Relatie vriendin verbreken door problemen gezinssamenstelling/co-ouderschap

2 maanden geleden

Hoi andere moeders 😊, Ik ben een alleenstaande moeder, co ouderschap met een dochter van 5 jaar. Mijn ex heeft de andere 7 dagen en dit gaat de afgelopen 3 jaar prima. Dit betekend dat ik de ene week mijn dochter 7 dagen heb en de andere 7 dagen meer vrijheid heb en meer voor mijzelf kan doen. Mijn vriendin woont sinds een halfjaar bij mij samen en waar we eerst begin dit jaar enthousiast begonnen aan een traject bij Nijgeertgen is ze van mening verandert. Ze wilt geen kinderen meer van zichzelf en ook niet samen met mij. Eigenlijk vind ze kinderen een blok aan haar been. Kinderen blokkeren alles qua vrijheid, werk vakanties etc. Deze mening deed mij al pijn want ik dacht we gaan samen voor een 2e (van haar eicel) maar dit moet ik dus loslaten want zij is van mening verandert. Ik merk ook dat ik soms ook twijfel of ik dit wel en dan als alleenstaande moeder (en de relatie dus verbreek met haar). Als mijn dochter rustig is en gezellig dan is het wel oké maar ze roept soms ook dat mijn kind een rotonde is en constant de grenzen opzoekt. Dit is niet waar en ik benoemd dan de rustige momenten of ik leg uit waarom ze op bepaalde momenten overstuur is. Mijn vriendin ziet alles zwart/wit en dan vooral negatief terwijl ik meer geniet van kleine dingen en overal iets positiefs probeer te zoeken. De afgelopen maanden zitten we niet goed op 1 lijn merk ik en komen bepalen eigenaardigheden naar boven. Ik merk dat ik in de week dat mijn dochter bij mij is alle zorg rondom mijn dochter oppakken (logisch maar vult wel een groot gedeelte van mijn dag, het opstaan, naar bed brengen, douchen ,spelen etc) maar mijn vriendin ook verwacht dat ik aandacht voor haar heb in die week en de helft van de schoonmaaktaken doe. In de week dat mijn dochter niet bij mij is dan vraagt mijn vriendin aandacht en wilt ze leuke dingen doen met mij. Mijn dochter is nu sinds de scholen weer zijn begonnen weer de grenzen aan het opzoeken en mijn vriendin kan dit niet aan. Ze flipt snel, reageert geïrriteerd en vind haar strenge opvoeding die ze heeft gehad het beste en mijn dochter moet harder aangepakt worden. Deels ben ik eens dat ik strenger kan zijn, grenzen moet aangeven maar haar visie is niet heilig en de enige visie. Zeker omdat het 'moedergevoel'bij haar ontbreekt doordat ze geen kinderwens heeft vind ik dit lastig te accepteren. Ik zeg dat we op zoek moeten gaan naar een manier die beide bij ons passen zodat we 1 front vormen en duidelijk blijven. Ik merk dat de situatie mij veel stress geeft. Ik heb het gevoel dat ik elke keer moet vechten om een rustmoment voor mij. Mijn vriendin geeft dan aan 'Ik heb niet voor een kind gekozen dus dat jij druk bent met haar is jouw probleem' en ik zeg 'het klopt dat jij er niet voor hebt gekozen maar je koos wel voor een relatie met mij inclusief kind'. Ik vind het soms rustiger om samen met mijn dochter alleen iets te doen dan een uitje samen zn drieën... Vanavond ook benoemd dat ik graag van haar wil horen of ze een toekomst met mij ziet en zich realiseert dat mijn dochter de komende 15 jaar nog invloed op mijn dag (en dus onze dagen) gaat/gaan hebben (tot ze op zichzelf gaat wonen). Of we het beter kunnen uitmaken zodat ik verder kan met mijn leven of we beter naar een latrelatie kunnen gaan waarbij ik mijn vriendin alleen zie in de week als ik mijn dochter niet heb. Dan zegt ze ik wil jou (en dus met je samenwonen inclusief je dochter) en ik ga nu met hoe ik mij voel ook geen keuze maken. Ik merk dat ik steeds meer ben van het maakt mij niet zoveel uit waar we naartoe gaan... Ergens doet het mij ook pijn dat we het traject paar maanden geleden zijn gestart met een 100% ja vanuit haar kant en nu een 100% nee. Ik moet de kliniek nog informeren maar ik stel het steeds uit, wat wil ik? Mijn dochter reageert niet zo omdat ze het lastig vind dat ik nu met een vrouw ben. Dat vind ze prima en beschouwd haar niet anders als haar vader. De komende tijd wil ik ook vaker in de week dat mijn dochter niet bij mij is voor mijzelf kiezen en alleen iets ondernemen ipv mijn agenda aanpassen aan de wensen van mijn vriendin. Lang verhaal (sorry..). Hoe gaan andere ouders die co ouderschap hebben om met een nieuwe partner? Je kinderwens voor een 2e parkeren voor een partner of kiezen voor jezelf? Samen 1 visie kiezen qua ouderschap? Ik heb geen vrienden die in dezelfde situatie zitten als ik. Bedankt voor het lezen 💕

LGBT+

3 Reacties

2 maanden geleden

Ik heb geen Co-ouderschap, maar zoals ik het lees heb je al een soort van 2 kinderen... je vriendin eist je tijd op, kan jou blijkbaar niet delen met je dochter en jij wordt steeds ongelukkiger. Het is jouw dochter, jij geeft vorm aan jouw opvoeding. Je vriendin heeft oor jou EN je kind gekozen, maar probeert wel tussen beide te komen. Daarnaast een wens voor een 2e... met een vriendin die nu al niet stabiel is in haar keuzes. Want hoe ga je van 100% ja naar een 100% nee binnen een half jaar..?! Heel eerlijk, ik had haar vriendelijk de deur gewezen en voor jezelf gekozen en daarmee ook voor je dochter.

2 maanden geleden

Ze gaf aan dat ze vooral mee ging in mijn enthousiasme voor een 2e en minder nadacht over de impact op ons leven (ook in de weken dat mijn dochter dus niet bij mij is). Daarnaast heeft ze geen gezonde voorbeelden gezien om haar heen en haar moeder ook wel eens zegt hoe zwaar kinderen zijn en alle beperkingen. Weinig positieve verhalen dus. Daarom heb ik die kinderwens ook geparkeerd en gaan we niet verder. Ik wil niet nog een kind krijgen en belanden in co-ouderschap. Mijn vriendin moet ook met iemand gaan praten over zichzelf, haar eigen ervaringen en hoe ze die geen impact laten hebben op haar leven en ons leven. Volgende week heeft ze een 1ste gesprek.

vorige maand

Enorm lastige situatie. Iemand veranderen gaat niet, als bij haar die moederrol er niet in zit, gaat dat ook niet komen met therapie. Eerlijk gezegd zou ik op deze basis geen kindje samen willen, maar ook een oplossing willen voor haar houding die week dat je dochter er is. En ergens snap ik het ook niet want een kindje van 5 ligt toch om 19u op bed. Iedere avond heb je samen. Hoe gaat dat verder? Als je afspreekt met anderen, gaat sporten, een avondje niks aan je hoofd. Vind ze dat ook lastig? Het is heel goed dat ze met haar eigen triggers aan de slag gaat. Weet niet hoe jullie leeftijd is en of je bereid bent hierop te wachten? Mijn baseline zou wel zijn dat mijn partner moet accepteren dat kinderen voor gaan, altijd. Want je bent nou eenmaal moeder en dat complete plaatje moet ze nemen.