Bevalverhalen

Om te beginnen, hoe willen jullie bevallen dames? Hebben jullie een bevalplan/bevalwensen? Ik ben uitgerekend op 3 oktober en het plan is om thuis te bevallen met een bevalbad. Ik wil het liefst zo weinig mogelijk interventies, maar sta er ook heel realistisch in, als het niet thuis lukt of ik toch pijnstilling wil/nodig heb, dan is dat zo. Ben benieuwd hoe jullie er tegenaan kijken. Ik kijk er tot nu toe niet tegenop, hoe is dat voor jullie?

Dit word mijn 6de bevalling en na 5 bevallingen weet ik dat een bevalplan nooit werkt.. tenminste bij mij niet. Ik zie het allemaal wel hopelijk is het net zo snel als de andere dan ben ik met 2 a 3 uurtjes bevallen en kunnen we weer door.

Ik ga er helemaal open minded in. Heb ik de 1e keer ook gedaan alleen wilde ik pijnstilling. Bij mij komt dit ook door mijn 1e bevalling. Tegen de tijd dat de weeën continue waren, zat ik al op 8cm ontsluiting en mocht ik dus geen pijnstilling meer. Ik kon nog net op het nippertje naar het ziekenhuis waar ik graag wilde bevallen. bevalling zelf duurde daarentegen wel maar een half uur. Vaak gaat het bij de 2e sneller dan bij de eerste. Er is bij mij wel een notitie gezet dat ik snel zou kunnen bevallen. Dus bij mij komt er sneller iemand checken voor het geval dat ik weer ver qua ontsluiting Ben.

De eerste keer werd totaal anders dan “gepland”. Wilde in bad; ervaarde het als de hel. Uiteindelijk ruggenprik, duurde úren, niks niet ontspannen. Dus ik heb geen plan. Ik weet wat er kán gebeuren en houd daar rekening mee. Nu heb ik er eentje die half in stuit/half dwars ligt, dus niks is nog zeker. Vorige keer bijna een liter bloed verloren, dochter werd geboren met een klaplong, dus neonatologie direct na geboorte. Joh. Ik ga het zien. Geen angst, geen paniek.

Zo min mogelijk ingrijpen maar datgene doen wat nodig is om mij en de baby er zo goed mogelijk doorheen te krijgen. Verder: go with the flow, het loopt zoals het loopt. Je kunt veel van tevoren bedenken, maar je bent zo afhankelijk van het samenspel tussen jou en je baby

Ik snap je hoor, verwacht ook echt niet dat alles 'volgens plan' verloopt. Mijn verloskundigenpraktijk noemt het daarom ook heel bewust geen bevalplan, maar heeft het over bevalwensen. Je weet inderdaad nooit hoe het gaat lopen😅

Dat kan ook idd, het is mijn eerste bevalling, dus ik heb geen idee hoe ik het ga ervaren. Ik weet ook dat de kans heel groot is dat ik uiteindelijk wel voor iets naar het ziekenhuis moet, maar we gaan het zien.

Ja dat is een betere vernaming denk ik hahaha.

Ik heb exact hetzelfde plan! Bij de eerste halverwege wel naar het ziekenhuis gegaan voor een ruggenprik maar te laat voor die prik, dus nu is mijn grdachte dat ik net zo goed thuis kan blijven, maar we gaan het wel zien, ga er heel open minded in.

Ik zou graag een rustige omgeving willen, zonder interventies. Ik weet dat er calamiteiten kunnen zijn, maar van verreweg de meeste interventies is bekend dat ze geen bewijs vormen dat de gewenste voordelen worden gehaald. Daarom mijn vriend inzetten als woordvoerder, zodat ik me op mezelf en mijn baby kan focussen. Ik lees veel reacties dat het loopt zoals het loopt, toch is het zo dat als je 4-5 scenarios van een bevalling beschrijft, dat met gemak 95% van de bevallingen daaronder vallen. Ik denk dus dat je je werk degelijk goed kunt voorbereiden en ook het nodige kunt plannen. Heb je je ingelezen in trucjes die misschien helpen om de pijn te counteren? Kam, ijs, etc? Heb je ook aan een geboortetrainer gedacht?

Ik sta er inderdaad ongeveer hetzelfde in, natuurlijk weet je nooit helemaal hoe het gaat lopen, maar je kunt je wel voorbereiden. Ik ben naar een bevalcursus geweest en wil met name ademhalingstechnieken en houdingen, met behulp van mijn man, gebruiken om de pijn door te komen. Ook het bad, eventueel de douche en een kam lijken mij fijne opties. Verder idd zo rustig mogelijk en niet te veel toeters en bellen.

Ik zou graag een ruggenprik willen. Bijkomend voordeel is dat je dan wat eerder naar het ziekenhuis mag en vaak ook een nachtje kan blijven als je ‘s nachts bevalt. Liefst met uitwendige CTG. We weten natuurlijk dat het ook anders kan lopen en ook dan hebben we vertrouwen in de bevalling. Remifentanil wil ik juist liever niet omdat de moeder en baby daar suf van worden dus dan liever zonder pijnstilling. We hebben de wens dat de vader de baby aanpakt en dat we ondersteuning krijgen met aanleggen. 🥰

Wat een mooi doordacht plan😊 Mag ik vragen waarom je vooraf al besloten hebt dat je graag een ruggenprik wil? Ruggenprik lijkt mij juist vrij eng, ben benieuwd naar jouw gedachtes hierbij, behalve dan dat je wat langer in het zkh mag blijven.

