Gewichts struggles

Maar lieve vrouw wat verwacht je met zwangerschappen? Dat je niks aankomt? De tijd van afvallen komt vanzelf wel na je zwangerschap. Makkelijker gezegd dan gedaan maar voor nu kan je niks, dus waarom jezelf kwellen om zoiets als gewicht ipv gewoon genieten? Het is je vierde zwangerschap, je gaat niet meer zo slank en strak zijn als je was voor je eerste zwangerschap. Je lichaam heeft kindjes gedragen, het heeft heel wat gepresteerd! Voor nu? Loslaten. Of je gaat nog 20 weken huilen om je spiegelbeeld, of je gaat deze 20 weken gewoon genieten van het zwanger zijn. Na je zwangerschap kun je dat allemaal snel genoeg weer oppakken met afvallen, sporten, etc. Nu is niet het moment om je er druk om te maken: zie de groei van je buik juist als de groei van je kindje, wat een goed teken is dat je kindje gezond is en groeit ❤️

Ik sluit mij hier helemaal bij aan. Wees niet hard voor jezelf ❤️

Dit! En geef je man even een (mentale) schop, want ipv jou een rotgevoel te geven en je tot sporten te pushen kan hij je beter ondersteunen. Je bent al druk bezig: jouw lichaam creëert een hele baby! Dat is fantastisch, en mag je supertrots op zijn. Tegelijk kost dat ook energie, en dan kan huishouden al een hele opgave zijn, laat staan daarnaast nog actief doen. Dus, wees lief voor jezelf, dat verdien je.

Sorry maar dit leest een beetje alsof je tegen iemand met depressie zegt dat die maar gewoon wat blijer moet doen. Ik geloof helemaal dat het goed bedoeld is, en tuurlijk is het fijn als het lukt om te genieten en als het lukt het los te laten. Maar sar loslaten is gewoon een mega issue voor sommigen. Trots zijn dat je lichaam een baby maakt en rationeel weten dat je nu doet wat kan, kan absoluut los staan van het gevoel niet jezelf te zijn. Wat je ziet in de spiegel is daar voor sommigen/velen wel degelijk aan gekoppeld. Zegt niets over nirt blij zijn en niet weten dat je een wonder aan het creëren bent. Het lijkt mij mega logisch ook de behoefte te hebben om je alsnog als jezelf te voelen. En natuurlijk gaat dat op sommige dagen beter dan op andere. A A, je mag het beiden voelen! Je mag balen van je lichaam. En er tegelijkertijd trots op proberen te zijn. Wat iedereen al zegt, je doet iets groots, je bent al een marathon aan het lopen, elke dag. Ik vermoed dat je dat prima weet. En ik snap ook heel goed dat je strugglet. Dat je jezelf niet herkent en door minder sporten je waarschijnlijk ook minder fit en energiek voelt en dat je zo misschien jezelf voelt verliezen. Ook dit is (helaas) heel normaal. De ervaring van een ander hoeft niet de jouwe te zijn. Mijn tips, kijk welk soort kleding je nog het meest als jezelf laten voelen en draag alleen dat. Weiger kleding te dragen waar je je extra bluh door voelt. Kijk niet te lang naar de spiegel, zeker wanneer je een mindere dag hebt. Of alleen voor je gezicht. Net even wat meer aandacht aan haar of make-up kan (als de energie er is) ook een fijne boost geven. En laat je man weten dat aandringen op sporten nu nirt behulpzaam is, dat is het waarschijnlijk anders wel, je sportte veel dus waarschijnlijk heeft hij eerder gezien dat je je daardoor beter voelt en is dat wat hij voor je wil. Maar probeer inderdaad duidelijk te maken dat dat nu gewoon er niet in zit. Dat je zit met je uiterlijk en dat je mogelijk extra bevestiging nodig hebt van hem dat je nog steeds mooi en geliefd bent. Het gewicht gaat echt nog meer worden en daar is niets aan te doen, maar probeer inderdaad uit te zoeken voor jezelf hoe je dit gevoel zo licht mogelijk kunt maken. Heel veel liefs voor jou mooie vrouw ❤️❤️

