Uit elkaar en co-ouderschap

Hi mama’s (en misschien papa’s), De kogel is door de kerk, mijn partner en ik gaan/zijn uit elkaar. Het is niet heel onverwacht, we zijn de afgelopen jaren uit elkaar gegroeid. Maar wel 2 kindjes samen en ik heb altijd de hoop gehad dat we elkaar wel weer zouden vinden. Nu is het dan echt klaar. Ik ga me wel redden, maar ben ook erg verdrietig. Hij heeft nooit echt willen proberen om samen te investeren in onze relatie. Dat begrijp ik niet. We zullen de zorg voor de kinderen waarschijnlijk 50/50 gaan verdelen. En dat vind ik zo moeilijk. Ik heb dit nooit zo gewild. Ik leef voor mijn gezin en straks ben ik parttime moeder.. Vind het ergens zo oneerlijk. Ook voor de kinderen, ze zijn zo op mij gericht. Heb altijd de meeste zorg voor hen op me genomen. Maar ik gun ze ook een net zo fijne band met hun papa. Hoe ervaren de ouders hier het co-ouderschap? Vinden jullie je rust daarin? Hoe ervaren de kinderen het? :(