Minder belastbare moeders

Hoi, ik heb adhd en nu een HG zwangerschap waardoor ik ben uitgevallen! Ben aangemeld bij de POP poli, jij ook?

Oh dat is pittig. Normaal gesproken lukte het wel om te functioneren? Doordat ik zelf medicatie slik (antidepressiva) heb ik contact gehad met een gynaecoloog over de eventuele risico’s voor de baby naar de geboorte. Wij zullen ter observatie in het ziekenhuis verblijven. Ook heb ik een gesprek gehad met een maatschappelijk werker van het ziekenhuis om het te hebben over het feit dat je minder belastbaar bent en hoe het moederschap er voor je uit zal zien. Ik vind het erg prettig dat ze zo meedenken.

Ja, hier eentje met een WIA (of inmiddels vervolg) uitkering! 🙋🏻‍♀️ Ik was alweer een half jaar uren en belastbaarheid op aan het bouwen in een naai atelier en stond op het punt een opleiding tot lichaamsgericht therapeut te beginnen toen ik erachter kwam dat ik zwanger was. 😌 Heb me het eerste trimester heeeel slecht gevoeld (ben met die dagbesteding gestopt en aan de opleiding natuurlijk niet begonnen) en het gaat inmiddels weer een stuk beter, maar mijn zenuwstelsel heeft het wel heel moeilijk nu. Alles komt 20x harder binnen, het voelt soms alsof ik terug bij af ben en dan kan ik me soms niet meer herinneren hoeveel beter ik me heb gevoeld voor de zwangerschap. Wat natuurlijk ook weer bijdraagt aan angst voor daarna. Toch probeer ik zoveel als mogelijk te focussen op vertrouwen en mezelf te herinneren aan dat dit tijdelijk is. Ik heb ergens wel het ‘geluk’ dat - ook al is die uitkering het minimum - dat ik me over de financiën niet echt druk maak. Ik leef eenvoudig nu en probeer het klein voor mezelf te houden als het kleintje komt. Zo min mogelijk verwachtingen, vooral genieten van het feit dat mijn droom nog net voor mijn 37e uitkomt en de rest opbouwen komt later weer. Dikke knuffel!

Ik werk in de zorg. Maar doordat ik zo misselijk was/ben kon ik niet meer werken. Nu is de misselijkheid wel een beetje afgenomen maar ik ben nog zo ontzettend zwak. Mentaal heeft dit ook wel wat gekost merk ik, terwijl ik daar eigenlijk nooit last van gehad heb. Ook het stukje rouwen om de dingen die allemaal wegvallen heeft hier denk ik mee te maken.

Hoi, ik slik ook antidepressiva en heb volgende maand een afspraak bij de POP poli, super fijn dat het bestaat en in de eerste weken zwangerschap was ik heel bang dat m'n hormonen op hol gingen en dat ik het geestelijk niet aan zou kunnen. Valt gelukkig enorm mee, so far gaat het geestelijk goed, ben snel moe en heb de neiging om opnieuw over die grens te gaan, maar m'n lichaam roept me wel terug. Het blijft voor mijn gevoel een uitdaging de komende tijd om goed in contact te staan met m'n gevoel en lichaam. Zelfde wat iemand al schreef: proberen het vertrouwen in mezelf te vinden in deze nieuwe situatie. De nachten zonder slaap schrikken me het meest af, maar ik hoop dat hormonen een soort oerkracht in me los maken en natuurlijk veel slapen als baby slaapt en hulp van m'n familie vragen als het echt niet gaat qua energie. We kunnen het!

Hoi! Hier nog eentje. Ik heb ADHD & Fibromyalgie, en dat is flink verergerd sinds de zwangerschap. Ik slik absoluut geen medicatie, altijd fel op tegen geweest - naar mijn inziens zijn aanpassingen in de levensstijl en voeding veel belangrijker dan symptomen te onderdrukken, al helemaal als blijkt dat medicatie schadelijk voor m’n kindje kan zijn. Voorheen slikte ik bij hoge uitzondering wel eens paracetamol, maar ook dat doe ik niet meer. Omdat ik leef met (extreme) chronische pijn werk ik als freelancer zodat ik zelf mijn uren/dagen kan indelen en kan luisteren naar wat mijn lichaam nodig heeft. Wel merk ik dat de zwangerschap een enorme uitdaging is. Door m’n Fibro krijgt m’n brein constant pijnprikkels - normale groeipijnen voelen voor mij alsof m’n bekken uit elkaar gescheurd worden, m’n rug heeft het na week 10 al opgegeven, en gebrek aan slaap zorgt dat de pijn en adhd verergeren. Korter lontje is ook meer pijn. Sinds de zwangerschap neemt mijn partner zowel de financiën als huishoudelijke taken volledig op zich, en hoef ik niet te werken tot ik en baby er weer klaar voor zijn. Dat geeft me de rust om gewoon goed voor mezelf en dus voor de kleine te zorgen, gezond te eten, te slapen wanneer het kan, niks te overbelasten en gewoon te “broeden” haha. Zou aan iedereen de tip willen geven je niet schuldig te voelen over waar je “tekort komt”, we leven in een heel onnatuurlijk systeem om in zwanger te zijn. Er wordt veel te veel van ons verwacht. Momenteel hebben we één taak en dat is ons kindje gezond en veilig op de wereld brengen - de rest mag allemaal naar de achtergrond verdwijnen ❤️