Hoe komen jullie de feestdagen door?

Ik voel me nog op en top. Gewoon lekker genieten!

Dat is fijn

Dit is niet echt een empathische reactie. ‘Gewoon genieten’ gaat natuurlijk helemaal niet als je je lichamelijk en/of mentaal slecht voelt. TS, ik begrijp je helemaal. Hier gaan we in plaats van twee avonden naar familie één avond naar familie en de andere dag met familie brunchen. Voor de rest doen we rustig aan. Als ik jou was, zou ik ook zoveel mogelijk rust proberen te pakken. Echt genieten komt volgend jaar wel weer!

Ik moet zeggen dat ik me juist beter voel wanneer ik wat te doen heb en zo nu en dan met mensen om me heen dan wanneer ik alleen met een kleedje op de bank lig. Moet me er soms wel echt toe zetten om wat te gaan doen maar als ik dan eenmaal bezig ben geeft het me toch energie.

Hier stuggle ik ook mee 🙈, vaak zeggen mensen “ach je zit alleen maar, je hoeft niks te doen”, maar het aanstaan en sociaal zijn kost mij ook veel energie. Grenzen aangeven vind ik daarin ook lastig omdat we niet thuis zijn dit jaar. Ik ben ook wel benieuwd hoe anderen hiermee omgaan 😊

Ik heb veel klachten en kan niks (zit deels in een rolstoel ivm bekkenklachten, mag niks eten ivm zwangerschapsdiabetes en heb ondanks de medicatie nog last van m'n HG). Fysiek is het dus prut, maar mentaal gaat het best goed. Wel erg moe, maar word gelukkig nog steeds heel blij van mensen om me heen. Wij hebben geregeld dat alle familie hier komt beide kerstdagen. Wel iets meer stress dan gehoopt om alles netjes te krijgen. Maar eten wordt grotendeels door de rest vd familie gedaan. Zo kan ik lekker op de bank liggen tussen de gezelligheid. Oud en nieuw doen we lekker met z'n tweeën (zoontje gewoon op tijd naar bed). Misschien lord of the rings marathon, m'n man lekker oliebollen drinken en ik nootjes haha. En al die lichtjes en sfeer geniet ik gelukkig niet steeds van. Maar ik begrijp je gevoel heel goed. Probeer vooral niet te willen wat je normaal kan/doet, maar geef toe aan wat nu wel en niet gaat. Fijne feestdagen!

Ik merk dat ik het ook een beetje lastig vind. Ik hoor dat iedereen alle dagen volgepland heeft, zelfs ervoor en erna. Maar vanwege de lange reistijd en de bekkenpijn kan ik 1e kerstdag niet naar mijn ouders om daar te overnachten. Met de familie vieren we het met een lunch op 2e kerstdag. Maar omdat ik al zo lang thuis zit merk ik dat ik soms wel wat gezelschap kan gebruiken. Natuurlijk ben ik vanavond en morgen wel met mijn vriend, maar ik ben toch gewend om iets meer mensen om me heen te hebben. Nu ook, mijn vriend is nog aan het werk en kerstavond is straks (dat is voor hem belangrijker dan de andere dagen want hij komt uit een ander land) maar ik heb vannacht zo slecht geslapen dat ik bang ben dat ik zo na het avondeten alweer in slaap val op de bank

Ik wou het niet zeggen, want gewoon genieten zit er inderdaad niet in als je je lichamelijk belabberd voelt, maar blij dat iemand het zegt, hier ook verder rustig aan, meer kan je momenteel ook niet

Hehe dat moest "oliebollen eten en champagne drinken" zijn ;)

Ik zet mij er ook naar toe om iets te doen, maar als ik er dan ben dan voel ik de drang om weg te gaan omdat ik gewoon niet fatsoenlijk kan zitten, en ben niet geneigt om bij een ander op de bank te gaan liggen wat geen familielid van mij is bijvoorbeeld

Jaa hier precies hetzelfde, je probeert mee te doen maar voelt meer als een masker dragen, ondertussen voel ik de pijn van mijn bekken en de maagzuur tijdens het praten omhoog komen

🥲💔 Herkenbaar... mijn vader was hier vorig weekend en liet opmerkingen vallen zoals "je zit alleen maar" "moet ik ook nog mijn eigen brood smeren", terwijl de bekkenfysio juist die week enorm boos op mij is geworden omdat ik nog teveel doe (helpen behangen, schilderen etc.) en ik die dag bacon heb staan bakken voor hem terwijl ik verging van de bekkenpijn... en dan inderdaad een vrolijk gezicht moeten ophouden terwijl ik in tranen kan uitbarsten

