Moed opgeven

Ik herken het wel. We hebben een zoontje van juli 2022 en wilden vorig jaar april voor een tweede gaan. Ondertussen is het 4x fout gegaan waarvan de laatste keer een maand geleden. Ik herken wat je zegt dat veel het afgelopen jaar op pauze stond door de kinderwens. En merk ook dat ik er na de laatste miskraam meer klaar mee ben. Zit weer beter in mn vel en heb geen zin meer om weer uit het veld geslagen te worden bij een volgende poging (al kan ik er aardig goed mee dealer meestal, het hakt er toch in). Ik heb wel vaker gezegd dat ik wil stoppen na 5 pogingen. Of in ieder geval niet meer bewust wil proberen. Want ik ben klaar met dat op pauze staan. Maar m’n hart breekt als ik er aan denk dat ons zoontje geen broertje of zusje krijgt. Dat vind ik misschien nog wel het allermoeilijkste. We hebben nu in juni nog een afspraak in België, al weet ik al wel een beetje waar het mee te maken heeft. Hopelijk lukt het de vijfde keer wel 🍀

Wat een heftig verhaal ook weer. Bedankt voor je reactie. Knap dat je zo goed met de tegenslagen om kunt gaan, mij lukt het niet meer na 3 keer. Ook ben ik vreselijk ziek en moet ik dagelijks spugen, dat maakt het nog ondraaglijker. Ik herken je gevoel van dat broertje/zusje.. zo dacht ik ook. Maar weet niet of ik het ten koste wil laten gaan van mezelf.

Hee meiden, herkenbare verhalen. Hier ook een gezonde dochter van bijna 3, maar 3 miskramen verder voor een broertje of zusje. Wij gaan nu ook verder onderzoek laten doen, maar wilde voor haar zo graag een broertje of zusje. Daar vraagt ze ook altijd actief om wat het ook onwijs moeilijk maakt. Voor mijzelf zou ik het willen opgeven, want ik ben toch ook gelukkig zo en telkens die miskramen zijn zo verdrietig. Maar hebben net ons hele huis verbouwd zodat er een extra kindje kan komen, want dan helemaal voor niks is.

Heftig ook.. was je telkens lang zwanger? Niet dat het verschil uitmaakt.. maar ik merk, dat wanneer ik langer zwanger ben (nu bijvoorbeeld) het nog zwaarder is. Morgen ga ik de tabletten inbrengen en kan ik de miskraam waarschijnlijk verwachten en daar ben ik nu ook wel aan toe na al weken heel ziek geweest te zijn. Nu nog steeds. Het voelt alsof ik door een hel heenga, geestelijk maar ook lichamelijk. Ben de afgelopen dagen bijna non stop misselijk geweest en regelmatig moeten spugen. Dat houdt dan nu vooral tegen.. ik durf/kan dat niet nog eens denk ik dan nu. Natuurlijk is de wens er nog.. ik zou m’n dochter ook een broertje of zusje gunnen. Maar het moet wel gaan… 😢