Sporten is overrated vind ik zelf. Uiteraard helpt het wel maar 80% is eten naar mijn mening. Je mag en hoeft ook niet te gaan diëten maar wel je kunt wel gezond gaan eten. Dan komen jij en je baby niks tekort en zul je alsnog wat gewicht verliezen. Heel makkelijk is het niet want de cravings zijn soms echt lastig te weerstaan maar het is te doen. Succes ❤️

Wat naar dat je je zo voelt. En wat verdrietig van je eerdere miskraam. Probeer lief te zijn tegen jezelf en kijk naar wat wel kan. Zo kan je wellicht nog elke dag of 1 keer in de week een wandeling maken? En zo niet, dan mag je trots zijn dat je het huishouden bij kan houden. Mij lukt dat soms echt niet meer, beroerd en geen energie. Doe vooral waar je zelf (!!) energie van krijgt! Ja, je lichaam veranderd en je hormonen maken het je soms nog eventjes extra zwaar. Heb er zelf ook wel last van en in een week veel gehuild en gepraat erover, toen wezen shoppen voor leuke kleding dat nu goed zit en voel me stukken beter erdoor. Onze lichaam is iets heel bijzonders aan het doen en daar mogen we meer dan trots op zijn! En die kilo’s?! Ik heb er zelf voor gekozen om pas weer op de weegschaal te gaan staan een week of maand NA de bevalling en dan ga ik m’n goal maken. Tot die tijd heeft het geen zin en ga ik me alleen maar rot voelen. Dus gooi die weegschaal weg, doe leuke en lekker zit kleding aan en kijk naar het wonder dat je lichaam aan het maken is.

Oh en wat betreft je man. Zeg maar gewoon “schat, je bedoelt het goed maar zwanger zijn is echt al topsport. NA de zwangerschap ga ik het wel weer oppakken, nu ga ik luisteren naar wat mijn lichaam nodig heeft. Ik zou het fijn vinden als je mij hierin kan steunen en niet meer vraagt of ik nog ga sporten”.

Ik vind dat niet vergelijkbaar, maar ik snap wel wat je bedoeld. Zelf heb ik anorexia gehad in het verleden en ik heb juist veel gehad in die periode aan mensen die mij op m’n hart drukten dat ik mocht leren loslaten. Het gaf mij juist de reminder, dat loslaten oké was en gewicht niet altijd in elke situatie belangrijk is. Ik weet dus waar ik over praat. Mijn reactie was oprecht. Zal niet voor iedereen werken, maar inderdaad mijn reactie was goed bedoeld, en ik weet dus als geen ander hoe moeilijk het is om zoiets los te laten. Het mag ook naast elkaar bestaan. Trots zijn op je lichaam en onzekerheid voelen. Ik zeg ook niks dat het gevoel van TS iets zegt over wel of niet blij zijn. Wat ik met m’n reactie bedoelde is dat je tijdens zwangerschap er gewoon geen invloed op kan hebben. Dat maakt het niet makkelijker, MAAR het kan wél een relativerende gedachten zijn: ik laat los waar ik geen invloed op kan hebben - een zin die wel degelijk helpende kan zijn in dit proces. Ik zeg nergens dat TS maar ‘gewoon moet genieten en niet moet zeuren’. Dat is nooit het punt geweest van m’n reactie. M’n reactie is bedoeld om als relativerende zin te gebruiken. Had het anders mogen of kunnen verwoorden, maar ik hoop met deze reactie iets meer uitleg geboden te kunnen hebben. 🥰

Wauw! Je bent prachtig en je hebt ook een hele mooie jurk aan waar je figuur mooi in uitkomt. Kan me de struggle wel voorstellen het zijn ook zulke veranderingen om mee te leven en je hebt niet overal invloed op. Maar hé een 4e zwangerschap is ook niet niks.