In de natuur is de bevalling bij mensen helaas wat minder goed geregeld dan bij andere zoogdieren. Daardoor duurt het bij ons langer en is het pijnlijker. Ik sta daar zelf vrij nuchter in; als ik bij de tandarts een kies laat trekken wil ik ook verdoving. In de meeste westerse landen is verdoving trouwens ook standaard maar in NL niet. Ik heb me goed laten voorlichten over de nadelen (die zijn er wel degelijk, vooral dat je aan bed gebonden bent en een katheter en CTG krijgt) maar voor mij wegen de voordelen daar tegenop. ☺️ Ik zou iedereen die twijfelt adviseren: verdiep je en doe wat voor jou goed voelt. Fijn dat we hier zelf een keuze in hebben en die mag je ook nog bijstellen tijdens de bevalling (zolang het medisch haalbaar is uiteraard).

Mij leek de ruggenprik vooraf ook eng, maar was tijdens de eerste (met een urenlange weeënstoem die niets voor de ontsluiting deed) echt een godsend. Merkte niets van het prikken en de katheter enzo. En ik dacht vooraf dat je je benen niet zou kunnen bewegen maar dat kan ook gewoon nog

Dankjewe voor je reactiel! Klinkt heel logisch.

Helemaal met je eens! Hier dezelfde ervaring bij nr1: zou het nu zo weer doen:)

Oh ik ben het daar zo niet mee eens. 😂 Je kan in je plan ook gewoon rekening houden met verschillende scenario’s en erin opnemen wat je wanneer wel wilt qua interventies bijvoorbeeld. Nu snap ik dat ik ook geluk heb gehad met mijn soepele thuisbevalling bij de eerste, maar het was ook zeker een combinatie van goede voorbereiding en geluk. Ik heb geen ontsluiting laten meten, kon in bad fijn in mijn bubbel blijven en doordat het zo goed lukte om een fysiologische bevalling te hebben duurde het helemaal niet heel lang en heb ik ook geen seconde het gevoel gehad pijnstilling nodig te hebben. 🤷🏼‍♀️

Ik ben 1 september opgenomen in het Sophia kinderziekenhuis in Rotterdam omdat mijn eigen gezondheid flink achteruit ging. Dus was het nodig James eerder te halen. Ze hebben diezelfde avond een ballonnetje geplaatst, wat niet van een leien dakje ging. Ze voorspelden dat hij woensdag wel eens er uit kon vallen. Dat is niet gebeurd. Wel flinke krampen gehad met 0 ontsluiting. Is er besloten 4 september te beginnen met misopristol om de baarmoedermond te weken. Ik heb 2 dosissen gehad wat ‘s middags een weeenstorm aanwakkerde die van 15u t/m 23u heeft geduurd. Tot ik eindelijk eens pethidine kreeg. Om mijn krachten te sparen. Vervolgens heb ik door de weeën storm geen ontsluiting gekregen en is vrijdag weer een ballon geplaatst. Zaterdagochtend 6 september had ik maar 2,5 cm ontsluiting, want de ballon kon er zo uit getrokken worden. Ik ben toen naar de verloskamers gereden, waar ik een ruggenprik heb gekregen. Die er vervolgens uit viel.. en een weeenstorm opving zonder pijnstilling. Is de ruggenprik opnieuw gezet, deze werkte gelukkig eindelijk wel. Om 20:00 ‘s avonds had ik eindelijk ontsluiting van 6 cm, en anderhalf uur later zat ik op 10. (waarschijnlijk al eerder want had enorme druk pijnen). Ze wilden om 22:45 gaan oefenen met persen, maar deed ik blijkbaar zo goed gelijk dat ik voor het echie mocht. Na 3 pers weeën ging de bloeddruk van James naar beneden en is er gekozen de vacuümpomp in te zetten. (Met knip helaas). En is na 37 minuten onze lieve jonge man geboren, 23:22. Met 2600 gram en 45 cm. Op een termijn van 35 weken en 1 dag. Na 15 minuten James op de borst te hebben gehad, bleek mijn placenta niet los te komen en ben ik 1.8 liter bloed verloren. Ben ik met spoed naar de OK gereden zodat mijn placenta er handmatig uitgehaald kon worden. James hebben ze toen bij mijn man op zijn borst gelegd met de bear hugger. Na de ok heb ik m nog kunnen knuffelen voor ik uitgeput in slaap ben gevallen. De volgende ochtend heb ik 2 bloed transfusies gehad. Onze James heeft nog 4 dagen op de nicu gelegen. Oa blauwe lamp, en sonde voeding. Woensdag zijn wij per ambulance naar een moeder en kind suite gebracht in een kleiner ziekenhuis en heb ik echt het idee dat ik het binden met mijn kleine ventje op heb kunnen pakken. Hij krijgt nu veelal flesvoeding en de rest die hij door energie tekort niet kan drinken, dien ik zelf toe met sondevoeding. Nu wachten of wij vandaag of morgen eindelijk naar huis kunnen 💕

Ik denk dat 'plan' bij veel mensen de indruk geeft dat je overal rekening mee kan houden, dus ik vind bevalwensen eigenlijk wel een heel goede omschrijving. Verder ben ik het wel met je eens dat je je goed kan voorbereiden op verschillende situaties (weet ook niet waar je uit opmaakt dat dat niet zo zou zijn😅) maar je weet nooit precies hoe het gaat lopen, al helemaal als je nog nooit een bevalling hebt meegemaakt.