Issues met partner

Lieve mama, Ik kan niet zeggen wat je wel en niet moet doen, alleen wil ik je wel meegeven dat jij je eigen gevoel moet volgen. Het is echt een vervelende situatie en ik snap heel goed wat je bedoeld. Ik hoop dat je de juiste beslissing kan maken, geniet van de vakantie en van je kleine meid ❤️

Hey, wat een vervelende situatie zeg! Aan jouw bericht te lezen krijg ik het idee dat er iets onder de oppervlakte zit wat nog niet besproken is met je partner. Waar komt zijn irritatie vandaan? Wat zit eronder? Wat heeft ervoor gezorgd dat hij al zo hoog zit de hele tijd (zo klinkt het in ieder geval), waardoor alles zo overweldigend voelt? Wat mij ook ontzettend verbaast is dat hij het respectloos vindt als je je dochter met de borst voedt in het openbaar. Wat is hier respectloos aan? Speelt er iets cultureels achter, of ...? Kan hij het onder woorden brengen wat hij daar zo vervelend aan vindt? Hoe mooi zou het zijn als jullie daar samen achterkomen. Hoewel ik begrijp ook uit je bericht dat het gesprek nog niet helemaal loopt zoals je het zou willen. Voor de rest sluit ik me bij Maartbaby1, volg je gevoel en doe wat het beste voelt voor jou en jouw dochter. Niets is belangrijkers dan haar welzijn op dit moment, en die van jouw speelt daar een cruciale rol in, dus vergeet jezelf niet ❤️

Hi lieverd, ook ik kan je niet vertellen wat juist is en wat niet. Alleen ben ik ergens wel van mening dat de eerste jaren na dat je een kindje krijgt je beide niet op je aller best bent. Slaap tekort, een nieuw leven, mensje waar je voor moet zorgen en niet te vergeten je bent nog vol aan het ontzwangeren. Door deze dingen kan je situaties niet goed relativeren en ik zou je willen afraden nu keuzes te maken als uit elkaar gaan etc. (Ik ben een alleenstaande mama) Voer een rustig gesprek met hem, betrek het op jouw gevoel. Schuif hem geen schuld in de schoenen en vraag hoe hij in de nieuwe situatie staat. Mannen moeten ook heel erg wennen. Ze hebben veel verantwoordelijkheid en ze veranderen niet in eens van persoonlijkheid. Begrijp me niet verkeerd, ik leg de schuld niet bij jou, ik denk dat jij het super doet, ik denk alleen dat het besef bij hem nog niet gekomen is dat hij nu een goede partner en vader moet zijn. Hopelijk komt dat snel ❤️

Kim-regenboogbaby beschrijft het precies zoals ik wilde doen. Op alles tijdens de zwangerschap probeer je je zo goed mogelijk voor te bereiden, maar ik had gewild dat ik meer voorbereid was op het feit dat alles na de bevalling op losse schroeven staat. Ik heb nu mijn derde kindje gekregen, en nu pas bereidde ik me erop voor dat mijn partner en ik weer moeilijkheden zouden krijgen. Doordat alles verandert, slaap tekort, andere prioriteiten stellen, enz. Het wordt allemaal weer beter en leuker met elkaar en je zult zien dat je elkaar op den duur weer gaat vinden. De meeste relaties lopen stuk in de eerste jaren als gezin omdat deze meestal het heftigst zijn. Dus hou vol😅🤭.