Herkenbaar verhaal en gevoel. Je bent prachtig en je buik is helemaal niet te groot. Maar je gevoel kun je daarmee niet veranderen. Dit is mijn 3e kindje en ik ben bij mijn tweede 20+ kilo aangekomen (met 1.60 lengte is dat heel veel). Afvallen lukte ook echt niet. Tot ik met iemand ging trainen die me leerde hoe ik moet eten en trainen om mijn hormonen in balans te krijgen. Zeker met ouder worden is afvallen anders en minder makkelijk. Ik ben toen met haar workouts van 20-30 min (alleen maar kracht en verzuring) 2-3x per week 10 kilo afgevallen en vooral echt zoooo veel strakker in m’n vel. Als je nu al wat meer over voeding wil leren zou ik me verdiepen in het stabiel houden van je suikerspiegel. De glucose goddes of myrthe eleonora volgen op Instagram. En nu al vooral leren meer eiwitten te eten. Ik heb gewoon normaal kunnen eten maar ik weet nu hoe ik ook na deze zwangerschap weer in shape kom en dat zorgt ervoor dat ik wat relaxter ben.

Dankje, ik ging er ook al vanuit dat het helemaal goed bedoeld was. Mijn reactie was misschien ook iets te fel. In mijn situatie waren de lief bedoelde boodschappen van 'laat het los' juist geen reminder dat het mag maar een soort bevestiging van precies dat niet kunnen doen, waardoor dat bij mij juist een averechts effect had. Wat moeilijk toch he, dat we allemaal andere handleidingen hebben :p de reactie die voor de één perfect is, is dat juist totaal niet voor een ander. Maar goed, we hebben het in ieder geval allemaal goed bedoeld ❤️ liefs

Bedankt voor al jullie lieve berichtjes! Dat doet me onwijs goed! Ik snap wat jullie beide bedoelen @ikwordmamavan2 en @mban! En wat iedereen zegt het is nu niet mogelijk er radicaal wat aan te veranderen en juist dit maakt me onzeker. Het leeft inderdaad naast elkaar. Na de miskraam ben ik dankbaar dat dit kleintje wel lekker mag groeien in mij! Maar ook de onzekerheid over mijn grote lichaam met putten en hangend vel is er zeker. Ik probeer zo veel mogelijk op mijn eten te letten maar door de misselijkheid moet ik veel kleine beetjes eten. En dat is ook niet ideaal natuurlijk. Het helpt ook niet mee dat ik veel vriendinnen heb met wie ik samen zwanger ben en ik de enige ben die zo groot word. De rest is na de bevalling weer terug in shape. Wat ik hun onwijs gun begrijp me niet verkeerd maar wat me wel eens jaloers maakt. Ik heb inderdaad kleding gekocht nu wat lekker zit en waar ik me goed ik voel! Op de weegschaal staan ga ik niet meer doen dat maakt me ook onzeker dus bedankt voor deze tip! In kijk in de spiegel met kleding aan en ik maakt 1 per maand een foto ipv elke week zodat ik niet elke keer geconfronteerd word met een foto van mijn lichaam op dit moment. ❤️💙❤️💙❤️💙❤️💙

Als je man je echt support om te sporten, dan kan hij het huishouden overnemen en kan jij je energie gebruiken om lekker te sporten en je beter te voelen! Heb ook veel stres om gewicht omdat ik ook heeel veel was aangekomen met mijn vorige zwangerschap, helaas moeten we accepteren dat dit het is en gewoon iets meer bewegen en gezondere keuzes maken zei mijn verloskundige. De rest komt vanzelf wel als onze kleine wondertjes er zijn🥰🥰

Hij doet echt onwijs veel ik het huishouden hoor! En helpt me met alles. Eerlijk gezegt een hele behulpzame man! Dus niks te klagen maar omdat hij zo goed kan sporten gunt hij mij dat ook wat ik snap. Maar nu niet kan😅 en dan dus hard binnen komt. Jaaa en die acceptatie struggle ik soms mee. Maar gelukkig ben ik niet de enige. Iddd verantwoorde keuzes maken en genoeg bewegen maar ook dat lijkt niet te helpen.

Snap helemaal wat je voelt, hier een fertaliteitstraject ondergaan en daardoor (hormonen, punctie, verlies) wel 13 kilo zwaarder begonnen dan bij de eerste. Ik zit nu al bijna op het gewicht bij 41wk bij de eerste, en toen was ik maar liefst 23kg aangekomen. Soms baal ik er enorm van maar ik realiseer me ook wat ik heb ondergaan, en dat je lijf zo hard werkt om een heel mensje te ontwikkelen! Na de zwangerschap komt gewicht wel weer💜 en zou je man gewoon zeggen dat hij zijn mond moet houden, vreselijk irritant dat gepush!🫶