Onzekerheid tijdens nieuwe zwangerschap

Allereerst gefeliciteerd met je nieuwe zwangerschap🤍 Wij verloren ons zoontje Davy in februari en ik ben nu opnieuw 26 weken zwanger. Ontzettend dankbaar, maar ook doodeng. Volgens mij wordt je eigenlijk altijd medisch als je iets zoals dit hebt meegemaakt. Voor mij houd dat in dat ik vanaf 24 weken elke 2 weken een groeie echo extra krijg, al mijn controles in het ziekenhuis zijn, en ik een hele uitgebreide 13 en 20 weken echo kreeg. Ook zal ik worden ingeleid met 38 weken, dit mag en is gebruikelijk... maar niet verplicht, dus daar zullen jullie het nog over gaan hebben als het goed is. Wat mij tot nu toe heel erg heeft geholpen: - ik heb een doppler gekocht, zo kan ik zelf elke dag even checken of hij nog leeft. - ik heb in het begin een paar keer een pretecho geboekt extra, toen ik hem nog niet kon voelen bewegen. Verder had ik net als jij vorige keer veel/vaak bloedverlies. Dat heb ik gelukkig nu nog steeds niet, maar vooral in het begin vond ik dat zo lastig. Elke keer als ik iets voelde van afscheiding rende ik ongeveer in paniek naar een wc. Ik wens je heel veel kracht toe en ik hoop dat je ook mag zullen genieten van het kleine wonder dat je meedraagt❤️

Bedankt! & jij natuurlijk ook gefeliciteerd! Ik ben inderdaad al medisch en wist niet dat daar dan standaard meer echo’s aan vast zaten vanaf de 24 weken. Ik zal dit ook wel bespreken met de gynaecoloog daarvoor is het allemaal nog erg vroeg. Maar geeft opzich wat meer rust. Een doppler heb ik in huis en dat is zeker een fijn idee! Dat gevoel van naar de wc rennen is echt vreselijk. Voor nu denk k hoe kom je nou die 9 maanden zo door.. hoe voel jij je nu? Nog steeds zoveel spanning tijdens het plassen bijvoorbeeld of wordt het minder ? Groetjess

Wat verdrietig dat je afscheid hebt moeten nemen van Moïs en wat fijn dat je weer zwanger bent. Ik ben vorig jaar spontaan bevallen na 22 weken na een paar grote bloedingen en veel spotting in die zwangerschap. Ik ben nu weer bijna halverwege en de uitgerekende datum scheelt maar een paar dagen met vorig jaar. Ik ben vooral aan het begin van het tweede trimester wekenlang heel angstig geweest, omdat het bloeden bij mij toen de vorige keer begon. Nu sta ik onder strenge controle in het ziekenhuis en krijg ik progesteron. Ik heb nog wel momenten van angst maar ik heb niet meer de hele tijd het gevoel dat het misgaat en ik controleer niet meer obsessief mijn ondergoed op bloed, zoals eerder. Wat minder werken, meer rust en yoga om beter en kalmer te gaan ademen hebben mij erg geholpen. Het kost allemaal zo veel energie! Bij mij groeit het vertrouwen langzaam, ook omdat alle controles steeds goed zijn, maar ik vind de uitgerekende datum nog steeds heeeel ver weg en het voelt toch echt als uitzitten. We moeten erdoorheen, er zit niks anders op. Veel sterkte de komende tijd ❤️

Hoi Sierra, Wat ontzettend verdrietig dat jullie afscheid hebben moeten nemen van jullie prachtige dochter Moïs. Daarnaast Wat fijn om te horen dat het jullie opnieuw gegund is. Echter begrijp ik je angst volledig. Ik ben Maart 2025 bevallen van ons zoontje Bryan bij 40+3 en is 6 dagen later overleden. Ik ben nu ook opnieuw zwanger (6 weken) en de angst om opnieuw te verliezen is zo groot. Ik heb woensdag mijn eerste echo gepland staan en mijn gynaecoloog gaf aan dat ik bij wijze van elke week voor een echo mag komen. Dat stelt mij wel ergens gerust en geeft me een klein beetje rust in mijn hoofd. Maar de angst blijft. Ik hoop na het eerste trimester wel wat meer ervan te kunnen gaan genieten en wat bewuster ermee bezig zijn. Kunnen altijd kletsen als je dat fijn vindt en elkaar er een beetje doorheen slepen. Liefs!

Ik snap je heel goed, wij zijn in januari onze dochter verloren en ik was in Augustus opnieuw zwanger, vond het heel moeilijk om van te genieten. We hebben wel een extra vroege echo gehad met 5 weken dat zag er helemaal goed uit, maar toch houd je in je achterhoofd wat als. Nou helaas met de 8 weken echo hebben we te horen gekregen dat de baby niks was gegroeid en er geen hart slag zichtbaar was. De moed zakte echt in mijn schoenen. Afgelopen week is de miskraam in gang gekomen, het enige wat ik nu wil is zo snel mogelijk weer opnieuw zwanger worden, heb ik er zin in nee. Waarschijnlijk gaat de volgende zwangerschap nog meer onzekerheid mee brengen. Een stilgeboortje met 23 wk en een miskraam met 8 wk. Ik denk dat je toch altijd in je achterhoofd de wat als houd. We hebben wel extra onderzoeken gepland om te kijken waar het eventueel vandaan komt. Eigenlijk hoop ik dat er iets uit komt en we er iets aan kunnen doen. Dat zou ook al een stukje zorgen weg nemen ipv al die onzekerheid.

Vreselijk om te horen. Niks beschrijft waar je doorheen gaat. Ik zou het leuk vinden als we contact met elkaar hebben. Ik denk dat we een beetje gelijk opgaan kwa zwangerschap! Ik heb dinsdag mijn eerste echo gepland staan en heb verder ook nog helemaal geen idee van hoe dit zal gaan lopen in het ziekenhuis. Dat zal ik dan wel verder horen

Jeetje wat een hoop rottigheid (zacht uitgedrukt natuurlijk) Ik hoop dat het jullie ook absoluut nog gegund mag zijn. Het blijft hoe dan ook spannend ook voor jou als je met iemand wilt praten mbt de zwangerschap en de stres op dat moment mag je me altijd een berichtje sturen!