisch worden, maar ging ene oor in andere uit. Toen haalde ze de verpleging die hetzelfde vertelde en mij aan de scan legde. Ik bleef maar roepen dat ik het gevoel had dat ik moest poepen en dat ze er van voren al uit kwam. Ze gingen de ontsluiting meten om te kijken welke medicatie mogelijk was. Ik bleek al even persweeën weg aan het zuchten te zijn. Ik had 10 cm ontsluiting. Zo gek was het dus niet dat ik al zoveel pijn had. Medicatie was geen optie meer, de baby kon komen! Iedereen was overrompeld, ook de verloskundige. Die had net aangegeven wel bij een andere zwangere de bloeddruk te kunnen meten, aangezien ik medicatie wilde en dus medisch zou worden. Snel tussen de persweeën door haalde ze de band voor de scan van mijn buik en kon ik naar de baarkruk. Hier had ik niet om gevraagd, maar de verloskundige vond mij hier wel een type voor. Met mijn vriend achter mij is de kleine meid in 5 persweeën geboren. Ik heb er 16 minuten over gedaan. Ik kijk er positief op terug, ondanks dat alles zo snel, intens en heftig was. Op een paar hechtingen na gaat alles heel goed.

Met een termijn van 38+3 braken spontaan mijn vliezen om 19.00 uur. Helaas kwamen er geen weeën, dus een dag later naar het ziekenhuis voor controles en een kweek. Er was nog maar weinig vruchtwater maar de controles waren goed, we mochten het daarom nog 24 uur aankijken maar wel overgedragen naar het ziekenhuis. In die nacht kreeg ik ‘s nachts toch weeën waar ik me ook echt wel op moest concentreren om de 4-5 minuten, ziekenhuis gebeld en we moesten komen. Eenmaal geïnstalleerd op de verloskamer viel alles stil 🫠 dus om 4.30 ‘s nachts mochten we weer naar huis. Om 13 uur in de middag weer voor controle naar het ziekenhuis, controles nog steeds goed maar vanwege infectiegevaar en het weinige vruchtwater de inleiding ingepland voor de volgende ochtend 6.30 uur. Dus weer naar huis, afwachten. In die nacht kreeg ik wéér hetzelfde als die nacht daarvoor: milde weeën die me uit mijn slaap hielden maar ik dacht: doorzetten tot 6 uur (dan zouden we naar het ziekenhuis vertrekken). En poef.. weer viel alles weg. Het werd toch echt een inleiding, en hier zag ik best tegenop vanwege de ervaring met weeënopwekkers en in een weeënstorm terecht komen 🫠 Die 2 nachten met milde weeën hadden gelukkig wel voor 2 cm ontsluiting gezorgd dus ik kon gelijk aan het infuus. Om 8.15 uur werden de wee opwekkers gestart. Het eerste uur gebeurde er niet veel meer qua intensiteit als waar ik thuis al 2 nachten mee had gelopen. Maar daarna begonnen ze echt pijn te doen en kreeg ik moeite om ze onder controle te houden (waarom wou ik dit ook alweer) maar mijn man heeft mij echt ontzettend goed er doorheen gesleept 🥹 ik kreeg daarna al snel een drukkend gevoel van achteren en de weeën werden nog intenser. Ik wou weten hoeveel ontsluiting ik had want als me dat tegen zou vallen dan wou ik remifentanil hebben, trok het echt bijna niet meer. En toen bleek ik gewoon al volledige ontsluiting te hebben en hoefde ik de persweeën niet meer weg te puffen maar mocht ik gaan persen. Om 11.01 is na 4 persweeën onze dochter geboren 🥹🩷 het is dus ontzettend snel gegaan en kijk er zo mooi op terug. Een compleet andere ervaring als bij mijn eerste dochter en daar ben ik ontzettend dankbaar voor.

Ik vond mijn bevalling pittig, maar onbeschrijfelijk mooi. 19 aug: 04.00u menstruatie achtige krampen 16.30u 1 cm ontsluiting 18.30u 3 cm ontsluiting, 18.30u vliezen gebroken, erge rugweeen binnen 3 min wee. 19.00u ziekenhuis 21.00u wegens onderbezetting 1e ruggenprik 2u later gezet. 1e ruggeprik mislukte meteen. 2e ruggenprik gezet. Een uur uitgetest. Ook verkeerd gezet. 2e ruggenprik beetje eruit getrokken, weer uur testen. Geen verbetering, juist pijnlijker weeën. 3e poging ruggenprik succesvol geslaagd rond 23.30u. Toen even geen pijn. Toen was nog altijd 4 cm ontsluiting. 20 aug 0.00u Eindelijk kunnen bijslapen met partner in ziekenhuis 01.00u 6 cm ontsluiting 05.00u 8 cm ontsluiting 07.30u 10 cm ontsluiting 08.00u weeenopwekkers 08.46u kleine man geboren, na ongeveer 12 goeie persweeën. Al met al een moeilijke bevalling vanwege de mislukte pijnstilling. Hierdoor veel energie verloren en pijn gehad. Persweeën waren heavy maar duurde gelukkig daarentegen geen uren. Huilebalk toen ik hem meteen in mijn handen kreeg. Wat een euforie! Wat een geluk! Onbeschrijfelijk mooi! Mijn lieve kleine Brenn Janssen.