Hulp partner - huishouden

Ik had eerder vandaag toevallig een gesprek met mijn partner hierover. Ik ben bijna 10 jaar samen geweest met een man die nooit niets in het huishouden heeft moeten doen. Vroeger was zijn moeder thuis en vanaf wij samen waren deed ik alles (maar echt letterlijk alles). Mijn huidige vriend woonde voor mij echter 8 jaar alleen in zijn eigen woning en heeft dus geleerd hoe alles moet & hoeveel moeite het allemaal kost. Ik ben nog elke dag onwijs dankbaar om hem te hebben. We verdelen de taken thuis op een heel aangename en natuurlijke manier en (mss nog het belangrijkste) zijn elkaar hier onwijs dankbaar voor. Heeft de ene een slechte dag? Doet de ander wat meer! Wat ik wel echt denk dar helpt is dat wij beide 4/5e werken en ook nog een dag van thuis uit, hierdoor hebben we ook echt tijd om het huishouden te doen zonder dat het als te veel voelt. Een andere afspraak die we hebben is dat als de ander iets ongevraagd doet, er geen kritiek gegeven mag worden. Een paar leuke voorbeeldjes hiervan zijn dat mijn vriend de badhanddoeken fout opplooit (want we weten allemaal dat dat dat fout kan 😂) maar ach ik ga er niets van zeggen want hij heeft alle was gedaan! Ook mag hij de opgeplooide was niet meer in mijn kledingkast leggen want dan vind ik onderbroeken op de gekste plaatsen 😂. Ik mag dan weer niet de vaatwasser inladen wanneer het veel is want dan ergert hij zich mateloos aan hoe fout ik dat gedaan heb, doe ik het toch omdat hij moe is. Hoor ik er geen woord over! Als het jouw partner niet natuurlijk komt om taken te zien is het mss handig te werken met een wekelijks of maandelijks lijstje? Hopelijk gaat hij jouw tijd en moeite ook harder waarderen wanneer hij ervaart hoe zwaar en vervelend het is om het allemaal zelf te doen!

Hier ook drama.. hij zegt dat hij het zelf niet ziet (mooi excuus) en dat ik het moet vragen. Vervolgens wil hij het op zijn moment doen en niet direct dus vergeet hij 50%. Denk toch keer schoonmaakster die hij mag betalen🥲

Hier mag ik echt niet klagen met die van mij. Ik probeer eoveel mogelijk zelf te doen natuurlijk maar hij zegt zelf stop nu toch eens en rust en geniet van het weer ik kan dat ook doen als ik terug kom van het werk🥹. Boodschappen het zelfde wij doen deze altijd samen maar mzg ze niet baar binnen dragen dat doet hij zelf.

Wij deden 50/50 maar nu is het ongeveer 90/10. Wij hebben ook een dochter van 15 maanden en ik merk dat ik veel meer bekkenklachten heb dan bij mijn 1e zwangerschap. Gelukkig vind mijn man het niet erg

Heel veel mannen zijn hier niet in opgevoed. Je kan het ze bijna niet kwalijk nemen want de maatschappij dwingt ons in onze rollen omdat dat de meeste voorbeelden die wij hebben gehad het ook zo deden. Betekent niet dat het niet oneerlijk is. Mij heeft het geholpen een bizar uitgebreide lijst te maken van alle taken die er zijn. Daar stonden niet alleen de taken op, maar ook wat daarbij hoort. Dus ook benoemd dat het signaleren wanneer het tijd is een taak uit te voeren, het bedenken wat ervoor nodig is om die taak uit te voeren (bijv nieuwe schoonmaakdoekjes kopen), etc. Voor mij logische dingen maar hij had er echt iets aan om het zo uitgeschreven te zien. We zijn ook flexibel geworden in het soms loslaten van de taakverdeling en ik in dat het soms niet op mijn manier gaat. Dan is de keuken wat langer vies dan ik zou willen. Ach ja. Verder heeft het mij ook geholpen niet de hele tijd te vragen of hij iets wil doen. Ik weet het, is supermoeilijk want je denkt dat het dan niet gebeurt, maar ik voelde me wel minder een zeur, wat heel goed was voor mijn eigen humeur, en hij voelt zich minder als een kind behandeld en krijgt zo ook vertrouwen. Voelde wel dubbel dat ik dan degene moest zijn die het initiatief nam om die lijst te maken, maar je moet ergens beginnen! Verder tipte iemand hier laatst deze podcastaflevering over mentaal load en huishouden, heb ik gister geluisterd en vond ik ook heel inzichtelijk! We gaan hem dit weekend samen luisteren (romantisch haha). https://podcasts.apple.com/nl/podcast/moederpraat/id1715291962?i=1000669697829

Oef pittig hoor! Ik ben ook op net niet bedrust aangewezen helaas, maar mijn partner doet echt echt alles! En als ik uit verveling iets doe dat krijg ik gelijk terug dat ik toch snel weer rustig aan moet gaan doen. Hij stofzuigt misschien 1 tikje minder precies langs de randjes en keert de kleding niet gelijk uit de wasmachine weer binnenstebuiten maar later, maarja om daar nou over te klagen zou wel heel erg zijn!

