De geboorte van Fender 💙

Lieve mama, gefeliciteerd met de geboorte van Fender 🩵 wat een nachtmerrie je nu in. Dat schuldgevoel is eigenlijk de liefde in je hart die spreekt, jouw mamahart had er alles aan willen doen voor hem. Ik begrijp het gevoel van zo snel mogelijk weer zwanger worden wel, dat had ik de eerste weken ook na het verlies van onze jongens na 26 weken. Je hormonen razen door je lijf, snakkend naar een kindje om voor te zorgen. Schrijf je gevoelens en ervaringen op, zodat je die ook met het ziekenhuis kan gaan delen. En deels ook voor je eigen verwerking. Hebben ze een maatschappelijk werker of psycholoog aangeboden in het ziekenhuis? Dit heeft mij tot nu toe erg geholpen, een neutrale partij die met jou kan kletsen over je gevoelens en ervaringen. Ik sterk me vooral aan de gedachte: mijn kindjes zijn niet alleen overleden, maar vooral ook geboren en dat willen we niet vergeten 🩵🩵 Sterkte lieve mama

Lieve jij! Gefeliciteerd met de geboorte van Fender 🤍 Wat een verdrietige situatie! En dat is nog zacht uitgedrukt.. Huil als dat nodig is. Zoek afleiding als je dat goed doet. Praat er duizend keer over als je dat helpt. Echt alles is goed om te doen. Het is zo’n nachtmerrie dit en we moeten het ons hele leven meenemen dit verdriet.. 😔 Helaas wat jij schrijft allemaal herkenbaar! Wij zijn onze zoon 10 april verloren met 32 weken 😔 En ook wij willen het liefst weer zo snel mogelijk zwanger worden. Maar ook ik denk: is dit wel nu zo handig? Mijn lichaam die niet van mij voelt. En de angst: gaat het ooit nog een keer gegund zijn? En al die angsten en vragen zijn normaal. En ik heb geleerd de laatste paar dagen. Dat rouw en een nieuwe zwangerschap ook naast elkaar kan en mag bestaan! Wees lief voor jezelf en niet te streng! Er is geen goed of fout hier allemaal in. Ik wil je heel veel sterkte en liefs wensen! Je kindje heeft alleen maar liefde gekend!

Bedankt voor je lieve bericht 💙 Voor jullie ook heel veel sterkte gewenst met het verlies van jullie jongens. We hebben vanuit het ziekenhuis wel wat aangeboden gekregen, maar ik liep tijdens de zwangerschap al bij een speciale zwangerschaps/moederschapspsycholoog wegens intense verlatingsangst en angst om het kindje te verliezen.. Deze psycholoog blijft nu ook betrokken bij ons en gaat in gesprek met mij en mijn man.

Heel erg bedankt voor je lieve berichtje 💙 Jullie ook heel veel sterkte toegewenst met het verlies van jullie zoontje. Ik herken heel erg wat je schrijft over dat je lichaam voelt alsof het niet van jou is. Hoe ga jij daar zelf mee om? Heb je ook psychische hulp hiervoor?

Ik heb 5 weken geleden onze dochter ook verloren met een zwangerschap van 38+5w zwangerschap. Op moment van inleiding was er nog niets aan de hand, tijdens de geboorte is er een strakke knoop komen te zitten in de navelstreng. Wat verschrikkelijk was dat. Mag ik vragen hoever jij was in je zwangerschap? Ook ik ben alweer bezig over een evt nieuwe zwangerschap. Maar voor de gynaecoloog moeten we nog even wachten tot we de uitslag van de placenta binnen hebben. Van de verloskundige hebben we wel al groen licht gekregen om het opnieuw te mogen proberen.

