2 Reacties
2 uur geleden
Ja, je mag mij wel een berichtje doen. Ga nu slapen maar zal morgen reageren 💤
2 uur geleden
Mijn moeder doet dit onbewust ook. Ik zeg gewoon: ze is zoals ze is en ik volg haar. Geen discussie:)
Moedeegevoel/onderbuikgevoel
2 uur geleden
Zijn er meer vrouwen hier die ‘last’ hebben van een erg sterke beschermingsdrang naar hun kind toe? En dan bedoel ik meer in de zin van in je hoofd en qua gevoel.
Situatie hier is het vooral naar bepaalde personen. In dit geval de schoonouders. Die passen om de week op op onze kleine van nu bijna 8 maanden oud. Ze hebben er eeeerg sterke mening over alles (niet alleen babygerelateerd) en verkondigen die ook graag alsof dat waarheid is. Hieronder wat voorbeelden:
• In ons geval komt het eczeem vast niet door koemelk (ik ben zelf op dieet gegaan omdat de ha alleen hormoonzalf voorschrijft zonder verder te kijken)
• geen speen? (Hij pakte er geen een) Dat is maar raar, maar wel een pink geven? Nou dat is wel echt heeeel gek volgens hun. De borst geven voor het slapen, ook niet oke, zo leert hij het nooit 🙄 en hoe moeten anderen hem dan in slaap krijgen?!
• ‘kinderen mogen tegenwoordig ook niet meer huilen he’ > over het punt dat wij onze kleine NIET laten huilen in bed met de dutjes of ‘s avonds/‘s nachts, maar altijd naar hem toe gaan.
• over de flesjes borstvoeding: oh dat zijn wel kleine flesjes moet dat niet al veel meer zijn? en om de 2/2,5 uur? Dat zou nu al veeeel langer moeten zijn. ‘Naam’ zit ondertussen al om de 4 uur met de flesjes en op 150ml per keer. Totaal irrelevant als het gaat om de situatie met ons kindje wat anderen met hun kinderen doen…
Nu zijn mijn man en ik het gelukkig samen over alles eens hoe we het doen met de kleine, maar ik merk dat ik het steeds moeilijker vind hem achter te laten op de oppasdagen met mn schoonouders. Ik ben gewoon zo bang dat ze totaal niet doen wat wij willen, en hem dus wel laten huilen om hem zo maar te ‘leren’ zelf slapen. Ik heb 1 keer naar een melding gekeken van de babyfoon toen ik op werk was, en het eerst wat ik zag was een huilende baby in bed, waarna er pas na 4 minuten iemand binnen kwam… sindsdien is gewoon alle vertrouwen weg en het liefst zou ik ze helemaal niet meer laten oppassen… maar dit kan ik niet zomaar doen zonder gezeik in de familie en daar zit ik ook niet op te wachten
Iemand tips hoe ik hiermee moet/kan omgaan? 😭
Oh en ik weet ook wel dat ik mijn kindje niet voor alles en altijd kan beschermen. Maar hij is nog zo klein, en kan zelf niet aangeven wat hij wil en wat er gebeurt als wij er niet bij zijn. En dat vind ik zo’n naar idee
