"12-weken"-taboe

Wij waren bij onze twee eerdere zwangerschappen ook vrij open, niet tegen iedereen, wel tegen ouders/broers/zussen etc. Lekker doen wat voor jullie goed voelt!! Je zult misschien nog gaan merken dat mensen over van alles wat vinden, tijdens je zwangerschap of straks opvoeding. Eigen gevoel volgen en niks van aantrekken :) Nu verwachten we de derde en vertellen we het echt pas na de termijnecho, maar vooral omdat we dus al kinderen hebben van 5 en 3, en we het hen als eerste willen vertellen, en dus niet te vroeg, om ze toch een beetje te beschermen mocht het wel misgaan.

Wij zijn ook zo open. Mijn man (ass) kan sws z'n mond niet goed houden en ik denk er verder hetzelfde over als jij: het is geen geheim. Ik vind het persoonlijk juist gek als ik vertel dat ik een miskraam heb gehad en niemand wist dat ik zwanger was. Ik ben altijd heel open in alles geweest en kan ook echt niet liegen, dus hier weet ook iedereen het al ondanks dat we morgen pas de 1e vroege echo hebben. Zelfs op m'n werk heb ik het deze week al verteld. Daar wilde ik eigenlijk wachten tot na de 1e echo, maar een collega vertelde dat ze zwanger is en toen zeiden anderen: hmm, wie zou de volgende zijn, jij misschien? Dus toen werd ik knalrood en heb ik maar meteen open kaart gespeeld haha. Wel fijn want nu hoef ik ook niet meer stiekem te doen met de kwaaltjes en snapt iedereen waarom ik er zo moe uitzie🫣 Wat je zegt herken ik heel goed. De meesten zijn heel enthousiast. Veel mensen geven ons groot gelijk dat we er heel open in zijn, maar er zijn er ook een aantal die alleen reageren met: oh, je bent wel heel vroeg, moet je dat nou wel doen? Ik probeer die mensen maar te negeren, maar jammer is het wel😉

De reden dat ouderen vaak zeggen wacht maar met vertellen, is eigenlijk omdat je vroeger pas een echo kreeg met 12/13 weken, mijn verloskundige zei dat de meeste miskramen tussen bevruchting en /8 weken zitten en daarna heel klein is want het kan natuurlijk altijd nog fout gaan, ze zei dat dat de rede is waarom die taboe van 12 weken is dus ik zou je er niks van aantrekken jullie zwangerschap Julie keuze 🤭

Ik zal ook gewoon doen wat goed voelt. Wij hebben het ook vroeg verteld. De vorige keer ook en daar eigenlijk geen negatieve reacties opgehad. Uiteindelijk ging het mis bij 6 maanden, dus de ‘12-weken garantie’ geloof ik toch niet in. En wil je het wel later vertellen, natuurlijk ook helemaal goed. Maar ik zal de keuze niet laten afhangen van je omgeving.

De vorige keer hebben wij het heel vroeg in onze directe omgeving verteld. Ik schrok toen ook wel van de reacties. Schoonfamilie gaf aan dat het echt niet hoefde van hen dat we het zo vroeg kwamen vertellen (😦). Dat is toen met 8 weken een miskraam geworden. Dit keer wil ik liever even wachten tot een zekerder stadium. Ik merkte dat die reacties toch wel echt iets met me hebben gedaan.

Wij hebben het bij alle 4 de zwangerschappen vroeg verteld. Onze derde zwangerschap is afgelopen november helaas geëindigd in een miskraam ✨️ Ik merk dat we wisselende reacties krijgen. De een is meteen blij, de ander heel voorzichtig en vraagt waarom we het al zo vroeg delen. Tja ik denk maar zo, het zegt meer over de ander dan jezelf. Doe waar jij je goed bij voelt.

Jeetje, wat vervelend al die nare reacties. Zeker van je schoonfamilie. Hoe lastig ook, ik zou toch proberen er minder van aan te trekken. Het klopt nl dat mensen nu altijd wat van je vinden, van jou, de opvoeding, de verdeling met je partner. Lekker op jullie manier doen!

Wij hebben mijn vorige zwangerschap gekozen om het vroeg te delen en deze eindigde op 2 januari na 8 weken in een miskraam wat we daardoor ook konden delen. Nu ben ik 6+5 weken zwanger en weten de meeste mensen die dichtbij me staan het weer. Ik heb juist heel veel steun gehaald uit de reacties om ons heen rondom de MK en iedereen weet nu toch dat we bezig zijn dat ik dit ook vroeg wil delen, nog voor de vitaliteitsecho (die is maandag met 7+2). Ik vind dat taboe zo achterhaald. Alsof je alleen dingen mag delen als je zeker weet dat het goed zit.. en dat weet je nog niet eens zeker met 12 weken 🫣

Ik heb het vorige keren ook vroeg verteld, nooit commentaar op gekregen. De tweede zwangerschap eindigde helaas in een miskraam en nu bij de derde zwangerschap heb ik het ook al vroeg aan mensen verteld maar niet aan iedereen omdat die het emotioneel zo onwijs moeilijk hadden met de miskraam dat ik het hun niet nog een keer wil aandoen om daardoorheen te gaan.

Ik heb het mijn familie 3 dagen na de test verteld. Schoonfamilie aankomende week nog voor de echo in de planning omdat we dan toch allemaal samen zijn. Ik wil het juist eerder delen omdat ik ook een miskraam heb gehad in januari, en ik vind het oprecht moeilijk te verbergen omdat ik samenwerk met mijn schoonfamilie 🙈 Als t mis is wil je ook dat ze t weten is mijn gedachte... weg met die taboes!