En wat ik eerder lees, mijne heeft ook een aantal jaar alleen gewoond. Dan leer je ook gewoon meer!

Heel eerlijk? We zijn sinds de zwangerschap het meest in een flow wat betreft het huishouden dat we ooit zijn geweest. Er is ineens het kwartje gevallen bij ons beiden dat we ons beter voelen als het huis netjes is. Maar hier hebben we jaren naartoe gewerkt! Wat ons heel erg heeft geholpen is: 1. We spelen voor hetzelfde team (same team zeggen we dan). Hij, ik en het huis zijn één front. We moeten voor elkaar zorgen. 2. Identificeer de irritantjes. Bijvoorbeeld, mijn partner ruimt de vaatwasser niet uit, dat doe ik. Uitruimen is voor hem overweldigend en irritant en ik doe het in 5 minuten. Inruimen, daar moet je mij niet voor hebben, want hoe goed ik ook mijn best doe, ik maak er een zooitje van. Ik doe de vloeren, hij de badkamer. Scheelt een hoop stress als je de kutklusjes aan je partner kan geven. 3. Maar wat nou als je dezelfde dingen irritant vindt? Maak het makkelijker. Mijn partner zorgt dat de vaat gedaan wordt, maar het aanrecht bleef eigenlijk altijd vies. Ik heb het gesprek geopend. “Hey, de keuken is vaak vies. Zie jij dit ook? Ja? Oké, hoe komt het dat je er geen doekje overheen haalt?” Wat bleek nou, onze keuken is klein en moeilijk schoon te maken (klopt) en de kruimels eraf halen vond ie zo lastig en irritant dat hij blokkeerde. En eerlijk gezegd, dat had ik ook, daarom lag de taak bij hem. Dus nu hebben we een kruimeldief gekocht en is de keuken wel schoon. Maar goed, dit alles begint bij punt 1: same team.

*Stofzuigen als hij ziet dat er vuil ligt (voornamelijk na het eten van dochterlief), *De was ophangen/vouwen als ik er niet ben/we het zo afspreken, *afruimen en afwassen (als ik heb gekookt, anders andersom), *opruimen, *soms afstoffen, *ramen lappen als hij met de zon erop ziet dat ze vies zijn (ook bovenop de tuinkamer). Daarnaast hebben we eens in de 2 weken een schoonmaakster dus afstoffen, dwijlen, ramen lappen hoeft nauwelijks.

Mijn vriend is de allerluiste en slordigste persoon die ik ken. Ben dus heel bang geweest voor hoe het nu zal gaan. Nu ik lichamelijk achteruit ga doet hij steeds meer in het huishouden. Nee het is niet eens een beetje in de buurt van mijn standaarden maar die heb ik losgelaten. Hij houdt de huiskamer netjes, neemt het aanrecht af, laadt vaatwasser in en uit, zet de robotstofzuiger aan, begint aan de meubels voor de kinderkamer, doet heel soms een wasje, weggooien van vuilnis en kookt bijna altijd (deed ie vroeger ook al). Nou ja hij doet nu net zoveel als een normale man voor een zwangerschap zou doen, maar voor hem is het een enorme verbetering. Samen met mijn geen verwachtingen is het een fijne verrassing.

Misschien helpt dit topic nog: https://community.24baby.nl/forum/geboorteclub-juli-2025/vraagje-mbt-partner-QOKvG0K?utm_source=24Baby&utm_medium=app

Mijn man doet eigenlijk alles wat ik ook doe. We beginnen vaak samen en als hij later aansluit maakt hij het af. De taken in de keuken neem ik vaak op me (vind ik fijner). Hij doet dan bijvoorbeeld de overige kamers stofzuigen, dweilen, stof afnemen, kattenbak verschonen, was ophangen en vouwen, opruimen en ordenen

Hier doet hij vrijwel niets (hebben een boerderij en hij heeft meer dan voldoende werk buiten). Werkt voor ons prima!

