Mentaal zwaar , onzekerheid, klachten en angst

Ik herken dit wel… ik vind t mentaal pititger dan fysiek 😅

Hi Ashley, Is het je eerste zwangerschap? Bij mijn eerste vond ik het mentaal ook heel heftig, je denkt een hoop te weten van zwanger worden/zwangerschap maar er zijn zoveel dingen die op je af komen en wat je voelt wat je nooit wist of had kunnen weten, want niemand heeft het daarover & daarbij is het bij iedereen anders. Vond de kilo’s die ik aan kwam ook zo erg, en dacht dat het nooit meer goed zou komen. Het is een beetje een unpopular opinion, maar zeker niet raar als je zwanger zijn soms of altijd gewoon niet leuk vind. Maar ik ben ondertussen zwanger van de derde, en ik kan je vertellen dat het uiteindelijk allemaal goed komt. Ik zal het ook nooit geweldig vinden, zwanger zijn, maar het word makkelijker omdat je weet wat je te wachten staat. Het is gewoon niet niks al die veranderingen🤍

Jup hier nog zo 1. Dat stomme pijnlijke, jeukende, steeds minder mobiele, dikke lijf. Ik ga der ook zooooo niet goed op🫠 Kan oprecht niet wachten tot ik m’n eigen vertrouwde lijf weer terug heb. (4e zwangerschap, hopelijk 2e kindje)

Ik vind het heel erg tegenvallen HG tot 22 weken, zwangerschapscholestase en zeangerschapssuiker moet beginnen met insuline prikken

Ja, allemachtig zeg. Ik heb een zwangerschap waar je echt niet over 'mag' klagen: alle testen goed nieuws, niet al te veel misselijkheid, kan gewoon m'n werk doen, enzovoorts. En tóch..! Dat veranderende lijf, die uitdijende buik, gekke pijntjes, m'n conditie die naar de maan is, zoveel vraagtekens over hoe de toekomst gaat zijn als ouders.. Het is gewoon niet allemaal hosanna. Maar ik neem het dag voor dag, en probeer ook mezelf te blijven. Dus ik lees nu weer een normaal boek ipv een zwangerschapsboek, en ik meld me gewoon aan voor een project op werk, ook al weet ik dat ik het niet af kan maken. Weet niet of je hier iets aan hebt, maar herkenning van je situatie is er zeker!

Wat iemand eerder ook al zegt: niemand heeft het erover dat zwanger zijn niet voor iedereen alleen maar leuk is. Ik dacht ook bij de eerste dat m’n leven gewoon door zou gaan en ondertussen m’n lijf wel een kindje zou maken. Maar dat dat je lijf ook van alles kost, dat wist ik niet! Ik heb ooit iemand horen zeggen tegen een ander: je bent niet ziek hoor, je bent alleen zwanger. En dat was zo oneerlijk. Want het voelt sommige momenten wel of je 9 maanden ziek bent. Sterkte daar, met het wennen aan alles wat er langs komt aan onwennigheid.

Ik begrijp je. Ik vind zwanger zijn tot nu toe echt vreselijk. Ik was door ziekte altijd al energetisch beperkt maar nu... ik kan niets meer. De laatste dingen die er nog waren om mezelf te zijn, gaan ook niet meer. Plus inderdaad je lichaam die op z'n kop staat... ik kan niet wachten tot het voorbij is. En iedereen roept maar dat het het waard is. Niet dat ik niet blij ben met de baby, die het overigens top doet. Maar ik ben zo mezelf kwijt dat dat gevoel soms ook weg is. Nog even volhouden klinkt ook zo stom, want 3 maanden is nog lang. Dus ik vier maar dat 2/3 erop zit.

Helaas zijn gisteren mijn vliezen gebroken met 23+2 en lig ik nu in het ziekenhuis. 🥺 Mn angst was er dus niet niks voor niets …

Ik vraag mij soms wel eens af of er mensen zijn die dit echt alleen maar leuk vinden, of dat ze het alleen maar zeggen omdat het ‘hoort’. Het hele proces van een kind maken is natuurlijk heel bijzonder, maar al die veranderingen en onzekerheden in je lijf vind ik absoluut niet leuk. Dus ik herken je verhaal 100%. Je bent niet alleen!

Jeetje meid hoe is het nu?

Ja zeker. Bij de eerste bijna geen last van. Nu bij de tweede ben ik tot week 16 echt goed misselijk geweest. Overal last van. Mentaal zwaar. Dat voelde wel een beetje als een domper. Omdat het bij de eerste zo makkelijk voelde…

Hi Ashley, hoe is het met je? Dit is me mijn vorige zwangerschap overkomen. Wat fijn dat ze je in het ziekenhuis houden. Je mag me altijd een berichtje sturen!