Even klaar mee

Hier hetzelfde 1 van 2 en een van 6 maanden alleenstaand omdat vader er vandoor is gegaan soms mis ik ook de oude ik wie ik eerst was altijd gedreven om te werken en hard werken mijn leven draaide eerst om werk en nu kan ik geen eens werken en het stukje wat knaagt is dat vader maar alle vrijheid heeft en zonder gevoel niet naar ons kan omkijken maar wees trots op jezelf !!

Ik snap je wel hoor 💖

Heel herkenbaar maar onthou het is altijd een periode... Probeer rust te pakken waar je kan en gezond te eten en te bewegen.. Hij heeft allemaal weerslag op je humeur. ( persoonlijk had ik last van moodswings, ben volledig met suiker gestopt, heeft mij echt geholpen)

Niet alleenstaand hier, maar ik voel je helemaal. Een weekje "vrij" zou lekker zijn, maar ik zou het ook echt ge-wel-dig vinden als mijn dochter voor een week zou kunnen praten en alles duidelijk communiceren en begrijpen. Geen gekrijs omdat het flesje pas over 1 minuut warm is, geen paniek omdat ik snot van haar gezicht moet afvegen of omdat ik naar de wc moet etc. Mijn mantra is ondertussen ook echt "alles is een fase" en ik hoop dat in ieder geval de nachten snel weer wat beter gaan. Het is in ieder geval helemaal okey om je soms zo te voelen en het wordt vast een keer beter!

Hier niet alleenstaand maar ik snap je helemaal! Ik denk dat het echt de verantwoordelijkheid is die op je drukt en dat is heel logisch. Ik denk dat iedere moeder dit gevoel herkent! Sterkte ik leef met je mee! Het komt echt goed er komen fases waardoor je je minder geleefd voelt en meer terug krijgt. Kheb nog 2 dochters van 4 en 7 dus ik kan het weten ❤️

Ohhh ik herken ook dat ik denk: “even (snel) naar die en die winkel” en dan er goed over nadenk en dat er dus geen even snel is met een peuter en een baby en mezelf klaarmaken. Mis die spontane snelle dingetjes soms. En zo lang op de wc zitten als ik zelf comfortabel vind en niet gestoord worden 😂

Ik snap je gevoel goed! Ergste vind ik dat ik echt heeeel graag een nachtje weg wil, alleen gewoon lekker slapen en even tijd voor mezelf. Maar het idee dat ik dan een nacht zonder mijn zoontje ben of een nacht “zorg” heb of hij wel slaapt etc etc. Geeft mij dan ook weer onrust dus dan voelt zo’n nachtje weg niet meer ontspannen 😅

Echt niet raar hoor! Hier niet alleenstaand maar doe wel alles alleen (overdag, avond en nachten). Peuter van 19 maand en baby van 6 maand. Ik sta al 19 maanden in overlevingstand en nu met de baby erbij is alle beetjes die ik voor mezelf had ook weg. Oudste slaapt nog steeds niet door en iedere nacht sta ik de buggy te wiegen om hem in slaap te krijgen en vaak met baby in armen erbij want die wordt ook wakker dan. Oppas regelen etc doe ik niet omdat door het allemaal alleen te doen ik ook niemand anders meer vertrouw + ik woon niet in meer in nederland bij familie. Ik zou zo graag gewoon een avond willen Netflixen of een keer mijn haar willen wassen zonder de douche uit te rennen omdat er eentje wakker wordt. Vind het zo extreem.. iedere dag ben ik overprikkeld en moe. I feel you

Ja dít is misschien nog wel het allerergste!! Haha. Als je dan weg bent dat je dan nóg niet kan ontspannen. En als het wel goed zou gaan dan zou ik me super schuldig voelen, zeker omdat zo'n jonge baby nog helemaal niet begrijpt waarom mama opeens een hele dag en nacht weg is dan. Er is gewoon geen ontsnappen!! 🥲

Oh meiddddd dit had ik bij de eerste ook. Maar ik kreeg na 12 maanden echt weer een beetje het gevoel een stukje van mijn eigen identiteit terug te krijgen. Kortom: het is een fase. En weet je wat het beste hielp in deze situatie? Werken! Want dan ben je even precies weer wie je was als voor de zwangerschap! Maar dat besefte ik mij pas weer toen ik werkte haha Is zo normaal dit gevoel echt waar

Erg is dat hè hoe alles in ons opeens is afgestemd op die kleine hummels

Stiekem is werken dus ook wel even lekker. Warme kopjes koffie en iemand anders maakt zich druk over het slapen en voeden van mijn kind! Heerlijk! En dan daarna weer snel ophalen ❤️