Nou sorry dat vind ik echt niet normaal. Mijn vriend zegt soms ook tegen mij van je zit of ligt alleen nog maar. Nou die krijgt gelijk de hormonen windvlaag van voren hoor. Zwanger zijn kan enorm zwaar zijn. Plus ik krijg de 3e. Ik bel nu ook wat meer de vk voor tips en zet het dan op luidspreker, zodat mijn vriend mee kan genieten. Ik zit nu voornamelijk met harde buiken en ik moest juist gaan liggen. 😄😁

Nee ik heb het er ook dagen best rot van gehad maar ik ken hem al langer. Hij maakt vaker heel rotopmerkingen. Ik weet nooit of hij dan denkt dat hij grappig is of het serieus meent. Maar dit jaar te horen gekregen dat hij uitgezaaide kanker heeft dus ik heb geen zin om er een discussie van te maken. Ik trek dat zelf ook niet qua emoties en energie 🙈 Ik snap wel helemaal dat je vriend de wind van voren krijgt! En slim ook dat je de gesprekken op de luidspreker zet... Gelukkig zegt mijn vriend er nooit wat van als ik lig en zegt juist dat ik het rustiger aan moet dus daar heb ik dan weer veel geluk mee

Oh ja dat maakt het wel lastiger ja. Mijn vriend is gewoon heel erg verwent. Misschien iets te maar hij zorgt ook wel weer goed voor me hoor.

Ik voel me fysiek heel goed, maar mentaal wel saaie boel soms en neiging te veel te doen waardoor ik daarna opeens breek van moeheid. Sterkte aan iedereen die het even zwaar heeft!

Ik heb geestelijk onwijs veel zin en energie om van alles fanatiek en goed aan te pakken met kerst maar mijn lichaam is 80 jaar geloof ik, zere onderrug en pijn ribben door een kont die er 24/7 tegen aan drukt maar dat proberen we beetje te negeren 🤣🤣

Ik ben vooral ontzettend moe, veel pijn en snel emotioneel. Alles is al snel teveel dus ik probeer dutjes te doen in hoe verre het lukt. Thuis laten we de boel lekker de boel. Ik zie wel hoe het gaat, maar we gaan er wel heen al heb ik echt wel tegenzin. Maar dat heb ik ieder jaar. Komt waarschijnlijk omdat het allemaal met de kant van m’n man word gevierd omdat ik geen contact meer heb met mijn familie. En dat dan 3 dagen lang .. dit keer dan toevallig 2 dus dat is een opluchting

Ik had vanavond de ‘drukste’ avond (vier uur samenzijn met familie). Ik kan echt helemaal niets en vind dit ook echt niet gezellig voor m’n familie, maar gelukkig snappen zij mij. De rest van de kerst ben ik thuis bij mijn ouders (partner werkt eerste kerstdag) en heb alleen tweede kerstdag nog een brunch met schoonfamilie staan. Ik hoop dat ik dit lichamelijk trek. De opmerking: gewoon genieten is echt te kort door de bocht als je lichamelijk niets anders kunt dan liggen😅

Dit wordt een moeilijke kerst. Niet zozeer door mijn fysieke gestel, daar luister ik wel gewoon naar mijn lijf wat er wel en niet gaat. Maar kerst is zo'n confronterende tijd. Eerste kerstdag met mijn familie incl mijn zus en haar partner die net voor onze zwangerschap hun baby met 24 weken zwangerschap kregen en die daarna overleed. Zij zijn nog steeds niet terug in verwachting geraakt. De combo van zwanger zijn en hun leed en verlangen meemaken is zo verdrietig. Tweede kerstdag bij de familie van mijn man die een half jaar geleden zijn moeder plots verloren is en dus is dit de eerste kerst met een lege stoel aan tafel. Haar gemis zal intens zijn. Tegelijkertijd denk ik veel terug aan kerst waarop we ineens plots naar huis mochten met ons eerste kindje uit het ziekenhuis nog geen twee weken na zijn eerste hartoperatie. Alles loopt door elkaar heen en mijn hormonen doen daar vast ook lekker in mee. Mijn man loopt al de hele week met zijn ziel onder zijn arm door het gemis van zijn moeder. Ik vind het zo bizar om extreme dankbaarheid te voelen om alles wat we nu hebben, terwijl we zo ongelooflijk veel ellende hebben moeten doorstaan de afgelopen jaren... Moeilijke, verwarrende en vermoeiende tijd.