Wij hebben het meteen aan een paar vrienden en mijn ouders verteld. Omdat ik mijn gevoelens en twijfels wilde delen en tips wilde krijgen, en omdat ik steun wil als het fout gaat. Ik heb de afgelopen 1.5 week bloedingen gehad en was heel blij dat ik steun had van hen tijdens deze onzekerheid. Vanwege deze bloedingen heb ik het op mijn werk ook verteld omdat het niet goed voelde om te zeggen dat ik thuis bleef "omdat ik me niet lekker voelde". Mijn man heeft het nu ook op werk verteld omdat hij anders lastig bij de echo kan zijn. Wij hebben eigenlijk alleen maar fijne reacties gehad. Ik denk dat ik eerder een paar vrienden heb die geirriteerd gaan zijn dat ik het pas later vertel, maar ik probeer nu een beetje in te schatten aan wie ik steun heb als het mis gaat of die me kunnen helpen en hypen nu.

Mijn leidinggevende en naaste collega weten het. Ik werk 34 uur in de kinderopvang en merk dat dit me teveel werd. Veel tillen, sociaal, maar tegelijkertijd kam ik met misselijkheid, moeheid etc. Op deze manier kreeg ik iets meer vrijheid en speling door de hulp van mijn collega. Onze ouders en broers/zussen vertellen we het na de 1ste echo (16 april). Daarna in de loop van de tijd onze vrienden. Handteren ook niet echt die 12 weken. Voor andere collega’s en gewone vrienden misschien.

Wij hebben het al voor de eerste echo met onze ouders, zus en allebei 1 goede vriend(in) verteld. Na de eerste echo met 7 weken ook met de rest van de familie, een aantal vrienden en werk. Ik vind de taboe ook zo achterhaald, het kan na 12 weken ook nog mis gaan. En in principe is de kans daarop al een stuk kleiner na een kloppend hartje zei de verloskundige. Daarnaast vind ik het zo fijn om eerlijk te kunnen zijn omdat ik echt doodop ben en me soms beroerd voel. En tuurlijk hoop ik dat alles goed gaat, maar stel het zou wel mis gaan zou ik het ook delen en zou ik het gek vinden als het uit de lucht komt vallen. Ik werk in de paramedische zorg en ga het wel pas na 12 weken met patiënten delen, maar dat is meer omdat het anders nergens anders meer over gaat 🫣

Mijn vriend en ik zitten hierin op een andere lijn. Mijn vriend wil inderdaad die 12 weken aanhouden, ik wil het al delen. Op dit moment, 6/7 wk, weet mijn tweelingzus het. Zij is mijn beste vriendin, dus dat was geen vraag of we het al zouden vertellen. Maar ook mijn leidinggevende weet het omdat ik een miskraam heb gehad in januari en nu weer wat bloedverlies heb gehad en erg onzeker en gespannen ben. Ik ben altijd een open boek dus ook met mijn miskraam heb ik mijn verdriet gedeeld. Ik hoop dat na een eerste goeie echo mijn vriend ook overtuigd is om het al te delen. Eerst maar een goede echo 🤞🏼

Wij zijn nu bewust wel wat voorzichtiger. Vorig jaar net voor de termijnecho een miskraam gehad en vond het wel vervelend om het tegen iedereen te moeten zeggen. Vooral het nadenken of ik niet iemand vergeten was die het dus wel al wist. Nu weet alleen familie het en een paar goede vrienden. De rest hoort het na de termijnecho.

Precies dit. Bij mijn eerste zwangerschap hadden wij ook het idee dat het normaal was om pas met 12 weken te vertellen. Uiteindelijk werd dit met 11 weken een miskraam en moesten er vertellen "oh ja, ik was zwanger, maar dat is nu dus een miskraam". Waar iedereen ontzettend van schrok. Ik ben heel erg open geweest over mijn miskraam en ben er toen ook achter gekomen dat veel meer mensen in mijn omgeving dit hadden meegemaakt, die nooit wat over hebben gezegd. Ik ben niet van plan te treuren in stilte als het mis mocht gaan. Dus wij vertellen het meteen en zijn er super open over. Mensen snappen heus dat het vroeg is en dat het mis kan gaan, maar zijn allemaal hartstikke blij dat ze mee mogen delen in onze vreugde. Dus ik ben het helemaal met je eens, weg met dat taboe.

Hier naar familie en echte naaste vrienden wel open vanaf het begin, de rest komt later wel

Bij de vorige twee hebben we het al wat eerder aan wat familie verteld. Dit keer willen we het nog even tussen ons houden tot we er zelf klaar voor zijn. Het was namelijk een ongeplande verrassing. We zijn zelf nog aan het idee aan het wennen, dus hoef ik nu nog niet de meningen van anderen te horen🙈 afgelopen week de eerste vroege echo gehad7+1 en een kloppend hartje gezien. Dat maakt het toch ook nog wat echter. Met 10+1 de termijnecho. Mogelijk dat er omstreeks dan het gaan vertellen.

Ik snap wel waar dit "taboe" vandaan komt, ook omdat vroeger een miskraam iets was waar men zich voor schaamde. Geheel onterecht in mijn ogen. Ik vind het wel heel mooi om te lezen dat ik/we niet alleen staan in het vroeg delen. Ik vind de reacties van schoonfamilie inderdaad heel heftig in de situaties die jullie schetsen, ronduit bizar. Hopelijk kunnen jullie allemaal genieten van jullie (vroege) zwangerschap!

Hoi, wij pakken het ook op deze manier aan. Directe familie en beide beeate vrienden hebben we het direct aangegeven. We hebben gisteren met 7+6 onze eerste echo gehad en daarbij alles positief, dus we vertellen het nu tegen 'iedereen'. We hebben nog geen negatievere reacties gehad op het feit dat dit vroeg zou zijn.