Wij werken allebei 40 uur en hebben tot onze verbouwing een schoonmaakster gehad, voorkomt een hoop gezeur en geërger. De resterende taken waren verder 50/50 verdeeld (was, boodschappen, kattenbak, bed verschonen) We zitten nu al 2 maanden bij mijn schoonouders dus nu doen we allebei niks (mag niet van schoonmoeder haha). Komend weekend weer in ons eigen huis, dan gewoon echt duidelijke afspraken wie wat wanneer en ik zal dan de minder zware taken doen en iets minder ook. En niet te veel miepen als het niet 100% brandschoon is. Leefbaar is het streven.

Vaak als ik gekookt heb, ben ik daarna uitgeput. Mijn man doet dan de afwas. Verder kijk ik hoe ver ik kom met schoonmaken. Als ik geen puf heb, dan doet mijn man het zonder enige moeite.

Eigenlijk is het bij ons wel redelijk verdeeld vind ik. We laten beiden de hond uit, geven de dieren een beetje om en om eten. Ik kook, doe boodschappen, dweilen, vaatwasser uitruimen, stoffen, hou de keuken/wc's en badkamer schoon. Hij stofzuigt, maakt onze lunch, wast af en doet de onderste lade van de vaatwasser, heeft vuilnisbakkendienst, de kattenbak. En als ik te moe ben kookt hij.

Bed verschonen en de was doen we eigenlijk ook om en om. Als de een het vergeet doet de ander het haha.

Mijn man deed ook 0,0 maar dan ook echt niets, pakte de hele dag door schone glazen voor elke slok water die hij deed, gooide zijn kleren gewoon naast het bed in de veronderstelling dat het vanzelf schoon in zijn kast kwam etc. Ook verder kwa onderhoud huis (grasmaaien, dingen ophangen, verstopte leidingen etc deed hij niets. Ik irriteerde me dood, maakte er vaak ruzie over, maar er veranderde niets. Het lukte mij niet om overal bovenop te blijven, het was gewoon te veel (dit was zelfs nog voor de kinderen, ik werkte 30u, liep 20u stage en ging 2 dagen naar school, hij studeerde alleen maar. ) Ik ben op een dag gestopt met alles te doen deed de vaat niet meer, vuilnis, oud papier etc liet ik Staan, z’n was liet ik liggen waar het lag (dus de stapel vesten over een random stoel in de woonkamer groeide en groeide want normaal pakte ik elke avond alle kleding die hij uitgedaan had mee naar de wasmand. Enz enz. ) Ik heb 5!!! Weken in een zwijnenstal geleefd waarbij ik alles in 1 pan kookte, als ik thuis was, en die steeds afwaste, maar de rest van de pannen liet staan. Ik haalde ook geen boodschappen meer op de dagen dat ik weg was. Na 5 weken besefte hij dat er wat aan de hand was en merkte hij op dat het wel erg vies en vol troep was en of “we” het niet eens moesten opruimen. Ik heb hem toen een lijst laten maken met alle taken waarvan hij dacht dat ze gedaan moesten worden om terug te komen bij een normaal schoon huis. Daarna hebben we die lijst in een weekend samen afgewerkt. Hij had maar 6 dingen ofzo op de lijst staan. Daarna was het natuurlijk nog een puinzooi, toen nieuwe lijst laten maken, die weer afgehandeld en zo door totdat het huis volgens zijn standaard schoon was. Daarna heb ik hem verteld welke taken ik nog zou doen om het huis hygiënisch schoon te hebben. Ook daar weer een lijst van gemaakt. Dat gaf veel inzicht, maar ik voelde me ook echt “de juf” Dat was naar. Paar jaar later was ie alles weer vergeten dus nog eens gedaan. Ondertussen 15 jaar verder en 4 kinderen rijker en ik doe sommige dingen gewoon niet, de vaat laat ik op het aanrecht staan als de vaatwasser vol is, de tafel afruimen en vaatwasser vullen is zijn taak samen met de twee oudsten, en daar doe ik ook echt niets aan. Als ze pannen op het fornuis laten staan zet ik ze op het aanrecht boven de vaatwasser, maar ik ga ze echt niet afwassen. Oudpapier en vuilnis doe ik niets anders mee dan ze in de kruiwagen/ bolderkar gooien en ik blijf daarmee gewoon oneindig doorstapelen hij doet het pas als ie er niet meer langs kan. Dus 4 weken aan vuilniszakken opgespaard waardoor de kruiwagen heeeeel vies is en hij die weer moet schoonmaken. Heb nu de houding “hij doet maar” zolang ik er in huis maar geen last van heb. Als hij liever de kruiwagen elke 4 weken grondig sopt ipv elke 2 weken naar de container te lopen prima.