Oh jeetje mama, wat ontzettend naar dat juist waar je zo bang voor was je dan ook nog eens is overkomen.. Ontzettend sterk dat je al hulp hebt, omarm dit ook en geef hoe moeilijk het ook is jezelf de ruimte om even te aarden na dit alles. Ik herinnerde me bij mijn eerste bevalling ook veel narigheid, ik voelde me onbegrepen en verloren. Het nagesprek hielp mij toen wel enorm, de vragen die ik had en vooral de puzzelstukjes die meer in elkaar vielen. Hopelijk kunnen zij jou daar ook bij helpen binnenkort, ze hebben bij mij zowel bij mijn eerste als tweede bevalling altijd erop gehamerd dat ik met elke vraag kon bellen. Hopelijk kunnen ze dat ook voor jou betekenen 🩵

Jeetje wat een nare situatie. Heel veel sterkte voor jullie 💕 mag ik vragen hoe jullie de dagen zijn doorgekomen? Voor ons voelt alles nutteloos en zinloos en lijken de dagen voorbij te kruipen.. Wat fijn dat jullie al groen licht hebben van de verloskundige. Heb je een idee hoe lang jullie nog moeten wachten op het placentaonderzoek? En wanneer je het mentaal weer zou zien zitten om weer zwanger te raken? Toen wij erachter kwamen dat Fenders hartje was gestopt met kloppen, was ik 38+2. Met 38+0 nog een super CTG gehad waarop niks aan de hand was.. Op de dag van de geboorte was ik 38+5. Was de knoop in de navelstreng bij jullie de oorzaak? Ze konden bij ons geen uitsluitsel geven over of de omstrengeling met de navelstreng de oorzaak was, maar eigenlijk alles wijst daar wel op ook volgens onze verloskundige. Het vruchtwater was ook super helder dus hij heeft geen stress gehad in de buik. Als de navelstreng strak om de nek zit, dan kunnen ze vrij acuut komen te overlijden zei de verloskundige..

Ja mijn psycholoog gaf ook aan dat ze zich eigenlijk best schuldig voelde omdat ze (achteraf) mijn onderbuikgevoel niet serieus had genomen 😅 Maar niemand kon natuurlijk weten dat het een onderbuikgevoel was.. Vanaf dag 1 van de zwangerschap voelde het allemaal te mooi om waar te zijn.. Hoe gaat het nu met jou? Fijn dat het nagesprek heeft geholpen! Is er bij jullie een oorzaak gevonden? Heb je inmiddels wel het gevoel dat je wat meer begrepen wordt en dag je je wat minder verloren voelt?

Lieve mama, Mijn hart huilt voor jullie en alle anderen die dit ook moeten meemaken. Ook onze eerste zoon is 3 april geboren zonder hartslag met 40+6 Ik herken zo wat je schrijft qua schuldgevoel en dat toch niet iedereen het begrijpt (gelukkig). Ik had gisteren een eerste afspraak bij de ggz en 1 ding is me bijgebleven: we voelen ons schuldig, maar we zijn niet schuldig en dat ik die 2 goed moet blijven onderscheiden voor mezelf. Misschien helpt dit voor jou ook, ik probeer in elk geval met elke emotie mee te gaan en als dat een dag is met veel afleiding en onbelangrijke dingen is dat ook okee, er komen weer genoeg momenten dat het allemaal kut is en dat de tranen niet stoppen. Ook die mogen er zijn. Morgen hebben wij een afspraak bij de gynacoloog en hoop dan ook te horen of en wanneer ik weer mag proberen zwanger te worden. Ook ik wil het weer zo snel mogelijk zijn 🤍

Hoi lieve mama, Allereerst gefeliciteerd met de geboorte van jullie zoon Fender! Wat een mooie naam heeft hij gekregen van jullie 🥰 Tegelijkertijd is het hartverscheurend dat jullie hem alweer af hebben moeten geven. Helaas ken ik dit gevoel ook. Onze zoon Han werd 14 maart 2025 geboren en is een week na zijn geboorte overleden. Wij wisten van zijn aangeboren breuk in zijn middenrif en dat het hierdoor spannend zou worden hoe zijn longen ontwikkeld zouden zijn en dat deze mogelijk te slecht ontwikkeld zouden zijn om mee te kunnen leven. Maar niets heeft ons voor kunnen bereiden op de pijn en het allesoverweldigende verdriet wat je overkomt als je kindje overlijdt. Het zou niet moeten mogen, ik heb er geen woorden voor. Ook ik herken de schuldgevoelens van de ‘lichtere momenten’. En ook de schuldgevoelens van had ik niet meer kunnen doen, meer bij hem kunnen zijn toen hij op de nicu lag.. Het stukje wat jij schrijft over dat je wil dat hij weet hoeveel jullie van hem houden en hem bij jullie hadden willen hebben raakt me, want dat voel ik ook heel sterk. Tot slot herken ik ook de eenzame gevoelens omdat niemand in je omgeving dit écht begrijpt.. Mocht je behoefte hebben dan sta ik klaar voor een praatje.

