Bevalverhalen

@mod kan deze ook worden toegevoegd aan december?

Mijn bevalling op 14 oktober. 40+5 – Nacht Om 03:30 werd ik wakker van de weeën. In mijn onderrug voelde ik om de tien minuten een pijn die leek op hevige menstruatiekrampen. Al snel werden ze sterker en kwamen ze elke 4 à 5 minuten. Om 04:20 belde ik de verloskundige. Ik had toen elke vier minuten weeën. We spraken af om nog even af te wachten; in de tussentijd zou ik onder de douche gaan. Om 06:15 belde ik opnieuw. Het warme water had de scherpe randjes van de pijn iets verzacht, maar echte verlichting of vermindering was er niet. Integendeel: de weeën kwamen nu om de drie minuten. Daarmee was het duidelijk dat de bevalling echt was begonnen. Om 06:45 kwam de verloskundige voor een controle. Ze sprak over 1 cm ontsluiting 😢. Vanaf dat moment sloeg de angst toe. Hoe moest ik deze pijn nog uren volhouden? 😰 Ze zei dat ik haar opnieuw moest bellen zodra de weeën frequenter of heviger werden, en vertrok weer. Om 08:00 belde ik opnieuw en zei dat ik het echt niet meer volhield. De weeën kwamen elke minuut, de ademhalingstechniek werkte niet meer, omdat de ene wee direct in de volgende overging. Er was geen pijnvrije pauze meer om even op adem te komen 😢. De verloskundige kwam weer en constateerde 3 cm ontsluiting. Toen ze me zo zag, was ze het met me eens dat ik deze pijn op deze manier niet zou volhouden. Ze belde het dichtstbijzijnde ziekenhuis en vroeg om een epidurale ruggenprik. Omdat het ochtendspits was, was ik bang voor de file, maar الحمد لله was de weg vrij en binnen 20 minuten waren we in het ziekenhuis. Daar werd ik opnieuw onderzocht: nog steeds 3 cm 😢. We gingen naar de anesthesie-afdeling voor de epiduraal. De weeën kwamen zo snel achter elkaar dat ik niemand meer echt zag; ik was volledig gefocust op de pijn. Het voelde alsof ik me helemaal had afgesloten van de buitenwereld. De prik werd gezet, en eerlijk gezegd: ik voelde er bijna niets van. De pijn was zó hevig en zonder pauzes, dat ik denk dat ik het niet eens had gemerkt als ze op dat moment in mijn arm hadden gesneden. De anesthesist zei dat de epiduraal was toegediend, maar dat we 20 minuten moesten afwachten en dat het ook kon zijn dat hij niet zou werken. Die mogelijkheid maakte me ontzettend bang 😢. Maar الحمد لله voelde ik de pijn langzaam afnemen. Het voelde alsof alles verdoofd raakte. Op de monitor kon ik nog steeds zien hoe sterk de weeën waren, maar ik voelde ze alleen nog licht. En met die lichte pijn was ik meer dan tevreden. De uren gingen voorbij en de ontsluiting vorderde langzaam. Rond 19:00–20:00 uur had ik volledige ontsluiting: 10 cm. De werking van de epiduraal begon af te nemen. De arts zei dat ik nog een uur moest wachten, zodat de baby verder in het geboortekanaal kon zakken. Na dat uur, toen de pijn weer toenam, riep ik de verpleegkundige. Ze zei dat de artsen bij een andere bevalling waren en dat ik moest blijven wachten. Ik keek inmiddels op YouTube naar filmpjes over hoe je moet bevallen en zei tegen de verpleegkundige: “Als de dokter niet komt, dan doe ik het zelf wel” 😅. Rond 20:45 kwamen er twee arts-assistenten en begon het persen. Mijn temperatuur was hoog en ik was volledig uitgeput. Ik had nauwelijks nog kracht om te persen. Zowel mijn hartslag als die van de baby gingen omhoog. Ze overlegden telefonisch met de specialist. Die gaf nog één uur tijd: als de baby dan niet geboren zou zijn, moest het een keizersnede worden. Ik dacht: “Als ik na alles wat ik heb doorstaan alsnog een keizersnede krijg, zou dat zonde zijn.” Met mijn allerlaatste kracht en energie ben ik blijven persen. Om 21:36 hield ik mijn zoon eindelijk in mijn armen 🤍. Daarna: een tweedegraads scheur en hechtingen. En nu? Mijn baby is 15 maanden oud en ik ben 36+6 weken zwanger 🙂

Wat heftig allemaal! Het klinkt beetje zoals bij mij, alleen ik moest ingelijd worden met een ballon doordat er ontlasting was in het vruchtwater. Dus ik kreeg met 1 cm ontsluiting al een ballon inleiding. En de pijn was ook niet meer vol te houden op een gegeven moment. Ik gebruikte het Tens apparaat tegen de pijn, maar die gaf me alleen maar meer pijn 🤣. Dus op een gegeven moment de epudiraal gevraagd bij 5 cm ontsluiting en ook uitgescheurd. Ik heb nu een dreumes van 18 maanden en ben 37.6 weken zwanger.

Haha ookal zwanger? Na een heftige bevalling lijkt het wel alsof we geen genoeg hebben gehad aan die pijn🤭. Veel succes straks 💪🍀

Hahah jaa! Maar ik heb al aangegeven aan de verloskundige dat ik weer een epiduraal wil. Dus het wordt op tijd bellen en ze zeiden vanaf 3 cm kan ik hem al nemen. Dat geeft wel een rustig gevoel vantevoren. Ga jij ook weer pijnstilling nemen? In sha allah verloopt jou bevalling ook vlotjes 🤲

Goed dat je het zegt 😨, daar had ik nog niet aan gedacht om het vooraf aan te geven. Dat ga ik zeker doen, want met zo’n weeënstorm zou ik het geen tweede keer lang volhouden. Ik zou dan veel sneller in paniek raken 🫠. In shā’ Allah 🤗

Ja dat gaat je een veel beter gevoel geven voorbereid meer. Ookal zeggen ze dat een bevalplan nooit helemaal kan lopen zoals je wilt haha. Maar we gaan ervanuit van wel 😋