Kinderwens uitstellen

Hi allemaal, Ik zit met een dilemma en hoop dat jullie met me kunnen meedenken. Afgelopen februari is ons zoontje stilgeboren na 17 weken. In diezelfde maand ben ik 33 geworden. Nu zijn we weer langzaamaan toe aan een nieuwe zwangerschap, alleen zit ik een beetje met de financiële planning. Ik en mijn vriend werken beiden op projectbasis, hij als ZZP’er, ik afwisselend als ZZP’er en in loondienst. We hebben ook een klushuis dat we aan het verbouwen zijn. De verbouwingen die de rest van het jaar nog moeten plaatsvinden zijn echt essentiele dingen, we kunnen ze niet schrappen. Door de aard van mijn werk (ik werk in het theater) is mijn meeste werk in de maanden september-mei. Ik had mijn klussen voor komende tijd al afgezegd, omdat ik dan hoogzwanger of net bevallen zou zijn van het kindje dat nu veel te vroeg en stilgeboren is. Resultaat is dat ik een klus die zou lopen van augustus 2025-januari 2026 heb afgezegd en ze hebben al een vervanger (logisch), die klus kan ik dus sowieso niet meer doen (dus advies over dat ik het toch nog bij die werkgever zou kunnen proberen gaat in dit geval niet op). Gelukkig heb ik, heel onverwachts, een klus gekregen voor komende zomer, van juni 2025 - half september 2025. In januari 2026 begint dan pas weer mijn volgende klus. Daartussen zit dus een gat van 3,5 maand. De kans dat ik nu nog iets ga vinden voor die tussenperiode is heel klein, omdat in het theater dingen al veel verder van tevoren worden gepland. Ik kan wel WW aanvragen voor die maanden daartussen. Echter, als ik nu zwanger zou raken, zou mijn uitgerekende datum 10 weken na het einde van die WW liggen, en zou ik dus geen recht hebben op een aansluitende zwangerschapsuitkering. Ik zou graag, als het lukt meteen deze maand zwanger te worden, na de bevalling 4/5 maanden vrij hebben. Dat betekent dat ik de hele klus die begint in januari 2026 en eindigt in mei 2026 helemaal niet meer zou kunnen doen. Na mei zal het stil zijn op werkgebied, om eerder genoemde reden. Ik heb uitgerekend wat ik zou moeten sparen om die maanden te kunnen overbruggen, maar met de verbouwing die we ook nog aan het doen zijn, lukt dat niet. Mijn partner zou het ook niet helemaal voor ons tweeën kunnen dragen. Een optie zou kunnen zijn om onze zwangerschapswens 5 maanden uit te stellen, zodat ik de klus van januari 2026 - mei 2026 wel kan doen. Dan zou het lukken de verbouwingskosten voor de rest van het komende jaar te dekken, en dan zou ik daarna tijdens die klus kunnen sparen voor een buffer voor na de bevalling. Voordelen van deze optie zijn: sparen voor buffer, evt. zwangerschapsuitkering (als de uitgerekende datum binnen 10 weken na einddatum contract valt), meer tijd om het huis af te krijgen en de periode na de bevalling valt dan samen met de periode dat het sowieso altijd stil is op werkgebied. Maar het punt is, ik wil het eigenlijk niet 5 maanden uitstellen. Door wat ik heb meegemaakt weet ik nu dat dit soort dingen niet te plannen vallen. Ik denk ik ook: wat als het nog een keer misgaat? Dan zijn we weer maanden verder. En nu is mijn leeftijd nog oké, maar stel dat ik een tweede zou willen? Als er dan een zwangerschap misgaat, en ik wil wat jaren tussen de twee kindjes, gaat mijn leeftijd ineens wél een rol spelen (ik ben nu dus 33). Ik vind het lastig. Het liefst wil ik nu beginnen aan een kindje, maar het lijkt me ook vreselijk om financiële stress te hebben in de newbornperiode. Het lijkt me eerlijk gezegd ook vervelend om langer dan 4/5 maanden niet te werken, wat dus het geval zou zijn als ik nu zwanger raak, beval in februari, daarna 4/5 maanden vrij zou nemen, en dan automatisch in de periode zit dat het altijd stil is op werkgebied. Resultaat zou dus kunnen zijn dat ik dan van februari tm september niet werk. En los van het financiële component, lijkt het me ook vreselijk voor mijn mentale welzijn, want ik hou ontzettend van mijn werk. Ik zit nu, na de stilgeboorte ook 4 maanden thuis, en ik vind het zwaar, niet alleen door het verdriet, maar ook juist door het gebrek aan prikkels en de energie die ik krijg van mijn werk. Nu ik dit allemaal onder elkaar opschrijf denk ik: genoeg redenen om even 5 maanden te wachten, maar mijn gevoel dat ik het liefst nú zou willen beginnen aan een volgend kindje is zó sterk! En de angst dat het nog een keer misgaat of het misschien wel niet weer meteen raak is, speelt ook mee. Wat denken jullie? Punten die ik heb gemist? Dingen waar ik over na zou kunnen denken? Ervaringen? Liefs!