Wat mij heel erg heeft geholpen zijn twee dingen. 1. De rol van de vader is letterlijk anders dan de moederrol. Als je kijkt naar familiesystemen. Moeders horen voorzichtig te zijn, zorgen te maken (niet te erg), echt de verzorgende taak op zich te nemen. Vaders zijn meer geprogrammeerd om op avontuur te gaan, nieuwe dingen te ontdekken. En minder op verzorging en risico's. Ik merk dat bij mijn man ook, maar ik merk ook dat hij meer spelletjes doet met de baby. En op een andere manier contact maakt en voor de baby zorgt. 2. Zijn manier is anders dan die van mij en dat is okay. Ik ben ook half in paniek als de baby op de commode ligt en mijn man dan even wegloopt. Maar tegelijk heeft hij het echt heel snel door als de baby iets nieuws kan. En daar moet ik hem in vertrouwen. Hij doet het anders dan ik, maar dat is niet slecht. Ik respecteer hem en vertrouw hem. Ook al betekent het dat ík het lastig en spannend vind dat het niet op mijn manier gebeurt. Mannen voelen het ook als je kritisch ben en de zaken die je aanstipt geven hem misschien wel het gevoel dat hij het niet goed kan doen. Wij geven elkaar bewust ook veel complimenten over de zaken die wél goed gaan. En ja mijn man is ook vaker weg met vrienden en uitstapjes en sport. Maar dat heeft hij denk ik ook meer nodig dan ik. En als ik dan zeg, joh ik heb oppas geregeld even een paar uurtjes samen, dan vind hij dat ook top. Maak het bespreekbaar. En dat hij het niet relaxed vind als jij je kind voed ... zoals Elisa78 al schreef wat zit daarachter? Praat met elkaar en praat vanuit jezelf en jouw gevoel. Ohja de rol van de vader is meer 'avontuur' de rol van de moeder is zorgen, maar daarbij hoort ook 'loslaten'. Het hele moederschap gaat over loslaten. Van het moment dat je baby geboren wordt. Wordt je continue geconfronteerd met een stukje loslaten. Die wetenschap gaf mij ook rust.

Wat een vervelend situatie voor je! Ik ben het heel erg eens met de adviezen die hier worden gegeven. In deze periode geen drastische beslissingen maken. Proberen op een niet defensieve manier jouw gedachtes met hem te delen om samen tot oplossingen te komen. Wat ik bijvoorbeeld doe in het openbaar is met een hydrofiel doek over het hoofd van de baby en mijn borst gedrapeerd voeden (niet omdat mijn vriend dat wilt maar omdat ik me daar zelf prettig bij voel). Wellicht dat zoiets al helpt voor hem. Neemt niet weg dat het vervelend is dat hij jou respectloos vindt als je voedt in het openbaar. Dat is écht geen valide standpunt in mijn ogen hoor!! Maar goed, om voor nu tot een werkbare situatie te komen is het misschien een kleine moeite in ruil voor minder gedoe in jullie relatie? En inderdaad, mannen hebben echt een andere rol en hebben niet de gekmakende hormonen in hun lichaam die ervoor zorgen dat je extreem alert ben tov van je baby. Mijn vriend is ook meerdere keren weggelopen bij de commode omdat 'baby toch nog niet kan rollen'. Maakt me niet uit ik wil niet dat jej het risico neemt, punt! Hij voelt zich dan terecht gewezen en dat vinden mannen met hun egos soms moeilijk. Maar jullie zijn gelijkwaardig en als jij voor hem maatregelen neemt mbt in het openbaar voeden, dan mag hij ook maatregelen nemen om ervoor te zorgen dat jij je prettig voelt omtrent de veiligheid van je kind. Verder denk ik ook dat sommige mannen gewoon geen baby mannen zijn. Ik ken mannen in mijn omgeving die de baby fase helemaal niks vonden, maar dan juist helemaal gingen uitblinken op latere leeftijd van het kind wanneer er bijvoorbeeld wat meer interactie mogelijk is. Het is alsnog helemaal niet leuk natuurlijk, maar misschien is het bij jullie even niet anders en moet het nu wat meer van jou komen. Ik hoop dat jullie er over kunnen praten en dat hij bereid is met je mee te denken. Heel goed dat je hier je verhaal deelt en je klinkt als een hele goeie mama 🩷

