En nu?

Gefeliciteerd met je dochter! 💕 en ook heel veel sterkte met het grote verlies. 😔 Mijn zoontje is op 21 augustus dit jaar met 22.5 weken geboren, dus ik heb ook geen recht op verlof. Maar ik ben langdurig ziek gemeld, ik kan werk of het idee aan werk écht nog niet aan.. zowel mentaal als lichamelijk niet. Ook de paniekaanvallen herken ik helaas. Ik heb eerlijk gezegd geen idee wanneer er weer ruimte zal ontstaan om weer aan werk te denken zonder dat de stress me meteen naar m’n keel vliegt. Ik denk en hoop dat je dat vanzelf weer merkt? Op dit moment gaat bijna al mijn energie naar rouwverwerking en kosten de dagelijkse dingen me nog vaak genoeg moeite. Paniekaanvallen en rouwen vraagt enorm veel.. mijn werk is gelukkig wel heel begripvol en ook de bedrijfsarts heeft gezien dat ik echt nog niet kan werken. Geeft jou werk je ook alle tijd en zijn ze begripvol? Ik hoop dat je niet de druk of haast voelt lieve mama, wat je mee hebt moeten maken is echt heel heftig en heeft tijd nodig ❤️‍🩹 Je mag me altijd een berichtje sturen, liefs

Im sorry for your loss ♥️🪷Op 8-10-2025 is mijn dochter stilgeboren met 17 weken. Ik ben ziekgemeld door mijn leidinggevende een paar weken eerder toen we doorgestuurd werden naar het ziekenhuis. Ik kreeg vrij vlot een brief van het UWV of ik een vragenlijst wilde invullen. Ellendige timing, maar zij vertelde me dat het UWV mijn loon aan mijn werkgever betaald. Omdat dit ziek ivm zwangerschap is. Ik weet niet of dat bij alle werkgevers zo werkt, maar geeft mij wel het gevoel van ruimte dat ik weet dst mijn werk het zelf nu niet betaald. Ik heb me voorgenomen om 2 a 3 weken in ieder geval niet te werken (dit noemde mn verloskundige omdat ik ook echt géén idee had) en daarna kijken wat goed voelt. Heb het idee dat ik ook wel met halve dagen zou willen beginnen, of alleen even langs gaan. Maar neem zo lang de tijd hoe goed voelt als dat kan. Rouw heeft geen tijdslimiet en mocht je wel langer niet werken is dat ook helemaal oke. 🫶 Een vriendin zei laatst, je voelt het echt wel waar je echt niet of wel aan toe bent. En zo te horen geeft het denken aan werk voldoende signalen om daar naar te luisteren. Heb je een beetje oke contact met je werk?

Oh en de titel van het topic, zo herkenbaar. Wij hebben een tijdje van afspraak naar afspraak geleefd en dan opeens is het ja en nu? Take your time en stuur me een berichtje als je wilt praten over klein of groot🫶

Gefeliciteerd met je dochter 💗 en sterkte met het grote verlies.. Ik ben mijn dochter ook met 20+1 verloren op 24-08-2025. Ik had dus ook geen recht op verlof, maar ben meteen 100% ziekgemeld. Ik heb ook contact met uwv en bedrijfsarts. Neem je tijd.. Ik ben ook nog niet klaar voor werk. Naast het fysieke herstel is het mentaal erg zwaar. Ik herken de paniek en angst.. Vergeet ook niet dat je bent bevallen, dat is niet niks voor je lijf. Mijn motto is nu om erg lief voor mezelf te zijn. Acupunctuur, fysio en ondersteuning van de psycholoog. En rouwen is niet te voorspellen, maar voor mij geeft de tijd die ik nu neem ruimte om alles te kunnen doen wat ik wil voor haar. Ik hoop dat je jezelf dat ook kunt geven 💔 Je mag mij ook berichten als je dat zou willen

Gefeliciteerd met de geboorte van jullie dochter, en gecondoleerd met dit heftige verlies ♥️ Mijn dochter is vorig jaar met 18+6 geboren op 29 november. Ik ben toen gewoon 100% ziek gemeld (was daarvoor in de zwangerschap al gedeeltelijk ziek gemeld, maar dat zou verder niet uit moeten maken). Het ziekenhuis gaf aan dat een week of 6 hersteltijd van de bevalling wel de verwachting was, dus ik heb toen met mijn leidinggevende afgesproken dat ik in ieder geval t/m de feestdagen thuis zou blijven, en dat we tussendoor af en toe contact zouden hebben. Zo kon ik evt aangeven als ik gillend gek werd van thuiszitten, of als ik juist meer tijd nodig had. Uiteindelijk ben ik inderdaad de eerste week van januari weer begonnen met werken, dus ongeveer 5 weken volledig thuisgezeten. Ik ben heel rustig gaan opbouwen, eerst 2x2 uur, toen 2x3, 3x3 etc. Qua werkzaamheden, eerst vooral bijkletsen en koffie drinken, en toen wat taken zover al teveel druk of verantwoordelijkheid. Tussendoor heb ik me ook wel eens een dag weer ziek gemeld als ik een slechte dag had en het even niet ging met het verdriet bijvoorbeeld. Volgens mij heb ik toen in de loop van maart mijn eigen (leidinggevende) werkzaamheden weer opgepakt, en ben ik in mei formeel 100% beter gemeld. Ik heb heel erg geluk met een fijne meedenkende werkgever, maar weet dat jij deze ruimte ook hebt, ook als je werkgever zelf stroef doet. Als het niet gaat, meld je dan gewoon ziek, en vraag als het kan een gesprek met de bedrijfsarts aan. Die heeft mij heel fijn geholpen met het bedenken van een opbouwschema, zodat ik niet mezelf voorbij liep door te snel op te bouwen. Ik wil je heel veel sterkte wensen met de verwerking, blijf goed aan je jezelf denken en voor jezelf zorgen ♥️

