Hallo!
Bewust solomoeder hier. Krijgen jullie ook altijd te horen dat het zo stoer of dapper is dat je het alleen doet? (Waarbij ik altijd al antwoord dat ik het zonder partner doe, niet alleen).
Maar eerlijk gezegd ik heb nog geen seconde een partner gemist. Ik vind het heerlijk dat ik mij volledig kan geven aan mijn dochter zonder dat een man zich achtergesteld voelt omdat hij ook nog aandacht wil. Of dat ik prima naast haar kan blijven zitten tot ze slaapt want of ik mijn boek nou op de bank of naast haar leest maakt niet uit. Ze slaapt sowieso naast mij in bed want er is ruimte zat, super handig met nachtvoeding want we slapen allebei binnen een kwartier weer.
Van sommige nieuwe moeders uit de zwangergroep hoor ik dat ze zoekende zijn naar hun nieuwe rol als moeder maar ook opnieuw als partner. Dat het na de zwangerschap even duurt voor je je weer jezelf voelt. Ik voelde me al heel snel weer mezelf omdat ik nu eindelijk datgene had waar ik zo naar verlangde, ze schoof perfect aan in mijn leven.
Vandaag op deze prachtige ochtend na mijn eerste moederdag borrelt mijn positiviteit even over, vandaar dat ik het even deel want het is fijn dat het nu ook gebruikelijk is om te delen dat het zwaar is en om dan ondersteuning te krijgen maar gek genoeg voel ik nu de behoefte om gesteund te worden in mijn lekkere flow. Daarom sluit ik af met een vraag: wat vindt jij lekker aan het solomoederschap?
Herkenbaar!!
Heel fijn dat ik lekker zelf kan bepalen hoe ik het doe en met niemand op 茅茅n lijn hoef te zitten en ook mijn kleine slaapt gezellig bij mij in bed. 馃ぉ
Heel herkenbaar. Ik heb twee kinderen van dezelfde donor en soms is het enorm puzzelen en soms ook zoeken maar dat hebben twee ouder gezinnen ook alleen mis ik de druk om tijd met een partner te besteden