In aanvulling op onderstaande mooie adviezen, wil ik je meegeven sommige dingen (zoals dat hij een avond naar vrienden gaat) niet te persoonlijk te nemen. Mijn partner wilde na de geboorte (zowel van onze dochter als onze zoon) snel weer aan het werk en had ook veel zin om naar feestjes en verjaardagen te gaan. Bij onze oudste ben ik ook wel echt verdrietig geweest omdat ik om me heen hoorde dat veel partners lang thuis bleven met hun gezin en ik dacht: zij willen allemaal graag tijd doorbrengen met hun gezin en mijn partner wil dat niet. Inmiddels weet ik wel beter: mijn partner komt heel graag bij ons thuis en houdt ervan om tijd met ons door te brengen, maar hij houdt ook van zijn werk en zijn vrienden. Wat mij heeft geholpen is om me te realiseren dat het ondernemende en ambitieuze en sociale karakter van hem - wat deels maakt dat hij graag werkt en naar vrienden gaat - ook precies is waarom ik hem zo leuk vindt. Daarnaast is een van de bouwstenen van onze relatie ook echt om elkaar vrij te laten. We zijn al sinds ons 15/16e bij elkaar en hij heeft mij wel 5x zien verhuizen naar verschillende steden, ook naar het buitenland. Die verhuizingen deed ik ook niet om bij hem weg te vluchten dus ik vertrouw erop dat als hij een avondje weg gaat, hij dat ook niet doet om bij ons weg te vluchten, maar wel omdat hij daar blij van wordt en ik hem die ruimte wil geven :) (net zoals dat hij mij zo vaak ruimte heeft gegeven om mijn dromen na te jagen) P.S. Misschien dat jullie onbewust wat andere verwachtingen van de vakantie hadden, waarbij hij vanwege de bestemming een sociale vakantie voor ogen had (ik kan me namelijk voorstellen dat hij zijn vrienden graag ziet nu dat hij in de buurt is), terwijl jij liever een vakantie met zijn drietjes wilde... Succes mama! Hopelijk genieten jullie alsnog van jullie vakantie 🤗

Super vervelend dat je je zo voelt, maar niks om je voor te schamen. Denk dat er al een hoop goede adviezen zijn gegeven en hopelijk kan je er wat mee. Zoals het voor jou wennen is en je dus super voorzichtig bent, is het voor hem ook wennen en moet hij zijn eigen weg daarin vinden. We hebben in de afgelopen 4 jaar ook heel wat lastige momenten gehad, maar als ik hem zie met onze dochters, dan is dit wel de papa die ik ze gun. Ja ik ben altijd degene die aan alles moet denken, maar hij is degene die wel met de oudste van de glijbaan gaat in het zwembad, terwijl ik dat doodeng vind. Terwijl onze dochter dat natuurlijk superleuk vindt juist! En ik zorg dat er snacks mee zijn en schone kleren etc. Je moet allebei een nieuwe rol vinden en dan horen dit soort twijfels, gedachten en irritaties er helaas bij. Ga vooral op een rustig moment in gesprek, vraag naar zijn verwachtingen, deel je eigen verwachtingen, ook voor deze vakantie, maar zeker ook voor volgende vakanties. Ook qua vakanties zijn wij sinds de kinderen ontzettend zoekende namelijk. Hopelijk kunnen jullie toch nog fijn genieten samen van de vakantie❤️

Wat een fijne en lieve reacties allemaal! Zoals ik al zei had ik geen idee wat ik eigenlijk met dit bericht wilde bereiken, maar het is heel fijn om te lezen dat deze gevoelens normaal zijn en dat niet meteen mijn relatie niet meer goed zit! Ik ga proberen hem deze dagen wat meer zijn ding te laten doen alleen, ookal voel ik me daar niet fijn bij en hopelijk kunnen we daarna dan een goed gesprek hebben en verwachtingen duidelijk bespreken. Ik weet dat hij een hele lieve en goede papa is voor ons meisje en idd haar juist het avontuur bied, waar ik ook van geniet om te zien. Ga proberen aan te geven dat de dingen van niet in de zon, niet te wild rijden echt puur voor veiligheid zijn en ik daarnaast juist fijn vind hoe hij met haar omgaat. Denk dat het 2 gesprekken worden, een waarin ik aangeef wat ik allemaal fijn en goed vind en een gesprek later waarin ik wat lastigere dingen bespreek. Zodat hij niet het gevoel heeft dat het allemaal niet goed is. Heel erg bedankt voor alle lieve en fijne reacties, ookal wist ik niet wat ik met dit bericht wilde bereiken hebben deze reacties me echt rust geboden! 🩷

