Postnatale depressie

Hier helaas..

Ja, ik heb deze klachten al vrij snel (een week na de geboorte van ons meisje) ontwikkeld. Nu vijf weken geleden de diagnose gekregen.

Mag ik even vragen welke klachten er dan zijn?

Veel angst en paniekaanvallen en vooral somber hartkloppingen hele dag🥺😔. Zoek aub snel hulp! Ik slik nu medicatie

Dat kan bij iedereen er anders uitzien. Bij mij is het 24/7 een nerveus gevoel, paniekaanvallen en angstklachten (bang dat de baby iets overkomt), somberheid, de dag niet door kunnen komen, gebrek aan eetlust. Ik ben vier weken geleden gestart met antidepressiva (wacht nu nog totdat het start met werken). Zoek idd snel hulp als je ook klachten hebt 😐

Oei, ik herken hier veel van precies. Ik ben al even in twijfel want in plaats van op een roze wolk te zitten met men baby van 6 weken hangt er precies een donderwolk boven men hoofd. Ik geniet geen beetje, ik ben precies in overlevingsmodus elke dag. Een lach kan er niet meer vanaf hetzij geforceerd, somber, angstig, onrustig, onveilig, heel snel geïrriteerd, mijn oudste kind heeft eig niks meer aan mij, ik loop constant op de toppen van men tenen. Kan zomaar gaan janken zonder reden. Mijn gemoed tijdens de zwangerschap was ook verontrustend (nadat ik vragenlijsten moest invullen voor het ziekenhuis wou de vroedvrouw me gelijk doorsturen naar een psycholoog maar dit heb ik geweigerd). Ofwel begint het gebrek aan slaap parten te spelen ofwel is er iets anders aan de hand met mij. Ik ben bang dat ze me vol gaan proppen met pillen om de dag door te komen maar ik weiger medicatie, en binnen 6 weken moet ik terug aan het werk 😥

Wat vervelend dat je het zo ervaart! Mag ik vragen wie 'ze' zijn waarvan je bang bent dat ze je vol gaan proppen met pillen? En waar deze angst vandaan komt?

'Ze' = eventuele artsen indien ik met deze klachten hulp zoek

Niemand kan je tot medicatie dwingen als je dat niet wilt. Echter. Als je echt denkt een post natale depressie te hebben zou ik je echt willen adviseren hulp te zoeken. Niet alleen voor jezelf, maar ook voor je kindje. Wss kun je nu dan ook niet de mama zijn die je zou willen zijn. Dit kan veel effect hebben op de hechting e.d. ook op langere termijn. Sterkte ermee

Mischien is het een idee om deze angst met je (huis)arts te bespreken? Mischien zijn er wel andere behandeling mogelijkheden? Ik kreeg al mentale klachten tijdens de zwangerschap en had hierom al contact met de POP poli van het ziekenhuis. Hierdoor kon bij mij behandeling (gesprekken met een psycholoog en medicatie) vrij snel worden opgestart. Ik ben zelf ook geen voorstander van medicatie, maar merk dat het mij niet lukt om er zelf uit te komen. Maar kreeg wel het gevoel dat ik een vrije keuze had. Sterkte in ieder geval.

Overigens is medicatie alleen sowieso geen behandeling. Het kan een onderdeel zijn van de behandeling.

Ja, ik ben ook in een depressie gekomen nadat het einde van de zwangerschap al moeilijk was. Ik kreeg ernstige slaapproblemen en daarna schoot ik in de depressie. Ik heb ook hulp van de pop-poli en ik gebruik medicatie. Ik hou ook niet van medicijnen maar in mijn geval was het zeker nodig. Zonder medicatie (vooral voor het slapen) was het niet goed gekomen. Ik ben nu aan het afbouwen. Ik gebruik nu ook een antidepressivum maar die is nog niet helemaal goed ingesteld vermoed ik. Maar de constante nervositeit, paniek, spanningsaanvallen zijn wel helemaal over! Alleen zijn mijn emoties voor mijn gevoel te veel afgevlakt dus gaan we de dosis waarschijnlijk wat verlagen 🙂. Maar ik voel deze vlakte liever dan de pure paniek en nervositeit waar ik heeeel lang ingezeten heb!! Mijn stress-systeem kan nu eindelijk een beetje tot rust komen want ik kon er zelf niet meer uitkomen. Ik heb hier wel jaren mee gelopen btw… dus voor mijn zwangerschap speelde het ook al.