Sterkte met dit grote verlies! Neem vooral echt de tijd die je voelt nodig te hebben voordat je jouw werk weer gaat oppakken. Je eigen herstel, fysiek en mentaal, is zo belangrijk. Werk komt wel weer. Onze dochter is afgelopen november met 21+4 stilgeboren. Ik had ook geen recht op verlof, maar ben 100% ziek gemeld. Na 4 maanden ben ik weer rustig aan begonnen met werk opbouwen.

Gefeliciteerd en tegelijkertijd gecondoleerd met je dochter. Zelf ben ik in juni bevallen van een dochter met 19+5 en zit ik nog steeds in de ziektewet. Ik ben nu opgebouwd naar 2/3 ochtenden in de week (normaal 32 uur). En ik denk dat het nog wel een tijdje duurt voordat ik weer volledig aan het werk ben. Ik kan het simpelweg nog niet. Laat staan jij met je dochter in september. Weet dat er een vangnetregeling is voor je werkgever. Daardoor krijgen zij jouw uren gewoon 'vergoed' vanuit het uwv. Je hoeft je dus niet schuldig te voelen dat je ze geld kost want dat is gelukkig goed geregeld ondanks dat we geen officieel verlof hebben. Succes de komende tijd en als je wilt praten mag je me een bericht sturen🤍

Hey Ilja, Wat goed dat je dit berichtje deelt. Het is nog zo kort geleden dat je fysiek afscheid heb moeten nemen van jouw meisje. Dat verdriet is zoveel liefde voor haar. En natuurlijk komt dat ook lichamelijk tot uiting. Je moet nog verwerken, rouwen, ruimte krijgen voor alles wat eerst altijd “normaal” was en op de automatische piloot ging. Dat je lichaam zo reageert zegt duidelijk: stop. Tot hier en niet verder. Voor iedereen is het anders wat werkt na verlies. De een haalt voldoening en afleiding uit socializen, de ander zit liever veilig in zijn eigen coconnetje. Er is geen goed of fout, behalve dat je naar je eigen goed moet luisteren. En het klinkt alsof jij behoefte hebt aan ruimte van je werkgever. Dat kan een werkgever je bieden, alleen moet je dit wel aangeven. Je hebt recht op een arbo arts. Die is er voor jou. Vraag die alsjeblieft aan. Na zo’n happening je volledige uren weer werken? Dat is jezelf voorbij lopen. Rustig aan, of je nou werkuren wil opbouwen of helemaal even niet kan werken; beide zijn normaal en passend bij het verlies van je dierbaarste.. Ik wens jou enorm veel sterkte en kracht in deze ongelofelijk moeilijke tijd ❤️

Hoi mama, Gefeliciteerd met je dochtertje. Wil je delen hoe ze heet? Mijn verhaal is anders (zoals bij iedereen uiteindelijk) maar kan wel wat delen waar je wellicht wat aan hebt. Onze zoon werd na een voldragen zwangerschap geboren met een aangeboren afwijking waar hij na een week aan de gevolgen hiervan is overleden. Ik had wel recht op verlof dus maar ook niet in staat om aan het werk te gaan erna. Onze zoon werd in maart geboren en overleed ook nog in maart. Ik ben half september, dus na een half jaar, voor het eerst eens op het werk geweest. Op zich doet het tijdspad er eigenlijk niet toe. Ik merkte zelf in ieder geval telkens wel verandering in bepaalde behoeften. Wel of niet thuis zijn. Wel of geen contact hebben met mensen. Helemaal niks willen. En op een gegeven moment ook de frustratie van het thuis zijn zonder mijn baby. Dus dan toch de ruimte gekomen om weer wat anders te doen, hoe ingewikkeld ook. Mijn bedrijfsarts zei: jij hoeft niets te doen, de natuur regelt dit zelf. Jij gaat voelen wanneer er ruimte komt. En mijn ervaring (tot nu toe) is dat dit wel zo is. Jouw klachten klinken in ieder geval helemaal bekend in de oren helaas. Het werd met de loop van de tijd wel minder heftig die reacties. Maar het gemis en verdriet helaas niet natuurlijk. Veel sterkte met het ergste verlies 😘