Enorm veel sterkte met het verlies van jullie lieve zoon. Hij heeft jullie inderdaad papa en mama gemaakt en hoewel dit uiteraard niet is hoe jullie het hadden gezien, is het prachtig hoe jullie de positieve noten al kunnen zien van fierheid, geluk en blijdschap. Voel je nooit schuldig omdat je niet elke seconde van de dag verdrinkt in oeverloze tranen. Dat zegt op geen enkele manier iets over jullie liefde voor jullie zoontje. En het is ook echt ok om straks weer te kunnen lachen en blij te kunnen zijn, al is dat maar om iets kleins. Jullie leven gaat gewoon door en jullie moeten en zullen zich hier ook doorheen slaan. Verdriet zal zich altijd een weg blijven banen in jullie levens, maar het zal hapbaarder worden, gecontroleerder en nog liefdevoller dan nu al is. Laat jullie uiting van verdriet niet beïnvloed worden door wat mensen zullen denken. Ze zullen altijd wel wat vinden… Vind het ook heel erg wat jullie hebben moeten meemaken tijdens de bevalling. Bij een volgende zwangerschap is het misschien fijn om naar een ander ziekenhuis te gaan. Na de stilgeboorte van mijn eerste kind werd ik 6 maanden later opnieuw zwanger. Omwille van een verre verhuis ben ik noodgedwongen naar een ander ziekenhuis gegaan maar eigenlijk heeft dat heel veel deugd gedaan. Nieuwe gezichten, nieuwe kamers, nieuwe herinneringen kunnen maken. Een nieuwe zwangerschap na verlies is vaak heel eng, en in mijn geval was het echt 9 maanden uitzitten en bang leven van echo naar echo. Ik heb na mijn zoon snel een tweede dochter mogen krijgen. Deze zwangerschap was mentaal heel anders dan mijn tweede. Er zijn veel momenten geweest waar ik vertrouwen en rust had gevonden. Over snel opnieuw zwanger willen worden moet je vooral je gevoel volgen. Je bent natuurlijk wel nog volop herstellende en ook je baarmoeder moet weer helen. Ik was achteraf wel blij dat het ‘pas’ na een half jaar weer was gelukt. In die tijd voelde mijn lichaam weer als vanouds en kon ik opnieuw optimaal beginnen aan een nieuwe zwangerschap. Maar wij ook hebben na de stilgeboorte geen ronde onbenut gelaten..

we zijn nu 7 weken verder bijna en de dagen doorkomen is en blijft moeilijk. Wel moet ik zeggen dat het iets gemakkelijker word na mate de weken verstrijken. Ik ben gister bij de vk geweest en van haar hebben we groen licht gekregen. Omdat zij er 100 procent zeker van is dat de knoop de oorzaak was, en er niks uit het onderzoek van de placenta gaat komen. Ik kreeg gister bericht van de gynaecoloog dat het ongeveer tussen de 8-10 weken duurt vanaf dat de placenta aankomt in het lab. Dus dan moeten we nog even geduld hebben. Ook al heeft de gynaecoloog advies gegeven om te wachten met zwanger worden voordat de uitslagen er zijn. Mijn man word in juni/juli geopereerd en dat is best een ingrijpende operatie. Dus het liefst zou ik nu weer zwanger worden voordat hij geopereerd moet worden. Ze hadden mij ook verteld dat als de navelstreng heel strak zit om de nek, de baby ook kan komen te overlijden .in de meeste gevallen.