Pff vervelend zeg. Van je afschrijven is al heel goed, niet overhaaste beslissingen nemen. Bespreekbaar maken dat het JOU kwetst en dat je het echt niet leuk vind dat hij zo doet/. Je hebt beide voor kinderen gekozen. Mijn vriend vind het heel vervelend om op stap of vakantie te gaan met de kinderen want ja ze kunnen huilen of vervelend zijn of niet doen wat je wilt. Maar ja dat hoort er bij. Dan had je maar er voor moeten kiezen om geen kinderen te nemen. Dat is wat ik hem vertel dat hij zich niet moet aanstellen. En dat was bij ons eerdte kindje en nu ook bij de 2e heeft hij dat weer en heb ik het hem duidelijk gemaakt. Ook dat ik thuis ben en ik krijg sneren dat er dingen niet zijn gedaan. Pardon? Ik doe wat ik kan en waar ik zin in heb, deze periode is er om te herstellen en aLles op het gemakje te doen. + zelf handen uit de mauwen steken mag ook wel. Hij vind dat ik zeur. Heb laatst vanalles opgeschreven hoe iets gezegd werd, hoe er gereageerd werd op een doodnormale vraag. Ik heb alles opgenoemd en hij gaf me overal gelijk in dat het idd niet leuk is hoe hij reageerde of deed. Bijv: zou je even je kind vast willen houden. (Hij zuchte en zei moet dat?) waarop ik hem uitlegde dat ik last had van mijn stuitje en even anders wilde zitten zodat ik daar mijn spieren kN ontspannen. Heb hem dag later uitgelegd waarom moet ik jou uitleggen als ik op een doodnormale manier vraag om even je dochter even vast te houden, dit hoor je gewoon te doen zonder die opmerkingen het is ook jou kind en ik hoef je niet uit te leggen waarom. Al was er geen reden. Ik ben heel de dag met dr bezig. Hij gaf me groot gelijk. Gekukkig kunnen we lachen om mijn lijstjes want hij houdt vN voorbeelden en ik onthoud het niet in mijn hoofd. Maar het is wel serieus en uitgepraat. Maarja iedereen gaat natuurlijk anders met elkaar om. Wij zijn vrij direct. Hopelijk kom je er gauw uit! Iedereen heeft wel wat met de partner.. alleen hoe los je het samen op?

Vannochtend een gesprek gehad, leek op een lijn te zitten maar nee hoor. Later op de dag was het weer teveel gevraagd als ik hem om iets van hulp vroeg en krijg ik dingen naar mijn hoofd als “je kan niet eens voor je kind zorgen” Vanavond wederom geprobeerd een gesprek te voeren, hierin ging hij in zijn telefoon en negeerde mij. Ik drukte zijn telefoon uit om het gesprek normaal verder te voeren waarna hij mijn hand zo hard wegduwde dat het in haar gezicht kwam. Ik ben zo abnormaal boos, ik wil dit niet voor haar, hij zet dit zelfs op mij ipv zijn fout in te zien waarbij al mijn alarmbellen aangaan. Ik wil naar huis met haar, maar ik kan niet weg zonder toestemming, ik weet nu niet meer wat ik moet doen. Ik ga iig een airbnb boeken en zodra hij er niet is met haar daarheen denk ik want voelt oprecht alsof dit uit de hand kan gaan lopen.. Hoe kan dit, na jaren een kinderwens nu zo?